Για να νιώσουμε πραγματικά ασφαλείς, να έχουμε αυτοπεποίθηση, να γνωρίσουμε την πραγματική αγάπη, να αισθανθούμε ολοκληρωμένοι και να βρισκόμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας και τους άλλους, πρέπει να μάθουμε να τολμάμε.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Η ζωή μας καλυτερεύει μόνο όταν τολμάμε – και το πρώτο και δυσκολότερο τόλμημα απ’ όλα είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αναρωτήθηκες ποτέ, «Μήπως χρειάζομαι αλλαγή;» Εγώ έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Και νομίζω ότι αυτό από μόνο του είναι ένα τόλμημα. Αν η απάντηση είναι «ναι», πρέπει να αναλάβω δράση – διαφορετικά θα μου μείνει απωθημένο.
Εσύ χρειάζεσαι αλλαγή;
Αν αναζητήσεις το λήμμα «τόλμημα» στο λεξικό θα βρεις μια πληθώρα συνωνύμων, όπως «κίνδυνος», «ατύχημα», «επικίνδυνη πράξη», «πιθανότητα σωματικής βλάβης», «ζημιά» και «απώλεια». Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς, που το να αποτολμάμε μας προκαλεί τόσο άγχος.
Είναι αυτονόητο πως είναι δύσκολο να αναλαμβάνουμε παρακινδυνευμένα εγχειρήματα – και ο κίνδυνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Να τολμάμε σημαίνει να ξανοιγόμαστε ολοένα και περισσότερο.
Αν το να τολμάμε είναι τόσο καλό για μας, τότε γιατί διστάζουμε;
Ίσως παλεύεις με φόβους παρόμοιους με αυτούς που με βασάνιζαν κι εμένα για χρόνια ολόκληρα. Για παράδειγμα, φοβόμουν πως, αν έλεγα αυτό που ειλικρινά αισθανόμουν, οι άλλοι θα ανακάλυπταν ποιος είμαι στην πραγματικότητα.
Ίσως σε καταβάλλει κι εσένα η σκέψη του τι πρόκειται να χάσεις. Τώρα, εκτός από αυτούς τους δύο πιο συνηθισμένους ανασταλτικούς παράγοντες, σκέψου ότι από μικρά μας μαθαίνουν πώς να μη ριψοκινδυνεύουμε.
Από νωρίς μας μαθαίνουν να μην ξεπερνάμε κάποια όρια. Έτσι, δεν θα πρέπει να απορούμε, που τόσοι πολλοί πιστεύουν ότι δεν εξαρτώνται από τις επιλογές τους, ότι η ζωή είναι κάτι που συμβαίνει σε αυτούς και όχι κάτι που ορίζεται από αυτούς.
Όσο, όμως, και να μας αποθαρρύνουν να ριψοκινδυνεύουμε, όταν είμαστε νέοι, είναι κάτι από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή την πιθανότητα μιας νέας δουλειάς, μιας μετακόμισης, την πιθανότητα απόκτησης ή απώλειας φίλων ή εραστών. Μήπως όλοι μας, ειδικά καθώς μεγαλώνουμε, δεν έχουμε χάσει κάποια ευκαιρία, επειδή δεν θέλαμε να μας περάσουν για πρωτάρηδες και αρχάριους;
Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, τι είναι αυτό που φοβόμαστε περισσότερο;
Δεν θέλω να αποτύχω, και δεν θέλω να ντροπιαστώ.
Ναι. Ο φόβος της αποτυχίας και του εξευτελισμού γεννιέται σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο που βρίσκεται αντιμέτωπος με σημαντικές επιλογές.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Η ζωή μας καλυτερεύει μόνο όταν τολμάμε – και το πρώτο και δυσκολότερο τόλμημα απ’ όλα είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αναρωτήθηκες ποτέ, «Μήπως χρειάζομαι αλλαγή;» Εγώ έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Και νομίζω ότι αυτό από μόνο του είναι ένα τόλμημα. Αν η απάντηση είναι «ναι», πρέπει να αναλάβω δράση – διαφορετικά θα μου μείνει απωθημένο.
Εσύ χρειάζεσαι αλλαγή;
Αν αναζητήσεις το λήμμα «τόλμημα» στο λεξικό θα βρεις μια πληθώρα συνωνύμων, όπως «κίνδυνος», «ατύχημα», «επικίνδυνη πράξη», «πιθανότητα σωματικής βλάβης», «ζημιά» και «απώλεια». Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς, που το να αποτολμάμε μας προκαλεί τόσο άγχος.
Είναι αυτονόητο πως είναι δύσκολο να αναλαμβάνουμε παρακινδυνευμένα εγχειρήματα – και ο κίνδυνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Να τολμάμε σημαίνει να ξανοιγόμαστε ολοένα και περισσότερο.
Αν το να τολμάμε είναι τόσο καλό για μας, τότε γιατί διστάζουμε;
Ίσως παλεύεις με φόβους παρόμοιους με αυτούς που με βασάνιζαν κι εμένα για χρόνια ολόκληρα. Για παράδειγμα, φοβόμουν πως, αν έλεγα αυτό που ειλικρινά αισθανόμουν, οι άλλοι θα ανακάλυπταν ποιος είμαι στην πραγματικότητα.
Ίσως σε καταβάλλει κι εσένα η σκέψη του τι πρόκειται να χάσεις. Τώρα, εκτός από αυτούς τους δύο πιο συνηθισμένους ανασταλτικούς παράγοντες, σκέψου ότι από μικρά μας μαθαίνουν πώς να μη ριψοκινδυνεύουμε.
Από νωρίς μας μαθαίνουν να μην ξεπερνάμε κάποια όρια. Έτσι, δεν θα πρέπει να απορούμε, που τόσοι πολλοί πιστεύουν ότι δεν εξαρτώνται από τις επιλογές τους, ότι η ζωή είναι κάτι που συμβαίνει σε αυτούς και όχι κάτι που ορίζεται από αυτούς.
Όσο, όμως, και να μας αποθαρρύνουν να ριψοκινδυνεύουμε, όταν είμαστε νέοι, είναι κάτι από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή την πιθανότητα μιας νέας δουλειάς, μιας μετακόμισης, την πιθανότητα απόκτησης ή απώλειας φίλων ή εραστών. Μήπως όλοι μας, ειδικά καθώς μεγαλώνουμε, δεν έχουμε χάσει κάποια ευκαιρία, επειδή δεν θέλαμε να μας περάσουν για πρωτάρηδες και αρχάριους;
Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, τι είναι αυτό που φοβόμαστε περισσότερο;
Δεν θέλω να αποτύχω, και δεν θέλω να ντροπιαστώ.
Ναι. Ο φόβος της αποτυχίας και του εξευτελισμού γεννιέται σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο που βρίσκεται αντιμέτωπος με σημαντικές επιλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου