Τι μπορεί να συμβαίνει στις πολύ διαδεδομένες καταστάσεις μοναξιάς και απομόνωσης που υφίστανται στις πολύκοσμες μεγαλουπόλεις που νέοι άνθρωποι έχουν βρεθεί μόνοι για να σπουδάσουν ή για να εργαστούν;Μόνοι, δίχως οικογένεια που τους έχει απελευθερώσει, αλλά και τους έχει εγκαταλείψει. (Λες και υπάρχουν μόνο δύο εναλλακτικές καταστάσεις: Το καταπιεστικό ενδιαφέρον και η συνεπαγόμενη σύνθλιψη εν ονόματι της αγάπης ή η εγκατάλειψη εν ονόματι της απελευθέρωσης.)
Μόνοι ανάμεσα σε απαιτητικές καταστάσεις που τους ζητούν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, δίχως αυτό να τους εξασφαλίζει την επιτυχία. Μόνοι, ολομόναχοι, δίχως μια τρυφερή κουβέντα, δίχως ένα τρυφερό άγγιγμα- και το δέρμα τους να αγριεύει και να το αποζητά, έστω και δίχως όρους.
Μόνοι ανάμεσα στα κινηματογραφικά έργα, στην τηλεόραση και στις κοινωνικές επιταγές που τουςεπαναλαμβάνουν πιεστικά ότι τώρα, στα νιάτα τους, θα πρέπει να ζήσουν τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους. Και πώς να είναι αυτές οι πιο ευτυχισμένες στιγμές;
Μόνοι με τα κινητά που περιέχουν εκατοντάδες επαφές (αλήθεια, γιατί ονομάζονται έτσι τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας;), αλλά που δεν έχουν τον σημαντικό ένα. Μόνοι με το laptop να προσπαθούν να βρουν κάποια επικοινωνία ανάμεσα στους χιλιάδες «φίλους» του Facebook, αλλά στην πραγματικότητα προσπαθώντας να χαλαρώσουν από την στέρηση της αυθεντικής σχέσης.
«Έχω 3.500 φίλους στο Facebook», έλεγε και ένιωθε υπερήφανη. Μία πιο αποκαλυπτική sexy φωτογραφία στον τοίχο της συγκέντρωνε πλήθος από likes καί σχόλια θαυμασμού και αιτήσεις για νέους φίλους και για ατομικές, private συνομιλίες. Συνομιλίες που υπόσχονται, δίχως να μπορεσουν να επιτύχουν την ποθητη συνάντηση. Όχι τη συνάντηση των λέξεων και των εικόνων, αλλά των προσώπων. Είχε 3.500 φίλους στο Facebook και αναρωτιόταν γιατί πάλι βαριόταν και πάλι ένιωθε μόνη...
Ας είναι καλά οι παρέες, οι φίλοι και οι φίλες που παρέχουν ένα καταφύγιο. Αλλά το πλαίσιο ποιος το ορίζει; Το ποτό και τα τσιγάρα κάθε μορφής θα πλαισιώσουν την αμηχανία. Το σεξ δίχως αύριο γίνεται και αυτό ένα ποτό που το πίνεις για να χαλαρώσεις και να σπρώξεις τον χρόνο και την μοναξιά σου. Οι ευκαιριακές σχέσεις δίνουν απαντήσεις στην δυνατότητα για την έξοδο του Σ/Κ και για να μην είσαι πάλι μόνος το βράδυ στην έξοδο με την παρέα, αλλά όταν τελειώνουν αφήνουν ένα βασανιστικό υπαρξιακό κενό.
Η αυτονομημένη αισθησιακή ικανοποίηση, δίχως πρόσωπο και δίχως συναισθήματα, καταλήγει παράδοξα ανικανοποίητη. Είναι γιατί προσπαθεί να καλύψει την έλλειψη νοήματος στην ζωή των ανθρώπων, που όμως ποτέ δεν θα το συναντήσει, καθώς κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προς την κατανάλωση και όχι προς τη δημιουργία. Προς την ατομικότητα και όχι προς το μοίρασμα. Προς την διεκδίκηση και όχι προς την προσφορά.
Το βασανιστικό υπαρξιακό κενό οδηγεί στο ψυχαναγκαστικό κυνήγι μιας σχέσης. «Μήπως είναι αυτός; Μπορεί να είναι ο άλλος; Και τι χάνω να δοκιμάσω; Και τι χάνω να προχωρήσω;» Και μέσα σ’ αυτή την πανικόβλητη αναζήτηση, έχω ξεχάσει το τι ψάχνω και απλώς δοκιμάζω οτιδήποτε, μήπως και θυμηθώ. Να θυμηθώ τι; Αφού πια δεν είμαι ο ίδιος και έχω γίνει εθισμένος παίκτης των σχέσεων, που δεν τολμά να εκφράσει τι πραγματικά επιθυμεί, γιατί φοβάται ότι θα ακουστεί σαν απαίτηση, σαν παράκληση, σαν ικεσία, σαν ζητιανιά. Επομένως βουλιάζει όλο και βαθύτερα, για να μην πονά.
Τα νεαρά κορίτσια που απελπισμένα αποζητούν την επιβεβαίωση, κυκλοφορούν τις νύκτες των Σαββατόβραδων και των διακοπών ντυμένα και βαμμένα με τον επιβεβλημένο τρόπο που λέει: «Σας παρακαλώ, προσέξτε με! Ρίχτε μου ένα ερωτικό βλέμμα που θα με βεβαιώσει ότι είμαι ποθητή!». Αντίστοιχη είναι και η ηχηρή μοναξιά των νεαρών που τις αντίστοιχες ώρες κυκλοφορούν με τις πει- ραγμένες θορυβώδεις εξατμίσεις και με τις μουσικές προτιμήσεις τους να εξακοντίζονται από τα ανοιχτά παράθυρα.
Είναι τότε που το σεξ δεν είναι το ζητούμενο για τα παιδιά αυτά, αλλά το απαιτούμενο για την επιβεβαίωσή τους. Πολλοί νέοι άνθρωποι μπαίνουν σε μια σχέση για να καλύψουν την μοναξιά τους. Πρέπει να κρυφτούν από την απειλή της μοναξιάς που δεν την αντέχουν. Ο βίος τους είναι αβίωτος και μια σχέση θα τους παρηγορήσει, θα τους δώσει νόημα. Η μοναξιά γι’ αυτούς είναι κάτι επικίνδυνο, που πρέπει να σκοτώσουν. Δεν επιδιώκουν πρώτα να αναδείξουν την ύπαρξή τους και μετά να σχετιστούν, αλλά η σχέση γι’ αυτούς είναι η απελπισμένη αγκίστρωση για να μην πέσουν στον γκρεμό της ανυπαρξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου