Η Πραγματική Εμπειρία

Η Πραγματική Εμπειρία είναι σιωπή του νου, ούτε χωράει σε λόγια, ούτε χρειάζεται τα λόγια… υποδεικνύει την σιωπή και δράσεις που οδηγούν στην σιωπή… Όταν γίνεται διδασκαλία, όταν οδηγεί σε δραστηριότητες του νου, σε άλλους σκοπούς τότε είναι μόνο εμπειρία του νου.

 

Όταν η Εμπειρία δεν είναι ολοκληρωμένη, Τελειωτική, Μόνιμη, Ζωντανή Κάθε Στιγμή, γίνεται μνήμη, διδασκαλία, λόγια, κι ικανοποιεί μόνο το νου κι όσους ικανοποιούνται μόνο από τον νου.

Εξαιρετική πνευματική ικανότητα χωρίς «καθοδήγηση» μπορεί να οδηγήσει σε πνευματικό εγωισμό, σε λάθους δρόμους και λάθος δράσεις… μόνο η ταπεινότητα, η ανιδιοτέλεια, κι η παραίτηση από όλες τις επιθυμίες μπορεί να μας προστατέψει…

Η σκέψη, όταν δεν έχει στόχο το Πέρασμα Πέραν της σκέψης, στην Απεραντοσύνη της Ύπαρξης που δεν έχει όρια, ή διαχωρισμούς, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος κατευθύνσεις που εκλαμβάνονται σαν αληθινές.

Η Πραγματική Εμπειρία είναι Πολύτιμη ακόμα κι όταν μοιάζει απλή και φτωχή… είναι ακριβώς ο νους που ντύνει την Εμπειρία με Μυστήριο ή την παριστάνει με θαυμαστές περιγραφές… αλλά αυτό δεν είναι η Πραγματική Εμπειρία, αλλά οι φαντασίες του νου.

Η Απελευθέρωση δεν είναι κάτι που μπορεί να επιδιώξει κάποιος για τον εαυτό του, μήτε κάτι που μπορεί να κρατήσει μόνο για τον εαυτό του… Είναι η Εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης που Αυθόρμητα μοιράζεται με όλους μέσα από τους δρόμους της Αγάπης, της Προσφοράς, και της Θυσίας.

Η Εμπειρία της Πραγματικότητας είναι πέρα από όλα… δεν έχει σχέση με κοσμικούς σκοπούς… δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε σαν Γνώση, ούτε σαν Εξουσία, ούτε σαν Κέρδος, είναι Αγάπη που μοιράζεται στα ίσα προς όλους, κι ενώ μοιράζεται παραμένει Ανεξάντλητη στην Ουσία της.

Αν όλες οι κοσμικές επιθυμίες, επιδιώξεις, και δραστηριότητες, δεν παραμεριστούν, δεν μπορείς να βρεις το Μονοπάτι που Οδηγεί στο Αληθινό… Αν όλες οι δραστηριότητες της σκέψης δεν εγκαταλειφθούν δεν μπορείς να Μπεις στον Ιερό Χώρο της Πραγματικότητας… Αν κάθε διάκριση από αυτό που «Είναι» δεν σταματήσει δεν μπορείς να Γευτείς την Αιωνιότητα.

Να φροντίζεις πάντα να έχεις Φίλους, με τους οποίους να μπορείς να μοιράζεσαι τα πάντα, μην επιδιώκεις πνευματική εξουσία, μήτε να έχεις μαθητές, ή θαυμαστές, ακόμα κι αν μόνο εσύ κατέχεις τη Γνώση στη γη… Είναι καλύτερα να είσαι ίσος ανάμεσα σε ίσους, γιατί αυτοί θα σε τιμήσουν πραγματικά… οι «οπαδοί» είναι βέβαιο πως θα σε ζηλέψουν, θα σε αρνηθούν και θα καταστρέψουν ό,τι καλό προσπαθείς να κάνεις.

Αν έστω και για μια στιγμή, όσο διαρκεί μια ανάσα, πιστέψεις ότι κατέχεις κάτι, ότι είσαι κάτι, ότι είσαι ανώτερος από τους άλλους, είσαι ακόμα σε μεγάλο σκοτάδι… στο Φως της Αλήθειας, διαλύονται όλες οι σκιές, όλες οι αυταπάτες… υπάρχει μονάχα Ελευθερία, Γαλήνη, Ειρήνη, Αγάπη και Καλοσύνη.