Η αλήθεια είναι πως επιβραβεύουμε τους εαυτούς μας όταν τα βγάζουμε όλα εις πέρας. Αισθανόμαστε αυτό το αίσθημα της επιβεβαίωσης, συνηθίζουμε να λέμε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα «επιτέλους, πάει κι αυτή η μέρα!».
Αυτός ο μονόλογος, αποτελεί απλώς ένα δείγμα της σκέψης μας όταν καταφέρνουμε να είμαστε σε όλα λειτουργικοί. Κι είναι πράγματι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα να σε θαυμάζουν για τη δεξιοτεχνία σου, για τις παραγωγικές σου ενέργειες και για τον τρόπο που καταφέρνεις να συνδυάζεις άψογα την κοινωνική σου ζωή. Κι άμα είσαι και η ψυχή της παρέας, σπάνια θα αρνηθείς το λεγόμενο after ποτάκι. Τη στιγμή που η μισή παρέα έχει εγκαταλείψει εδώ και ώρα, εσύ δέχεσαι την πρόσκληση του φίλου και προχωράς προς τον δρόμο του αλκοόλ. Το ερώτημα σε όλα αυτά είναι κατά πόσο το να συμμετέχουμε σε όλα και να προσπαθούμε να είμαστε τέλειοι παντού μάς ικανοποιεί. Πόση σημασία έχει για τον εαυτό μας και τι μας προσφέρει;
Το ζητούμενο είναι να είμαστε ευτυχισμένοι με τις επιλογές μας· αν η προσπάθειά μας να φτάσουμε πρώτοι τρέχοντας μαραθώνιο μάς προκαλεί πίεση κι άγχος, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε να δημιουργούμε άλλου «είδους» χρόνο. Κι ονομάζεται προσωπικό χρόνος. Είναι οι στιγμές που η εσωτερική φωνή μας έχει ανάγκη, ψάχνει παρηγοριά στο πρόσωπό μας και ζητάει να την ακούσουμε. Και ζητάει σημασία.
Όταν οι καταστάσεις της καθημερινότητας μάς πιέζουν κι όλη αυτή η λειτουργικότητα μας εγκλωβίζει, τότε πρέπει να χαμηλώσουμε λίγο την ένταση. Το σώμα και το μυαλό θέλουν χαλάρωση κι αν το να είσαι τόσο πολυπράγμων σε ευχαριστεί τότε πάσο. Όμως, αν αρχίζεις να νιώθεις ότι δεν έχεις χρόνο για σένα, τότε ξεκίνα με μερικά βήματα που θα σε βοηθήσουν να παραμείνεις λειτουργικός χωρίς όμως να ξεχνάς τις δικές σου ανάγκες.
Γι’ αρχή, ένας καλός τρόπος είναι να ξεκινήσεις λέγοντας τη μαγική λέξη με τρία γράμματα. Ακούει στο «όχι» και μπορεί να αποδειχτεί θαυματουργή σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Οι γύρω σου θα θελήσουν να πάρουν λίγο από τον χρόνο σου, δίκαια ή άδικα. Αν κάθε φορά τον δίνεις απλόχερα, ξεχνώντας αυτά που είχες προγραμματίσει μες στη μέρα, τότε δε θα μένει πότε χρόνος για σένα. Θα αρχίσεις να βουλιάζεις στον βυθό των άλλων, κάνοντας τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους προβλήματα δικά σου.
Σημαντικό είναι, επίσης, να θέτεις τα όριά σου. Μην ξοδεύεις τον χρόνο αλόγιστα και μην προσπαθείς πάντα να τους ικανοποιείς όλους. Είναι απλώς αδύνατο. Πόσα κομμάτια θα γίνεις; Σκέψου κάτι απλό: Ο μάνατζέρ σου περιμένει την παρουσίαση για το project που ετοιμάζετε εδώ κι ένα 6μηνο. Ταυτόχρονα, την ίδια εβδομάδα της παρουσίασης έρχεται κι ο παιδικός σου φίλος που έχεις να δεις αρκετό καιρό. Σίγουρα θα θελήσεις να είσαι άψογος και στα δύο, όμως ίσως θα πρέπει να ξεκινήσεις λίγο να βάζεις προτεραιότητες, προκειμένου να ιεραρχήσεις τα θέλω σου.
Μπορείς να ξεκινήσεις με την εύρεση ποιοτικού χρόνου για νέα χόμπι, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να ζωγραφίσεις, να ακούσεις μουσική. Μέσα στη μέρα, έχουμε ανάγκη από λίγη συντροφιά του εαυτού μας. Οκ είναι αξιοθαύμαστο να συνδυάζεις την προσωπική με την επαγγελματική ζωή, όμως στην ουσία δεν υπάρχει διαχωρισμός σ’ αυτά τα δύο. Η ζωή σου είναι στιγμές και μερικές από αυτές ανήκουν στην προσωπική σου σφαίρα. Κι άλλες, στην κοινωνική. Το θέμα είναι να είσαι ικανοποιημένος με τις επιλογές σου. Πολλές φορές, για να ανταπεξέλθουμε σε όλα, συχνά αντλούμε όσα αγαπάμε και μας δίνουν ζωντάνια. Κι αυτά δεν είναι μόνο η καριέρα αλλά είναι και η πνευματική μας εξέλιξη εκτός επαγγελματικού χώρου.
Το άλφα και το ωμέγα είναι η ποιότητα ζωής και δεν κρύβεται πάντα πίσω από ένα τέλειο επάγγελμα. Ούτε πίσω από μια αξιοζήλευτη κοινωνική ζωή. Μέσα σου κρύβεται. Εκεί θα ανακαλύψεις τη μαγεία της. Κι αν την ψάξεις σωστά, τότε θα παραμείνει αλώβητη, όπως κι η ευτυχία σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου