Επιστ. προς Μενοικέα, 130-132
Όταν λοιπόν λέμε πως η ηδονή είναι σκοπός της ζωής, δεν εννοούμε τις ηδονές των άσωτων ούτε τις κολλημένες στην απόλαυση, όπως νομίζουν μερικοί απληροφόρητοι ή αντίθετοι ή όσοι σκόπιμα παραμορφώνουν τις γνώμες , παρά το να μην υποφέρουμε στο σώμα και να μην ταραζόμαστε στην ψυχή.
Δεν είναι τα μεθύσια και τ’ αδιάκοπα ξεφαντώματα ούτε η απόλαυση κρεάτων, ψαριών και των άλλων, όσα προσφέρει το πλούσιο τραπέζι, που γεννούν την ευχάριστη ζωή, παρά το νηφάλιο λογικό, που ερευνά στο βάθος τις αιτίες για την κάθε προτίμηση ή αποφυγή και διώχνει τις φαντασιοκοπίες, που είναι αφορμές για τις μεγάλες ψυχικές ταραχές.
Αυτών όλων αρχή και το μεγαλύτερο καλό είναι η φρονιμάδα. Γι' αυτό και από τη φιλοσοφία ψηλότερα στέκεται η φρονιμάδα, κι απ’ αυτήν ξεκινούν οι άλλες αρετές, που διδάσκουν πως δεν μπορεί να ζει κανείς ευχάριστα χωρίς να ζει φρόνιμα, τίμια και δίκαια, ούτε να ζει φρόνιμα, τίμια και δίκαια χωρίς να ζει ευχάριστα. Οι αρετές κι η ευχάριστη ζωή φυτρώνουν απ’ την ίδια ρίζα κι η ευχάριστη ζωή είναι αχώριστη απ’ αυτές.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου