Η έννοια της εξέλιξης είναι συνυφασμένη με την έννοια της αλλαγής. Παρόλα αυτά, η κάθε αλλαγή, ακόμη και αυτή που χαρακτηρίζεται ως θετική, συνοδεύεται συνήθως από αμφιθυμικά συναισθήματα. Όσο μπορεί να θέλουμε και να ποθούμε την αλλαγή, άλλο τόσο μπορεί να τη φοβόμαστε ή ακόμη και να τη σαμποτάρουμε.Η αλλαγή μπορεί να επισύρει ποικίλα συναισθήματα όπως χαρά, ανακούφιση, φόβο, άγχος, αγωνία. Η αίσθηση ότι δεν έχουμε πια τον έλεγχο των πραγμάτων μπορεί να προκαλέσει τρόμο και ανασφάλεια.
Τι κάνουμε όμως όταν το παλιό πια δεν μας κάνει, αλλά το νέο δεν το ξέρουμε, δεν το γνωρίζουμε και επομένως μας τρομάζει;
Τι κάνουμε όταν τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν ξαφνικά και μας καλούν να προσαρμοστούμε στις αλλαγές αυτές;
Όταν τα παλιά παπούτσια δεν μας κάνουν πια, αλλά ακόμη δεν έχουμε βρει το νέο μας ζευγάρι για να βρούμε και τα βήματα μας στο νέο δρόμο που φανταζόμαστε, που ονειρευόμαστε και που επιθυμούμε να χαράξουμε;
Απαντήσεις και λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν.
Υπάρχει όμως η μαγική πίστη στο συναίσθημά μας, σε αυτό που νοιώθουμε την εκάστοτε στιγμή και στο οποίο οφείλουμε να δώσουμε χώρο και χρόνο για να το κατανοήσουμε, να το αφουγκραστούμε ώστε να μπορέσουμε να το διαχειριστούμε. Καμία λοιπόν αλλαγή δεν συνοδεύεται απόλυτα από μονοσήμαντα συναισθήματα...γιατί αλλαγή σημαίνει αποχαιρετώ κάτι και καλωσορίζω κάτι άλλο και ο αποχαιρετισμός, όπως και το καλωσόρισμα είναι διαδικασίες που από μόνες τους έχουν μια δυναμική και μια φόρτιση.
Όσο δύσκολες ή ακόμη και επώδυνες και αν είναι κάποιες αλλαγές, είναι χρήσιμες για να υπάρξει εξέλιξη. Δε νοείται εξέλιξη χωρίς αλλαγή, αλλά δε νοείται και αλλαγή χωρίς μέσα της να εμπερικλείει αμφιθυμικά συναισθήματα. Όσο πιο ενήμεροι είμαστε για την αμφιθυμία μας αυτή, τόσο πιο έτοιμοι θα είμαστε να την αντέξουμε, να την κατανοήσουμε και να τη διαχειριστούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου