Διαβάζω πολύ. Συνεχίζω να διαβάζω πολύ και να διασταυρώνω κάθε είδηση που μου φαίνεται περίεργη… Όμως όταν με ρωτάνε κάτι που δεν το ξέρω απαντώ «πως αντίθετα με τις φήμες ότι τα ξέρω όλα, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν ξέρω».
Η γενίκευση της άγνοιας.
Είχαμε γράψει και παλιότερα για την άγνοια και πως η καπνοβιομηχανία εφάρμοσε «μεθοδολογία της προμελετημένης διάδοσης συγκεχυμένων και παραπλανητικών πληροφοριών με στόχο την απόκρυψη των γεγονότων που συνέδεαν το κάπνισμα με τον καρκίνο και την υποβάθμιση της υγείας γενικότερα». Ο Ρόμπερτ Πρόκτορ, ένας ιστορικός της επιστήμης από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ μελέτησε συστηματικά το φαινόμενο αυτό και ονόμασε «αγνωσιολογία» (agnotology) τη μελέτη της σκόπιμης διάδοσης της άγνοιας από εταιρείες ή άλλους οργανισμούς με στόχο την πώληση προϊόντων ή τον επηρεασμό της κοινής γνώμης.
Κατά τον Πρόκτορ, η άγνοια είναι εξουσία. Η αγνωσιολογία δεν εξετάζει αυτά που δεν γνωρίζουμε ακόμη, δηλαδή τα μεγάλα ερωτήματα τα οποία θέτει η επιστημονική έρευνα, αλλά την σκόπιμη δημιουργία άγνοιας από ισχυρούς φορείς που δεν θέλουν τον κόσμο να γνωρίζει! Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε σε ένα κόσμο ριζικής άγνοιας. Παρόλο που η γνώση είναι προσπελάσιμη, αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος έρχεται σε επαφή μαζί της. Επιπλέον, η γνώση που έχει ο κόσμος στηρίζεται συχνά στην πίστη ή στην παράδοση ή είναι το αποτέλεσμα καθαρής προπαγάνδας.
Ο Πρόκτορ διαπίστωσε ότι η άγνοια διαδίδεται κατ’ αρχάς όταν ο επιστημονικά αγράμματος πολίτης δεν κατανοεί έννοιες ή γεγονότα και στη συνέχεια όταν κάποιες ομάδες συμφερόντων – εταιρείες ή πολιτικοί οργανισμοί – προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση σχετικά με ένα θέμα. Κλασικό παράδειγμα η κλιματική αλλαγή, όπου συχνά η διαμάχη δεν αφορά την ύπαρξη ή όχι του φαινομένου αλλά αν ο Θεός έφτιαξε τη γη για να την κατακυριεύσει ο άνθρωπος, αν η κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί για την βιομηχανία ή αν οι οικολόγοι θα πρέπει να έχουν εξουσία …
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και το διαδίκτυο, όπου ο καθένας είναι «ειδικός» του εαυτού του, τότε η διάδοση της άγνοιας είναι ευκολότερη, αφού ο κάθε άσχετος αναμεταδίδει ως καθολικές αλήθειες τα αμφισβητήσιμα «γεγονότα» ή τις απάτες που του πουλάνε κάποια ισχυρά συμφέροντα. Μάλιστα, η άγνοια συχνά χρησιμοποιεί και τον μανδύα της ισορροπημένης διαλεκτικής προσέγγισης. «Αν δεν συμφωνείς με την άποψη μου ας το συζητήσουμε …» είναι η προσέγγιση του άσχετου που έχει επηρεαστεί και προσπαθεί να διαδώσει κάποια αντιεπιστημονική ή προπαγανδιστική άποψη …
Διάφορες θεωρίες ευδοκιμούν σε αυτό το εύφορο χωράφι της άγνοιας. Δεν υπάρχει κορωνοϊός – όλα είναι ένα ψέμα. Στόχος τους είναι να μας εμφυτεύσουν ένα τσιπάκι. Ο ιός προήλθε από κινεζικά (ρωσικά, αμερικανικά, …) εργαστήρια. Υπάρχει το εμβόλιο και μας το κρύβουν. Στόχος είναι η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, η εγκαθίδρυση δικτατορίας, ο περιορισμός της ελευθερίας μας. Όλα είναι σχέδια των (διαλέξτε) σιωνιστών, καπιταλιστών, κομμουνιστών … κλπ. κλπ.
Όλα τα παραπάνω καταρρίπτονται με δύο δράμια κοινού νου. Τον οποίο όμως το εκπαιδευτικό σύστημα, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ορισμένοι πολιτικοί και η διανοητική τεμπελιά των περισσότερων έχουν από καιρό εξουδετερώσει. Και οι λίγοι μετρημένοι στα δάκτυλα που εξακολουθούν να τα αξιοποιούν θεωρούνται από τους υπόλοιπους ιδιόρρυθμοι, κομματικά εξαρτημένοι, ή και αναξιόπιστοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου