Πώς το υποσυνείδητο συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων

Έχετε ακούσει ποτέ για τη δύναμη του νου; Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλος εξακολουθεί να είναι το μεγάλο άγνωστο και μάλιστα όσο περισσότερα ανακαλύπτουμε για τη λειτουργία του τόσο συνειδητοποιούμε ότι μας λείπουν ακόμα περισσότερα στοιχεία που πρέπει να μάθουμε.

Ένα από αυτά τα μυστήρια είναι το υποσυνείδητο ή το ασυνείδητο μυαλό μας. Αλλά, τι ακριβώς είναι το υποσυνείδητο;, Πώς λειτουργεί; Η ψυχανάλυση ορίζει το υποσυνείδητο ως το λιγότερο προσπελάσιμο μέρος του νου μας, όπου εντοπίζονται καταπιεσμένες μνήμες και παρορμήσεις.

Ποιο είναι το υποσυνείδητο;

Για να εξηγηθεί αυτή η έννοια, χρησιμοποιείται συχνά το μεταφορικό παράδειγμα ενός παγόβουνου. Φανταστείτε πως η συνείδηση ​​είναι η κορυφή ενός παγόβουνου (ό,τι μπορείτε να δείτε με γυμνό μάτι), και κάτω από την επιφάνεια του νερού βρίσκεται το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο που είναι το τελευταίο τμήμα του παγόβουνου, το χαμηλότερο που βρίσκεται κάτω από την ίσαλο γραμμή (ό,τι δεν μπορούμε να δούμε αν και είμαστε σίγουροι ότι είναι εκεί επειδή είναι η βάση του παγόβουνου).

Το υποσυνείδητο ή το ασυνείδητο είναι ένας αρχικός όρος της ψυχανάλυσης και αναφέρεται σε ό, τι έχουμε “αποθηκεύσει” κάτω από τη συνείδησή μας, σαν να είναι κρυμμένα και δεν μπορούσαμε να τα δούμε με γυμνό μάτι όπως συμβαίνει με ένα παγόβουνο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι έχουν πολύ δύσκολη πρόσβαση στις πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες σ’ αυτό.

Ορισμός του ασυνείδητου

Τι είδους πληροφορίες κρατάμε στο υποσυνείδητο; Οι πληροφορίες που έχουμε αποθηκεύσει εκεί και στις οποίες δεν μπορούμε εύκολα να έχουμε πρόσβαση όπως στη συνείδηση, συνήθως περιέχουν βαθιούς φόβους, καταπιεσμένες επιθυμίες και τραυματικές εμπειρίες που ακόμη και συνειδητά δεν θα θέλαμε να θυμηθούμε. Όλο αυτό το περιεχόμενο μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση ορισμένων παθήσεων, όπως ορισμένες διαταραχές άγχους, φόβοι, φοβίες κ.λπ..

Ωστόσο, παρά το πόσο δύσκολο είναι να έχουμε πρόσβαση στο υποσυνείδητο, όλα αυτά τα περιεχόμενα που έχουμε αποθηκεύσει εκεί, τα εκφράζουμε συνήθως ασυνείδητα με διαφορετικούς τρόπους.

Πώς λειτουργεί το υποσυνείδητο;

Το υποσυνείδητό μας λειτουργεί ως ένα είδος αποστολέα μηνυμάτων ή επίσης επεξεργάζεται τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε σε συνειδητό επίπεδο και τα οποία ενεργοποιούν ορισμένα μοντέλα συμπεριφοράς χωρίς να το γνωρίζουμε. Δηλαδή, οι αποφάσεις που παίρνουμε κάθε μέρα, ακόμα κι αν φαίνεται πως τις παίρνουμε συνειδητά, επηρεάζονται πραγματικά από το υποσυνείδητό μας.

Είναι σαν ένα πρόγραμμα υπολογιστή που δημιουργούμε όλα αυτά τα χρόνια με τις εμπειρίες που έχουμε αποθηκεύσει και το ίδιο αυτό πρόγραμμα (που αποτελείται από ιδέες, βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις, σκέψεις , μνήμες κλπ.) μας ωθεί να στρεφόμαστε περισσότερο προς μία απόφαση παρά προς μία άλλη.

Μερικές φορές, το υποσυνείδητο μυαλό μας είναι σύμφωνο με τις αληθινές επιθυμίες μας και παίρνουμε τις αποφάσεις που θέλουμε πραγματικά, ωστόσο σε άλλες δεν είναι και οι αρνητικές πληροφορίες που έχουμε αποθηκεύσει και που έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια (συχνά είναι τόσο πολλές από την παιδική ηλικία), ώσπου μπορούμε να φτάσουμε σε αυτο-σαμποτάζ.

Αρκετοί ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι το υποσυνείδητό μας είναι και πηγή εφευρετικότητας και αυτό μας βοηθά να επιλύσουμε προβλήματα, ακόμη και εκείνα που φαίνεται ότι δεν έχουν λύση. Αυτό έχει καταδειχθεί με διάφορες μελέτες, μία από τις οποίες είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, και δείχνει πως γινόμαστε πιο δημιουργικοί χρησιμοποιώντας το υποσυνείδητο μυαλό μας.

Το υποσυνείδητο λέει την αλήθεια; Ψυχολογικό πείραμα

Σε αυτή τη μελέτη, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να εφεύρουν διαφορετικούς τρόπους για να χρησιμοποιήσουν ένα κλιπ, για το οποίο τους διατέθηκε συγκεκριμένη ώρα. Η μία ομάδα ανθρώπων έλαβε 5 λεπτά, ενώ η άλλη έλαβε μόνο 1 λεπτό.

Παραδόξως, οι άνθρωποι που τους είχε διατεθεί λιγότερος χρόνος ήταν πιο δημιουργικοί και βρήκαν περισσότερους τρόπους για να χρησιμοποιήσουν το κλιπ.

Αλλά, πώς συνέβη αυτό? Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το υποσυνείδητο μυαλό ήταν πάντα εν κινήσει, προσπαθώντας να δημιουργήσει νέες ιδέες σε μια αποκλίνουσα διαδικασία, ενώ οι άνθρωποι που είχαν περισσότερο χρόνο, εισήλθαν σε μια διαδικασία συγκλίνουσας σκέψης, έτσι συνειδητά απέρριψαν όλες αυτές τις ιδέες που θεωρούσαν παράλογες ή άσχετες, ανησυχώντας για τη συμβολή μόνο αυτών που θεώρησαν “λαμπρές”, και η οποία τους περιόρισε όταν έγινε δημιουργική. Οι άνθρωποι που είχαν μόνο 1 λεπτό για να εκτελέσουν την άσκηση δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιήσουν τη συνειδητή σκέψη , και ο εαυτός τους αξιοποίησε την εφευρετικότητά του χωρίς αμφιβολίες που σε συνειδητή σκέψη θα του περιόριζαν τις λύσεις.