πῶς ἄν σ᾽ ἐπαινέσαιμι μὴ λίαν λόγοις,
μηδ᾽ ἐνδεὴς τοῦδ᾽ ἀπολέσαιμι τὴν χάριν;
αἰνούμενοι γὰρ οἱ ἁγαθοὶ τρόπον τινὰ
980 μισοῦσι τοὺς αἰνοῦντας, ἢν αἰνῶσ᾽ ἄγαν.
αἰσχύνομαι δὲ παραφέρουσ᾽ οἰκτροὺς λόγους,
ἰδίᾳ νοσοῦσα· σὺ δ᾽ ἄνοσος κακῶν ἐμῶν.
ἀλλ᾽ οὖν ἔχει τοι σχῆμα, κἂν ἄπωθεν ᾖ
ἀνὴρ ὁ χρηστός, δυστυχοῦντας ὠφελεῖν.
985 οἴκτιρε δ᾽ ἡμᾶς· οἰκτρὰ γὰρ πεπόνθαμεν·
ἣ πρῶτα μέν σε γαμβρὸν οἰηθεῖσ᾽ ἔχειν,
κενὴν κατέσχον ἐλπίδ᾽· εἶτά σοι τάχα
ὄρνις γένοιτ᾽ ἂν τοῖσι μέλλουσιν γάμοις
θανοῦσ᾽ ἐμὴ παῖς, ὅ σε φυλάξασθαι χρεών.
990 ἀλλ᾽ εὖ μὲν ἀρχὰς εἶπας, εὖ δὲ καὶ τέλη·
σοῦ γὰρ θέλοντος παῖς ἐμὴ σωθήσεται.
βούλῃ νιν ἱκέτιν σὸν περιπτύξαι γόνυ;
ἀπαρθένευτα μὲν τάδ᾽· εἰ δέ σοι δοκεῖ,
ἥξει, δι᾽ αἰδοῦς ὄμμ᾽ ἔχουσ᾽ ἐλεύθερον.
995 εἰ δ᾽ οὐ παρούσης ταὐτὰ τεύξομαι σέθεν,
μενέτω κατ᾽ οἴκους· σεμνὰ γὰρ σεμνύνεται.
ὅμως δ᾽ ὅσον γε δυνατὸν αἰδεῖσθαι χρεών.
ΑΧ. σὺ μήτε σὴν παῖδ᾽ ἔξαγ᾽ ὄψιν εἰς ἐμήν,
μήτ᾽ εἰς ὄνειδος ἀμαθὲς ἔλθωμεν, γύναι·
1000 στρατὸς γὰρ ἀθρόος, ἀργὸς ὢν τῶν οἴκοθεν,
λέσχας πονηρὰς καὶ κακοστόμους φιλεῖ.
πάντως δέ μ᾽ ἱκετεύοντέ θ᾽ ἥξετ᾽ εἰς ἴσον,
εἴ τ᾽ ἀνικέτευτος· εἷς ἐμοὶ γάρ ἐστ᾽ ἀγὼν
μέγιστος ὑμᾶς ἐξαπαλλάξαι κακῶν.
1005 ὡς ἕν γ᾽ ἀκούσασ᾽ ἴσθι, μὴ ψευδῶς μ᾽ ἐρεῖν·
ψευδῆ λέγων δὲ καὶ μάτην ἐγκερτομῶν,
θάνοιμι· μὴ θάνοιμι δ᾽, ἢν σώσω κόρην.
μηδ᾽ ἐνδεὴς τοῦδ᾽ ἀπολέσαιμι τὴν χάριν;
αἰνούμενοι γὰρ οἱ ἁγαθοὶ τρόπον τινὰ
980 μισοῦσι τοὺς αἰνοῦντας, ἢν αἰνῶσ᾽ ἄγαν.
αἰσχύνομαι δὲ παραφέρουσ᾽ οἰκτροὺς λόγους,
ἰδίᾳ νοσοῦσα· σὺ δ᾽ ἄνοσος κακῶν ἐμῶν.
