Εἶναι πολὺς καιρὸς τώρα ποὺ βλέπω ἐδῶ κι ἐκεῖ δημοσιεύσεις οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στὴν χρονολογία δημιουργίας τοῦ (σύμπαντος) κόσμου ἀπὸ τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ ἀληθινὸ θεὸ τῶν Ἑβραίων. Καὶ τὸ ζητούμενο ὅλων δὲν εἶναι ἡ κούραση ποὺ πρέπει νὰ αἰσθάνθηκε ὁ θεὸς καὶ τὰ ζόρια ποὺ θὰ τράβηξε –δὲν εἶναι δὰ καὶ μικρὸ πρᾶγμα ἡ δημιουργία τοῦ σύμπαντος καί, μάλιστα, ex nihilo, παναπῆ ἐκ τοῦ μηδενός, δηλαδὴ χωρὶς blue-print–, τὸ ζητούμενο εἶναι πότε ἀκριβῶς συνέβη ἡ δημιουργία, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε καὶ λογικὸ ἢ ἀνεκτὸ νὰ μὴ δύνανται οἱ ἐπὶ Γῆς ἐκπρόσωποί του, οἱ μετ’ αὐτοῦ νυχθημερὸν ἐπικοινωνοῦντες καὶ ὑπ’ αὐτοῦ φωτιζόμενοι, νὰ καθορίσουν τὴν ἀκριβῆ στιγμὴ δημιουργίας τοῦ κόσμου!
Μοῦ δημιουργήθηκε, λοιπόν, ἡ ἐπιθυμία νὰ συμβάλω κατὰ τὸ δυνατόν στὴν διευκρίνηση τοῦ σοβαροῦ αὐτοῦ ζητήματος, ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι εἶναι ἀπὸ μόνο του σοβαρό –εἶναι, ἀλήθεια, ἀνήκουστο στὸν 21ο αἰώνα νὰ μὴ γνωρίζη ὁ πᾶσα ἕνας πότε δημιουργήθηκε ὁ κόσμος!–, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι πῶς θὰ ἀπαντήσης στὸν περίεργο ποὺ θὰ σὲ ρωτήση: «Πότε, ρὲ μεγάλε, δημιούργησε ὁ θεὸς τὸν κόσμο;»
Τί ἀπαντᾶς καὶ πῶς διασκεδάζεις τὴν ἀγωνία (καθότι, πιθανώτατα, ὁ ἐρωτῶν ἀγωνιᾶ νὰ μάθη) τοῦ ἀγνοοῦντος;
Βέβαια, ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσω τὴν παράλειψη ἐκ μέρους τοῦ ἰδίου τοῦ θεοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ υἱοῦ του νὰ ἐνημερώσουν τὰ πλήθη τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ μὴ γεννῶνται τοιαύτης μορφῆς ἀπορίες, οἱ ὁποῖες, πιθανόν, ἤθελε ὁδηγήσουν εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς ὑπάρξεως τῶν θεῶν – θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ πληκτρολογίῳ μου!
Γιὰ νὰ λέμε, ὅμως, καὶ τοῦ στραβοῦ τὸ δίκιο (ἂν καὶ ὁ θεὸς κάθε ἄλλο παρὰ στραβὸς εἶναι… ὁ τὰ πανθ’ ὁρῶν εἶναι, τὸ πιστεύεις δὲν τὸ πιστεύεις), ὁ θεὸς τὸ εἶχε πεῖ στὸν δικό του ἄνθρωπο, τὸν Μωυσῆ, ἀλλὰ ὁ Μωυσῆς, ὄντας σκέτος ἄνθρωπος, κάποια στιγμὴ (ὅταν κατέβηκε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ ἱεροῦ ὄρους, ὅπου εἶχε ραντεβοὺ μὲ τὸν θεό, γιὰ νὰ ποῦνε τὰ δικά τους καὶ νὰ τοῦ δώση ὁ θεὸς τὶς δέκα ἐντολές, τὸ ὁποῖον, βέβαια, συμπεραίνω τώρα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι πλέον γνωστὰ σὲ ὅλους, τότε κανένας δὲν γνώριζε τί τὸν ἤθελε ὁ θεὸς καὶ τὸν ἀνεβοκατέβαζε γέρο ἄνθρωπο στὴν κορυφὴ τοῦ ἱεροῦ ὄρους, καὶ ὅ,τι ἄλλο, πιθανόν, θεωροῦσε ἀναγκαῖο – καμμιὰ συνταγὴ μαγειρικῆς, τίποτε τριψοβότανα, φάρμακα κ.ἄ.) τὰ πῆρε στὸ κρανίο μὲ τὸν λαό, στὸν ὁποῖο ὁ ἀδελφός του κατασκεύασε «μόσχον χωνευτὸν» νὰ τὸν λατρεύουν ὡς θεό, ἀφοῦ ἔσπασε τὶς πλάκες –ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου σπασίματος τρέχουμε σήμερα νὰ μάθουμε πότε δημιούργησε ὁ θεὸς τὸν κόσμο, τέτοια μαλακία!–, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἐκτελεστοῦν τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ τὸν λαό, ὥστε νὰ τιμωρήση τὸν λαὸ γιὰ τὸν «μόσχον χωνευτὸν»-θεὸ ποὺ κατασκεύασε ὁ Ἀαρών, ὁ μεγάλος ἀδελφὸς του καὶ ἐκλεκτὸς τοῦ θεοῦ.
Ὁρίστε, λοιπόν, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον δὲν γνωρίζουμε πότε δημιουργήθηκε αὐτὸς ὁ κόσμος, καὶ ἄσε τὸν ἄλλον, ἐκεῖνον τὸν Σκοτεινό, νὰ ξελαρυγγιάζεται λέγοντας «κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ' ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα».
Τρίχες κατσαρές! Τί νὰ σοῦ πῆ ἕνας φιλόσοφος –Σκοτεινός, μάλιστα!–, ὅταν ὁμιλῆ ὁλόκληρος θεός, ἔστω καὶ διὰ μέσου ἑνὸς καθ’ ὅλα ἐπιλήψιμου ἀνθρώπου!
Ἂς δοῦμε, λοιπόν, τί εἶπαν διάφοροι σημαντικοί –τί σημαντικοί, σημαντικώτατοι εἶναι τὸ σωστό– ἄνθρωποι στὸ διάβα τῶν αἰώνων, μετά, φυσικά, τὴν ἀπώλεια τῶν πρώτων πλακῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων, σύμφωνα μὲ ἀξιοπιστότατες πηγές, ἀνεγράφετο καὶ ἡ ἀκριβεστάτη καὶ ὡς πρὸς τὸ λεπτὸ τῆς ὥρας χρονολογία δημιουργίας τοῦ κόσμου μὲ πᾶν συμπαρομαρτούμενον – οὐρανό, σύννεφα, ἥλιο, φεγγάρι, ἄστρα, κομῆτες, διάττοντες, μαῦρες τρῦπες καὶ ὅποιες ἄλλες, θάλασσες, λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια, ρυάκια, χειμάρρους, δάση, φυτὰ καὶ ζῶα.
Για τις εβραϊκές χρονολογήσεις υπάρχουν τα εβραϊκά βιβλία:
-Seder olam rabba (H τάξη του κόσμου).
-Megillat Ta’anit (Ειλητάριο της νηστείας), τα οποία συσχετίζουν γνωστά γεγονότα με συγκεκριμένες ημέρες.
-3.761 π.Χ. Εβραϊκή χρονολόγηση που αρχίζει στις 7 Οκτωβρίου του έτους 3.761 π.Χ, από Κτίσεως Κόσμου (Anno Mundi. A. M. στα λατινικά).
