Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΩΝ ΟΡΧΕΩΝ

 Ο γενικός αρχίατρος Παύλος Διδάγγελος, πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του 18ου Ιατρικού Συνεδρίου Ενόπλων Δυνάμεων, ανακοινώνει: Δραματική αύξηση του καρκίνου των όρχεων σε στρατεύσιμους.
Ωστόσο υφίσταται στο πρόβλημα αυτό μια δραματικώτερη διάσταση: «και προσέθεσε ότι οι στρατιώτες διατάζουν να αναφέρουν σε ανώτερους ή γιατρούς για τυχόν ενοχλήσεις-συμπτώματα κατά την διάρκεια της θητείας και της εκπαίδευσής τους, με αποτέλεσμα να έρχονται σε μας με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο».
Ερώτηση: υπάρχουν μητέρες και πατέρες στον τόπο αυτόν που ευσπλαχνίζονται τα παιδιά τους; Υπάρχουν γονείς που όταν άκουσαν τις παραπάνω ανακοινώσεις, έστω να ντράπηκαν λιγάκι και να αναλογίστηκαν τις ευθύνες τους. Που να έψαξαν τι φταίει για το απαράδεκτο αυτό μεσαιωνικό καθεστώς, το οποίο δολοφονεί τα παιδιά τους! Δεν το νομίζω. Ο χριστιανισμός τους τούς έχει σαπίσει εντελώς τον εγκέφαλο. Εξ άλλου και αυτοί οι ίδιοι τους επέβαλαν να ντρέπονται για τα γεννητικά τους όργανα. Μια αποκτηνωμένη παιδεία, σκαρωμένη από ευνούχους καλόγερους.
Στο ίδιο συνέδριο δηλώνεται ότι η έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού θεραπεύει το 98% των περιπτώσεων. Αντιθέτως αντιστρόφως ανάλογη είναι η επιτυχία σε σχέση με την καθυστέρηση φανερώσεως και αντιμετωπίσεως του προβλήματος.

Εξ αιτίας ανάλογου περιστατικού – όπου απεβίωσε νεαρός 17 ετών – στο στενό μου περιβάλλον, ερεύνησα το ζήτημα αυτό και διαπίστωσα άλλα πέντε ανάλογα περιστατικά, που ανήκαν στην περίπτωση του «δισταγμού».
Και φυσιολογικά τίθεται το βασανιστικό ερώτημα: Γιατί ντρέπονται οι νεαροί αυτοί ασθενείς να φανερώσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα που εμφανίζεται στα γεννητικά τους όργανα; Εάν δηλαδή το πρόβλημα αυτό εμφανίζονταν σε κάποιο άλλο οποιοδήποτε μέρος του σώματός τους, άραγε θα είχαν τον παραμικρό δισταγμό να το φανερώσουν; Βεβαίως και όχι.

Επίσης, οι Έλληνες ντρέπονταν για τα γεννητικά τους όργανα ανέκαθεν; Κι αν όχι από, πότε και για ποιό λόγο περιέπεσαν στην ζωώδη αυτή νοοτροπία και συμπεριφορά;
Η ιστορία είναι κατηγορηματική και σαφέστατη στις απαντήσεις των ερωτημάτων αυτών. Ο χριστιανισμός και μόνον αυτός ευθύνεται για το κατάντημα αυτό. Και μάλιστα οι λεγόμενοι πατέρες της χριστιανικής εκκλησίας. Οι ανώμαλοι και κακούργοι αυτοί άνθρωποι θεωρούσαν αμαρτωλό κάθε μέρος του ανθρωπίνου σώματος, ολόκληρο το σώμα και κατ’ εξοχήν τα γεννητικά όργανα.
Δεν μπορεί κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο να αμφισβητήσει ότι ένας λαός, όπως ο Ελληνικός, με τους γυμνικούς του αγώνες, με τα γυμνά του αγάλματα, των οποίων τα γεννητικά όργανα πρόβαλλαν ασύστολα και με τις φαλλοφορίες, θα μπορούσε να θεωρεί αμαρτωλά τα όργανα αυτά. Να ντρέπεται για τα όργανα αυτά. Να διστάζει να τα δείξει όταν έπασχαν από κάτι.
Εκατοντάδες χωρία, από τους λόγους των πατέρων της χριστιανικής πίστης, αφορίζουν στην κυριολεξία το ανθρώπινο σώμα σύσσωμο.
Καταγγέλλω στο σημείο αυτό την άκρατη απανθρωπιά των κακούργων αυτών υπανθρώπων. Ο ιερός μάλιστα Αυγουστίνος θεωρεί το ανθρώπινο γένος βρόμικο επειδή λέει γεννιέται μέσα στις βρομιές της μάνας του. Αυτός ο άγιος!!! Αυτό το βρομερό σκουλήκι.
Μανούλα μου τώρα σ’ αγαπώ χίλιες φορές περισσότερο. Σ’ ευχαριστώ απέραντα που μ’ έφερες σ’ αυτόν τον κόσμο μετά από κυοφορία εννέα μηνών μέσα στη θαλπωρή και την ζεστασιά των μητρικών σου υγρών. Αυτών που το κτήνος αυτό που λέγεται ιερός Αυγουστίνος αποκαλεί βρομιές. Μανούλες όλου του κόσμου σας ζητούμε συγνώμη που δεν βρέθηκε ένα παιδί σας να κόψει την γλώσσα αυτού του καθάρματος της κοινωνίας. Σας ζητούμε συγνώμη που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θεωρούν ακόμη το ανθρώπινο κτήνος αυτό ιερό και άγιο. Χίλια συγνώμη.
Υπάρχει λοιπόν ειδική χριστιανική αγωγή περί της γενικής χρήσεως των γεννητικών οργάνων. Στα κατηχητικά διδάσκονταν και διδάσκονται, ακόμη και σήμερα, ότι όποιος αυνανίζεται ή θα τυφλωθεί ή θ’ αρρωστήσει ή θα τρελαθεί κ.ά. Επίσης ότι σίγουρα θα κατακαεί, μετά θάνατον, εις το «πυρ το εξώτερον», εις την «γέεννα του πυρός».
Συνειρμικά λοιπόν ο παθών νεαρός, θεωρώντας το πρόβλημά του ως τιμωρία και ούτως ή άλλως ντρεπόμενος, το αποκρύπτει, με συνέπεια την ανάλογη επιδείνωσή του.
Πόσοι γονείς αισθάνονται συνυπεύθυνοι για την συντήρηση του προβλήματος αυτού, όταν η χριστιανική αυτή αγωγή συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, ακόμα και για τους νομίζοντες ότι απέχουν αυτής της χριστιανικής νοοτροπίας και αγωγής;
Όποιος λέει αυνανίζεται – ιουδαϊκή λέξη κι αυτή – θα τυφλωθεί! Μα τότε πώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι άνω των 12 ετών οι οποίοι βλέπουν ακόμα. Τόσο χαζούς λοιπόν μας κατάντησε η χριστιανική πίστη!!! Πόσο είναι το μέγεθος της υποκρισίας αυτής.
Για να μην κατηγορηθούμε άδικα ως ανεύθυνοι, ας ρίξουμε μια ματιά στις επίσημες απόψεις του χριστιανισμού περί του θέματος. Ιδού το απόσταγμά τους: Τον αυτοευνουχισμό πρότεινε ο Ιησούς στα ίσια: (Ματθ. 19. 12) «Διότι υπάρχουν ευνούχοι, οι οποίοι από την κοιλιά της μητέρας τους γεννήθηκαν έτσι. Και υπάρχουν ευνούχοι, οι οποίοι έγιναν ευνούχοι από τους ανθρώπους, και υπάρχουν ευνούχοι, οι οποίοι μόνοι τους έγιναν ευνούχοι δια την βασιλεία των ουρανών. Όποιος μπορεί να το δεχθεί, ας το δεχθεί».
Αυτός ο θεός μπορεί να λέγεται θεός της αγάπης. Αλλά την ερωτική και γενετήσια αγάπη φαίνεται ότι την απεχθάνονταν.
Η φύση όμως δεν μπορεί να νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, για τον απλούστατο λόγο, διότι ο άνθρωπος είναι γέννημα της φύσης και μόνον αυτής.
Για τον λόγο αυτόν η μαλακία είναι κατ’ εξοχήν επίδοση του πολεμίου της. Η ανικανότητα της υπερνίκησής της τρανώνει το μίσος κατά της. Το τι της σούρνει ο κατανικόμενος από αυτή είναι και για γέλια και για κλάματα.
Το «ΠΗΔΑΛΙΟ» (εκδ. Βασ. Ρηγοπούλου, Καρόλου Ντηλ 4, Θεσς/νίκη) κατά τον χριστιανικό κόσμο «είναι η Διαθήκη μετά την καινή και την παλαιά, η μετά τας αγίας Γραφάς αγία γραφή» (σελ. Λστ΄). Στη σελίδα 704 στην υποσημείωση (2) διαβάζουμε «Εφθάσαμεν τέλος πάντων και εις την κατάρατον μαλακία, ήτις την σήμερον αληθώς είναι η κοινή ψυχόλεθρος πανούκλα οπού φθείρει απολλύει τους περισσοτέρους ανθρώπους του κόσμου, και μάλιστα τους αθλίους νέους, κατά της οποίας όσα και αν ειπεό τινας, έχωντας σκοπόν να εκριζώσειαπό τον κόσμον τοιούτον φοβερόν και θεομίσητον κακόν, ποτέ δεν ήθελαν νομισθούν μάταια και περιττά».
Κι όλ’ αυτά διότι ο Γιαχβέ θανάτωσε τον Αυνάν όταν προέβη στο έγκλημα αυτό!! Οποία αγάπη, ανεκτικότητα και δικαιοσύνη! Τώρα γιατί όλοι οι υπόλοιποι αρσενικοί ανά τους αιώνες γλίτωσαν από την τιμωρία αυτή, κανείς δεν θα το μάθει ποτέ. Διότι το γνωρίζουν άπαντες πολύ καλά ότι δεν υπάρχει αρσενικό, το οποίο να μη υποπίπτει συχνά στο «έγκλημα» αυτό.
Όταν όμως η μαλακία κτυπά στο κεφάλι αυτόν που του απαγορεύεται να την διαπράξει, κι ο οποίος ολημερίς έχει τον νου του σ’ αυτήν, ιδού τι μαλακίες μπορεί να ξεστομίζει: από τη προηγούμενη και πάλι σελίδα «και είναι γνώμη τινών διδασκάλων ότι ο θεός μισώντας τόσον πολλά τους υπερηφάνους φιλοσόφους των Ελλήνων, τους αφήκε να κυριευτούν από την αμαρτίαν αυτήν (εννοεί την μαλακία) δια τιμωρίαν της ειδωλολατρίας των, επειδή γνώντες τον θεόν, ουχ ως θεόν εδόξασαν».
Δηλαδή όλοι αυτή, ανά τον κόσμον, οι οποίοι θαυμάζουν και μελετούν τους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδος, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μαλακίζονται!!!
Αυτόν τον ανόητο και ανώμαλο άνθρωπο που έγραψε τις προαναφερόμενες μαλακίες, τον Νικόδημο τον αγιορείτη, οι πατέρες τον ανακήρυξαν εξέχοντα άγιο!!! Από το στόμα του ίδιου τώρα, καλοί μας χριστιανοί, ας πληροφορηθείτε γιατί και πώς όλοι σας έχετε χάσει, μιά και καλή, την βασιλεία των ουρανών αφού, ούτως ή άλλως, άπαντες εμαλακίσθητε, όπως βεβαίως και άπαντες οι υπόλοιποι.
Σελ. 705: «η μαλακία όχι μόνον προξενεί ζημίαν αιώνιον εις την ψυχήν αλλά και εις την υγείαν του σώματος. Ζημίαν αιώνιον εις την ψηχήν, διατί την υστερεί της Βασιλείας των Ουρανών, και την καταδικάζει εις την παντοτεινήν τιμωρίαν, ως λέγει ο Παύλος (Α΄ Κορινθ. Στ΄ 9)». Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί όλοι οι καλόγεροι θεωρούσαν τον εαυτό τους αμαρτωλούς και άξιους της αιωνίας κολάσεως. Να υπήρχε άραγε κανείς που να μην είχε υποπέσει στο αμάρτημα αυτό;
Και συνεχίζει «Μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, Βασιλείαν θεού ου κληρονομήσουσι». Μας εξηγεί δε ότι παρ’ όλο που μερικοί πατέρες άλλως ερμήνευσαν την λέξη μαλακοί ωστόσο, «πολλοί των δασκάλων και επί της εννοίας ταύτης τους μαλακούς εξέλαβον».
Όσο για τις ζημίες του σώματος απαριθμούνται αμέσως: «Α΄ κιτρινίζουσι, Β΄ αδυνατεί ο στόμαχός των και να χωνεύσουσι δέν ημπορούν, Γ΄ ασθενεί η όρασις των οφθαλμών τους, Δ΄ χάνουσιν την φωνήν, Ε΄ χάνουσι την ευφυΐαν και οξύτητα του νοός, ΣΤ΄ χάνουσι την μνήμην, Ζ΄ χάνουσι τον ύπνον, με κάποια ταραχώδη ενύπνια, Η΄ τρέμει το σώμα των, Θ΄ χάνουσιν όλην την ανδρείαν του σώματος και της ψυχής, και γίνονται άνανδροι ωσάν γυναίκες, Ι΄ ακολουθεί εις αυτούς η αποπληξία, ήτοι ταμπλάς, ΙΑ΄ ακολουθεί εις αυτούς συχνάκις η καθ’ ύπνους ρεύσις, πολλάκις δε και όταν ήναι έξυπνοι, δια το πολύ άνοιγμα των σπερματικών τους πόρων και ΙΒ΄ , τέλος πάντων γηράσκουσι ογλίγωρα και αποθνήσκουσι κακώς».
Μάλλον δεν θα μπορούσε να υπάρξει ακριβέστερη περιγραφή των συμπτωμάτων του ανθρώπου που μαλακίζεται μετά ενοχών. Μιά έτοιμη έρευνα για παθοσεξολόγους, όπως και έτοιμες γνώσεις: «ένα δράμι σπέρμα αξίζει δια σαράντα δράμια αίμα, και η δύναμις εκείνου είναι ισόμετρος με την δύναμιν των τεσσαράκοντα δραμίων του αίματος».
Αυτή είναι η προσφορά των καλόγερων στην επιστήμη της ιατρικής: μαλακίες επί μαλακιών.
Λίγο πιό κάτω έχουμε περιγραφή και των ειδών της μαλακίας. Σας προτείνουμε εδώ να δώσετε μεγάλη προσοχή, διότι είναι αδύνατον να αποκτήσετε, περί μαλακίας, γνώσεις που να προέρχονται από εμπειρότερα, στο θέμα αυτό άτομα. «Αλλά πρέπει και να σημειώσωμεν ότι η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία». Όπως αντιλαμβανόμαστε οι δύο τελευταίες περιπτώσεις απαιτούν την συμμετοχή τουλάχιστον δυο ατόμων.
Τέλος εφιστάται η προσοχή ότι «Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκα. Δια τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζονται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα». Δέν θέλει , όπως βλέπετε, να λησμονήσει ο άγιος και τα περί ισότητος των δύο φύλων, αφού λέει «ινα μη λέγω και βαρύατερα». Αυτά τα ολίγα περί της μαλακίας των γυναικών διότι λείπει η ανάλογη εμπειρία.
Ας μη μας πει κάποιος ότι όλ’ αυτά τυγχάνουν παρωχημένα στον χριστιανικό κόσμο. Αρκεί να εξομολογηθεί κανείς αυτό το «αμάρτημα» σε εξομολόγο για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές.
Η υποβολή της ενοχής στους νέους, για το θέμα αυτό, αποτελεί εγκληματική ενέργεια, αφού ολοφάνερα δεν πρόκειται ούτε για αμάρτημα ούτε για κανένα έγκλημα, όπως θέλουν τα αρρωστημένα και ανώμαλα μυαλά των αγίων. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν βρέθηκε μέχρι στιγμής κι ούτε πρόκειται να βρεθεί, που να προτείνει την μαλακία ως ευγενές άθλημα. Παράλληλα είναι αδύνατον να εμποδίσει κανείς την αυτοϊκανοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου όταν αυτό εμποδίζεται να ικανοποιηθεί φυσιολογικώς.
Ας πάψουν λοιπόν οι μισούντες την ανθρώπινη φύση και της εκδηλώσεις της να μολύνουν τις αθώες ψυχές των νέων. Διότι το μόνο που πετυχαίνουν είναι να τους καταστήσουν άρρωστους με τα συμπτώματα που μας περιέγραψαν πιό πάνω. Ποτέ οι κοινωνίες δεν αντιμετώπισαν προβλήματα σ’ αυτό το θέμα, παρά μόνον οι χριστιανικές, κι αυτές μόνον και μόνον επειδή αναθεματίζοντας την αυτοϊκανοποίηση, αρρώστησαν τις ψυχές των νέων, με αδικαιολόγητες ενοχές.
Παππούληδες κρατήστε την αρρωστημένη φαντασία σας για τους εαυτούς σας. Σεβαστείτε επί τέλους την αθωότητα των νέων.
Η θρησκεία αυτή όπως είναι ολοφάνερο μας σκοτώνει ακόμα και σωματικά. Το χτικιό αυτό εξακολουθεί να είναι το κυρίαρχο δόγμα στη χώρα των Ελλήνων. Όσο θα ισχύει αυτή η κατάσταση ο λαός αυτός δεν πρόκειται να δει χαΐρι και προκοπή. Θα έχει πάντοτε μιά αρρωστημένη νεολαία. Μια νεολαία μολυσμένη από τον θεό της ερήμου. Τον Γιαχβέ των Ιουδαίων.

ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΟΙ ΑΝΩΜΑΛΟΙ ΚΑΙ ΕΥΝΟΥΧΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΗΞΟΥΝ Τ΄ ΑΡΧΙΔΙΑ, ΜΑΣ ΠΑΣΑΡΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ!

Άγιος Αρτέμιος – Προστάτης της Αστυνομίας, της κοίλης και των…όρχεων
Οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουν τον Άγιο Αρτέμιο, λόγω του ότι είναι ο «προστάτης» της Ελληνικής Αστυνομίας. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι είναι «προστάτης» της κοίλης και (κρατηθείτε!) των…όρχεων! Ο Αρτέμιος είχε ειδικότητα στη θαυματουργή θεραπεία νόσων που αφορούσαν τα «δίδυμα»!
Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στον Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτου:
«Άξιον δε είναι να προσθέσωμεν εδώ και μερικών θαυμάτων τού αγίου διήγησιν άνθρωπος τις έχων τα δίδυμά του πολλά εξογκωμένα από το σπάσημον, έπηγεν εις τόν ναόν του αγίου Αρτεμίου κλαίων και ζητών την ιατρείαν. Εκείτετο λοιπόν ο ασθενής εις το μέσον του ναού επάνω είς στρώμα, και ολίγον υπνώσας, βλέπει τόν άγιον Άρτέμιον εις τόν ύπνον του λέγοντα αύτο, δείξον μου το πάθος σου, ό δε έδειξε τόν τόπον, όπου είχε τό πάθος. Τότε ό άγιος κύφας (έσκυψε) και πιάσας επιτήδεια μέ τάς δύο του χείρας τό σπάσιμον τών διδύμων του, έσφιγξεν αυτά όσον έδύνατο, ό δέ ασθενής πονήσας μεγάλως και φωνάξας τό, ούαί μοι, έξύπνησε και εύρε τόν εαυτόν του υγιή δοξάζων τόν θεόν και τόν άγιον».


Πρήξιμο όρχεων, το προς οχεία φυσιολογικότατα βαίνον. Τα τετράποδα αυτά ουδέποτε κατηχήθηκαν.

                                                                                           ΣΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ
 


Β΄ ΠΕΡΙ ΟΡΧΕΩΝ (χυδαϊστί αρχιδιών). ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ
Λόγος υπέρ όρχεων συμπονετικός.

Η ανώμαλη καλογερική υπόσχεση περί αγαμίας, η οποία εξ αρχής θεωρήθηκε η κατ’ εξοχήν αρετή υπέρ της σωτηρίας της ψυχής (οποία κακοψυχία), ήταν επόμενο να συσσωρεύσει πολλούς τόνους περιφρόνησης προς τα γεννητικά όργανα που παράγουν το ανδρικό σπέρμα. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η άκρως περιφρονητική έκφραση προς λοιδορούμενο αρσενικό «είναι ένα σκέτο αρχίδι» στον πολιτισμό της χριστιανικής Ρωμιοσύνης!

Και ήλθε καπάκι αυτή η άδικη και στα καλά καθούμενα κατακραυγή προς τους όρχεις, οι οποίοι, από την φύση τους ζουν ένα ατέλειωτο σισύφειο δράμα. Να, αυτό που είναι καταδικασμένοι στην ηδονοβλεψία, δίχως καμμιά ελπίδα ενεργούς συμμετοχής εις τα αιδοιακά σεξουαλικά δρώμενα. Και να απέχουν απόσταση ελαχίστων χιλιοστών από τον κρουνό της παροχής, αυτής της υπερτάτης ηδονής.
Ποιος άραγε ποτέ αναλογίστηκε το δράμα αυτό των όρχεων; Μήπως κανένας ευγενής την καταγωγήν; Καμμιά μαντάμ ίσως της αριστοκρατίας; Κανείς; Κι όμως. Η δημοτική μούσα δεν παρέλειψε να θίξει το ζήτημα της κατάφορης αυτής αδικίας. Η Μούσα αυτή του Θεού Διόνυσου, η οποία παρέμεινε ακηλίδωτη από την χριστιανική βρώμα.
Πρόκειται για μια περίπτωση όπου ο πούτσος αναγκάστηκε να ζητήσει την υποστήριξή τους, λόγω ενός άθλου που έπρεπε να φέρει εις πέρας. Να γαμήσει σαράντα ολόκληρα μουνιά ο κακομοίρης. Τα αρχίδια λοιπόν έστρεξαν αμέσως αλλά μ’ ένα αντάλλαγμα: να τα αφήσει ο ερίφης να μπούνε κι αυτά λίγο μέσα. Από το καθόλου και το λίγο είναι πολύ.

Μου έσπασε τ’ αρχίδια (βλέπεις παπά; πιάσε τ’ αρχίδια σου)

Όσο και να έψαξα για την ιστορία των φράσεων αυτών, την μόνη εξήγηση που βρήκα είναι αυτή που ακολουθεί. Αν και δεν αναφέρονται πηγές φαίνεται, από τα ευρήματα, ότι ιστορικώς έχει ακλόνητη βάση.

Παρ’ ότι αυτή η έκφραση -που στις μέρες μας έχει την έννοια της φορτικότητας- σήμερα κατατάσσεται στο λεξιλόγιο της ελληνικής αργκό γλώσσας, εντούτοις η προέλευσή της ανάγεται σε αρκετούς αιώνες πριν.
Όπως είναι γνωστό, κατά την διάρκεια της επιβολής του Χριστιανισμού, το ελληνικό πνεύμα κυνηγήθηκε ανελέητα, ενώ τα περίτεχνα ελληνικά μνημεία, ναοί (όσοι δεν μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς), αγάλματα και λοιπά έργα τέχνης, έγιναν στόχος βανδαλισμών απ’ τους χριστιανούς (τα υλικά όλων αυτών, χρησιμοποιήθηκαν για την ανοικοδόμηση εκκλησιών).
Όπως πιστεύεται, η έκφραση «του έσπασε τ’ αρχίδια», προέρχεται από μια παράξενη συνήθεια -φυσική απόρροια των σκοταδιστικών αντιλήψεων- που οι είχαν οι χριστιανοί βάνδαλοι όταν πραγματοποιούσαν τις καταστροφές. Καθώς θεωρούσαν τα αρχαιοελληνικά γυμνά αγάλματα, ως μορφή χυδαίας τέχνης, έσπαγαν και κατέστρεφαν με καλέμι τα…γεννητικά όργανα των -ανδρικών- ειδώλων!
Απ’ αυτή την συνήθεια, προέρχεται και η έκφραση «βλέπεις παπά; πιάσε τ’ αρχίδια σου».



Επομένως προκύπτει από μόνο του το ερώτημα: για ποιόν λόγο το καλογερο-παπαδαριό απεχθάνεται τους όρχεις; Απάντηση: διότι όποιος έχει αρχίδια δεν μαντρώνεται σε θρησκευτικά μαντριά. Τα αρχίδια δεν αρμέγονται. Παρεκτός κι αν είναι μελάτα.
Φανταστείτε έναν αρσενικό που ψέλνει μέσα σε μια εκκλησία εκατοντάδες φορές το κυριελέησον, με καρυδάτα αρχίδια! Ε, δεν γίνεται αυτό το πράμμα. Φανταστείτε αρσενικό που να προσκυνά ξύλα μπογιατισμένα και να διαθέτει αρχίδια της προκοπής. Που να φιλά βρώμικα χέρια ιερέων του Γιαχβέ και να μη ντρέπονται τα αρχίδια του.
 

Αρχιδολόγιον – Ένα λεξικό μ’…«αρχίδια»

Ο όρος «αρχίδι» προέρχεται από την λέξη «όρχις». Μέσω παραφθοράς του υποκοριστικού τού όρχι, που είναι «ορχίδιον», προέκυψε το «αρχίδιον» για να καταλήξει εκλαϊκευμένα στο κοινό μας «αρχίδι», το οποίο θεωρείται λέξη της ελληνικής αργκό γλώσσας.
Άλλες λέξεις για τους όρχεις, εκτός από τα αρχίδια, είναι οι «δίδυμοι» (αρχ.), οι «παραστάται» (βυζ.), τα «μήδεα» (βυζ.), τα «αμελέτητα», τα «μπαλάκια», τα «καρύδια», τα «ούμπαλα», η «οικογένεια», το «μαλακό υπογάστριο», τα «κάκαλα», τα «παπάρια», στα καλιαρντά τα «πελέ» κ.ά.
Ακολουθεί η χρήση της λέξης αρχίδι και τα παράγωγά της, από την πλούσια ελληνική γλώσσα, το οποίο, πέρα από το βάρος, που το ίδιο ως όργανο του γεννητικού συστήματος έχει, απέκτησε επί πλέον βαρύτητα, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά…
Αυτός είναι αρχίδι: Χαρακτηρισμός για άνθρωπο ύπουλο και κακό.
Στ’ αρχίδια μου: Η κλασικότερη έκφραση αδιαφορίας.
Σε γράφω στ’ αρχίδια μου: Επίσης έκφραση αδιαφορίας για τον γραφόμενο αλλά και για τους ίδιους τους αδένες αφού υπονοεί πως πάνω τους γράφεται κάτι ασήμαντο.
Σταρχιδισμός: Εκφράζει την γενικότερη νοοτροπία και συνήθεια, όλα να «τα γράφουμε στ’ αρχίδια μας». Δηλαδή να αδιαφορούμε. Εκλαϊκευμένα, συναντάται κι ως «σταρχιδιλίκι».
Γραψαρχίδης: Ο οπαδός του «σταρχιδισμού» (βλέπε από πάνω).
Σταρχιδιστάν: Η φανταστική χώρα που κατοικείται από τους σταρχιδιστές και όπου ο σταρχιδισμός είναι τρόπος ζωής. Πολύ την ταυτίζουν με το Ελλαδιστάν.
Σταρχιδιαμόλ: Το υποτιθέμενο φάρμακο που παίρνεις για να «τα γράφεις όλα στ’ αρχίδια σου». Στην αγορά κυκλοφορεί παρόμοιο σκευάσμα με το

«Σταρχιδιαμόλ» (και εγκεκριμένο από τον Ε.Ο.Φ.), που φέρει το όνομα «Γραψαρχιδίνη».
Μου έπρηξες τα αρχίδια: Με ζάλισες, με κούρασες, με έφτασες στο αμήν. Όσοι το έχουν νιώσει γνωρίζουν καλά το επώδυνο της κατάστασης.
Μου ζάλισες τ’ αρχίδια: Εναλλακτικά, «μου ζάλισες τον έρωτα». Παρόμοια σημασία με το παραπάνω. Δηλώνει ενόχληση και φορτικότητα.
Μου έσπασες τα αρχίδια: Υπερθετικός βαθμός των δύο παραπάνω…(άλλο να στα πρήξει που είναι πολύ επώδυνο και άλλο να στα σπάσει που και με την σκέψη μόνο πονάς).
Σπασαρχίδας: Ο φορτικός, ο ενοχλητικός, ο καταπιεστικός. Αυτός που «σπάει τ’ αρχίδια» κάποιου. Αυτός, που πιθανόν, σε ειδικές περιπτώσεις, κάνει χρήση του σκευάσματος «Πρηξαρχιδίνη».
Στ’ αρχίδια μας κι εμάς, Κωστής Παλαμάς: Έκφραση που δηλώνει απόλυτη αδιαφορία, με «βαριά» όμως υπογραφή. Ήταν πολύ της μόδας κατά την δεκαετία του ’80. Το «Στ’ αρχίδια μας κι εμάς» παρουσιάζεται εδώ σαν να ήταν στίχος με την υπογραφή του ποιητή Κωστή Παλαμά.
Αρχιδάτος: Ο πολύ άντρας, ο γενναίος, ο έχων τόλμη και γοητεία και άλλες σαπουνόπερες, ο «VIP».
Αρχιδέμπορας: Ο αεριτζής, ο κομπιναδόρος, ο προς βιοπορισμό εμπορευόμενος, αναξιόπιστα και ευτελή είδη.
Άντε ρε αρχίδι: Φράση που απευθύνεται σε τιποτένιο άνθρωπο, άτολμο, ραδιούργο, μοχθηρό, ψεύτη και ό,τι άλλο υποτιμήσεως σημαντικό.
Είσαι ένα αρχίδι και μισό: Παρ’ όλο που προστίθεται μόλις μισό, η έννοια της υποτιμήσεως μεγαλώνει τουλάχιστο στο διπλό.
Αρχίδια με την ρίγανη: Μεταφορικά, άλλα αντ’ άλλων, κυριολεκτικά, νοστιμότατο ορεκτικό («αμελέτητα»).
Αρχίδια καπαμά: Μεταφορικά βλέπε το παραπάνω λήμμα. Κυριολεκτικά, νοστιμότατο κυρίως πιάτο.
Αρχίδια μάντολες: Μεταφορικά, έκφραση που υποδηλώνει χάιδεμα, κολακεία, γλύκα. Κυριολεκτικά, νοστιμότατο επιδόρπιο.
Αρχίδια-μύδια: Πέρα από την ομοιοκαταληξία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ευφάνταστα τραγούδια. Ουδεμία ομοιότητα μεταξύ των νόστιμων θαλασσινών και των συγκεκριμένων αδένων πέρα ίσως από την αλμύρα.
Δεν έχει αρχίδια: Βαριά κουβέντα αμφισβήτησης ανδρισμού, θάρρους, γενναιότητας, κουράγιου κ.ο.κ.
Δεν έχει τα αρχίδια: Ηπιότερη μορφή αμφισβήτησης, που υπονοεί ότι έχει μεν αρχίδια, αλλά όχι τόσο μεγάλα όσο απαιτούνται στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Θα μου κλάσεις τ’ αρχίδια: Ελαφρώς περίεργη έως και αηδής στάση ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς την εκτέλεση της πράξης. εννοεί πως δεν θα μου κάνεις τίποτα.
Θα μου κλάσεις μια μάντρα αρχίδια: Παραλλαγή του ανωτέρω με περισσότερη όμως έμφαση και λίγο ροκοκό σκηνικό, αν φανταστεί κανείς το θέαμα μιας μάντρας γεμάτης αρχίδια… Πιο παιχνιδιάρικο…
Θα μου ξυρίσεις τα αρχίδια: Αν δεν απευθύνεστε στον αισθητικό σας, σημαίνει δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα αν και υποτιμάται εμφανώς το τι μπορεί να κάνει ο συνομιλητής κρατώντας ένα ξυράφι…
Κρέμεται από τα αρχίδια μου: Όταν κάποιος εξαρτάται από εμάς. Η έκφραση είναι σαφής, περιγραφική και αρκούντως αβάσταχτη…
Δάγκωσα τα αρχίδια μου: Εναλλακτικά «Έβαλα τα αρχίδια στο στόμα». Βασικά σημαίνει ζόρι, δυσκολία, αδιέξοδο (π.χ. δάγκωσα τα αρχίδια μου από το κρύο [παρόμοιο και το: «δάγκωσα το καβλί μου»]). Σε κάθε άλλη περίπτωση δηλώνει άντρας με σημαντικές και αξιοποιήσιμες ελαστικές ικανότητες.
T’ αρχίδια μου έχουν γίνει φακές: Από το πολύ κρύο που αισθάνομαι, έχουν συσταλεί τα αρχίδια μου και έτσι το μέγεθος τους θυμίζει, καθ’ υπερβολήν, φακές.
Αρχιδιές: Ασημαντότητες.
Αρχιδιές με φούντες: Όπως το παραπάνω λήμμα, αλλά με πρόθεση μεγαλύτερης έμφασης. Προσοχή: Δεν καπνίζονται…
Τα αρχίδια μου κουνιούνται: Εάν δεν υποδηλώνει γυμνό άντρα που τρέχει γυμνός, σημαίνει αδιάφορη κατάσταση.
Τα αρχίδια μου κουνιούνται ρυθμικά στον αέρα: Το ίδιο με το ανωτέρω με περισσότερη όμως έμφαση στην αδιαφορία. Πιθανή χρήση του, δηλώνει αρχίδια εκκρεμές…
Καλώς τα αρχίδια μας τα δυο: Αν το φιλοσοφήσει κανείς, δεν είναι και τόσο υποτιμητικό να σου έρχονται δυο αρχίδια επιπλέον. Ίσα ίσα…
Αρχίδια καλαβρέζικα: Έκφραση που είναι αδύνατον να ερευνηθεί. Ιδιαζόντως προσβλητική για τους άρρενες κατοίκους της Καλαβρίας…
Τα αρχίδια του Καράμπελα: Τα πλέον επώνυμα και αναγνωρίσιμα αρχίδια που συντάσσονται κυρίως μαζί με το «μουνί της Χάιδως». Αν και η έκφραση αφορά πολύ συγκεκριμένα αρχίδια, εν τούτοις σημαίνει άλλα αντ’ άλλων. Το ιστορικά εξακριβωμένο μέγεθός τους πάντως, τα έχει καταξιώσει και ως έκφραση πληθωρικότητας και βαρβατίλας.
Τσίμπα ένα αρχίδι: Σε κατατρόπωσα, σε έβαλα στην θέση σου, αλλά εν μέρει, καθώς η ολική κυριαρχία υποδηλώνεται από το «παρ’ τα αρχίδια μου τα δυο». Κυριολεκτικά ιδιαιτέρως επώδυνο…
Μάσα ένα αρχίδι: Βλέπε ανωτέρω. Κυριολεκτικά, περισσότερο επώδυνο από το «τσίμπα»…
Πήρα τα αρχίδια μου: Δεν πήρα τίποτα (αφού έχω ήδη ή αν δεν έχω είχα άλλες προσδοκίες), ή έφυγα άπρακτος.
Ήσουν στα αρχίδια του πατέρα σου: Ήσουν αγέννητος.
Γκόμενα με αρχίδια: Ενώ οι αναφορές στους συγκεκριμένους αδένες αποσκοπούν στην υποτίμηση, σε αυτή την περίπτωση εννοούν δυναμισμό.
Αρχιδοκόφτρα: Το θηλυκό που δεν μασάει… ή μάλλον μασάει…αρχίδια! Εμπνευσμένο λήμμα από περιστατικό που συνέβη στην Άρτα: Ένας άντρας, παντρεμένος, με παιδιά διατηρούσε δεσμό με ερωμένη. Επί χρόνια την καθησύχαζε ότι θα χωρίσει και ότι θα την παντρευτεί. Συγκεκριμένα για 10 χρόνια! Μία μέρα πήγαν σε ξενοδοχείο, όπου όταν έβγαλαν τα ρούχα τους, εκείνη από την μανία της και τα νεύρα της, του δάγκωσε το αρχίδι και τελικώς το έκοψε!
Θα μου κάνεις τα τρία δύο: Ίσως η μόνο έκφραση που είναι τιμητική για τους συγκεκριμένους αδένες, υπονοώντας ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό το τρίτο…το μακρύτερο…
Αρχίδια με λουλούδια: Βλέπε «Αρχιδιές». Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως διακοσμητική παρέμβαση…
Αρχίδια πατέρα: Δηλώνει ότι κάτι δεν πήγε όπως το περιμέναμε.
Περπατάει και ανοίγει αυλάκια με τα αρχίδια του: Τεχνικά υποδηλώνει μέγεθος, βαρύτητα και αρδευτική ικανότητα… Πρακτικά ανέφικτο εκτός κι αν τα πόδια είναι πολύ κοντά και το χώμα πολύ μαλακό.
Αρχίδια τούμπανο: Πρήξιμο όρχεων τόσο μεγάλο ώστε θυμίζουν το γνωστό κρουστό μουσικό όργανο…
Έπιασε τον παπά από τα αρχίδια: Έκφραση που υποτιμά την πράξη του υποκειμένου…
Είναι άχρηστος σαν τα αρχίδια του Πάπα: Η παρομοίωση είναι σαφής: Ο ποντίφικας όχι μόνο δεν δικαιούται να τα χρησιμοποιεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο, αλλά η παρουσία τους αποτελεί και βάρος στον κάτοχό τους.
Μας έκανες τα αρχίδια τσουρέκια-μπαλόνια: Βλέπε «Μας έπρηξες τα αρχίδια». Η σημειολογική συγγένεια είναι προφανής (φούσκωσαν σαν τσουρέκια-μπαλόνια).
Αρχιδομούρης: Πάρα πολύ άσχημος.
Αρχιδόκαμπος: Πιθανή προέλευσή του από το «Αχλαδόκαμπος». Μπορεί να συνοδεύται κι απ’ τον επιθετικό προσδιορισμό «Ανθισμένος» («Ανθισμένος αρχιδόκαμπος»). Σημαίνει ότι η εν λόγω περιοχή (καφέ, μπαρ, κλπ) είναι γεμάτη άντρες (αντίθετο: μουνοθύελλα).
Αρχίδια…: Γενικώς, ότι ακολουθεί λαμβάνει υποτιμητική διάσταση (εξαίρεση: Αρχιδια-κονος)…
Αρχιδοσακούλα: Το μέρος του δέρματος που περιβάλλει τ’ αρχίδια.
Με τρώνε τ’ αρχίδια μου: Δηλώνει περιφρόνηση για κάτι ή για κάποιον (π.χ. Είδα τον Νίκο σήμερα. Γι’ αυτό με τρώγανε τ’ αρχίδια μου απ’ το πρωί).
Έχει μια οκά αρχίδια: Δηλωτικό θάρρους και ανδρισμού.
Του έδεσε τ΄αρχίδια κόμπο: Σημαίνει πως κάποιος επιβάλλεται σε κάποιον άλλον.
Του φίλησε τ΄αρχίδια: Εκφράζει ικεσία ή δουλοπρέπεια.
Μπάζει ο κώλος του και πάγωσαν τ΄αρχίδια του: Σημαίνει τον δειλό.
Ξύνω τ’ αρχίδια μου: Τεμπελιάζω.
Ξύνω τ’ αρχίδια μου με κασμά: Το ίδιο με το παραπάνω, αλλά δηλώνει πιο…σοβαρή περίπτωση.
Παράτριψαν τ’ αρχίδια του από τη δουλειά: Το αντίθετο από το προηγούμενο. Δηλώνει τον πολύ εργατικό.
Με ξένα αρχίδια είσαι γαμιάς και θες και να γαμήσεις κώλο;: Έκφραση, που χρησιμοποιείται έναντι κάποιου που ενώ ήδη εκμεταλλεύεται θέση που δεν την αξίζει και που κατέλαβε με πλάγια μέσα ή μέσω άλλου και παρ’ όλ’ αυτά είτε κοκορεύεται κι από πάνω είτε θέλει να ανέβει ακόμη ψηλότερα, πάλι με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή ο ορισμός της πλεονεξίας και της ύβρεως. Παρόμοιο με το «με ξένα κόλυβα».
Τσολιάς στ’ αρχίδια μου: Ο φορτικός, αυτός που προσπαθεί (και ενίοτε τα καταφέρνει) να κάνει κουμάντο στην ζωή μας ενώ δεν της ανήκει ούτε κατά διάνοια. Αντί του τσολιά, χρησιμοποιείται και η λέξη «κεχαγιάς».
Αρχιδοπίστα: Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στο μουνί και στον κώλο. Αποκαλείται έτσι, γιατί κατά την διάρκεια της συνουσίας τα αρχίδια «χορεύουν», χτυπώντας-αναπηδώντας σε εκείνο το σημείο.
Φτύσ’ τ’ αρχίδια σου: Σημαίνει «δεν μας παρατάς;», «βρε δεν πας στον Διάολο;».
Και τ’ αρχίδια μέσα: Λέγεται για την πολύ έντονη ερωτική πράξη, ή για να δηλώσει αρκετά «ευρύχωρο» μουνί. Σε υπερθετικό βαθμό, τ’ αρχίδια αντικαθίστανται από τα…παπούτσια: «Και τα παπούτσια μέσα!».
Έχει βάλει τ’ αρχίδια του στον γιούκο: Λέγεται μεταφορικά: α) Για τον παροπλισμένο εραστή, ένεκα ηλικίας και του οποίου αι ορμαί (αναγκαστικώς) καθεύδουσιν. β) Για τον «δε γαμώ», δηλαδή αυτόν, που συνήθως αντικαθιστά το σεξ με ψάρεμα. Επεξήγηση:Ο γιούκος είναι στοίβα χειμερινών ή θερινών ρούχων στο σπίτι, με κάλυμμα από πάνω. Ήταν σε μεγάλη χρήση παλιότερα στα χωριά, όπου απουσίαζαν οι μεγάλες ντουλάπες.
Κάνω τ’ αρχίδια μου φτερά: Κάνω γρήγορα, σπεύδω, «τσακίζομαι».
Κλαπαρχίδας Αυτός, που τ’ αρχίδια του έχουν «κρεμάσει» (συνήθως λόγω ηλικίας) και χτυπάνε, δηλαδή αυτός που «του μαράθηκαν τ’ αρχίδια». Μεταφορικά: Ο οκνός, ο άχρηστος, ο ανίκανος.
Κολόνια για τ’ αρχίδια μας: Πολυτέλεια απαράδεκτη για τις οικονομικές μας δυνατότητες, επιλογή που κινείται από ενδόμυχη απληστία, σπάταλη φιλαρέσκεια. Έκφραση που λέγεται από ανθρώπους για να κατακρίνουν συμπεριφορά των άλλων ή, αυτοκριτικά, και δική τους. Η χρήση της κολόνιας είναι μεν θεμιτή και επιθυμητή, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ζωτικά απαραίτητη. Η έκφραση έχει παρόμοια σημασία με την λαϊκή παροιμία «Εδώ ψωμί δεν έχουμε και ραπανάκια (για την όρεξη) γυρεύουμε».
Πούστης με αρχίδια: Ο γενναίος, θαρραλέος ομοφυλόφιλος, που δεν κρύβει την ιδιαιτερότητά του.
Αρχιδόπουστας: Άλλη λέξη για τον μαλάκα.
Όποιος διαβάζει με τ’ αρχίδια γαμάει με τα μάτια: Ο πρεσβύωπας μεσήλικας που χρησιμοποιεί τ’ αρχίδια του για αναλόγιο, προκειμένου ν’ ακουμπήσει το βιβλίο που διαβάζει, εξίσου καλά θ’ αρχίσει να χρησιμοποιεί και τον «φίλο» του για σελιδοδείκτη, καθώς το δεύτερο μισό της έκφρασης δηλώνει σαφώς ότι με τα μάτια και μόνο θα κάνει από δω και πέρα σεξ το, προς παροπλισμό, αρσενικό.
Αν η γιαγιά μου είχε αρχίδια…: Δηλώνει το ουτοπικό, το ανέφικτο. Αν και σήμερα, το να έχει (υποθετικά) μια γιαγιά αρχίδια, δεν φαντάζει και τόσο ανέφικτο πλέον…
Αρχίδας: Εναλλακτικός ορισμός του μαλάκα.