ἀλλ᾽ οὖν ἔχει τοι σχῆμα, κἂν ἄπωθεν ᾖ
ἀνὴρ ὁ χρηστός, δυστυχοῦντας ὠφελεῖν.
985 οἴκτιρε δ᾽ ἡμᾶς· οἰκτρὰ γὰρ πεπόνθαμεν·
ἣ πρῶτα μέν σε γαμβρὸν οἰηθεῖσ᾽ ἔχειν,
κενὴν κατέσχον ἐλπίδ᾽· εἶτά σοι τάχα
ὄρνις γένοιτ᾽ ἂν τοῖσι μέλλουσιν γάμοις
θανοῦσ᾽ ἐμὴ παῖς, ὅ σε φυλάξασθαι χρεών.
990 ἀλλ᾽ εὖ μὲν ἀρχὰς εἶπας, εὖ δὲ καὶ τέλη·
σοῦ γὰρ θέλοντος παῖς ἐμὴ σωθήσεται.
βούλῃ νιν ἱκέτιν σὸν περιπτύξαι γόνυ;
ἀπαρθένευτα μὲν τάδ᾽· εἰ δέ σοι δοκεῖ,
ἥξει, δι᾽ αἰδοῦς ὄμμ᾽ ἔχουσ᾽ ἐλεύθερον.
995 εἰ δ᾽ οὐ παρούσης ταὐτὰ τεύξομαι σέθεν,
μενέτω κατ᾽ οἴκους· σεμνὰ γὰρ σεμνύνεται.
ὅμως δ᾽ ὅσον γε δυνατὸν αἰδεῖσθαι χρεών.
ΑΧ. σὺ μήτε σὴν παῖδ᾽ ἔξαγ᾽ ὄψιν εἰς ἐμήν,
μήτ᾽ εἰς ὄνειδος ἀμαθὲς ἔλθωμεν, γύναι·
1000 στρατὸς γὰρ ἀθρόος, ἀργὸς ὢν τῶν οἴκοθεν,
λέσχας πονηρὰς καὶ κακοστόμους φιλεῖ.
πάντως δέ μ᾽ ἱκετεύοντέ θ᾽ ἥξετ᾽ εἰς ἴσον,
εἴ τ᾽ ἀνικέτευτος· εἷς ἐμοὶ γάρ ἐστ᾽ ἀγὼν
μέγιστος ὑμᾶς ἐξαπαλλάξαι κακῶν.
1005 ὡς ἕν γ᾽ ἀκούσασ᾽ ἴσθι, μὴ ψευδῶς μ᾽ ἐρεῖν·
ψευδῆ λέγων δὲ καὶ μάτην ἐγκερτομῶν,
θάνοιμι· μὴ θάνοιμι δ᾽, ἢν σώσω κόρην.
***
ΚΛΥ. Αχ, πώς χωρίς υπερβολές να εκφράσω
το ευχαριστώ μου, μα όχι και πιο κάτω
απ᾽ το ύψος της σωστής ευγνωμοσύνης;
Οι ανώτεροι άνθρωποι, όταν τους παινούνε
980 παραπανίσια, αγαναχτούν μ᾽ εκείνους
που τους παινούνε. Ντρέπομαι όμως κιόλας
λόγια να λέω που προκαλούν τον οίχτο
για συμφορές δικές μου, που είναι ξένες
για σε. Μακριά κι αν στέκει ωστόσο ο τίμιος,
τους δύστυχους τιμή του να βοηθάει.
Λυπήσου μας· μας βρήκαν πάθη που είναι
για λύπηση· γαμπρό μου ειχα πιστέψει
πως θα σε κάμω, κι ήταν κούφια ελπίδα·
κι ένα άλλο: η θυγατέρα μου αν πεθάνει,
κακός οιωνός αυτό μπορεί να γίνει
για ένα γάμο που αργότερα θα κάμεις,
και πρέπει εσύ απ᾽ αυτό να φυλαχτείς.
990 Μα κι άρχισες και τέλειωσες ωραία·
η κόρη μου γλιτώνει, εσύ αν το θέλεις.
