Εκείνος που δεν απασχολείται με τη γέννηση, απασχολείται με τον θάνατό του

Οι Βουδιστές διδάσκουν τη ματαιότητα των προσκολλήσεων κάθε είδους και τις θεωρούν τη ρίζα κάθε δυστυχίας. Λένε ότι όσο παραμένουμε προσκολλημένοι θα ζούμε σε απελπισία. Μιλάνε για τρία είδη κατάστασης προσκόλλησης-προσκολλημένος, αδέσμευτος και μη δεσμευμένος. Λένε μια όμορφη ιστορία που αποκαλύπτει το νόημά τους. Μας ζητούν να φανταστούμε τον εαυτό μας σε μια πολύ απομονωμένη κατάσταση, όπου το μοναδικό διαθέσιμο καθαρό νερό πρέπει να μεταφερθεί από μακρινή απόσταση (μια συνηθισμένη κατάσταση σε πολλές ασιατικές πόλεις και μοναστήρια). Το νερό, λοιπόν, αντιμετωπίζεται σαν το πολυτιμότερο αγαθό. Τοποθετείται σε μεγάλο δοχείο, χρησιμοποιείται με φειδώ και διατηρείται κάτω από τα δέντρα στη σκιά, καλυμμένο προσεκτικά.

Έχοντας δουλέψει όλη μέρα σκληρά κάτω από τον καυτό ήλιο ανυπομονούμε να φτάσουμε στο δοχείο του νερού. Σηκώνουμε προσεκτικά το καπάκι, παίρνουμε την κούπα και τη βυθίζουμε μέσα στο πολύτιμο υγρό. Καθώς είμαστε έτοιμοι να πιούμε, παρατηρούμε ότι ένα μυρμήγκι μπήκε με κάποιο τρόπο στο δοχείο και βρίσκεται πάνω στην κούπα μας. Είμαστε έξαλλοι! Πώς τολμά ένα μυρμήγκι να βρίσκεται στο καταφύγιό μας, κάτω από τα δέντρα μας, μέσα στο δοχείο του νερού μας, πάνω στην κούπα μας! Αμέσως το συνθλίβουμε με το δάχτυλο.

Προσκολλημένοι.

Ή μπορεί να σταματήσουμε για μια στιγμή και να σκεφτούμε ότι είναι μια ζεστή μέρα ακόμα και για τα μυρμήγκια. Το μυρμήγκι έχει κάνει αυτό που είναι ενστικτωδώς σωστό γι’ αυτό – κατέφυγε στο μόνο δροσερό, υγρό και άνετο μέρος που θα μπορούσε να βρει. Βλέπουμε ότι το μυρμήγκι δεν βλάπτει στην πραγματικότητα το νερό μας, την κούπα ή το δοχείο μας. Μετά από βαθειά, ηθική εξέταση, πίνουμε χωρίς να το ακουμπήσουμε, ξαναβάζουμε την κούπα μέσα στο δροσερό δοχείο και το σκεπάζουμε προσεκτικά.

Αδέσμευτοι.

Ή, όταν δούμε το μυρμήγκι στην κούπα μας δεν σκεφτόμαστε, ούτε τι ανήκει στο μυρμήγκι, ούτε τι ανήκει σε μας, ούτε τι είναι ηθικό, ούτε τι είναι ανήθικο. Αντιδρούμε υπερβαίνοντας την ηθική. Το ταΐζουμε με φυσικότητα λίγη ζάχαρη!

Μη δεσμευμένοι.

Ο θάνατος μας διδάσκει πως μακροπρόθεσμα δεν μας ανήκει τίποτα. Ακόμα και αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μόνιμες προσκολλήσεις ή κτήσεις, στην πραγματικότητα δεν μπορούμε. Τα πράγματα θα σπάσουν παρά την επιθυμία μας. Οι άνθρωποι θα φύγουν, όταν έρθει ο καιρός τους, ανεξάρτητα από το πόσο δυνατά διαμαρτυρόμαστε. Τα μυρμήγκια θα εισβάλουν στα δοχεία με το νερό μας ανεξάρτητα από τα εμπόδια που βάζουμε. Η γνώση του θανάτου μπορεί να δώσει σε κάποιον μια βαθειά αίσθηση ελευθερίας – και από την προσκόλληση στον εαυτό του, όπως επίσης σε άλλους και σε πράγματα. Όσο λιγότερο είμαστε προσκολλημένοι κάπου, τόσο λιγότερο ανησυχούμε.