Ο έρωτας είναι παιχνίδι της ζωής

Σε άκουσα να λες πως ψάχνεις για έρωτα. Επιθύμησες λίγο ατόφιο συναίσθημα, λίγη ένταση, λίγο πάθος. Θέλεις να νιώσεις το κορμί σου να μυρμηγκιάζει, τα μέσα σου να στήνουν χορό, τον νου σου να ταξιδεύει σε θάλασσες ηδονής σπαρμένες με συναισθήματα που ξεχειλίζουν από ερωτική επιθυμία.

Σε άκουσα να λες πως δεν υπάρχουν πραγματικοί άντρες και αληθινά θηλυκά. Πως οι εποχές άλλαξαν, ο έρωτας έγινε φθηνός, επιπόλαιος, περισσότερο ένα συναισθηματικό ξεπέταγμα παρά αιώνιο ενσταντανέ δυο ψυχών που πήραν φωτιά με μια ματιά, ένα άγγιγμα, μια σπίθα της στιγμής που τους έφερε κοντά.

Σε άκουσα να λες πως πλήρωσες το τίμημά του έρωτα. Εκείνος σε αγόρασε μια νύχτα φθινοπωρινή και σε πέταξε πριν αλλάξει η εποχή. Σε πούλησε για τριάντα αργύρια ηδονής και σε άφησε μόνο να μαζεύεις τα κομμάτια σου ένα-ένα.

Σε άκουσα να λες πως βαρέθηκες να κυνηγάς, να δίνεις και να δίνεσαι χωρίς αντίκρισμα, να λαχταράς ένα σώμα και εκείνο να τρέχει προς άλλη κατεύθυνση, ένα φιλί και εκείνο να βυθίζεται στα χείλη άλλου, μια αγκαλιά και εκείνη να χαρίζεται σε χέρια ξένα.

Σε άκουσα να λες πως είσαι μαλωμένος με το συναίσθημα. Πως θέλεις αλλά δεν μπορείς. Πως κάθε φορά που είσαι έτοιμος να δοθείς συναισθηματικά, ο δαίμονας μέσα σου ξυπνά, αγριεύει και δίνει μια γροθιά σε όσα συναισθήματα πάλευες να μαζέψεις από τις ερωτικές αλάνες που έτρεχες και έπαιζες με έρωτες.

Σε άκουσα να λες πως το ρολόι της ζωής σου δεν σε προτρέπει, σε σταματά, δεν σε σπρώχνει να προσπαθήσεις να βρεις ξανά τον έρωτα. Είναι αργά λες. Ο έρωτας θέλει νιάτα και όρεξη, τις αισθήσεις στις επάλξεις και την καρδιά να χτυπά σε ρυθμούς τρελούς. Κι εσύ έπαψες να αντέχεις το γρήγορο χτύπο, την ένταση της ψυχής, τη δύναμη του συναισθήματος.

Σε άκουσα να λες και να λες και να λες….

Νομίζεις πως ελέγχεις ή πως παραιτήθηκες από ένα παιχνίδι που δεν είναι καν δικό σου. Όμως, ο έρωτας, φίλε μου, είναι παιχνίδι της ζωής. Τριγυρνά ελεύθερος και παίζει με τους ανθρώπους. Έρχεται ξαφνικά και αναπάντεχα ή αργά και βασανιστικά. Έρχεται και πότε-πότε απλώς ξυπνά τις αισθήσεις ή βγάζει από το λήθαργο τα συναισθήματα που νόμιζες πως είχες ξεχάσει.

Άλλοτε σου δίνει μια και σε ζαλίζει με τα μεθυστικά αρώματά του ή σε πνίγει στα φιλιά και τις αγκαλιές. Άλλες φορές σε τραβά από το χέρι , σε καλεί σε ένα τανγκό όλο υποσχέσεις. Μετά σε αφήνει να περιμένεις τον επόμενο χορό και όλο έρχεται μα δεν φτάνει ποτέ.

Κάποτε σου χτυπά την πόρτα και φεύγει πριν αποφασίσεις αν θέλεις να του ανοίξεις ή μπαίνει μέσα βίαια και αρπάζει όποιο συναισθηματικό λάφυρο βρει μπροστά του. Είναι κι εκείνες οι φορές που σε παρασύρει, σε στροβιλίζει, σε ταρακουνά. Και εκείνες οι άλλες που σε τρελαίνει, σε κάνει να υποφέρεις, σε παραμυθιάζει.

Είναι όμως φορές που ο έρωτας παίρνει την υπόσταση που του ταιριάζει απόλυτα. Γίνεται θεός, αιχμαλωτίζει τις καρδιές, κυριεύει τα σώματα, υποτάσσει το μυαλό και οδηγεί τους εραστές σε μοναδικά ερωτικά μονοπάτια.

Ποιος είπε πως ο χρόνος φθείρει τα πάντα; Πως βγαίνει νικητής σε όλες τις μάχες ενάντια στο συναίσθημα; Είναι και αυτές οι φορές, οι σπάνιες, οι λίγες, οι μετρημένες στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού που ο χρόνος ηττημένος γονατίζει μπροστά σε έρωτες που έγιναν αγάπες μεγάλες και αψήφησαν τα «πρέπει και τα «μη» για να είναι μαζί. Δόθηκαν χωρίς να ζητούν να πάρουν αλλά και πάλι τα πήραν όλα. Έζησαν την κάθε στιγμή κόντρα σε νόμους, σε κανόνες, σε «πρέπει» και «μη». Έγιναν «θέλω τα πάντα μαζί σου» και «σε θέλω όπως είσαι».

Λάτρεψαν την έννοια του έρωτα και έμαθαν να τον μετατρέπουν σε αγάπη. Αγάπη που κρατά όσο η καρδιά χτυπά, που όπου και αν τους βρίσκει ο καιρός, μαζί ή χώρια, ξέρουν πως ένα κομμάτι του ενός βρίσκεται μέσα στον άλλο.

Έρωτες που νίκησαν τον φόβο, έβαλαν πλώρη για το άγνωστο και εξερεύνησαν τις πτυχές του έρωτα εκείνου που δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να νιώσει, να αλλάξει μορφές και χρώματα.

Ο έρωτας δεν είναι για εκείνους που λένε πως θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή του αλλά μένουν αμέτοχοι. Είναι για εκείνους που τολμούν. Για εκείνους που ξέρουν πως είτε πέσουν στη μάχη είτε βγουν νικητές, θα μετρούν πάντα πληγές, αγάπες και στιγμές.

Ο έρωτας, φίλε μου, δεν σε θέλει θεατή. Σε θέλει μέσα στην αρένα. Πάντα νικητή, πάντα ηττημένο.