Υπάρχει ένα αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας. Το ανθρώπινο είδος είναι ο φυλακισμένος του. Αυτό το αρπακτικό είναι ο Κύριός μας και ο Άρχοντάς μας. Μας έχει κάνει υπάκουους και αβοήθητους. Αν θελήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, τότε καταπιέζει τις φωνές μας. Αν θέλουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μην το κάνουμε.
Ο πραγματικός νους των ανθρώπων, ο νους αυθεντικός, είναι μέρος της κοσμικής γνώσης που ενυπάρχει στη φύση, αλλά εξαιτίας της παρεμβολής των Αρχόντων, αυτός ο «εγγενής νους» ή «η εγγενής διάνοια» μπορεί να ανατραπεί, ακόμα και να βρεθεί υπό την κατοχή ενός άλλου νου.
Προειδοποιούσαν ότι οι Άρχοντες επιτίθενται στην ανθρώπινη ψυχή, παρεμβαίνουν νοητικά, αν και μπορούν να παρουσιαστούν και στο φυσικό πεδίο. Το σημείο όμως στο οποίο επιδρούν πάνω μας καίρια είναι η ψυχική μας σύνταξη, σε ό,τι αποτελεί για εμάς πρότυπο και πεποίθηση, ακριβώς όπως περιγράφει κι ο Δον Χουάν για τους Βολαδόρες.
Ο Δον Χουάν λέει ότι ο νους του αρπακτικού είναι ένα «φθηνό μοντέλο», ένα οικονομικό μοντέλο που ένα μέγεθος ταιριάζει σε όλα. Αυτή η περιγραφή ταιριάζει στο συλλογικό νου των Αρχόντων. Οι μάγοι ονομάζουν αυτό το ομοιόμορφο εξωγήινο μυαλό «ξένη εγκατάσταση,» που υπάρχει μέσα σου όπως και σε κάθε άλλο ανθρώπινο ον. Αυτή η ξένη εγκατάσταση μας βγάζει έξω από τη δική μας νοητική και ψυχική σύνταξη.
Βγάζει εκτός πορείας, εκτρέπει τις εγγενείς μας ικανότητες να παρατηρούμε και να οργανώνουμε τον κόσμο βάσει μίας γλώσσας που είναι η κατάλληλη για το είδος μας. Ο ρόλος της σωστής σύνταξης της πραγματικότητας μέσα στα πλαίσια της εκμάθησης της πρόθεσης του μάγου είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στις μετέπειτα διδασκαλίες του Δον Χουάν. Η μέριμνα του μάγου για την απόκλιση που συμβαίνει στην σύνταξη αυτή και τον επακόλουθο επαναπροσδιορισμό της πρόθεσης αποτελεί παράλληλο της σημασίας που έχει η γλώσσα και ο ορθός ορισμός όπως τονίζεται στην διδασκαλία των Γνωστικών.
Οι ίδιοι αναφέρουν ότι η συνηθισμένη μας αντίληψη μας έχει επιβληθεί σαν μέρος της κοινωνικοποίησής μας, πολύ περισσότερο επιτακτικά, παρά αυθαίρετα. Μια πλευρά αυτών των δεσμευτικών παραμέτρων είναι ένα ερμηνευτικό σύστημα που επεξεργάζεται τα αισθητήρια δεδομένα και τα μετατρέπει σε νοηματικά στοιχεία.
Οι συνηθισμένες μας λειτουργίες μέσα στην κοινωνική δομή απαιτούν τυφλή και απόλυτη προσκόλληση σε όλες αυτές τις αρχές και κανόνες. Κανένας κανόνας, όμως, δεν μας λέει ότι είναι δυνατόν να αντιληφθούμε άμεσα την ενέργεια.
Για παράδειγμα, ο Δόν Χουάν υποστήριζε ότι είναι δυνατό να αντιληφθούμε τα ανθρώπινα πλάσματα σαν ενεργειακά πεδία, δηλαδή σαν μεγάλα, υπόλευκα φωτεινά αυγά. Για να πετύχουμε τη διεύρυνση της αντίληψής μας χρειαζόμαστε εσωτερική ενέργεια. Επομένως, το ζήτημα της εσωτερικής ενέργειας κατέχει πρωτεύοντα ρόλο για τους μαθητές της μαγείας.
Στον κόσμο του Δον Χουάν, οι μάγοι – ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους – χωρίζονται σε δύο ομάδες: Ονειρευτές είναι οι μάγοι που έχουν την έμφυτη ικανότητα να εισέρχονται σε επίπεδα οξυμένης αντίληψης ελέγχοντας τα όνειρά τους. Αυτή η δυνατότητα καλλιεργείται μέσω της εκπαίδευσης και μετουσιώνεται σε τέχνη: στην τέχνη του ονειρέματος. Διώκτες από την άλλη, είναι εκείνοι οι μάγοι που επίσης έχουν την έμφυτη ικανότητα να εισέρχονται σε επίπεδα οξυμένης αντίληψης ελέγχοντας και μεταπλάθοντας την συμπεριφορά τους. Μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης, αυτή η ικανότητα μετατρέπεται στην τέχνη της παραφύλαξης.
Όλοι τους ήταν ολόψυχα αφιερωμένοι στον ίδιο σκοπό: στην διάρρηξη των αντιληπτικών συμβάσεων και προκαταλήψεων που μας περιορίζουν μέσα στα στενά όρια του καθημερινού μας κόσμου και φυσικά μας εμποδίζουν να εισέλθουμε σε άλλους.
Οι μάγοι πιστεύουν ότι αν διαρρήξουμε τις αντιληπτικές συμβάσεις, μας δίνεται η δυνατότητα να περάσουμε πέρα απ’ τα σύνορα και να βουτήξουμε μέσα στο αδιανόητο. Αυτή η βουτιά ονομάζεται «πέρασμα των μάγων». Μερικές φορές αποκαλείται και «αφηρημένη πτήση», γιατί πραγματικά συνεπάγεται ένα πέταγμα από την πλευρά του συγκεκριμένου, του φυσικού, στην πλευρά της διευρυμένης αντίληψης και των απρόσωπων – αφηρημένων μορφών.
Το αποκορύφωμα της ειδικής τεχνικής ονομάζεται αφηρημένη πτήση και το μέσο για να την επιτύχουμε ονομάζεται Ανακεφαλαίωση. Η αντίληψη πρέπει να μετατοπιστεί απ’ την αριστερή στη δεξιά πλευρά του μετώπου. Όταν ήμασταν παιδιά μπορούσαμε εύκολα να το κάνουμε αυτό. Μόλις όμως το εξωτερικό μέρος του σώματος διαρρηχθεί λόγω υπέρμετρων καταχρήσεων, μόνο με έναν ειδικό χειρισμό της αντίληψης μπορούμε να επαναφέρουμε την ενέργεια που έχει διαρρεύσει. Ενέργεια που είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η μετατόπιση. Η πολύ σημαντική αρχή είναι η άψογη ζωή.
Από δω και πέρα, πρέπει να ζήσεις μια ζωή στην οποία η αντίληψη, η συνειδητότητα θα παίζει τον πρωταρχικό ρόλο. Πρέπει να αποφεύγεις οτιδήποτε βλάπτει το νου και το σώμα σου. Επίσης είναι απαραίτητο, από δω και στο εξής, να σπάσεις όλους τους σωματικούς και συναισθηματικούς δεσμούς με τον κόσμο για ν’ αποκτήσεις συνοχή.
Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες από την παιδική τους ηλικία μαθαίνουν να εξαρτώνται από τους άντρες. Οι μάγοι που με εκπαίδευσαν είχαν πολύ σκληρές και απόλυτες απόψεις για το θέμα. Υποστήριζαν ότι είναι απαραίτητο για κάθε γυναίκα να αναπτύξει την ευφυΐα της καθώς και την δυνατότητα ανάλυσης αφηρημένων ζητημάτων προκειμένου να αποκτήσει αρτιότερη αντίληψη του κόσμου.
Η έλξη, όμως, του καθημερινού κόσμου είναι τόσο δυνατή που παρ’ όλη την ενδελεχή εκπαίδευση, όλοι οι μάγοι βρίσκουν τον εαυτό τους ξανά και ξανά μέσα στον πιο απεχθή τρόμο της ηλιθιότητας και των απολαύσεων. Οι δάσκαλοί μου με προειδοποίησαν ότι εγώ δεν αποτελούσα εξαίρεση. Και μόνο με μια αδυσώπητη μάχη κάθε στιγμή μπορεί κανείς να ισορροπήσει την φυσιολογική αλλά αποχαυνωτική εμμονή του να παραμείνει απαράλλαχτος.
