Από την παιδική κιόλας ηλικία, τρέμουμε στην ιδέα ότι μπορεί να μην είμαστε τέλειοι και ότι μπορεί να κάνουμε λάθος είτε σε αυτό που γράφουμε είτε σε αυτό που σκεφτόμαστε είτε σε αυτό που λέμε. Η κατάσταση αυτή εξαπλώνεται και σε άλλους τομείς της ζωής μας και τελικά καταλήγουμε να μεγαλώνουμε και εξ αιτίας της φοβίας μας αυτής, να μην ζούμε τη ζωή που πραγματικά θέλουμε. Εντάξει… Δε λέω… Πολλά λάθη πληγώνουν είτε εμάς είτε τους γύρω μας, αλλά αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι αν μαθαίνουμε πραγματικά χωρίς να κάνουμε λάθη. Βλέπεις συχνά φίλους και συγγενείς να συμβουλεύουν με πάθος τους αγαπημένους τους για να τους προστατεύσουν από πιθανά λάθη.
Γίνεται, όμως, να μάθεις χρησιμοποιώντας απλά ένα «σκονάκι» για τη ζωή; Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Το σκονάκι είναι κάτι που γίνεται μηχανικά, χωρίς ιδιαίτερη πνευματική και συναισθηματική λειτουργία. Ενώ το να δώσεις εξετάσεις μόνος σου, ακόμα και αδιάβατος σου διδάσκει πολλά περισσότερα. Έτσι, στην επόμενη αντίστοιχη εξέταση είσαι αναγκαστικά διαβασμένος. Ξέρεις πάνω κάτω τι θα πέσει και τι περίπου να περιμένεις.
Πώς θα ήταν άραγε η ζωή αν όλα τα κάναμε σωστά, τέλεια και δεν πληγωνόμασταν; Πιθανότατα όλοι να ήμασταν το ίδιο. Δεν πρέπει ο φόβος μας αυτός να μας κρατάει πίσω. Τα λάθη είναι αυτά που πραγματικά μας διδάσκουν και μας γεμίζουν με εμπειρίες -όχι πάντα ευχάριστες – για να προχωρήσουμε με πιο σοφά βήματα. Αυτά μας ωριμάζουν. Εξάλλου, «όποιος δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν δοκίμασε ποτέ κάτι καινούριο».
Άρα, όσο επίπονο και εκνευριστικό και αν μας φαίνεται, τα λάθη είναι αναγκαία για μια σοφή πορεία ζωής. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αφεθούμε ελεύθεροι, να μην κρατάμε μόνοι μας πίσω τον εαυτό μας. Πρέπει να κάνουμε αυτό που θέλουμε και αν κάνουμε λάθος, δεν πειράζει. Πρέπει να υποστηρίζουμε την επιλογή μας, και ας είναι λάθος, να την αγκαλιάσουμε και να μάθουμε μέσα από αυτή. Στο κάτω κάτω, κάτι μας ώθησε σε αυτή και πρέπει να το βρούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου