ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΦΑΡΣΑΛΙΟΝ ΘΕΜΑ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: περίπου 46-120 μ.Χ.

Όταν τα δύο στρατεύματα (του Ιουλίου Καίσαρα και του Πομπήιου) έφτασαν στο Φαρσάλιον Θέμα (περιοχή Φαρσάλων) και στρατοπέδευσαν, ο Πομπήιος σκεφτόταν ξανά ότι δεν ήθελε να πολεμήσει… Αλλά ο περίγυρος του ήταν υπερβολικά σίγουρος για τη νίκη… σαν να ήταν ήδη κατακτητής… 

Το ιππικό ιδιαίτερα επέμενε, με πείσμα, να πολεμήσει διότι διέθετε εξαιρετικά όπλα και έξοχα άλογα και διότι πίστευαν ότι ήταν άξιοι πολεμιστές. Επίσης είχαν το πλεονέκτημα να είναι πέντε χιλιάδες εναντίον χιλίων του Καίσαρα. 

Το πεζικό, και αυτό επίσης υπερτερούσε σε αριθμό διότι ήταν σαράντα πέντε χιλιάδες άντρες εναντίον είκοσι δύο χιλιάδων του Καίσαρα. (Την επόμενη ημέρα) ενώ το πεζικό ήταν απασχολημένο στο κυρίως πεδίο της μάχης, ο Πομπήιος με το ιππικό του προσπαθούσε να περικυκλώσει τη δεξιά πτέρυγα του Καίσαρα. Αλλά πριν το καταφέρει, οι στρατιώτες του Καίσαρα έσπευσαν και τους επιτέθηκαν, χωρίς να πετάξουν τα ακόντιά τους ή να χτυπήσουν τα πόδια και τα μπούτια των αλόγων όπως έκαναν συνήθως, αλλά στοχεύοντας στα πρόσωπά τους. Διότι έτσι τους είχε διατάξει ο Καίσαρας ελπίζοντας ότι οι νεαροί κύριοι που δεν ήξεραν πολλά από μάχες και τραύματα, που είχαν μακριά μαλλιά και που ήταν στο άνθος της ηλικίας τους και της ομορφιάς τους, θα φοβόνταν αυτά τα χτυπήματα περισσότερο και δεν θα ήθελαν να βάλουν τη ζωή τους και την ομορφιά τους σε κίνδυνο. 

Κι έτσι κι έγινε, διότι καθώς δεν είχαν καμία πρόθεση να υποστούν τα χτυπήματα των ακοντίων, γύριζαν από την άλλη και κάλυπταν τα πρόσωπά τους για να τα προφυλάξουν. Μέσα στην αναμπουμπούλα της μάχης δείλιασαν καὶ οπισθοχώρησαν και έτσι τα κατέστρεψαν όλα. Στο μεταξύ το πεζικό έπεσε επάνω τους και τους έσφαξε. 

Ο Πομπήιος, ο οποίος διοικούσε την άλλη πτέρυγα του στρατού, όταν είδε το ιππικό νικημένο και σε φυγή, τα έχασε και δεν θυμόταν πια ότι ήταν ο Μέγας Πομπήιος. Αποσύρθηκε στη σκηνή του σαν να του πήραν οι θεοί τα λογικά και χωρίς να λέει ούτε λέξη περίμενε μέχρι που ο στρατός του κατατροπώθηκε και τράπηκε σε άτακτη φυγή.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