Πιστεύουμε βαθιά σε μια μορφή δυϊσμού.
Θεωρούμε το νου ως υποδεέστερο, μη – πραγματικό τμήμα του εαυτού μας, ενώ το σώμα το θεωρούμε ως απτό, αντικειμενικό. Αυτή η διαίρεση κρατά την ενέργειά μας σε μια κατάσταση χαοτικού διαχωρισμού και εμποδίζει την συγχώνευση.
Το να είμαστε διαχωρισμένοι με αυτόν τον τρόπο είναι η συνηθισμένη ανθρώπινη κατάσταση. Αυτός όμως ο διαχωρισμός δεν υφίσταται μεταξύ νου και σώματος, αλλά μεταξύ του σώματος (Εγώ) – το οποίο περικλείει το νου – και του διπλού, (Είναι) που είναι η δεξαμενή της βασικής μας ενέργειας.
Πριν από την γέννηση αυτή η επιβεβλημένη δυαδικότητα δεν υφίσταται. Μετά την γέννηση, όμως, τα δύο τμήματα διαχωρίζονται λόγω της έλξης των προθέσεων όλης της ανθρωπότητας. Ένα τμήμα βγαίνει έξω και γίνεται το φυσικό μας σώμα ενώ το άλλο γίνεται το διπλό. Στον θάνατο το βαρύτερο τμήμα – το σώμα – ξαναγυρίζει στην γη και απορροφάται από αυτή. Το ελαφρύτερο –το διπλό– απελευθερώνεται. Αλλά δυστυχώς από την στιγμή που το διπλό δεν τελειοποιήθηκε, γεύεται μόνο μια στιγμιαία ελευθερία πριν διασκορπιστεί στο σύμπαν.
Αν πεθάνουμε χωρίς να σβήσουμε το λαθεμένο δυϊσμό νου και σώματος, έχουμε απλά έναν συνηθισμένο θάνατο. Πεθαίνουμε γιατί η δυνατότητα της μεταμόρφωσης δεν έχει περάσει στην αντίληψή μας. Αυτή η μεταμόρφωση πρέπει να επιτευχθεί κατά την διάρκεια της ζωής μας και αυτό το έργο είναι ο μόνος αληθινός σκοπός που μπορεί να έχει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Όλα τα άλλα επιτεύγματα είναι εφήμερα, από την στιγμή που ο θάνατος τα διαλύει μέσα στην ανυπαρξία.
Αυτή η μεταμόρφωση συνεπάγεται μια ολοκληρωτική αλλαγή και αυτό κατορθώνεται μέσα από την ανακεφαλαίωση: τον ακρογωνιαίο λίθο της τέχνης της ελευθερίας. Η ανακεφαλαίωση είναι η τεχνική του να έλκουμε πίσω την ενέργεια που έχει ήδη σπαταληθεί σε προηγούμενες πράξεις μας. Συνεπάγεται την θύμηση όλων των ανθρώπων που έχουμε συναντήσει, την θύμηση όλων των τόπων που έχουμε δει και τέλος την θύμηση όλων των αισθημάτων που έχουμε νιώσει σε ολόκληρη την ζωή μας.
Αρχίζουμε απ’ το παρόν και προχωράμε προς τα πίσω – προς τις παλαιότερες αναμνήσεις – και τότε τις σαρώνουμε μια – μια με την σαρωτική αναπνοή. Εισπνέουμε απ’ τη μύτη καθώς γυρίζουμε το κεφάλι προς τα αριστερά και εκπνέουμε γυρνώντας το κεφάλι προς τα δεξιά. Έπειτα γυρίζουμε το κεφάλι αριστερά και δεξιά με μια κίνηση, χωρίς να αναπνέουμε.
Αυτός ο περίεργος τρόπος αναπνοής είναι το κλειδί για την ανακεφαλαίωση γιατί οι εισπνοές μας επιτρέπουν να τραβήξουμε πίσω την ενέργεια που έχουμε χάσει, ενώ οι εκπνοές διώχνουν την ξένη, μη – επιθυμητή ενέργεια που έχει συσσωρευτεί μέσα μας λόγω της αλληλεπίδρασής μας με τους συνανθρώπους μας.
Η ανακεφαλαίωση δεν είναι μια αυθαίρετη ή ιδιότροπη άσκηση. Όταν την κάνουμε προσπαθούμε να αισθανθούμε μερικά μακριά ελαστικά νήματα που εκτείνονται από το σημείο συναρμογής. Αυτά τα νήματα είναι στην πραγματικότητα αγωγοί που θα μας επιστρέψουν την ενέργεια που αφήσαμε πίσω μας. Για να ανακτήσουμε τη δύναμη και την ενότητα, οφείλουμε να απελευθερώσουμε την ενέργειά μας που είναι παγιδευμένη στον κόσμο και να την ξαναφέρουμε σε μας.
Ενώ εκτελούμε την ανακεφαλαίωση, προεκτείνουμε αυτά τα ελαστικά νήματα ενέργειας μέσα από το χώρο και το χρόνο προς τα πρόσωπα, τους τόπους και τα γεγονότα που εξετάζουμε. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούμε να επιστρέψουμε σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας σαν να ήμασταν πραγματικά εκεί. Σημασία έχει να βιώσουμε ξανά τα γεγονότα και τα αισθήματα με όσο περισσότερη λεπτομέρεια είναι δυνατόν και μετά να τα αγγίξουμε με την σαρωτική αναπνοή, έτσι ώστε να ελευθερώσουμε την παγιδευμένη ενέργεια.
Ξεκινάμε κάνοντας μια λίστα από όλους τους ανθρώπους που έχουμε ποτέ συναντήσει, αρχίζοντας από το παρόν και πηγαίνοντας σιγά – σιγά πίσω στις παλαιότερες αναμνήσεις μας. Αυτή η λίστα σχηματοποιεί ένα καλούπι για να μπορέσει ο νους να προσκολληθεί πάνω του. Το αρχικό επίπεδο της ανακεφαλαίωσης αποτελείται από δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η λίστα και το δεύτερο είναι το στήσιμο του σκηνικού. Το να στήσεις το σκηνικό σημαίνει να εγκαλέσεις νοερά όλες τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με τα περιστατικά που θέλεις να επαναφέρεις στην μνήμη σου.
Μόλις έχεις καταφέρει να εγκαλέσεις νοερά το σκηνικό, κάνε χρήση της σαρωτικής αναπνοής. Η κίνηση του κεφαλιού σου θα είναι κάτι σαν ανεμιστήρας που ανακατεύει καθετί μέσα στο σκηνικό. Αν θυμάσαι ένα δωμάτιο, για παράδειγμα, ανέπνεε τους τοίχους, το ταβάνι, τα έπιπλα, τους ανθρώπους που βλέπεις. Και μην σταματήσεις μέχρι να απορροφήσεις και το τελευταίο ίχνος ενέργειας που άφησες εκεί. Να θυμάσαι, πρέπει να έχεις την πρόθεση να εισπνέεις την ενέργεια που άφησες στο χώρο που οραματίζεσαι και από την άλλη να εκπνέεις την εξωτερική ενέργεια που διείσδυσε μέσα σου από τρίτους.
Η ανακεφαλαίωση πρέπει να ξεκινάει από την εστίαση της προσοχής στην τελευταία σεξουαλική εμπειρία επειδή εκεί παγιδεύεται το μεγαλύτερο ποσοστό ενέργειας, γι’ αυτό πρέπει να ελευθερώσουμε αυτές τις αναμνήσεις πρώτα!
Οι γυναίκες, πολύ περισσότερο από τους άντρες, είναι οι αληθινοί υποστηρικτές της κοινωνικής τάξης. Για να εκπληρώσουν μάλιστα αυτόν τον σκοπό έχουν ανατραφεί, ομοιόμορφα σε όλον τον κόσμο, να είναι στην υπηρεσία των αντρών. Δεν έχει διαφορά αν έχουν αγοραστεί κυριολεκτικά ως σκλάβες ή αν φλερτάρονται και αγαπιούνται. Ο θεμελιώδης σκοπός και η μοίρα τους είναι ίδια. Να θρέφουν, να προστατεύουν και να υπηρετούν τους άντρες. Η ανακεφαλαίωση είναι άκρως απαραίτητη, αν θέλουμε να πετάξουμε από πάνω μας το ξένο μυαλό.
Οι τέσσερις εχθροί σου.
Σύμφωνα με τον Δον Χουάν, ο άνθρωπος της Γνώσης είναι εκείνος που υπομένει με πίστη τις κακουχίες που ακολουθούν την διαδικασία της μάθησης. Για να το πετύχει κανείς αυτό και να μπορέσει να ξεσκεπάσει τα μυστικά της Γνώσης και της Δύναμης, πρέπει να αντιμετωπίσει και να κατατροπώσει τους τέσσερις φυσικούς εχθρούς.
Ο πρώτος εχθρός είναι ο Φόβος. Ένας φοβερός εχθρός που πολύ δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί. Ο Φόβος παραφυλάει και σε περιμένει σε κάθε στροφή του δρόμου κι αν τρομοκρατηθείς και τρέξεις μακριά του, τότε σ’ έχει κερδίσει. Από την στιγμή όμως που ένας άνθρωπος τον ξεπεράσει μια φορά, τότε ο άνθρωπος αυτός είναι ελεύθερος για την υπόλοιπη ζωή του γιατί θα έχει αντικαταστήσει το Φόβο με την Διαύγεια.
Η Διαύγεια αποτελεί το δεύτερο εχθρό του ανθρώπου. Η πνευματική Διαύγεια που έχει την ικανότητα να διώχνει τον Φόβο από την ψυχή του ανθρώπου, μπορεί ακόμα και να τον τυφλώσει. Όταν ο άνθρωπος ενδίδει στην δύναμη της πνευματικής Διαύγειας, υποκύπτει στην πραγματικότητα στο δεύτερο αυτόν εχθρό.
Ο καινούριος κίνδυνος που τώρα γεννιέται μέσα του, είναι να αρνηθεί την δράση και να παραμείνει αδρανής, όταν έρθει η ώρα της δράσης. Γιατί πάντα έρχεται μια στιγμή που θα πρέπει να δρούμε με ταχύτητα και πίστη. Όταν συνειδητοποιήσει πως ακόμα και η Διαύγεια δεν είναι παρά ένα εμπόδιο μπροστά στα μάτια του, τότε έχει ξεπεράσει και τον δεύτερο αυτόν εχθρό.
Στο σημείο αυτό τίποτα δεν μπορεί να πληγώσει τον άνθρωπο της Γνώσης. Θα έχει αποκτήσει Δύναμη, κι αυτή ακριβώς είναι ο τρίτος εχθρός. Ο άνθρωπος της Γνώσης είναι σε θέση να αναγνωρίζει την Δύναμη που τον πλησιάζει και ξαφνικά, δίχως καν να καταλάβει με ποιο τρόπο, θα έχει χάσει την μάχη. Ο εχθρός του θα τον μετατρέψει σ’ ένα σκληρό, γεμάτο παραξενιές άνθρωπο.
Μα κι αυτός ο εχθρός θα κατατροπωθεί, όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει πως η Δύναμη που φαινομενικά απέκτησε, δεν είναι στην πραγματικότητα δική του. Έτσι ο άνθρωπος της Γνώσης θα φτάσει κάποτε σ’ ένα σημείο, από όπου θα γνωρίζει πότε και με ποιο τρόπο θα πρέπει να χρησιμοποιεί την Δύναμή του. Με τον τρόπο αυτόν θα καταφέρει να νικήσει και τον τρίτο εχθρό του.
Και όπως θα πλησιάζει στο τέλος του ταξιδιού της Γνώσης, ο άνθρωπος θα βρεθεί απροειδοποίητα απέναντι στον τέταρτο εχθρό του: τα Γηρατειά. Πρόκειται για το χειρότερο και πιο σκληρό από τους εχθρούς του ανθρώπου, ο οποίος ποτέ δεν μπορεί να νικηθεί ολοκληρωτικά. Ο μόνος τρόπος δράσης είναι να πολεμήσεις και να τον διώξεις μακριά σου. Ο αντικειμενικός σκοπός του εχθρού αυτού, είναι να διεκδικήσει και να ηγεμονεύσει όλη την ανθρώπινη Διαύγεια, Δύναμη και Γνώση. Αν όμως ο άνθρωπος αποβάλλει την κούραση του κι ακολουθήσει την μοίρα του, τότε θα μπορεί πλέον να ονομάζεται πραγματικός άνθρωπος της Γνώσης. Και θα του είναι αρκετό να καταφέρει να πολεμήσει τον αόρατο αυτόν εχθρό για μια μόνο στιγμή. Κι εκείνη ακριβώς η στιγμή θα είναι η μεγάλη του νίκη!
Ρητορικά και Μη, Ερωτήματα Προς Δούλους.
Ο άνθρωπος γεννιέται με ένα συγκεκριμένο ποσό ενέργειας που εξαρτάται από τους γονείς του και περίπου 5 γενιές πίσω κι από τους δύο (32 ανθρώπων πριν από αυτόν). Αυτή είναι η Πεμπτουσία και είναι προκαθορισμένο πόσο θα ζήσει και πως. Αν αυτό θέλει να το αλλάξει τότε πρέπει να κάνει συγκεκριμένες κι άκαμπτα πειθαρχημένες ενέργειες με την σπουδαιότερη όλων να αφήσει το εγώ του στο παρασκήνιο. Εργαλεία εκδήλωσης του εγώ είναι οι λέξεις, σκέψεις, συναισθήματα. Αυτό κάνει η ανακεφαλαίωση σε αποδεσμεύει από την σκλαβιά του εγώ και του θανάτου, αφού είναι γνωστό ότι αυτό που πεθαίνει είναι το Εγώ κι όχι το ΕΙΝΑΙ.
Οι «μεγάλοι επιστήμονες» λεν πως «Αν δεν παρατηρήσεις κάτι, αυτό δεν υπάρχει και υπάρχει από την στιγμή που ο παρατηρητής, παρατηρεί το παρατηρούμενο.» Ναι αλλά αν δεν το παρατηρήσει, ο παρατηρητής, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει, απλά δεν υπάρχει ΜΟΝΟ για τον συγκεκριμένο παρατηρητή. Επομένως πρόσεχε τι παρατηρείς αν δεν θέλεις να του δώσεις υπόσταση.
Αν κοιτάς την Άβυσσο, σε λίγο θα σε κοιτάξει κι αυτή κι αν δεν είσαι ικανός να την αντιμετωπίσεις… φίδι κολοβό που σε περιμένει και το θέμα δεν είναι να την παρατηρείς εσύ, δεν τρέχει και τίποτα, το μεγάλο παιχνίδι αρχίζει όταν σε πάρει πρέφα αυτή κι αρχίζει να σε παρατηρεί… Βαράτε βιολιτζήδες τότε!
Δεν αναφέρθηκα καθόλου στο Χάος, ναι σε αυτό το σαγηνευτικό, το ελεύθερο, το αρχέγονο, μαγευτικό, δημιουργικό, εύπλαστο, άμορφο, πέρα από τις σκέψεις και λέξεις, αυτό το Χάος απ όπου ο Νους μας αντλεί σκέψεις ενέργεια, λέξεις και πλάθει πραγματικότητες.
Το Χάος είναι ο θάνατος κάθε παράδεισου και κάθε κόλασης, το Χάος είναι η φωτιά του Φοίνικα που περιμένει να τον κάψει και να τον ξαναγεννήσει. Ναι το Χάος είναι η πηγή κάθε δημιουργίας, το αν θα είναι καλή ή κακή η κάθε δημιουργία, ελάχιστα ενδιαφέρει τον παίχτη της ζωής, γιατί αν έφταχνε μόνο καλές δημιουργίες … με τι θα έπαιζε;
Αν ο αντίπαλος, σου επιτίθεται με φωτιά, αντιμετώπισε τον με νερό, με το να γίνεις εντελώς ρευστός και ευκίνητος.
Το νερό, από την φύση του, ποτέ δεν συγκρούεται και δεν συντρίβεται σε κάτι. Αντίθετα, καταπίνει κάθε πλήγμα, χωρίς να πάθει τίποτα.
Ανέλαβε, επιτέλους, την ευθύνη της ζωής και ζήσε με πλούτο.
Μια ντομάτα είναι ο πλούτος, μια φέτα ψωμί με κρεμμύδι και σκόρδο είναι ο πλούτος, το λάδι και η φασολάδα είναι πολυτέλεια, αλλά το ανθρώπινο ζώο δεν αρκείται σ’ αυτά, θέλει μαζί με την ντομάτα και bufala mozzarella.
Χωρίς να έχει την απαιτούμενη οικονομική παιδεία ή γνώση ή την θέληση να καταβάλει την αντίστοιχη δράση κι ενέργεια (Αιτία) που απαιτείται για να παράγει ανάλογο αποτέλεσμα. Με παροχές υπηρεσιών arpaxtis, θέλει να ζει σαν βασιλιάς χωρίς φυσικά να έχει τις ευθύνες, ή την δυναμική ενός βασιλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου