Ο αληθινός έρωτας δε φωνάζει, ψιθυρίζει

Ίσως τον έζησες, ίσως τον αναζητάς, ίσως και να τον ζεις. Είναι αυτή η διακριτική ευτυχία που σε διακατέχει, αυτό που μόνο εσύ κι ο άνθρωπός σου γνωρίζετε κι όμως με κάποιο μαγικό τρόπο βγαίνει προς τα έξω. Βλέπεις ζευγάρια και τα θαυμάζεις και βλέπεις κι άλλα που απορείς τι κάνουν ακόμα μαζί. Κοιτάς τις κινήσεις τους, τη στάση τους, τον τρόπο που κοιτάνε ο ένας τον άλλο κ αντιλαμβάνεσαι ότι ο αληθινός έρωτας δεν κάνει θεαματικές εισόδους και δυναμικές δηλώσεις. Είναι διακριτικός κι ήρεμος, κρύβεται στα μικρά και τα απλά, διότι ό,τι κι αν κάνεις κι ό,τι κι αν πεις όλα καταλήγουν στο πώς θα πάρεις τον άλλο αγκαλιά για να κλείσετε τα μάτια το βράδυ, στα ξενύχτια που θα κάνετε παρέα και στις άκυρες στιγμές που θα χαζεύετε ο ένας τον άλλο και δε θα πιστεύετε ότι ο άνθρωπος αυτός που έχετε απέναντί σας είναι δικός σας.

Σου δείχνει το δρόμο και σε σπρώχνει να ανέβεις και να προχωρήσεις μπροστά, σε ανανεώνει και σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις. Δε χρειάζονται πολλά. Είναι ο καφές που θα σου φτιάξει για να σε καλημερίσει, είναι η αγκαλιά που θα σε πάρει όταν έχεις τις μαύρες σου, ακόμη και τα μούτρα όταν νιώθει ότι αδικήθηκε.

Σε καμιά περίπτωση δε θα το δεις να διαφημίζεται σε φανταχτερές πινακίδες και να λέει «δείτε μας». Όσο πιο αθόρυβα μιλά, τόσο πιο αληθινός και δυνατός. Θα σε κάνει να τον θες εκεί απλώς επειδή… Επειδή η ζωή σου είναι πιο όμορφη και πιο χαρούμενη όταν υπάρχει ο άλλος δίπλα σου, επειδή όταν δεν είναι καλά ή όταν νιώθεις ότι απειλείται αυτό που έχετε, σου κόβεται η όρεξη και το κέφι.

Δεν το λες πουθενά, το ξέρεις εσύ κι η σύντροφός σου. Ξέρετε τι βιώσατε, τι πέρασες και τι πέρασε για να είστε εδώ και λέτε τις συγγνώμες και τις υποσχέσεις σας με φιλιά και χάδια που κανείς άλλος δε θα δει ποτέ και για τα οποία κανείς δε θα μάθει.

Δεν έχετε ανάγκη να εκφράσετε μπροστά σε τρίτους  την αγάπη σας. Φαίνεται ούτως ή άλλως στον τρόπο που σε κρατά απ’ το χέρι ή που σε κοιτά. Κι αυτό θα το ζήλευαν ακόμη κι αυτοί που δίνουν τα πιο παθιασμένα φιλιά μέσα στον κόσμο για να πείσουν καμιά φορά και τους ίδιους τους τους εαυτούς για τη δύναμη του ξεθωριασμένου τους έρωτα.

Ο έρωτας, όμως, δε φωνάζει. Ψιθυρίζει. Πίσω από κλειστές πόρτες και μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Έρωτας είναι να θυμάσαι ό,τι βίωσες με τον σύντροφό σου, εκείνες τις στιγμές που χανόσασταν οι δυο σας. Να τον κοιτάς ενώ καθόσαστε σε άκυρες στιγμές με παρέα και να θυμάσαι τις ώρες που τον έχεις αποκλειστικά δικό σου να χάνεστε ο ένας στον άλλο.

Έρωτας είναι οι ώρες που έβαλε τις ανάγκες σου πάνω απ’ τις δικές του κι ας μην το έμαθες ποτέ. Είναι οι ώρες που πονούσε και τα παράτησες όλα για να τρέξεις κι ας μην είπες τίποτα. Είναι η αμοιβαία σπίθα κι η χημεία που σας κατακλύζει με το που ιδωθείτε. Είναι η κάθε φορά που λες πως θα τα παρατήσεις και σου κόβεται η ανάσα στη σκέψη και μόνο να ζήσεις μακριά του.

Είναι όλες οι φορές που λέτε ότι χειρότερα δε γίνεται κι όμως με κάποιο μαγικό τρόπο το φτιάχνετε και προχωράτε. Έρωτας είναι ο αγώνας κι η μάχη που δίνεις με τον εαυτό σου για να μην επικρατήσει ο εγωισμός κι η ανασφάλεια, αλλά η λογική και το κοινό σας καλό.

Δε μιλάς για τον έρωτα, τον δείχνεις κι ο άλλος το νιώθει. Ακόμη και στα χειρότερά σου μπορεί να το δει και να γυρίσει. Κι αν σε έχει αγαπήσει στην αθλιότερη στιγμή σου, φαντάσου τι θα πάθει με τον καλύτερο εαυτό σου. Κι αν σε αγάπησε στην αρχή που ακόμη κρατιόσουν κι ήσουν μαζεμένος, φαντάσου τώρα που τα παίζεις όλα για όλα. Έρωτας είναι να είναι η ζωή του άλλου συνυφασμένη και ταυτισμένη με τη δική σου.

Έρωτας είναι τα μικρά, τα απλά και τα καθημερινά. Γιατί στο τέλος της μέρας όταν θα ξαπλώνετε ο ένας δίπλα στον άλλο, δε θα είναι τα δώρα και τα ακριβά ταξίδια που θα σας κρατάνε εκεί, αλλά τα συναισθήματα. Ακόμη κι απογυμνωμένοι από τα πάντα θα νιώθετε οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη, διότι ο θησαυρός σας ξαπλώνει δίπλα σας κι όχι σε κάποιο συρτάρι στην ντουλάπα σας.