Από σχολιαστές προέκυψαν τα εξής συμπληρώματα:
Για να πω την αμαρτία μου, απορώ πώς απουσιάζει από τον κατάλογο, η κατ’ εξοχήν αρχιδολογική έκφραση – έστω κατά την γνώμη μου, και με το μπαρντόν :
ΜΕΛΑΤΟ ΑΡΧΙΔΙ.
Ουδέποτε επισυναπτόμενο (όπως επ’ άλλων σχετικών εκφράσεων τυχαίνει) επί ατόμων θηλυκού γένους.
Οποία αβρότητα για τον χαρακτηρισμό του είδους του ανδρός, το οποίο εξέπεσε στην εσχάτη προδοσία της ανδρικής του στοιχειώδους συμπεριφοράς, ουδεμία σχέση εχούσης με τα κοινώς παραδεδεγμένα ή μη αφροδίσια ήθη.
Ότι αναφέρεται ΚΑΙ επί ατόμων αθλίως αθετούντων υποσχέσεις – κυρίως πολιτικές – τις οποίες κατέθεσαν ενώπιον, προεκλογικώς, συναχθέντος όχλου.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τουλάχιστον λαογραφικώς, μετά περισσής και υπερβαλούσης παρρησίας, θα δικαιούνταν να αποτολμήσει κανείς να χαρακτηρίσει το ήθος των δημοσίων ανδρών, της χώρας της Ελλάδος, και ως ΜΕΛΑΤΑΡΧΙΔΙΚΟΝ.
Ώστε οι υποσχέσεις να φέρουν την γλυκύτητα του μέλιτος και τα απότοκα αυτών όλες τις φιλοφρονήσεις των εκφράσεων που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο, ελαχίστων βεβαίως εξαιρουμένων.
Χάριν δε δικαιοσύνης υποχρεούμαι να διευκρινίσω ότι Μελάτα Αρχη-δο-αρχίδια αναδεικνύονται και εκλέγονται από πάμπολλα αντίστοιχα, τα οποία φέρουν το αναφαίρετο δικαίωμα του εκλέγειν.

Μούτρο
Αμ, έχει και συνέχεια η ιστορία…
Όπως μαθαίνουμε από το λεξικό του Φωτίου (ο οποίος ήταν και κοτζάμ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κι από τους λίγους μορφωμένους, δεν ήταν παίξε-γέλασε ο Φώτιος), και πιο συγκεκριμένα στο λήμμα «Αρχίδια» :
«Αρχίδια, τας Αρχάς υποκοριζόμενοι λέγουσιν».
Που πα’ να πει:
«Αρχίδια είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιούν ως υποκοριστικό για τις Αρχές».
Όπου ως Αρχές εννοούνται οι δημόσιες Αρχές, οι πρυτανικές Αρχές, οι αυτοδιοικητικές Αρχές, και γενικά οι Αρχές με αυτή την έννοια.
Από αυτές τις Αρχές, προέρχεται και ο φοβερός «Αρχίδης» και τα παράγωγά του: Ας πούμε, ο «σπουδαρχίδης» είναι ο τυπικός τύπος που καταβάλλει κάθε προσπάθεια, κάθε σπουδή ώστε να ανέλθει σε κάποια Αρχή, σε κάποιο αξίωμα. Ένας σημαντικός αρχαίος ιστορικός λεγόταν Αγαθαρχίδης, και πιστεύω ότι πρέπει να ήταν περήφανος για το όνομά του.
Έτσι, αν περπατάς στο δρόμο σου και συναντήσεις τον Δήμαρχο του χωριού σου, και τον προσφωνήσεις «αρχίδι»… ε… μη φοβάσαι ότι θα βρει το δίκιο του στο δικαστήριο, αν τυχόν τολμήσει να προσφύγει. Γιατί εσύ θα παρουσιάσεις το λεξικό του Φώτιου αλλά και το λεξικό Σούδα και θα ισχυριστείς πως του έκανες κομπλιμέντο με τη λέξη «αρχίδιον»…
Θεαγένης
Μου ανέβηκαν τα αρχίδια στο σβέρκο: Υποδηλώνει μεγάλο σοκ που προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως μεγάλος και ξαφνικός θόρυβος, βαρύ τσιγάρο, δυνατό ποτό κτλ. (Τράβηξα μια γερή γουλιά από ‘κείνο το τσίπουρο και μου ανέβηκαν τ’ αρχίδια στο σβέρκο).
Το άκουσα πριν 40 χρόνια να το λέει ο πάππος μου κι από τότε δεν το έχω ακούσει ποτέ. Εγώ το χρησιμοποιώ ενίοτε.
Μιχάλης
Και εφ΄όσον, είναι αρχίδια η συζήτηση:
Αρχιδοχορεύτρα= Η περιοχή – το διάστημα, μεταξύ κώλου και μουνιού.

ΠΕΡΙ ΟΡΧΕΩΝ ΑΛΛ’ ΑΝΤ’ ΑΛΛΩΝ:

Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ

Όλα τα είχε ακούσει ο γιατρός μας, εικοσιπέντε χρόνια στη δουλειά του δερματολόγου αφροδισιολόγου, αλλά αυτό που άκουγε την στιγμή εκείνη, δεν είχε περάσει καν από την φαντασία του. Χώρια που του υποκινούσε ασυνείδητα και τον σχετικό φθόνο. Βάλε και την τρίχρονη μετεκπαίδευση που έκανε σε πανεπιστημιακή κλινική, στη Σουηδία, με θέμα «Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της σεξουαλικής ανεπάρκειας των δυο φίλων», έφεραν τον γιατρό μας σε μεγάλη αμηχανία. Διότι, ούτε πολύ ούτε λίγο, ο πελάτης που κάθονταν απέναντί του, του ζητούσε ρητά και κατηγορηματικά να του δώσει φάρμακο, για να κατευνάσει τις σεξουαλικές ορμές, απ’ τη μια μεριά τις δικές του, και, άκουσον – άκουσον, κι απ’ την άλλη μεριά της γυναίκας του!

Αυτό μάλιστα που τον προβλημάτιζε περισσότερο ήταν το δεδομένο της ηλικίας. Πενηνταπεντάρης ο κύριος, πενηντάρα η κυρία και σε κλιμακτήριο, παρακαλώ! Και να βρίσκεται τώρα σε τέτοιο αδιέξοδο. Βρε να προσπαθεί από δω, βρε να προσπαθεί από κει, μπας και θυμηθεί κάτι σχετικό ή έστω ανάλογο, που να είχε σπουδάσει ή ακόμα που να είχε ακούσει ή διαβάσει, τίποτε δεν κατέβαζε το τσερβέλο του. Περιττό, σας λέω, θα είναι να διευκρινίσουμε ότι ήταν πεπεισμένος πως ο πελάτης του έλεγε την αλήθεια. Δε συνέτρεχε κανένας λόγος για να μη τον πιστέψει. Το έβλεπε το πρόβλημα γραμμένο στο πρόσωπό του ξεκάθαρα. Εξ άλλου δεν τον ήξερε κι από τα πριν ώστε να υποθέσει ότι ο πελάτης του αυτός του έκανε πλάκα.

Τέλος πάντων, ο γιατρός μας προσπαθούσε να συμμαζευτεί, για ν’ αντιμετωπίσει ένα πρωτάκουστο πρόβλημα, που το πήρε τοις μετρητοίς. Πρέπει όμως τώρα να σας περιγράψουμε, πώς έγινε και τι ειπώθηκε μεταξύ γιατρού και ασθενή, στην πρώτη και μοναδική συνάντησή τους.Μετά τα γνωστά καλωσορίσματα και τις συστάσεις, ο Νίκος άρχισε τη ξομολόγηση. Γιατρέ μου, θα σας παρακαλέσω να με πιστέψετε ξαρχής, γι’ αυτά που θα σας ομολογήσω. Γιατί είναι αλήθεια πέρα για πέρα. Φοβάμαι ότι θα πάθω μεγάλη ζημιά. Κι ο γιατρός μας: Να σας πω την αλήθεια, κύριε Νίκο…

Γιατρέ μου, γίνεται σας παρακαλώ να μιλάμε στον ενικό;

Με πρόλαβες. Ξέρεις, είχα σκοπό να σου το προτείνω σε λίγο κι εγώ.
Εντάξει, είπε ο Νίκος.
Λοιπόν, Νίκο, μη το παίρνεις και τόσο βαριά το ζήτημα. Να ξέρεις ότι ο περισσότερος κόσμος, τη σήμερον ημέρα, έχει προβλήματα σ’ αυτό το θέμα. Το βιάγκρα δε βγήκε στα καλά καθούμενα. Θα το παλέψουμε. Ότι μπορούμε θα κάνουμε. Για πες μου τώρα, περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Και στο λέω, ξανά να λάβεις υπ’ όψιν σου ότι όλος ο ντουνιάς υποφέρει από σεξουαλική ανορεξία.
Να μας συγχωρέσετε που ξεχάσαμε να σας ενημερώσουμε ότι ο γιατρός μας είχε όνομα στη πιάτσα, για τις επιτυχίες του, στη θεραπεία της σεξουαλικής ανεπάρκειας. Ήταν επόμενο λοιπόν να υποθέσει ότι ο Νίκος αντιμετώπιζε το συνηθισμένο πρόβλημα της εποχής μας.
Φανταστείτε λοιπόν την σαστιμάρα του όταν άκουσε τον Νίκο να του λέει:
Αμα ναί, γιατρέ μου. Εμένα όμως η μοίρα με καταδίκασε να στέκομαι απ’ την αντικρινή μπάντα της γαμιστικής αναδουλειάς.
Πώς το είπες αυτό; Δηλαδή; ψέλλισε ο γιατρός μας.
Δηλαδή. Δηλαδή εδώ σε θέλω, γιατρέ μου. Εμένα το δράμα μου είναι από την ανάποδη.
Απ’ την ανάποδη; Τι θα πει απ’ την ανάποδη; Είπε ο γιατρός μας με δέος.
Θα σου πω. Κι αν με ξαποστείλεις, να ξέρεις πως θα φύγω στο λεπτό. Γιατί να στο πω στα ίσια, δεν έχω απαίτηση να με πιστέψεις. Αφού κι εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να το πιστέψω, ότι αυτά τ’ αρχίδια μου είναι σε θέση να βγάζουν τόσο πράμμα κάθε μέρα. Δυο τρεις φορές το εικοστετράωρο. Εδώ και τέσσερα χρόνια κοντά! Στο λέω, δεν μπορώ να βγάλω άκρη μ’ αυτά που μου συμβαίνουν. Και για τα μέσα στο βρακί μου, αλλά κι για τ’ απ’ έξω.
Καλά για τα μέσα, είπε ο γιατρός. Αλλά αυτά τα έξω; Τι είναι αυτά τα έξω;
Εμ, αυτά τα έξω, γιατρέ μου, με απορούν το ίδιο και περισσότερο απ’ ότι τα μέσα.
Πες το, επί τέλους, χριστιανέ μου, και κοντεύεις να με σκάσεις.
Άκουσε, γιατρέ μου, να μου εξηγήσεις και συ. Μπορείς να μου πεις, πώς γίνεται όλοι οι γνωστοί και οι φίλοι μου, να παραπονιούνται, ότι οι γυναίκες τους, δεν τους κάθονται ούτε μια φορά τη βδομάδα κι εγώ απ’ την άλλη μεριά να έχω μια γυναίκα, που να με κυνηγάει ολημερίς, για να τρώει, η λυσσιασμένη, το κοκό της; Κι άντε, αυτή δεν χρειάζεται, εδώ που τα λέμε, κάθε φορά να βγάζει καινούργια σπέρματα και μαλακίες, όπως εγώ, κι όπως το κάθε σερνικό ζώο. Εγώ απορώ πώς τα βγάζω εγώ! Κι αν εξαιρέσεις και καμμιά φορά στις τόσες, που πάει κούφια η μπαταριά, όλες τις υπόλοιπες φορές, ο μπουρμάς τρέχει στα κανονικά του. Τι στο διάολο! Εργοστάσιο μαλακίας έχω μέσα στ’ αχαμνά μου! Για δε μιλάς και συ να με φωτίσεις λιγάκι;
Νίκο, περίμενε λιγάκι. Να τα πάρουμε τα πράμματα απ’ την αρχή. Να τα βάλουμε σε μια σειρά. Εγώ την έχασα τη μπάλα. Περίμενε ένα λεπτό. Πρώτα-πρώτα, η μαλακία, που λες, δηλαδή το σπερματικό αυτό υγρό, δεν βγαίνει από τους όρχεις. Τ’ αρχίδια βρε αδερφέ.
Τώρα μάλιστα! Είχε που είχε ο Νικολάκης μας το πρόβλημά του, ήρθε η ώρα ν’ αποτρελαθεί κι απ’ την θεωρία της παραγωγής του σπερματικού υγρού. Ένα σίγουρο πράμμα ήξερε στη ζωή του, ότι αυτό βγαίνει από τους όρχεις, κι αυτό τώρα κινδύνευε θανάσιμα να τιναχτεί στον αέρα. Αρχισε να νοιώθει ένα μούδιασμα στο κεφάλι του. Γιατρός ήταν αυτός που του το δήλωσε. Δεν ήταν κουβέντα του καφενείου.
Όμως για να πούμε τη πάσα αλήθεια, είναι ζήτημα εάν ο ένας στους πενήντα άνδρες, στη χώρα αυτή, γνωρίζει πού παράγεται κι από πού βγαίνει αυτό που όλοι το λένε μαλακία, δηλαδή το σπερματικό υγρό, που εκρέει το πέος κατά την κορύφωση της σεξουαλικής πράξης. Είναι κι αυτό ένα δείγμα από τα χάλια της παιδείας των Ελλήνων. Από την έλλειψη σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία. Βλέπετε το σκοταδιστικό παπαδαριό έχει ακόμα λόγο στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων, σου λέει!
Μόλις λοιπόν συνήλθε ο Νίκος από την έκπληξή του ρώτησε τον γιατρό μας:
Γιατρέ μου, εγώ ξέρω γι’ αυτό που βγαίνει από το πράμμα μου όταν χύνω, ότι γίνεται μέσα στους όρχεις, όπως τους είπες, κι ότι αυτοί το παίρνουνε από το μεδούλι της σπονδυλικής στήλης και ο φόβος μου είναι τούτος, μη τυχόν και μου το αδειάσουνε εντελώς τ’ αρχίδια μου, συγνώμη οι όρχεις και πάθω καμμιά ζημιά. Να εδώ και καιρό αισθάνομαι σα να με πονά η μέση μου, όταν σκύβω. Κι εκεί που τα ’ξερα και τα είχα μια χαρά τακτοποιημένα μέσα στο μυαλό μου, έρχεσαι τώρα εσύ και μου λες ότι η μαλακία, το σπερματικό υγρό που το λες εσύ, δεν βγαίνει από τους όρχεις! Πες μου λοιπόν, σε παρακαλώ, από πού βγαίνει;
Ο γιατρός μας πήγε να ξεκαρδιστεί στα γέλια, αλλά συγκρατήθηκε να μη προσβάλει τον πελάτη του. Σηκώθηκε από την καρέκλα του χτύπησε φιλικά στον ώμο τον Νίκο και του είπε:
Νικολάκη μου μη φοβάσαι, δεν κινδυνεύεις να πάθεις κανένα κακό, ούτε στη μέση σου ούτε και πουθενά αλλού. Να προσέξεις όμως τι θα σου πω, για να το χωνέψεις καλά. Όλ’ αυτά που ξέρεις για το θέμα αυτό δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Το σπερματικό υγρό δε βγαίνει από τους όρχεις αλλά από τον προστάτη.
Από τον προστάτη;! πετάχτηκε ο Νίκος. από κείνο που παθαίνουν οι περισσότεροι άντρες στα γεράματα; Εκείνο που μας βάζουν κωλοδάκτυλο, με το συμπάθιο, οι γιατροί για να το εξετάσουνε;
Ακριβώς, Νίκο, που βάζουνε κωλοδάκτυλο.
Δηλαδή αυτός ο προστάτης δεν παίρνει το υγρό από τη σπονδυλική στήλη; Ρώτησε με αγωνία ο Νίκος.
Όχι, δεν το παίρνει από κει, το παράγει μόνος του.
Τότε γιατί εμένα μου πονάει η μέση μου;
Αν σου πονάει η μέση σου και δεν είναι από την ιδέα σου, τότε να ξέρεις, ότι είναι από κάτι άλλο, εντελώς άσχετο με το σεξ.
Αλλά για στάσου, γιατρέ μου. Ρώτησε ο Νίκος, παίρνοντας ένα κουτοπόνηρο βλέμμα. Δηλαδή οι όρχεις τι ρόλο παίζουνε στην ιστορία αυτή; Ώρα είναι να μου πεις ότι ο θεούλης τους έβαλε πάνω μας για μόστρα κι ότι όλοι εμείς που ξέρουμε ότι το σπέρμα βγαίνει απ΄ αυτά τα μπαλάκια, πως έχουμε μαύρα μεσάνυχτα.
Όχι, Νίκο, δεν έχετε μαύρα μεσάνυχτα, γιατί το σπέρμα πράγματι παράγεται στους όρχεις.
Γιατρέ, μου φαίνεται ότι με δουλεύεις άγρια. Τώρα δα, πριν λίγο δε μ’ έλεγες ότι βγαίνει από τον προστάτη;
Αμ, δεν περιμένεις ν’ ακούσεις, να σου τελειώσω το ζήτημα. Όλη την ώρα ρωτάς και ξαναρωτάς. Ακουσε λοιπόν. Εκεί στη ρίζα του πέους σου, καταλήγουν τρία σωληνάκια.
Τρία σωληνάκια; Ξαναπετάχτηκε ο Νίκος.
Ναι, τρία σωληνάκια. Το ένα φέρνει τα ούρα από την ουροδόχο κύστη όταν ουράς. Όταν κατουράς. Την ώρα εκείνη τ’ άλλα δυο είναι σφαλιστά.
Σφαλιστά; Τι, έχουνε βάνες;
Ναι, έχουνε βάνες. Το δεύτερο σωληνάκι φέρνει από τον προστάτη, όλο αυτό το υγρό που το λες μαλακία. Και το τρίτο και μικρότερο, φέρνει το σπέρμα από του όρχεις. Αυτό το σπέρμα όμως είναι πολύ λίγο. Κατάλαβες; Όλο το άλλο υγρό του προστάτη είναι για να κολυμπάνε μέσα του τα σπερματοζωάρια. Αυτά είναι όλα κι όλα που συμβαίνουν εκεί πέρα. Και να μη φοβάσαι καθόλου για τη μέση σου και το νωτιαίο μυελό της. Να ξέρεις επί πλέον ότι όσο πιο συχνά το δουλεύεις το πράμμα σου, τόσο καλύτερα είναι για τον προστάτη σου.
Ο Νίκος πείστηκε απ’ αυτά που άκουσε. Αφού τον συνέφεραν κι από πάνω, δεν έδειξε κανένα δείγμα δυσπιστίας. Αυτός απαλλάχτηκε από τον φόβο του εντελώς πλέον. Ο άλλος όμως, ο γιατρός μας, φούντωσε από περιέργεια. Δυο τρεις, λέει, φορές τη μέρα! Μάλλον θα τα υπερέβαλε τα πράγματα ο Νίκος. Αυτό το συνηθίζουν οι άντρες. Αλλά κάτι του έλεγε μέσα του ότι ο Νίκος του έλεγε την αλήθεια. Τον υπολόγιζε πολύ αφελή και αθώο, σύμφωνα μ’ αυτά που άκουσε από το στόμα του. Πήρε λοιπόν την απόφαση και τον ρώτησε:
Νίκο, για πες μου τώρα την αλήθεια, αυτό για τις δυο τρεις φορές την ημέρα, που μου είπες, είναι αλήθεια, ή βάζεις και κάμποση σάλτσα απάνω του;
Γιατρέ μου, έχεις δίκιο να μη το πιστεύεις. Κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα. Εγώ αυτό μόνο σε σένα το έχω πει, γιατί ξέρω πως σ’ όποιον άλλον και να το έλεγα, θα με έπαιρνε στο ψιλό. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κι εγώ, να σου πω, αποράω μ’ αυτό.
Δε μου λες, είπε ο γιατρός μας, η γυναίκα σου τι άνθρωπος είναι; Έχει κάτι διαφορετικό απ’ τις άλλες;
Γιατρέ μου, έχει.
Δηλαδή; Για πες μου.
Πού να σου τα εξηγήσω τώρα. Μεγάλη κουβέντα πας ν’ ανοίξεις. Είναι ολόκληρη ιστορία. Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω.
Τώρα ήταν που φούντωσε η περιέργεια του γιατρού μας σαν πυρκαγιά. Κι αυτή η περιέργεια είχε κάτι το ξεχωριστό. Τον βασάνιζε πολύ, γιατί δεν μπορούσε να βάλει τίποτε στην φαντασία του. Ούτε καν το παραμικρό.
Δεν θα σ’ αφήσω να φύγεις από δω αν δεν μου τα πεις χαρτί και καλαμάρι. Πάρ’ το απόφαση.
Εμ, να τη πάρω, γιατρέ μου, να τη πάρω. Πρώτα όμως να μου ξαναμολογήσεις ότι όλ’ αυτά που μου εξήγησες, πως είναι αλήθεια εκατό τοις εκατό. Γιατί αλλιώτικα δεν θα είναι το μυαλό μου καθαρό να σου ξιστορήσω, κι εγώ, τα καθέκαστα.
Λοιπόν να στο πω για τελευταία φορά, με το χέρι στη καρδιά. Είναι ακριβώς όπως σου τα είπα. Τελεία και παύλα. Στ΄ ορκίζομαι και στα δυο μου παιδιά.
Ο όρκος ήταν υπεραρκετός για να πείσει τον Νίκο.
Εντάξει, γιατρέ μου, τώρα θα σου τα πω όλα. Ακουσε να δεις, η κυρά μου είναι Σμυρνιά. Αυτή η κυρία, που λες, είχε μια γιαγιά πολύ καπάτσα. Αλλιώτικη, σου λέω, από τις άλλες γυναίκες. Τη ζωή την είχε, φαίνεται, φάει με το κουτάλι. Έκανε κουμάντο σ’ όλο το σόι της, όπως μου εξήγησε η γυναίκα μου. Ακόμη κι οι άντρες της οικογένειας κάθονταν σούζα μπροστά της.
Ήτανε πολύ παστρικιά και όλα τα κορίτσια του σογιού τα ξανάγκαζε σε καθημερινή πάστρα. Έπρεπε, λέει, να μοσχοβολά το κορμί τους ολημερίς. Να φανταστείς ότι τις μάθαινε πώς να ξέρουν να ξεδιαλέγουν τον άντρα τους, μ’ ένα σωρό ορμήνιες. Κι άμα ήτανε λέει αυτός μικροτσούτσουνος και τεμπελογαμησιάρης, πως έπρεπε να τον τζάσουν. Σ’ αυτή τη γλώσσα τα ’λεγε, η αθεόφοβη.
Απ’ την άλλη, τις απότρεπε από παπάδες και πετραχήλια. Έλεγε πως αυτά είναι για χαζούς και στερημένους. Ότι οι άντρες που φιλάνε τα χέρια των παπάδων, πως δεν έχουν αρχίδια μέσα στο βρακί τους. Και τις μάθαινε να κάνουν προσευχές στη Αφροδίτη και στον Πάνα. Τώρα, από πού τα ήξερε αυτή η τρελογριά, τέτοια πράμματα, ένας θεός το ξέρει μόνο. Και να σου πω και κάτι μεταξύ μας; Τις έμαθε να ξυρίζουνε και το πράμμα τους. Εγώ έτσι τη βρήκα, κι έτσι την έχω τη δικιά μου, τόσο καιρό που είμαι μαζί της. Γιατρέ μου, σ’ ορκίζομαι, στο φως μου, δεν ξέρω αν σου έτυχε κι εσένα, αλλά σ’ αυτό το ξυρισμένο λιβάδι, κι απ’ έξω κι από μέσα του, κατάλαβα τι θα πει γαμηστική ανάσταση. Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, νομίζω πως μέχρι να γνωρίσω τη γυναίκα αυτή, το τέτοιο μου το είχα μόνο για κατούρημα.
Αλλά τι κάθομαι τώρα να σε ζαλίζω με τέτοιες λεπτομέρειες. Δεν σου το είπα ότι ανοίγουμε μεγάλη ιστορία; Και σε βλέπω τώρα πολύ απορημένο και δύσπιστο, με το δίκιο σου. Αστα να πάνε αυτά. Αφησέ με τώρα να φύγω. Πάρε κι αυτά τα χρήματα, θα σου έδινα περισσότερα, αλλά δεν έχω άλλα, γιατί με απάλλαξες από μεγάλο ζόρι. Σ’ ευχαριστώ, γιατρέ μου. Αντε γεια σου.