Τα γόνατά σου, ικέτισσα, μη θέλεις
να σου αγκαλιάσει; Αταίριαστο σε κόρη·
αλλ᾽ αν σ᾽ αρέσει, θά ᾽ρθει· αιδημοσύνη
το ευγενικό της θώρι θα σκεπάζει.
Αλλ᾽ αν θα δω από σένα τα ίδια, δίχως
εκείνη νά ᾽ρθει εμπρός σου, ας μένει μέσα·
γιατί το γόητρο θέλει να κρατιέται.
Όσο είναι βολετό, η ντροπή καλή ᾽ναι.
ΑΧΙ. Όχι, μη φέρνεις μπρος μου το κορίτσι·
να μη μας βρίσουν για άξεστους, κυρά μου.
1000 Σα μαζευτεί στρατός, μακριά απ᾽ τις έγνοιες
τις σπιτικές, τα ξόμπλια συνηθίζει
και τις κακογλωσσιές. Με παρακάλια
ή δίχως παρακάλια, στο ίδιο τέρμα
πάντως θα πάτε εσείς· γιατί ένας είναι
τρανός για μένα αγώνας: να σας σώσω.
Ένα άκου, να το ξέρεις: λέω αλήθεια·
ψέματ᾽ αν λέω, αν σας γελώ, ας πεθάνω·
ας ζήσω, αν θα γλιτώσω την κοπέλα.
το ευχαριστώ μου, μα όχι και πιο κάτω
απ᾽ το ύψος της σωστής ευγνωμοσύνης;
Οι ανώτεροι άνθρωποι, όταν τους παινούνε
980 παραπανίσια, αγαναχτούν μ᾽ εκείνους
που τους παινούνε. Ντρέπομαι όμως κιόλας
λόγια να λέω που προκαλούν τον οίχτο
για συμφορές δικές μου, που είναι ξένες
για σε. Μακριά κι αν στέκει ωστόσο ο τίμιος,
τους δύστυχους τιμή του να βοηθάει.
Λυπήσου μας· μας βρήκαν πάθη που είναι
για λύπηση· γαμπρό μου ειχα πιστέψει
πως θα σε κάμω, κι ήταν κούφια ελπίδα·
κι ένα άλλο: η θυγατέρα μου αν πεθάνει,
κακός οιωνός αυτό μπορεί να γίνει
για ένα γάμο που αργότερα θα κάμεις,
και πρέπει εσύ απ᾽ αυτό να φυλαχτείς.
990 Μα κι άρχισες και τέλειωσες ωραία·
η κόρη μου γλιτώνει, εσύ αν το θέλεις.
Τα γόνατά σου, ικέτισσα, μη θέλεις
να σου αγκαλιάσει; Αταίριαστο σε κόρη·
αλλ᾽ αν σ᾽ αρέσει, θά ᾽ρθει· αιδημοσύνη
το ευγενικό της θώρι θα σκεπάζει.
Αλλ᾽ αν θα δω από σένα τα ίδια, δίχως
εκείνη νά ᾽ρθει εμπρός σου, ας μένει μέσα·
γιατί το γόητρο θέλει να κρατιέται.
Όσο είναι βολετό, η ντροπή καλή ᾽ναι.
ΑΧΙ. Όχι, μη φέρνεις μπρος μου το κορίτσι·
να μη μας βρίσουν για άξεστους, κυρά μου.
1000 Σα μαζευτεί στρατός, μακριά απ᾽ τις έγνοιες
τις σπιτικές, τα ξόμπλια συνηθίζει
και τις κακογλωσσιές. Με παρακάλια
ή δίχως παρακάλια, στο ίδιο τέρμα
πάντως θα πάτε εσείς· γιατί ένας είναι
τρανός για μένα αγώνας: να σας σώσω.
Ένα άκου, να το ξέρεις: λέω αλήθεια·
ψέματ᾽ αν λέω, αν σας γελώ, ας πεθάνω·
ας ζήσω, αν θα γλιτώσω την κοπέλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου