1355 Ἀγαμέμνονος, πῶς ἦλθες; ἦ σὺ κεῖνος εἶ,
ὃς τόνδε κἄμ᾽ ἔσωσας ἐκ πολλῶν πόνων;
ὦ φίλταται μὲν χεῖρες, ἥδιστον δ᾽ ἔχων
ποδῶν ὑπηρέτημα, πῶς οὕτω πάλαι
ξυνών μ᾽ ἔληθες οὐδ᾽ ἔφαινες, ἀλλά με
1360 λόγοις ἀπώλλυς, ἔργ᾽ ἔχων ἥδιστ᾽ ἐμοί;
χαῖρ᾽, ὦ πάτερ· πατέρα γὰρ εἰσορᾶν δοκῶ·
χαῖρ᾽· ἴσθι δ᾽ ὡς μάλιστά σ᾽ ἀνθρώπων ἐγὼ
ἤχθηρα κἀφίλησ᾽ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ.
ΠΑ. ἀρκεῖν δοκεῖ μοι· τοὺς γὰρ ἐν μέσῳ λόγους
1365πολλαὶ κυκλοῦνται νύκτες ἡμέραι τ᾽ ἴσαι,
αἳ ταῦτά σοι δείξουσιν, Ἠλέκτρα, σαφῆ.
σφῷν δ᾽ ἐννέπω γε τοῖν παρεστώτοιν ὅτι
νῦν καιρὸς ἔρδειν· νῦν Κλυταιμήστρα μόνη·
νῦν οὔτις ἀνδρῶν ἔνδον· εἰ δ᾽ ἐφέξετον,
1370 φροντίζεθ᾽ ὡς τούτοις τε καὶ σοφωτέροις
ἄλλοισι τούτων πλείοσιν μαχούμενοι.
ΟΡ. οὐκ ἂν μακρῶν ἔθ᾽ ἡμὶν οὐδὲν ἂν λόγων,
Πυλάδη, τόδ᾽ εἴη τοὔργον, ἀλλ᾽ ὅσον τάχος
χωρεῖν ἔσω, πατρῷα προσκύσανθ᾽ ἕδη
1375 θεῶν, ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε.
ΗΛ. ἄναξ Ἄπολλον, ἵλεως αὐτοῖν κλύε,
ἐμοῦ τε πρὸς τούτοισιν, ἥ σε πολλὰ δὴ
ἀφ᾽ ὧν ἔχοιμι λιπαρεῖ προύστην χερί.
νῦν δ᾽, ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἐξ οἵων ἔχω
1380 αἰτῶ, προπίτνω, λίσσομαι, γενοῦ πρόφρων
ἡμῖν ἀρωγὸς τῶνδε τῶν βουλευμάτων
καὶ δεῖξον ἀνθρώποισι τἀπιτίμια
τῆς δυσσεβείας οἷα δωροῦνται θεοί.
ὃς τόνδε κἄμ᾽ ἔσωσας ἐκ πολλῶν πόνων;
ὦ φίλταται μὲν χεῖρες, ἥδιστον δ᾽ ἔχων
ποδῶν ὑπηρέτημα, πῶς οὕτω πάλαι
ξυνών μ᾽ ἔληθες οὐδ᾽ ἔφαινες, ἀλλά με
1360 λόγοις ἀπώλλυς, ἔργ᾽ ἔχων ἥδιστ᾽ ἐμοί;
χαῖρ᾽, ὦ πάτερ· πατέρα γὰρ εἰσορᾶν δοκῶ·
χαῖρ᾽· ἴσθι δ᾽ ὡς μάλιστά σ᾽ ἀνθρώπων ἐγὼ
ἤχθηρα κἀφίλησ᾽ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ.
ΠΑ. ἀρκεῖν δοκεῖ μοι· τοὺς γὰρ ἐν μέσῳ λόγους
1365πολλαὶ κυκλοῦνται νύκτες ἡμέραι τ᾽ ἴσαι,
αἳ ταῦτά σοι δείξουσιν, Ἠλέκτρα, σαφῆ.
σφῷν δ᾽ ἐννέπω γε τοῖν παρεστώτοιν ὅτι
νῦν καιρὸς ἔρδειν· νῦν Κλυταιμήστρα μόνη·
νῦν οὔτις ἀνδρῶν ἔνδον· εἰ δ᾽ ἐφέξετον,
1370 φροντίζεθ᾽ ὡς τούτοις τε καὶ σοφωτέροις
ἄλλοισι τούτων πλείοσιν μαχούμενοι.
ΟΡ. οὐκ ἂν μακρῶν ἔθ᾽ ἡμὶν οὐδὲν ἂν λόγων,
Πυλάδη, τόδ᾽ εἴη τοὔργον, ἀλλ᾽ ὅσον τάχος
χωρεῖν ἔσω, πατρῷα προσκύσανθ᾽ ἕδη
1375 θεῶν, ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε.
ΗΛ. ἄναξ Ἄπολλον, ἵλεως αὐτοῖν κλύε,
ἐμοῦ τε πρὸς τούτοισιν, ἥ σε πολλὰ δὴ
ἀφ᾽ ὧν ἔχοιμι λιπαρεῖ προύστην χερί.
νῦν δ᾽, ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἐξ οἵων ἔχω
1380 αἰτῶ, προπίτνω, λίσσομαι, γενοῦ πρόφρων
ἡμῖν ἀρωγὸς τῶνδε τῶν βουλευμάτων
καὶ δεῖξον ἀνθρώποισι τἀπιτίμια
τῆς δυσσεβείας οἷα δωροῦνται θεοί.
***
ΗΛΕ. Ω μέρα αγαπημένη, ω εσύ μόνετων σπιτιών του Αγαμέμνονα σωτήρα,
πώς ήρθες; Είσαι συ, αλήθεια, εκείνος
που γλίτωσες κι αυτόν και μένα απ᾽ όλα
τα δεινά μας; Ω χέρια αγαπημένα
κι ω πόδια μου μας πρόσφεραν την πιο
γλυκιάν εκδούλεψη, πώς έτσι να ᾽σαι
τόσον καιρό κρυφά μου εδώ, χωρίς
να μου φανερωθείς, παρά μονάχα
να με σκοτώνεις με τα λόγια, ενώ ηταν
1360 τα έργα σου τα πιο ευχάριστα για μένα;
Χαίρε, πατέρα· γιατί σαν πατέρα
σε βλέπω εμπρός μου· χαίρε, και να ξέρεις
πως είσαι συ που πιότερο στον κόσμο
και μίσησα κι αγάπησα την ίδια μέρα.
ΠΑΙ. Νομίζω αρκεί· γι᾽ αυτά που έχουν περάσει
στο μεταξύ, μέρες πολλές και νύχτες
άλλες τόσες, Ηλέκτρα, θα γυρίζουν,
που όλα καταλεπτώς θα σου τα μάθουν.
Μα εσείς οι δυο που στέκεστε, σας λέγω
πως τώρα είναι καιρός να κινηθείτε,
τώρα που η Κλυταιμνήστρα είναι μονάχη,
τώρα που άντρας κανείς δεν είναι μέσα.
Σκεφθείτε το πώς θα ᾽χετε, όσο αργείτε,
1370 να μετρηθείτε και μ᾽ αυτούς και μ᾽ άλλους
περισσοτέρους κι αξιότερούς των.
ΟΡΕ. Καθόλου πια τη θέση τους δε θα ᾽χαν
τα πολλά λόγια εδώ· στο έργο Πυλάδη,
μπρος μια και μέσα στο παλάτι, αφού
προσκυνήσομε δω μπρος στα προπύλαια
τ᾽ αγάλματα των πατρικών θεών μας.
ΗΛΕ. Επάκουσέ τους ίλεος, βασιλιά μου
Απόλλων, και μαζί μ᾽ αυτούς και μένα,
που πάντα ως τώρα κι απ᾽ τα λίγα πού ειχα,
με χέρι πρόθυμο στάθηκα μπρος σου·
και τώρα μ᾽ αυτά πὄχω, Λύκειε Απόλλων,
1380 σου δέομαι, σου προσπέφτω, σε ικετεύω,
πρόθυμος γίνου στην απόφασή μας
αυτή βοηθός, και δείξε στους ανθρώπους
με ποιά επιτίμια των θεών το χέρι
τα έργα της ανομίας ανταμείβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου