Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρχίσεις να ζεις γυμνός. Σημαίνει απλά ότι δεν ζεις για να συγκεντρώνεις μόνο πράγματα. Όταν χρειάζεσαι κάτι μπορείς να το έχεις. Υπάρχουν, όμως, τρελοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και μαζεύουν πράγματα. Κάποιος συγκεντρώνει χρήματα, παρόλο που δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ.
Είναι πράγματι παράξενο, ένα αντικείμενο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Εάν δεν χρησιμοποιηθεί, τότε απλά δεν χρειάζεται. Η κατάσταση αυτή μπορεί, όμως, να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους: οι άνθρωποι τρώνε, δεν αισθάνονται πεινασμένοι ωστόσο εξακολουθούν να καταπίνουν. Αντιλαμβάνονται ότι αυτό θα τους δημιουργήσει προβλήματα, ότι θα αρρωστήσουν, ότι θα παχύνουν, αλλά δεν μπορούν να αποτρέψουν τον εαυτό τους από κάτι τέτοιο. Αυτή η κατανάλωση φαγητού είναι μια διαδικασία που παραπέμπει σε κορεσμό. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί τρόποι για να προσπαθήσει κανείς να γεμίσει το κενό, παρ’ όλο που δεν γεμίζει ποτέ, παραμένει άδειο και μένεις δυστυχισμένος, επειδή ποτέ δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται πάντα περισσότερο και το “περισσότερο”, και η απαίτηση για περισσότερο, δεν τελειώνει ποτέ.
Δεν εκλαμβάνω την απληστία ως επιθυμία είναι μια μορφή υπαρξιακής ασθένειας. Δεν είσαι εναρμονισμένος με το Σύμπαν. Και μόνο ο εναρμονισμός με το σύνολο θα μπορέσει να σε καταστήσει υγιή.
Για μένα η απληστία δεν είναι καν επιθυμία. Οπότε δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για την απληστία. Θα πρέπει να αντιληφθείς την κενότητα που προσπαθείς να γεμίσεις και να αναρωτηθείς.
«Γιατί είμαι κενός; Η πλάση όλη είναι πλήρης, γιατί εγώ είμαι κενός; Ίσως έχασα τον δρόμο μου, δεν κινούμαι πια στην ίδια κατεύθυνση. Δεν είμαι πλέον υπαρξιστής. Αυτή είναι η αιτία της κενότητας μου».
Οπότε να είσαι υπαρξιστής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου