Μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την πραγματικότητα μας

ΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος για την ευτυχία μου;
ΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος για τη δυστυχία μου;
ΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος για τη ζωή μου, για τον τρόπο που ξοδεύω το χρόνο μου και την ενέργεια, για τις καταστάσεις που βρίσκομαι μπλεγμένος, για τον τρόπο που σχετίζομαι με τους άλλους και για το πώς νιώθω μέσα μου τον εαυτό μου; ΠΟΙΟΣ;

Ποιος λες εσύ πως είναι υπεύθυνος για τη ζωή σου και για το πώς αισθάνεσαι και για το πώς προχωρεί η ζωή σου; Ποιος είναι υπεύθυνος για την ευτυχία και τη δυστυχία ΣΟΥ;

Μια επιπόλαιη ματιά στο θέμα μπορεί να φέρει απαντήσεις όπως ο άνδρας ή η γυναίκα μου, ή τα παιδιά, ή οι γονείς, ή η κυβέρνηση, ή το οικονομικό σύστημα ή πολλοί και διάφοροι άλλοι εξωτερικοί παράγοντες.

Πολλοί άνθρωποι φαντάζονται πως μπορούν να εξαρτώνται από αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες για να τους φέρουν ευτυχία ή ικανοποίηση. Σε όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα, δεν έχω ποτέ συναντήσει ένα άτομο που να έχει αποκτήσει διαρκή ευτυχία ή ικανοποίηση σαν αποτέλεσμα οποιουδήποτε εξωτερικού παράγοντα αυτού του είδους. Έχω δει μάλλον το αντίθετο, πως οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι κατά το βαθμό που εναποθέτουν τη δύναμη και την ευθύνη για την ευτυχία και την ασφάλειά τους έξω από τον εαυτό τους. Αυτός που προσδοκάει πως μια σχέση, το χρήμα, ένα επάγγελμα ή κάποιο άλλο αντικείμενο, κατάσταση ή σχέση, πρόκειται να τον κάνει περισσότερο από πρόσκαιρα ικανοποιημένο, ζει σε μια πολύ εύθραυστη ψευδαίσθηση. Αυτή η ψευδαίσθηση σπάει εύκολα, γιατί βασίζεται πάνω σε μια πολύ μεγάλη παρανόηση, πως δεν είμαστε δηλαδή υπεύθυνοι για το πώς νιώθουμε.

Κάθε άτομο είναι προσωπικά υπεύθυνο για την ευτυχία και τη δυστυχία του, για την αρρώστια και την υγεία του, για την ανάπτυξη και την οπισθοδρόμησή του. Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε πάνω σε κανέναν άλλο και δεν μπορούμε να επιρρίπτουμε την ευθύνη σε κανέναν άλλο. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να βοηθούμε ο ένας τον άλλο, να μοιραζόμαστε και να δίνουμε αγάπη, συμπόνια και υποστήριξη ο ένας στον άλλο. Αλλά δεν μπορούμε να παίρνουμε πάνω μας την ευθύνη για την ευτυχία ή τη δυστυχία των άλλων και δεν μπορούμε να μεμφόμαστε ή να φορτώνουμε την ευθύνη για την ευτυχία ή δυστυχία μας πάνω στους άλλους. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να κάνουμε τον εαυτό μας ευτυχισμένο, υγιή, σίγουρο και ικανοποιημένο.

Για να μεταμορφώσουμε τη δυστυχία μας, την αρρώστια, την ανικανοποίηση και την ανασφάλεια, σε ευτυχία, υγεία, ικανοποίηση και ασφάλεια, πρέπει πρώτα να γίνουμε ικανοί να αναλύσουμε πώς δημιουργούμε την παρούσα μας πραγματικότητα. Αυτό απαιτεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΥΤΟ-ΑΝΑΛΥΣΗ.