Το δίλημμα του σκαντζόχοιρου επιδρά στους “ανθρώπινους σκαντζόχοιρους”

Μερικοί σκαντζόχοιροι πλησίασαν κοντά ο ένας στον άλλο για να ζεσταθούν μία κρύα νύχτα του χειμώνα, αλλά, καθώς άρχισαν να τρυπούν ο ένας τον άλλο με τα μυτερά αγκάθια τους, αναγκάστηκαν αμέσως να απομακρυνθούν.

Ωστόσο, το κρύο τους οδήγησε ξανά μαζί, όμως συνέβη ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Στο τέλος, μετά από πολλές επαναλήψεις πλησιάσματος και διασποράς, ανακάλυψαν ότι θα ήταν καλύτερα να παρέμεναν σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η ανάγκη της κοινωνικής ζωής οδηγεί τους ανθρώπινους σκαντζόχοιρους μαζί, μόνο για να αποκρουστούν αμοιβαία πάλι εξαιτίας των πολλών δυσάρεστων ιδιοτήτων της φύσης τους.

Η μέτρια απόσταση που τελικώς ανακαλύπτουν πως είναι η μόνη ανεκτή προϋπόθεση μιας εγγύτερης σχέσης, είναι ο κώδικας ευγένειας και καλών τρόπων, και όσοι την παραβιάζουν καλούνται αυστηρά να επαναφέρουν την απόστασή τους.

Με αυτή τη ρύθμιση, η αμοιβαία ανάγκη για οικειότητα και ζεστασιά ικανοποιείται πολύ μέτρια, αλλά τουλάχιστον τότε οι άνθρωποι δεν τρυπιούνται.

Ένας λίγο πιο θερμός άνθρωπος προτιμά να παραμείνει μακριά, ώστε ούτε να τρυπήσει άλλους ανθρώπους ούτε ο ίδιος να τρυπηθεί.