Μεγάλωσα;

Τώρα λοιπόν που μεγάλωσα;
Τώρα που δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες;
Τώρα που αν χτυπήσω και ματώσω (κυρίως στην καρδιά) δεν χωρούν παρηγοριές τύπου «μέχρι να μεγαλώσεις θα γιάνει;».
Ναι… μεγάλωσες, δεν δακρύζεις πια καταπίνοντας τις λέξεις σου μαζί με τις μυξούλες που θα σκούπιζε η μανούλα τρυφερά.
Τώρα καταπίνεις αμάσητα όλα όσα λαχταρούσες να κάνεις καραμέλα σου γλυκιά!
Λέξεις όπως “σ’ αγαπώ”, “σε χρειάζομαι” και όχι “μου λείπεις”, “γιατί”, “άι σιχτίρ” που καθημερινά βολτάρουν στο λεξιλόγιο και το λεξικό σου!
Μεγάλωσες με μικρά όνειρα που μπόι δεν πήραν γιατί το γάλα δεν έφτασε να τα θρέψει!
Μεγάλωσες και το μόνο που κατάφερες ήταν να μεθύσεις πολλές φορές πίνοντας πίκρες και προδοσίες που σου άφησαν μια μόνιμη εκνευριστική ημικρανία. Κέρασες και ‘συ κάνα δυο σφηνάκια πόνου είναι η αλήθεια… μα μαζεύτηκες γρήγορα γιατί ξέμεινες από «ρευστό έρωτα» να πληρώσεις την «ζημιά».
Μεγάλωσες και τώρα επιτέλους καταλαβαίνεις. Δεν ταιριάζεις με τον πολύ κόσμο. Δεν καταλαβαίνεις τον πολύ κόσμο. Γιατί έτσι είναι το σωστό! Δεν είναι όλοι για όλους! Δεν είσαι για όλους σε αυτόν τον μεγάλο κόσμο που ξεχνάει τα όνειρα που έκανε στα μικράτα του!
Μεγάλωσες και ακόμα δεν έμαθες να το βάζεις στα πόδια όταν πονάει πολύ. Μεγάλωσες και ακόμα παίζεις κρυφτό και κυνηγητό αντί να πεις ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Μεγάλωσες και αντί να κάνεις συλλογή από κοχύλια που τραγουδούν την θάλασσα… κάνεις συλλογή με γρατζουνιές σε μυαλό και σε ψυχή σκοτώνοντας πεταλούδες!
Μεγάλωσες και καταστάλαξες ότι οι πιο αδιάφοροι είναι αυτοί που ξέρουν τον σωστό δρόμο και έρχονται να σου τον δείξουν. Αυτοί που σηκώνουν το δαχτυλάκι την ώρα που πίνουν το τσάι τους και στο κουνάνε εκνευριστικά μπροστά στην μούρη σαν θέλουν να συμπεριφερθείς ΣΩΣΤΑ! Το δικό τους… σωστά!
Μεγάλωσες και συνάντησες και τους… άλλους! Αυτούς που θέλουν να είσαι καλά αλλά με έναν σημαντικό όρο. Να μην είσαι καλύτερα από αυτούς. Ποτέ! Ποτέ να μη σε δουν να πετάς ξένοιαστα στην χώρα του ΠΟΤΕ –ΠΟΤΕ, εξημερώνοντας αλεπούδες σαν τον Μικρό Πρίγκηπα!
Μεγάλωσες. Σου πήρε πολλά χρόνια που ζούσες σαν μικρούλα εκεί στην άκρη σου για τους άλλους που είχαν ΜΕΓΑΛΕΣ απαιτήσεις από σένα.
Μεγάλωσες πια. Δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα σαν της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων να μικρύνεις αγάπη μου!
Παραμύθια δεν θα σου διαβάσει κανείς και μόνο με παραμυθιάσματα και Ζαναξ θα σε πάρει ο γαμούπνος!
Μεγάλωσες! Δεν χωράς πουθενά πια. Σε κανένα όνειρο, σε καμία ελπίδα, σε καμία ζωή. Δεν χωράς στην ζωή του. Δεν ξέρεις καν που στο καλό έβαλες την δική σου…
Γαμώτο… silver alert σε πρόωρα γερασμένες ζωές θα βάλουν να ψάξουν την δική σου;
Μεγάλωσες και οι μαχαιριές ερώτων σαν αυτών της… Στέλλας με μια Μελίνα να λαβώνεται από τον Φούντα πρόσωπο με πρόσωπο, σε πόνεσαν περισσότερο από τις άλλες, τις πισώπλατες. Μόνη σου έπεσες κι εσύ πάνω στο μαχαίρι του! Γυναίκα που μεγάλωσε με νανουρίσματα Σμυρναϊκά!
Μεγάλωσες και έμαθες πως αφού δεν μπορείς να σβήσεις την φωτιά που άναψαν για να σε κάψουν σαν μάγισσα, τότε πιο καλά να την διατηρήσεις μονάχη σου μαζί με όλα αυτά που σου καίνε την ψυχή. Μόνη σου να πέσεις στις φλόγες του Παραδείσου του. Είναι καλύτερα έτσι. Είναι πιο ειρηνικά. Είναι πιο κολάσιμα! Δεν τις μπορείς τις μάχες με αγγέλους. Με δαίμονες ξέρεις να τσακώνεσαι στις κακόφημες γειτονιές της έκπτωτης καρδιάς σου!
Μεγάλωσες και δεν ονειροπολείς να αλλάξεις ούτε τον κόσμο σου, ούτε τον κόσμο.
Μεγάλωσες μικρό παιδί να μεγαλώνει παιδιά, σε ρόλο του μεγάλου.
Μεγάλωσες.
Ελα, κερνάω παγωτό Δεκέμβρη μήνα. Παγωτό που πονά όταν το μασάς βιαστικά. Όπως πονάνε οι λέξεις τους όταν τις καταπίνεις αργά και βασανιστικά.
Μεγαλωσες!
TI ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;