Μια έκφραση ανθρωπιάς σε κάποιο χαμένο έργο της Νέας Κωμωδίας: ένας δούλος μιλά στο αφεντικό του, που είναι λυπημένο, και προσπαθεί να το παρηγορήσει. Ο δούλος μπορεί να είναι πολύτιμος σύμβουλος, εάν υπήρξε σωστός άνθρωπος.
Η ελευθερία του νου είναι ανεξάρτητη από τη σκλαβιά του σώματος.
Η επίδραση του ανθρωπισμού της ελληνιστικής φιλοσοφίας είναι ολοφάνερη:
''Αφέντη, γιατί είσαι σκεπτικός και μόνος σου μιλάς στον εαυτό σου;
Δίνεις την εντύπωση ανθρώπου λυπημένου.
Μοιράσου το βάρος μαζί μου. Κάνε με σύμβουλο στον πόνο σου.
Να μην περιφρονείς τη συμβουλή του δούλου σου.
Πολλές φορές ο δούλος, αν έχει σωστό χαρακτήρα,
απ’ τους αφέντες του είναι γνωστικότερος.
Και αν η τύχη το σώμα του υποδούλωσε,
ο νους του παραμένει ελεύθερος στους τρόπους.''
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου