Η έννοια που αναλύουμε σήμερα αποτελεί ιδιαίτερα προσωπικό, όπως επίσης και σημαντικό παράγοντα. Είναι αναγκαίος για την ψυχολογία μας, ο χώρος που μας επιτρέπει τη βαθιά εισπνοή και την εκπνοή χωρίς το βάρος της παρατήρησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όταν ένα άλλο άτομο θέλει να εισέλθει στη σφαίρα μας να πρέπει να μπορεί να κατανοήσει τον τρόπο ζωής μας. Αυτό το άτομο θα μπορούσε να είναι ένας σύντροφος, ένας φίλος ή ένας άγνωστος που μας χτυπά τη πόρτα και θέλει να περάσει. Ένα καλό ωστόσο παράδειγμα που μας δίνει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του προσωπικού μας χώρου, είναι εκείνο της ερωτικής σχέσης.
Όταν λοιπόν βρισκόμαστε σε μια τέτοιου είδους σχέση, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως δεν «πρέπει» να μοιραζόμαστε αυτόν το χώρο με τον σύντροφό μας. Η ίδια η έννοια του ιδιωτικού χώρου και χρόνου, εννοεί πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να τα διατηρεί ανεξάρτητα με το συναισθηματικό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται. Τα δύο αυτά αγαθά, δεν ανήκουν στην κατηγορία «ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου». Επειδή καμία σχέση δε βγήκε από βιβλίο της Diesney, είναι επόμενο να υπάρξουν προστριβές, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να πιεστούμε ψυχικά και ψυχολογικά. Τότε αντιλαμβανόμαστε το ποσό σημαντικό είναι ακόμη και μέσα σε σχέση να μπορούμε να βρεθούμε για λίγο μόνοι.
Χώρος και χρόνος είναι συνδεδεμένα. Άχρηστο το ένα χωρίς το άλλο. Εάν έχεις τον χώρο σου, μπορείς να έχεις χρόνο για τον εαυτό σου. Κατ’ επέκταση μπορείς να τον θυμάσαι αρκετά καλά ώστε να μην τον αφήνεις να αλλοιώνεται. Μπορείς να τα βρίσκεις μαζί του τις στιγμές που με άλλους χάνεσαι. Μπορείς να του προσφέρεις εκείνα που ίσως τελικά να λείπουν από τη σχέση σου. Να του δίνεις τη φροντίδα που του αρμόζει και σε ευχαριστεί περισσότερο, καθώς εσύ ο ίδιος γνωρίζεις καλύτερα τι είναι εκείνο που έχεις ανάγκη. Είναι όμορφο συναίσθημα να έχεις τον χρόνο να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να έχει και ο σύντροφός σου τον δικό του, όπως όμορφο και αναγκαίο είναι να υπάρχει κι ένας χρόνος κοινός και για τους δυο σας.
Προσφέρει ικανοποίηση σε προσωπικό επίπεδο και υπάρχει άραγε κάτι καλύτερο από το να βλέπεις τον άνθρωπο που νοιάζεσαι να αισθάνεται καλά και είναι ικανοποιημένος με την καθημερινότητά του; Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ανταμοιβή από δύο ανθρώπους που επειδή τα βρήκαν με την πάρτη τους, είναι έτοιμοι να τα βρουν και με κάποιον άλλον; Ο λόγος είναι απλός: όταν δίνεις στο μυαλό σου χώρο για σκέψη, εκείνο θα κάτσει να αντιληφθεί πράγματα που έχουν πάει λάθος και θα θελήσει να βρει τρόπους να τα διορθώσει. Ένα παιχνίδι του νου η κατάσταση, ένα sudoku έρωτα, μα θέλει ξεκούραστο μυαλό για να λυθεί.
Και δε χωράνε εγωισμοί όταν ο σύντροφός μας θέλει να μείνει μόνος. Είναι μια καλή αφορμή ίσως, να μείνουμε κι εμείς με τον εαυτό μας. Να αντιμετωπίσουμε πράγματα και καταστάσεις, εμείς και η σκέψη μας. Και να ξέρεις πως όταν σε πιάνεις να πιέζεις τα πράγματα και να ζητάς αποκλειστικότητα, τότε συχνά εκείνος που χρειάζεται τον χώρο και τον χρόνο είσαι εσύ.
Μην μπερδεύεσαι και μη φοβάσαι. Κανείς δεν είπε πως αυτό σημαίνει αποχωρίζομαι τον άλλον και τον αφήνω στην άλλη άκρη της γης και με διάρκεια απουσίας τεσσάρων μηνών. Εκεί το πρόβλημα ίσως να είναι αλλού και να πρέπει να ψαχτείτε πιο βαθιά για το γιατί υπάρχει αυτή η ανάγκη. Εδώ όμως μιλάμε για έναν ρεαλιστικό μικρό διάλογο, εμείς κι ο εαυτός μας. Έναν διάλογο που μπορεί να συμβεί, χθες, σήμερα, αύριο, τώρα και να διαρκέσει ίσως μόνο πέντε λεπτά. Πέντε λεπτά αρκούν για έναν άνθρωπο που αισθάνεται ζορισμένος, να αναπνεύσει ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου