Σύγκρουση υπάρχει σίγουρα όταν υπάρχει διττότητα: “εγώ” και “εσύ”, ως κάτι χωριστό από μένα, ο διαχωρισμός. Όσο λοιπόν, θα υπάρχει διαίρεση ανάμεσα σε εθνικότητες, ανάμεσα σε θρησκείες, ανάμεσα σε ανθρώπους, ανάμεσα στο ιδανικό και στο πραγματικό, ανάμεσα σε “εκείνο που είναι γεγονός” και στο “πως θα έπρεπε να είναι” δεν μπορεί παρά να υπάρχει σύγκρουση. Αυτό είναι νόμος. Όπου υπάρχει διαχωρισμός, η αίσθηση της διαίρεσης, δεν μπορεί παρά να υπάρχει σύγκρουση.
Οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε έχουν δημιουργηθεί από το κάθε ανθρώπινο πλάσμα, με την απληστία του, τον φθόνο του, την επιθετικότητα του και την αναζήτησή του για ασφάλεια. Εμείς έχουμε δημιουργήσει την κοινωνία στην οποία ζούμε και έχουμε γίνει μετά σκλάβοι αυτής της κοινωνίας. Εμείς οι άνθρωποι, μέσα από φόβο, μέσα από μοναξιά και την αναζήτηση της ασφάλειας – χωρίς ποτέ να κατανοούμε τι είναι ανασφάλεια, αλλά θέλοντας πάντα ασφάλεια-, έχουμε δημιουργήσει τον πολιτισμό μας, την κοινωνία μας, τις θρησκείες μας, τους Θεούς μας.
Ποιος έχει δημιουργήσει την διαίρεση; Επειδή όπου υπάρχει διαίρεση, είτε μέσα μας είτε έξω, υπάρχει και σύγκρουση. Αυτό είναι απολύτως σίγουρο. Δεν είναι η σκέψη που έχει διαιρέσει τους ανθρώπους;
Η σκέψη δεν είναι που το έκανε αυτό;
Και μετά έρχεται το ερώτημα: Τι είναι η σκέψη;
Η σκέψη είναι η δραστηριότητα με την οποία ζούμε.
Η σκέψη είναι ο κεντρικός παράγοντας των πράξεών μας.
Η σκέψη είναι που χωρίζει εσένα από μένα, το ιδανικό από “εκείνο που είναι γεγονός”.
Οπότε τι είναι η σκέψη;
Δεν είναι η σκέψη δραστηριότητα της μνήμης;
Η σκέψη είναι υπεύθυνη για όλους τους πολέμους, για όλους τους θεούς που έχει επινοήσει, η σκέψη είναι υπεύθυνη που πήγε ο άνθρωπος στο φεγγάρι, και η σκέψη είναι επίσης υπεύθυνη για την διαίρεση και την σύγκρουση ανάμεσα σε “αυτό που είναι” και σε “εκείνο που θα έπρεπε να είναι”.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου