Ζήσε απλά, κάνε τη διαφορά

Σε έναν κόσμο γεμάτο ταμπέλες, όπου ό,τι δηλώνεις αυτό και είσαι, κάνε τη διαφορά και ζήσε απλά. Έμαθες τα «μη» και τα «πρέπει» από κούνια κιόλας. Μυήθηκες σε χαμόγελα ευγενικά και στο να λες συγκαταβατικά ένα «Ναι σε όλα» για να είσαι το καλό παιδί, για να μην έχει να λέει ο κόσμος. Όλα τριγύρω έμοιαζαν θολά και τόσο ξεκάθαρα μαζί από τότε. Είναι σα να σου ‘δειχναν το δρόμο για να ΜΗΝ είσαι ο εαυτός σου, αλλά ένα ακόμα εξελιγμένο μέρος του κονσερβοκουτιού της τυποποιημένης αυτής κοινωνίας. Τελευταίας τεχνολογίας κινητό ανά χείρας, διαρκώς πάνω από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για διαρκή καταθλιπτική «ενημέρωση», ρομποτάκι στη δουλειά, χωρίς ψήγμα δημιουργικότητας διότι με το «καλημέρα» ευνουχίστηκες και κάπως έτσι η ιστορία συνεχίζεται και τη ξέρεις καλά.

Σε όλο αυτό το πολυσύνθετο τοπίο, που σχεδόν όλοι και όλα προστάζουν στυγνή «προβατοποίηση» ζήσε απλά άνθρωπέ μου και κάνε τη διαφορά. Ίσως το ξέχασες και αυτό και δε σε αδικώ. Δε μας αδικώ. Τα φαινομενικώς σημαντικά προβλήματα που μαστίζουν, μας πήραν τα μυαλά. Άλλα μας ζάλισαν. Άλλα μας βούρκωσαν. Άλλα μας έκοψαν πνοή και πόδια. Άλλα απλά προς στιγμή μας αφόπλισαν, όμως να… Κάτσε και σκέψου πως θα ήταν όλα πιο απλά, παρθένα, αγνά και ανθρώπινα αν ήμασταν όλοι εμείς ένα κλικ περισσότερο άνθρωποι. Άνθρωποι με ταυτότητα ανθρώπινη. Χωρίς διακρίσεις σε χρώματα και ψήφους και άλλα τέτοια περιττά. Απλά άνθρωποι. Να νοιαζόμαστε για ανθρώπους. Να βοηθάμε από καρδιάς. Να στηρίζουμε στα δύσκολα και να ‘μαστε παρόντες, να συγκινούμαστε εκ βαθέων στα καλά, να πλημμυρίζουμε από χαρά.

Κόντρα στους καιρούς μοιάζει λίγο αυτό, έτσι δεν είναι; Κόντρα στις ζήλειες που φέρνουν οι αλλαγές και στους φόβους τους, κόντρα στο φθόνο του οποιουδήποτε «νέου», κόντρα σε μια φιλοσοφία κυνική που στην καλύτερη σε στέλνει στο διάολο και σου δείχνει το δρόμο μέσω Google Maps (!), κόντρα σε όλα. Όμως εγώ δε μιλάω για αυτό. Δεν αναφέρομαι σε καμία επανάσταση. Δεν είμαι άξια να την πιάσω στο στόμα μου. Μιλάω απλά για αγάπη, όχι για κόντρα. Μιλάω για ελευθερία, για έκφραση, για ειλικρίνεια. Μιλάω για μια συνέχειά μας σε ένα επίπεδο όπου η έννοια άνθρωπος θα βρίσκεται σε μιαν άλλη σφαίρα, θα είναι κάπου στα ψηλά, μα εμείς όχι. Εμείς θα μάθουμε να κοιτάμε τους άλλους στην ευθεία, χωρίς διακρίσεις, χωρίς στίγματα και προκαταλήψεις. Θα είμαστε όλοι ένα.

Θα είμαστε όλοι ένα και θα ζούμε απλά φίλοι μου. Γιατί τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; «Ο άνθρωπος για να ‘ναι ευτυχισμένος δε θέλει πολλά. Φτάνει να ‘χει δυο τρεις φίλους να τον αγαπούνε πραγματικά και χρήματα τόσα για να μπορεί να τους κερνά», είχε πει ο μεγάλος Νίκος Ξυλούρης. Επένδυση στις σχέσεις λοιπόν και στην ουσία τους. Πηγαία στοργή, κατανόηση, συμπόνια. Λέξεις όχι πολλές, ή μεγάλες, μα αληθινές . Και μοίρασμα. Μοίρασμα και ενδιαφέρον.

Αγαπημένοι μου άνθρωποι, τι θα ‘μασταν χωρίς αυτά και πως γίναμε όταν κατά καιρούς τα θυσιάζαμε όλα αυτά σχεδόν άδοξα σε βωμούς υλικούς κατά βάση που μόνο τη λέξη «άνθρωπος» δεν εμπεριείχαν μέσα τους… Ας ζήσουμε απλά. Με βλέμμα στον ουρανό, αέρα και γη. Λίγοι φίλοι καλοί, ένα βιβλίο κι ένα χαμόγελο μπορούν να μας αλλάξουν τα πάντα, για πάντα. Τι άλλο;