Χριστιανικές χρονολογήσεις:
Κατὰ τὸν Εὐσέβιο Καισαρείας (265-340 μ.Χ./ἀπωλεσθεῖσα «Παντοδαπὴ Ἱστορία»), Πατέρα της Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης και μαθητής του μάρτυρα Παμφίλου,ὁ θεὸς ἐδημιούργησε τὸ Σύμπαν τὸ 5165 π.Χ., δηλαδή, πρὸ 7.287 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Βυζαντινό χρονικογράφο Γεώργιο Κεδρηνό (12ος αι./«Σύνοψις Ἱστοριῶν»), αρχίζει από την κτίση του κόσμου, που τοποθετεί στο έτος 5.506 π.Χ. και φθάνει μέχρι το έτος της ανόδου στο θρόνο Κωνσταντινουπόλεως του Ισαάκιου Κομνηνού (1.057 μ.Χ.) δηλαδή, πρὸ 7.528 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Αἰδέσιμο Βέδα (Venerable Bede, 673-735 μ.Χ./ στην «Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού Έθνους» Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum), επιφανής Ἄγγλος θεολόγος καὶ ἱστορικός, βάζει τη δημιουργία του κόσμου μέχρι την ενσάρκωση του Χριστού ίσο με 3952 π.Χ., υπολόγισε δηλαδή τον κόσμο, πρὸ 5.974 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Σέξτο Ἰούλιο Ἀφρικανό (Sextus Julius Africanus, 180-250 μ.Χ., χριστιανός ιστορικός των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού, έγραψε το 221 μ.Χ, ένα αξιόλογο ιστορικό έργο με τίτλο -«Χρονογραφίες ή Πεντάβιβλον χρονολογικό». Μία πεντάτομη πραγματεία για την ιστορία του κόσμου, από την αρχή της δημιουργίας, μέχρι το 221 μ.Χ, όπου προτείνει ως αρχή της δημιουργίας το έτος 5.499 π.Χ και ως βάση υπολογισμών, θεωρεί τα κείμενα της Αγίας Γραφής, τα οποία χρησιμοποιεί για να ενοποιήσει αιγυπτιακές και χαλδαϊκές χρονολογίες.«Χρονογραφίες» ἢ «Πεντάβιβλον χρονολογικόν») δηλαδή, πρὸ 7.521 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Τζαίημς Ἄσερ (James Ussher, 1581-1656 μ.Χ.), ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Armagh στὴν Β. Ἰρλανδία, πρότεινε ἀρχικῶς μὲν το καρκινικό νούμερο 4.004 και όχι το επαιώνιο έτος 4.000, πράγμα, που οφείλεται στην πίστη των ιστορικών ότι ο Ηρώδης πέθανε το 4 π.Χ. δηλαδή Κυριακὴ 23 Ὀκτωβρίου 4004 π.Χ., ἀργότερον δέ, κατόπιν περαιτέρω ἐξαντλητικῶν μελετῶν καὶ ἐρευνῶν, τὴν Παρασκευὴ 28 Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, δηλαδή, πρὸ 6.426 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Γάλλο οὑμανιστὴ Ἰωσὴφ Σκαλιγκέρ (Joseph Scaliger, 1484-1558), τοποθετούσε την αρχή της δημιουργίας αρχικά στο έτος 3.949 π.Χ. και αργότερα στο έτος 4.713 π. Χ>, το οποίο αποτέλεσε και την αφετηρία της Ιουλιανής Περιόδου (Julian Period), που ο ίδιος εισήγαγε, δηλαδή, πρὸ 5.971 ἐτῶν.
Τὸ ἀνέκδοτο δὲν τελειώνει ἐδῶ –ἔχει καὶ συνέχεια–, ἀλλὰ φτάνει πιά! Ὁ ἄνθρωπος τοῦ 21ου αἰ. γνωρίζει, ἐλπίζω, κατὰ σχετικὴ πλειοψηφία, ὅτι τὸ σύμπαν δημιουργήθηκε τὴν Τρίτη, 13 τοῦ μηνὸς Μαρτίου, στὶς 06:47 (ἤ: 00:47 σύμφωνα μὲ τὴν ἰουδαϊκὴ μέτρηση τοῦ ἡμερήσιου χρόνου – καὶ ὁ θεὸς Ἰουδαῖος εἶναι, ἔτσι θὰ τὸ παρέδωσε στὸν Μωυσῆ, γραμμένο στὶς πρῶτες πλάκες, ἐκεῖνες ποὺ ὁ Μωυσῆς ἔσπασε, διότι τὰ πῆρε μὲ τοὺς συμπατριῶτες του), 4.316 χρόνια προτοῦ ὁ θεὸς ἀποφασίση νὰ ἀποκτήση διάδοχο, πλὴν εἶναι ἀπὸ δύσκολο ἕως ἀδύνατον νὰ διαπιστωθῆ πόσα ἀκριβῶς χρόνια πρὸ τῆς γεννήσεως τοῦ πρωτοτόκου καὶ μονογενοῦς υἱοῦ τῆς Μαριὰμ καὶ αὐτοῦ διὰ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, διδύμου ἀδελφοῦ τοῦ Διδύμου ἢ κατὰ κόσμον Ἰούδα.
Παρ’ ὅλα ταῦτα, εἶμαι ὑποχρεωμένος, χάριν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας, νὰ ἀναφερθῶ στὸν Dr. John Lightfoot (1602-1675), καθηγητὴ τοῦ Κολεγίου τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καὶ ἀντιπρύτανη τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Καίμπριτζ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἐπιβεβαίωσε τὴν χρονολογία ποὺ παρουσίασε ὁ James Ussher, ἀλλά, πηγαίνοντας τὴν ἔρευνα ἕνα βῆμα παραπέρα, τὴν προσδιώρισε μὲ μεγαλύτερη ἀκρίβεια, τοποθετῶντας την στὶς 23 Ὀκτωβρίου 4004 π.Χ., τὴν ἐνάτη (09:00) πρωινή, σημειώνοντας, ἐπὶ πλέον (αὐτὸ σημαίνει συνειδητότητα, συνειδητὴ ἔρευνα καὶ ὄχι μπαρμπούτσαλα!): «Τὸν ἄνθρωπο ἐδημιούργησεν ἡ Ἁγία Τριάς» (R. Milton, 1996, σελ. 47). [Τὸ ὁποῖον, δοθείσης τῆς εὐκαιρίας, σημαίνει ὅτι ὁ μουνογενὴς δίδυμος τοῦ Διδύμου συμμετεῖχε κι αὐτὸς στὴν ἐπέμβαση ἀφαιρέσεως ἀπὸ τὸ πλευρὸ τοῦ Ἀδὰμ τοῦ παϊδιοῦ, ἀπὸ τὸ ὁποῖον καὶ πέριξ τοῦ ὁποίου δημιουργήθηκε ἡ Εὔα, ἔτσι γιὰ νὰ μᾶς τυραννεύη καὶ νὰ μᾶς κάνη δύσκολη τὴν ζωή, καὶ σωστὰ ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τὴν θεωρεῖ μολυσμένη καὶ ὄργανο τοῦ Σατανᾶ – καὶ παρακαλῶ νὰ μὴ μὲ βρίσετε, δὲν φταίω ἐγώ, στὸν Χριστὸ καὶ τὸν πνεύματι πατέρα του νὰ τὰ πῆτε!]
Βέβαια, κάποιοι λόγιοι καὶ ἐρευνητὲς διεκωμώδησαν αὐτὴν τὴν τόσο ἀκριβῆ τοποθέτηση, ὄχι μόνον κατὰ τὸ ἔτος, ἀλλὰ καὶ τὸν μήνα, τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα καί, ἂν τὸ καλοσκεφθῆς, καὶ τὸ λεπτό! Τὸ τί εγράφη ἐπ’ αὐτοῦ δὲν ἀφορᾶ στὸ παρόν.
Ἀκολούθησαν καὶ ἄλλες ἐξ ἴσου σοβαρὲς ἐργασίες, ἀλλὰ καὶ τοῦτο δὲν ἀφορᾶ στὸ παρόν.
Κατὰ τὸν περίφημο ἀστρονόμο Ἰωάννη Ἑβέλιο (Johannes Hevelius, 1611-1687), ἡ ἀκριβὴς ὥρα τῆς δημιουργίας εἶναι ἡ 12η ἰουδαϊκὴ ὥρα ἢ ἀλλοιῶς ἡ 18η (6η ἀπογευματινή) ὥρα τῆς 24ης Ὀκτωβρίου τοῦ 3963 π.Χ., τὸ ὁποῖον καὶ ἀναφέρει στὸ σύγγραμμά του «Πρόδρομος Αστρονομίας» (Prodromus Astronomiae, 1690). [Προφανῶς, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἡ χρονολογία ἦταν γραμμένη στὰ ἄστρα, ἀλλά, ὅπως συνήθως στὴν ζωή, μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἐσβήσθη.]
Τέλος, κατὰ τὴν Χριστιανική Ἐκκλησία (μὲ ἀπόφαση τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 680 μ.Χ.) καθωρίσθη ὡς ἀρχὴ τῆς δημιουργίας ἡ 1η Σεπτεμβρίου τοῦ 5509 π.Χ., ὠνομάστηκε δὲ «Βυζαντινὴ Ἐποχὴ» ἢ «Ἐποχὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως» σε αντιδιαστολή με το «Αλεξανδρινό σύστημα» του 412 μ. Χ.. Ἡ ἀνωτέρω ἡμερομηνία καθιερώθη ἐπισήμως τὸν 9ο αἰ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Λέοντος ΣΤ΄ τοῦ Σοφοῦ (886-912 μ.Χ.).*
Γνωρίζουμε ότι με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, αντίθετα από τη Δύση, διαδόθηκε στο Βυζάντιο, αυτή η χρονολόγηση από κτίσεως κόσμου (anno mundi). Επρόκειτο για μια συμβατική χρονολογία, αλλά όχι ίδια, παρά πάσι χρονολόγοις και θεολόγοις, ποικίλη και παντοδαπή, καθώς οι μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης, προσπάθησαν να υπολογίσουν την 'αρχή του κόσμου' προτείνοντας διάφορες χρονολογίες (5.508 ή 5.493 π. Χ.).
Η καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε από την περίοδο της Αναγέννησης τη Βυζαντινή εποχή στο μαρτυρολόγιο της.
Χρονολογήσεις και Αστροφυσική:
Όμως, όλες αυτές οι ημερομηνίες (3.761 ως 5.509), που προτείναν οι χριστιανοί χρονολόγοι και θεολόγοι, χρησιμοποιούνται από τους ίδιους, για τη κατασκευή των λεγόμενων ‘’Εποχών’’, στις αστρολογικές τους Εφημερίδες.
-Στην Αστροφυσική, όμως, επικρατεί η θεωρία ότι η επιφάνεια της Γης διαμορφώθηκε αργά και εξελικτικά και ότι η ηλικία του πλανήτη μας προσδιορίζεται με τεχνικές υπολογισμού της ηλικίας των γήινων πετρωμάτων, που βασίζονται στη ραδιενεργό χρονολόγηση.
-Όπως υποστηρίζουν οι συνάδελφοι γεωλόγοι, η ανεύρεση πετρωμάτων από την εποχή της δημιουργίας της Γης είναι σχεδόν αδύνατη, αφού τα πετρώματα αυτά έχουν από καιρό διαβρωθεί από γεωλογικούς και κλιματολογικούς παράγοντες. Εντούτοις έχουν βρεθεί κρύσταλλοι στην Αυστραλία, που με τη ραδιενεργό χρονολόγηση, έχουν χρονολογηθεί στα 4,3 δισεκατομμύρια έτη.
-Ενώ, οι αστροφυσικοί, συνδυάζοντας τα αποτελέσματα των γήινων ερευνών με τις μελέτες του Ήλιου, με τις έρευνες στη Σελήνη και τους κοντινούς πλανήτες, υπολογίζουν ότι, η δημιουργία του Ηλιακού μας συστήματος, άρα και της Γης, έγινε τουλάχιστον πριν από 4,5 δισεκατομμύρια έτη περίπου.
-Σε σχέση με τα 4,5 δισεκατομμύρια έτη που αποδεχόμαστε ως ηλικία της Γης, οι λίγες χιλιάδες χρόνια που πρότειναν οι λόγιοι και οι χριστιανοί συγγραφείς, φαίνονται σαν ένα χοντροκομμένο αστείο, από άποψη μεγέθους και μόνο.
-----------------------------
* Καταλαβαίνει ὁ καθένας ποιά τὰ κριτήρια ἀπονομῆς τίτλων καὶ ἐγκωμιαστικῶν ἐπιθέτων σὲ αὐτοκράτορες καὶ παρακαθημένους.
ΔΕΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου