ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ - Προμηθεὺς δεσμώτης (377-396)

ΩΚ. οὔκουν, Προμηθεῦ, τοῦτο γιγνώσκεις, ὅτι
ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι;
ΠΡ. ἐάν τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ
380 καὶ μὴ σφριγῶντα θυμὸν ἰσχναίνῃ βίᾳ.
ΩΚ. ἐν τῷ προθυμεῖσθαι δὲ καὶ τολμᾶν τίνα
ὁρᾷς ἐνοῦσαν ζημίαν; δίδασκέ με.
ΠΡ. μόχθον περισσὸν κουφόνουν τ᾽ εὐηθίαν.
ΩΚ. ἔα με τῇδε τῇ νόσῳ νοσεῖν, ἐπεὶ
385 κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ φρονεῖν δοκεῖν.
ΠΡ. ἐμὸν δοκήσει τἀμπλάκημ᾽ εἶναι τόδε.
ΩΚ. σαφῶς μ᾽ ἐς οἶκον σὸς λόγος στέλλει πάλιν.
ΠΡ. μὴ γάρ σε θρῆνος οὑμὸς εἰς ἔχθραν βάλῃ.
ΩΚ. ἦ τῷ νέον θακοῦντι παγκρατεῖς ἕδρας;
390 ΠΡ. τούτου φυλάσσου μή ποτ᾽ ἀχθεσθῇ κέαρ.
ΩΚ. ἡ σή, Προμηθεῦ, συμφορὰ διδάσκαλος.
ΠΡ. στέλλου, κομίζου, σῷζε τὸν παρόντα νοῦν.
ΩΚ. ὁρμωμένῳ μοι τόνδ᾽ ἐθώυξας λόγον.
λευρὸν γὰρ οἷμον αἰθέρος ψαίρει πτεροῖς
395 τετρασκελὴς οἰωνός· ἄσμενος δέ τἂν
σταθμοῖς ἐν οἰκείοισι κάμψειεν γόνυ.

***
ΩΚΕΑΝΟΣ
Μα δεν το ξέρεις, Προμηθέα, κι αυτό: πως είναι
γιατρός τα λόγια πάνω στης οργής τη βράση;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Όταν στην ώρα την πληγή κανείς μαλάζει,
380 κι όχι να τη ζουλά σκληρά στο φόρμισμά της.
ΩΚΕΑΝΟΣ
Κι όταν ένας τολμά το ζήλο του να δείξει,
ποιά ζημιά βλέπεις; μάθε μου και με να ξέρω.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Περιττό βλέπω κόπο κι άμυαλη ελαφρότη.
ΩΚΕΑΝΟΣ
Άφησ᾽ με στην αρρώστια αυτή, γιατί ᾽ναι κέρδος
σωστά να κρίνεις κι άλλος γι᾽ άμυαλο να σ᾽ έχει.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Δικό μου θα φανεί το αμάρτημα αυτό να είναι.
ΩΚΕΑΝΟΣ
Βλέπω, με στέλλει ο λόγος σου από κείθε πού ᾽ρθα.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Μην τύχει κι η συμπόνια μου σ᾽ έχθρα σε ρίξει.
ΩΚΕΑΝΟΣ
Τάχα του παντοδύναμου του νέου κυρίου;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
390 Αυτόν φυλάγου, μήπως σου οργιστεί ποτέ του.
ΩΚΕΑΝΟΣ
Δάσκαλο τη δική σου συμφορά θενά ᾽χω.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Πήγαινε, τράβα· φύλαγε τη γνώση πὄχεις.
ΩΚΕΑΝΟΣ
Με βρίσκει ο λόγος σου έτοιμο να ξεκινήσω,
γιατί και το τετράποδο πουλί αναδεύει
στον πλατύ αιθέρα τα φτερά, που με χαρά του
στα δικά του παχνιά θα λύγιζε τα γόνα.