Στάσιμος μένει μόνο εκείνος που φοβάται το επόμενο βήμα

Λοιπόν, τι έγινε και έμεινες στάσιμος;
Πού κόλλησες και γιατί κόλλησες;
Τι είσαι δένδρο για να μην μπορείς να κουνηθείς; Ανοησίες!
Στάσιμος μένει μόνο όποιος δεν θέλει να κάνει κάτι. Όποιος φοβάται το επόμενο βήμα. Όποιος φοβάται την αποτυχία.

Για κάτσε μισό λεπτό, γιατί να είναι αποτυχία;
Γιατί πρέπει πρώτα να σκεφτόμαστε αρνητικά; Γιατί να μας καταδικάζουμε προτού καν να προσπαθήσουμε;
Γιατί πρέπει να είμαστε εραστές της «αδράνειας»;

Ακόμα και κάποια δένδρα μετακινούνται. Ναι κάποια είναι τυχερά και τους κάνουν μεταφύτεψη.
Αστείο ακούγεται, μα για φαντάσου, μπορεί για ένα εκατοστό να μην είναι στην ίδια θέση που ήταν πριν. Μαγικό. Ακόμα και αυτά τα καταφέρνουν.
Ενώ εσύ που μπορείς να κάνεις χιλιάδες βήματα, φοβάσαι το ένα!
Και απλά μαραζώνεις, χάνεις το χρώμα σου, τα όνειρά σου καίγονται μπροστά σου, μαζί τους και εσύ! Οι επιθυμίες σου δεν τολμούν να γίνουν παράσταση στο μυαλό σου, γιατί προτού καν δημιουργηθούν, προτού ολοκληρωθούν, προτού καν παίξουν το ρόλο τους, σαν σε οντισιόν, εσύ τις απορρίπτεις. Σκληρός σκηνοθέτης είσαι.
Μόνο που η ζωή δεν βγαίνει έτσι.

Η Erica Jong είχε πει «Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν ρισκάρεις τίποτε, τότε ρισκάρεις πολύ περισσότερα.» Και είναι αλήθεια.
Ρισκάρεις να χάσεις ότι ποθείς, επιθυμείς, λαχταράς, ονειρεύεσαι, αγαπάς, από το φόβο μήπως και πέσεις.
Και μικρός έπεφτες όταν έπαιζες κυνηγητό, μα δεν νομίζω επειδή πόνεσες να μην έπαιξες ποτέ ξανά. Έκλαιγες λίγο, αλλά συνέχιζες.

Η ζωή λοιπόν είναι σαν το κυνηγητό. Θα πέσεις αρκετές φορές. Θα πονέσεις κάποιες από αυτές, άλλες πάλι μόνο θα γρατζουνιστείς, κάποιες θα σου αφήσουν σημάδι, ίσως σε κάποιες γελάσεις από την τούμπα σου και άλλες θα σε κάνουν πιο δυνατό! Μα κανένας δεν σου είπε πως αν πέσεις δεν μπορείς να ξανασηκωθείς. Δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας.
Ο κανόνας είναι ένας! “Όσες φορές και αν πέσεις, πρέπει –και ναι εδώ η λέξη πρέπει είναι υποχρεωτική να μπει- να σηκωθείς!”

Τόλμα κάνε το βήμα. Είναι τρομακτικό να ζεις μέσα σε μια γυάλα, επειδή δεν θέλεις να τραυματιστείς. Δεν καταλαβαίνεις πως έτσι τραυματίζεσαι περισσότερο;
Τόλμα! Κάψε τους φόβους σου, ότι σε κρατάει πίσω, όχι τα όνειρά σου! Γιατί θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα συνηδητοποιήσεις πως η ζωή πέρασε και εσύ δεν της άνοιξες ποτέ την πόρτα. Ποτέ δεν την έζησες! Ποτέ δεν την ένιωσες! Θα ξυπνήσεις μία μέρα και θα είναι αργά!
Τόλμα.
Είναι ένα βήμα. Κάψε την αδράνεια. Όχι τη ζωή σου!
Τόλμα!