Όπως είπα και στα προηγούμενα άρθρα μου, και όπως αποδεικνύουν ξένοι αναλυτές, ακόμα και τα διάφορα σύμβολα που χρησιμοποιεί σήμερα ο Χριστιανισμός στις εκκλησίες, τελετές και την ίδια την βίβλο, είναι παγανιστικής προέλευσης με φαλλικούς και ηλιολατρικούς συμβολισμούς. Ο «περίφημος» ναός του Σολομώντα ήταν γεμάτος από τέτοιους συμβολισμούς και «λαγνολατρεία». Το άστρο του Δαβίδ ήταν ένα Βαβυλωνιακό φαλλικό σύμβολο που διακοσμούσε τον ναό του Σολομώντα και αποτελείτο από δύο ανεστραμμένα ισοσκελή τρίγωνα, το ένα με αιχμή προς τα πάνω δήλωνε τον φαλλό και το κάτω το αιδοίο. Και αυτό το σύμβολο έγινε επίσημη σημαία των Εβραίων από τον 19ο αιώνα. Ορισμένοι σταυροί της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και σύμβολα, επίσης έχουν φαλλικές έννοιες. Τρανή και αδιαμφισβήτητη απόδειξη των φαλλικών δοξασιών των Πρωτο-Χριστιανών, είναι η αίρεση των Βορβοριτών και Καρποκράτειων που κατά την διάρκεια των οργιαστικών τους τελετουργιών, έπιναν το αίμα της έμμηνου ροής και σπέρματος σαν μετάληψη και στην συνέχεια εμπλέκονταν σε σεξουαλικά όργια.
Δες τα βιβλία:
-RELIGION OF ISRAEL by Henry Preserved Smith https://archive.org/details/religionofisrael0000smit
και
-Dr. Thomas Inman & John Newt, "Ancient pagan and modern Christian symbolism" https://archive.org/details/ancientpaganand00mrgoog
Να μην ξεχνάμε την «άγια πορνεία» (αρσενική και θηλυκή) προς χάριν του Ιεχωβά στον ναό του Σολομώντα. Οι Εβραιο-Χριστιανοί αντέγραψαν κάθε είδους παγανιστικές δοξασίες προκειμένου να παρουσιάσουν μια ευρέως αποδεκτή από όλους τους τότε «παγανιστές» θρησκεία, ενσωματώνοντας στις δοξασίες του καθετί «ξένο» αυτοαναιρώντας ακόμα και τα δικά τους αρχικά δόγματα της Π.Δ. και του πρώιμου Γνωστικού πολυθεϊστικού Χριστιανισμού. Η Βίβλος σήμερα βρίθει από ρήσεις και δοξασίες που αυτό-αναιρούνται και αυτο-διαψεύδονται μεταξύ τους. Και ενώ παραδέχεται η Εκκλησία ότι και οι Έλληνες θεοί έκαναν θαύματα, αυτά ήταν απόρροια του διαβόλου, ενώ τα δικά τους ήταν θεϊκά (sic).
Όσο για το αν οι Ολύμπιοι θεοί ήταν προάγγελοι του Γιάχσουα (Χριστού), να θυμηθούμε ότι ο Ιεχωβάς λατρευόταν στην Παλαιστίνη έως τον 2ο αιώνα μ.Χ. σαν Ελληνικός Δίας (Jupiter-Hellenius) όπως και η λατρεία του Διονύσου έως τον 4ο αιών μ.Χ. Φυσικά αρνούνται ότι από τον Όμηρο και Ησίοδο αντέγραψαν πολλά «θαύματα» και μύθους, όπως την θυσία της Ιφιγένειας, τον γάμο του Διονύσου με την Αριάδνη και τον πολλαπλασιασμό του κρασιού, την γέννηση του Ηρακλή και τους άθλους του που κοσμούν τον θρόνο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό στην Ρώμη (sic) και τόσα άλλα από την θεολογία του Ερμή του Τρισμέγιστου και του Απολλώνιου του Τυανέα. Αντίγραφα του Ερμή του Τρισμέγιστου βρέθηκαν και ανάμεσα στις περγαμηνές του Κουμράν ενδεικτικό του πόσο τις εκτιμούσαν. Άσε δε που η Εβραϊκή λογοτεχνία βρίθει από δόγματα του Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Παρμενίδη και Ηράκλειτου, όπως παραδέχεται και ο συγγραφέας του βιβλίου “The Legends of the Jews”, Louis Ginzerg, που βρίσκεται στην 4η θέση της κορυφής της Εβραϊκής λογοτεχνίας μετά το Τόρα και Τανάκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου