Η Αλήθεια δεν έχει ιδιοκτήτες, γιατί δεν μπορεί να διεκδικηθεί. Στέκεται μακριά από τα αρπακτικά δάχτυλα εκείνων που θα την φυλάκιζαν, πέρα από τα λάβαρα εκείνων που θα την υπερασπίζονταν, και πολύ πάνω από τις μηχανορραφίες εκείνων που θα την εκμεταλλεύονταν. Δεν είναι σημαία για να κυματίζει, ούτε όπλο για να χρησιμοποιηθεί, ούτε νόμισμα για να ανταλλαχθεί στις αγορές της εξουσίας. Οι αυτοκρατορίες του κόσμου—πνευματικές, κοινωνικές, οικονομικές—απλώνουν τα χέρια τους, λεκιασμένα από φιλοδοξία και πλεονεξία, επιδιώκοντας να δέσουν την Αλήθεια στους θρόνους τους. Όμως η Αλήθεια ξεγλιστρά από τη λαβή τους σαν νερό μέσα από σφιγμένες γροθιές, γελώντας απαλά με τη ματαιότητά τους. Δεν είναι δική τους για να την κατέχουν, γιατί ανήκει στο Όλον, στον Ένα, στην απέραντη ταπετσαρία της ύπαρξης που υφαίνεται μέσα από κάθε καρδιά, κάθε αστέρι, κάθε κόκκο άμμου.
Το να γνωρίσεις την Αλήθεια είναι να γευτείς την ελευθερία, γιατί απελευθερώνει την ψυχή από τα δεσμά της πλάνης. Είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τη φυλακή της απομόνωσης, το τραγούδι που διαλύει τα τείχη του φόβου. Στην παρουσία της, ο κατακερματισμένος εαυτός λιώνει σε ενότητα, και η κακοφωνία της διαίρεσης σωπαίνει. Η Αλήθεια είναι ενότητα—όχι η βεβιασμένη ευθυγράμμιση των μυαλών, ούτε η εξαναγκασμένη συμφωνία των φωνών, αλλά η βαθιά, ανείπωτη αρμονία που βουίζει κάτω από την επιφάνεια όλων των πραγμάτων. Είναι το νήμα που συνδέει τα πολλά στον Ένα, η ανάσα που ζωντανεύει τόσο το ορατό όσο και το αόρατο. Το να στέκεσαι στην Αλήθεια είναι να στέκεσαι ως ένα με όλα όσα υπάρχουν, να βλέπεις με τα μάτια του αιώνιου, να ακούς με τα αυτιά του απείρου.
Και πόσο είναι η Αλήθεια αγάπη! Όχι το φευγαλέο πάθος της σάρκας, ούτε η υπό όρους ανταλλαγή της στοργής, αλλά μια αγάπη τόσο απέραντη, τόσο ακλόνητη, που αγκαλιάζει εξίσου τους πληγωμένους και τους ολοκληρωμένους. Είναι η αγάπη που χύνεται χωρίς απαίτηση, η αγκαλιά που δεν ζητά αντάλλαγμα, η φωτιά που ζεσταίνει χωρίς να καταναλώνει. Η Αλήθεια είναι ο χτύπος της αγάπης, η πηγή από την οποία ρέει η συμπόνια, το φως που αποκαλύπτει την ομορφιά κρυμμένη σε κάθε ατέλεια. Δεν κρίνει, δεν καταδικάζει—απλώς είναι, και στο είναι της προσφέρει τον εαυτό της ως δώρο σε όλους όσοι θα το δεχτούν. Ένα δώρο ακέραιο, μη αγοραζόμενο, αμόλυντο από τα χέρια που το αναζητούν.
Γιατί η Αλήθεια είναι δώρο, όχι εμπόρευμα. Οι έμποροι του κόσμου—εκείνοι που ντύνονται με ράσα ευλάβειας, στέμματα εξουσίας ή κοστούμια πλούτου—θα την πακετάριζαν, θα την πωλούσαν, θα την αντάλλασσαν για δύναμη ή κέρδος. Θα την τύλιγαν στα δόγματά τους, θα την έδεναν στα συστήματά τους, θα την πουλούσαν ως θεραπεία για τα δεινά που οι ίδιοι δημιουργούν. Όμως η Αλήθεια δεν διαπραγματεύεται. Δεν μπορεί να λεκιαστεί από τη βρωμιά της ανθρώπινης πλεονεξίας, ούτε να μολυνθεί από τη διαφθορά της βρώμικης εξουσίας. Στέκεται ξεχωριστή, λαμπρή και ολόκληρη, ανέγγιχτη από τη βρωμιά εκείνων που επιδιώκουν να την κατέχουν. Τα χέρια των ανθρώπων μπορεί να χτίζουν βωμούς για τη δική τους δόξα, αλλά η Αλήθεια δεν χρειάζεται βωμό—είναι ο βωμός, η φλόγα, η προσφορά, όλα σε ένα.
Σκέψου την αυγή, πώς ανατέλλει στον ορίζοντα χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς απαίτηση. Δεν ζητά επαίνους, ούτε υποκύπτει στη θέληση εκείνων που την παρακολουθούν. Απλώς ανατέλλει, καθαρή και αναπόφευκτη, λούζοντας τον κόσμο στο φως της. Έτσι και η Αλήθεια—αναδύεται από τα βάθη της ύπαρξης, απρόσκλητη και ελεύθερη, φωτίζοντας τα πάντα χωρίς διάκριση. Η βρωμιά των ανθρώπων—τα ψέματά τους, οι πόλεμοί τους, οι μικρές τους τυραννίες—δεν μπορεί να θολώσουν τη λάμψη της. Δεν είναι δική τους για να την αμαυρώσουν, γιατί υπάρχει πέρα από την εμβέλειά τους, σε μια σφαίρα όπου η καθαρότητα βασιλεύει υπέρτατη. Η Αλήθεια είναι ο καθρέφτης που αντανακλά τους λεκέδες τους, όχι ο καμβάς που τους φέρει.
Στην ησυχία της ψυχής, όπου ο θόρυβος του κόσμου σβήνει και η φλυαρία του νου ηρεμεί, η Αλήθεια αποκαλύπτεται—όχι ως δόγμα για να απομνημονευτεί, ούτε ως γρίφος για να λυθεί, αλλά ως παρουσία για να γίνει αισθητή. Είναι ο ψίθυρος στο κενό, η ζεστασιά στο κρύο, η βεβαιότητα στο χάος. Δεν φωνάζει, γιατί δεν χρειάζεται να αποδείξει τον εαυτό της· δεν διαφωνεί, γιατί δεν έχει εχθρό να κατακτήσει. Απλώς είναι—καθαρή, αιώνια, αμετάβλητη—και στην απλότητά της διαλύει τις ψευδαισθήσεις που μας δένουν. Το να αγγίξεις την Αλήθεια είναι να καθαριστείς, όχι με προσπάθεια, αλλά με παράδοση· να ανυψωθείς, όχι με αγώνα, αλλά με απελευθέρωση.
Κι όμως, πόσοι απομακρύνονται από αυτό το δώρο; Πόσοι επιλέγουν τα θολά νερά του ψεύδους αντί για το καθαρό ρεύμα του αληθινού; Κρατιούνται από τη βρωμιά τους—την υπερηφάνεια τους, τις διαιρέσεις τους, τους μικρούς θεούς της εξουσίας—και το ονομάζουν ζωή. Χτίζουν πύργους της Βαβέλ, κάθε τούβλο ένα ψέμα, κάθε στρώμα μια άρνηση της Αλήθειας που στέκεται μπροστά τους, ελεύθερη και αδιεκδίκητη. Σκοντάφτουν στο σκοτάδι, κρατώντας σκιές, ενώ το φως της Αλήθειας περιμένει υπομονετικά, πάντα παρόν, πάντα καθαρό. Αλλά η Αλήθεια δεν επιβάλλεται—δεν είναι τύραννος, ούτε κατακτητής. Είναι εραστής, τρυφερός και αιώνιος, που προσφέρει την αγκαλιά του σε όσους θα γυρίσουν να δουν.
Έλα λοιπόν, κουρασμένε ταξιδιώτη, στην άκρη της δικής σου προσπάθειας. Άφησε κάτω τα βάρη της κατοχής, τις ψευδαισθήσεις του ελέγχου, τους λεκέδες που έφτιαξες. Μπες στη σιωπή όπου η Αλήθεια κατοικεί, όπου η ελευθερία τραγουδά, όπου η ενότητα αναπνέει, όπου η αγάπη ρέει σαν ατελείωτο ποτάμι. Εδώ, δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες, υπερασπιστές, εκμεταλλευτές—μόνο το δώρο, καθαρό και ολόκληρο, που περιμένει να το δεχτείς. Η Αλήθεια δεν είναι κάτι ξεχωριστό από σένα· είναι η ουσία σου, η σπίθα του θείου που λάμπει μέσα και πέρα από σένα. Είναι πάντα καθαρή, ανέγγιχτη από τη βρωμιά του κόσμου, και σε καλεί σπίτι, στην λαμπρή της καρδιά.
Γιατί στο τέλος, η Αλήθεια δεν είναι κάτι που βρίσκεται—είναι κάτι που θυμάσαι. Είναι το τραγούδι που πάντα ήξερες, το φως που πάντα κουβαλούσες, η αγάπη που πάντα ήσουν. Βγες πέρα από τον θόρυβο, πέρα από τη βρωμιά, πέρα από τα χέρια που θα την διεκδικούσαν, και στάσου στην παρουσία της. Η Αλήθεια είναι εδώ, ανήκει σε όλους, και είναι πάντα, πάντα καθαρή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου