Όταν κάθε μέρα γεννιέσαι στο χθες, πεθαίνεις στο σήμερα

«Η δουλειά μας δεν είναι να ψάξουμε την αγάπη, είναι να ψάξουμε όλα εκείνα τα τείχη που σηκώσαμε απέναντί της». – Rumi

«Δεν αντέχω άλλο αυτές τις τραυματικές, τις επώδυνες και επίπονες αναμνήσεις. Πλέον θα φοράω την πανοπλία μου για να με προστατεύω. Και μην τολμήσεις να μου πεις να μην το κάνω γιατί θα χάσω το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο που ονομάζεται αγάπη. Την είδα και την αγάπη.»

«Αντί να συνεχίζεις να προσκολλάσαι σε όλες αυτές τις αναμνήσεις, να ψάχνεις την αξία σου σε λάθος μέρη, να αφήνεις το σκοτάδι του παρελθόντος να δηλητηριάζει το μυαλό σου, την καρδιά σου και τη ζωή σου, αποφάσισε επιτέλους να απελευθερωθείς. Σταμάτα να βυθίζεις τον εαυτό σου όταν έχεις όλα τα μέσα να είσαι στην επιφάνεια.»

«Καλά, καλά, όλα μια κουβέντα είναι.»

Κι αυτά που λες εσύ, επίσης μια κουβέντα είναι. Αποφάσισε επιτέλους να παραιτηθείς από την προσκόλλησή σου σε εκείνες τις τοξικές σκέψεις, συνήθειες, σχέσεις και αντιδράσεις που σε κρατάνε πίσω.

Αποφάσισε να πεθάνεις στο παρελθόν για να ξαναγεννηθείς στο σήμερα. Όχι το αντίστροφο. Εσύ κάθε μέρα γεννιέσαι στο χθες και πεθαίνεις σήμερα.

Σταμάτα να παλεύεις, να αντιστέκεσαι και να αμύνεσαι για τα όσα έγιναν κάποτε και ξεκίνα να αποδέχεσαι, να απελευθερώνεις, να συγχωρείς και να κάνεις ειρήνη με όλα αυτά.

Μέσα μας υπάρχει η πραγματική μας φύση που ονομάζεται αγάπη. Όσο όμως μεγαλώνουμε, λίγο λίγο αυτή η λαμπρή μας φύση θάβεται από τις επίπονές μας εμπειρίες και ξεκινάμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από τους φόβους και τις περιοριστικές πεποιθήσεις που υιοθετούμε από το περιβάλλον μας.

Βλέπουμε τον εαυτό μας μικρό και ασήμαντο. Αισθανόμαστε μόνοι και αδύναμοι ενώ στην πραγματικότητα είμαστε δυνατοί πέρα από κάθε φαντασία.

Δεν είναι ποτέ αργά να ξεκινήσουμε από την αρχή. Δεν είναι ποτέ αργά να διεκδικήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζούμε ευτυχισμένα. Δεν παίζει ρόλο ποιοι ήμαστε, πώς μας φέρθηκε η ζωή και πόσες φορές μας πλήγωσαν και μας λάβωσαν νοητικά, συναισθηματικά και πνευματικά.

Είμαστε ακόμη εδώ και μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αρχή. Ξεκόλλα από τις προσκολλήσεις σου λοιπόν και επίτρεψε η αγάπη να σε απελευθερώσει από την αυτοδημιούργητη φυλακή σου που τόσο καιρό σε φιλοξενούσε.

Επίτρεψε στην αγάπη να ρέει σε κάθε σου κύτταρο και να κυβερνά όλη σου τη ζωή. Επίτρεψε στην αγάπη να σε διδάξει πως η ευτυχία δεν προέρχεται από το να γραπώνεσαι από τα πρόσκαιρα, τα παροδικά, τα περασμένα αλλά προέρχεται όταν τα αφήνεις να φύγουν.

Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος, δεν το καταλαβαίνεις; Βάλε λοιπόν ένα τέλος. Κοίτα έξω από σένα. Κοίτα τη φύση και βρες τις αποδείξεις ότι έτσι είναι.

Υπάρχει η αποσύνδεση, η καταστροφή, ο θάνατος και μετά η αναγέννηση , η αναζωογόνηση και η ανανέωση. Και θύμισε στον εαυτό σου ότι κι εσύ είσαι κομμάτι της φύσης. Πως κι εσύ περνάς μέσα από αυτά τα στάδια που η φύση ορίζει.

Επίτρεψε στη φύση να γίνει ο σοφός σου δάσκαλος, ο φίλος σου , ο έμπιστός σου συνοδοιπόρος. Επίτρεψε στη φύση να σε θεραπεύσει, να σου διδάξει τον κύκλο της ζωής , την ίδια τη ζωή και την αγάπη που υπάρχει μέσα σε αυτή.

Φύγε από τις οικείες προσκολλήσεις σου και γίνε ένα με την αγάπη. Επειδή η αγάπη είναι αυτό που είσαι, είναι αυτό από το οποίο και για το οποίο φτιάχτηκες.

Την αγάπη δεν την ενδιαφέρει που εσύ θέλεις να κρατάς στην κυριότητά σου το οικόπεδο του πόνου. Δεν την ενδιαφέρει που επιμένεις να αλυσοδένεσαι με το θυμό και τις απογοητεύσεις του χθες. Δεν την ενδιαφέρει αν σε κυριεύει ο φόβος μήπως χάσεις, μήπως πληγωθείς και πάλι.

Μόνο αν καταλάβεις πως ο χρόνος σου είναι περιορισμένος σε αυτή την γη και καταλάβεις ότι δεν γνωρίζεις πόσος είναι, τότε θα αντιληφθείς ότι χρειάζεται να τη ζήσεις στο έπακρο με την αγάπη σημαία να κυματίζει σε κάθε σου βήμα.