Από την πρώτα φορά που παίζεις μπάλα στο σχολείο, μέχρι τις Πανελλήνιες και τις συνεντεύξεις για δουλειά, ο ανταγωνισμός κι ο φόβος της ήττας είναι τα αναγκαία κακά που βρίσκονται παντού στην ζωή σου για να σε ωθήσουν μπροστά. Ή να σε αποθαρρύνουν, να σε γεμίσουν με κόμπλεξ και άμυνες βάζοντας όρια στην προσωπική σου εξέλιξη…. Το τι θα συμβεί, είναι καθαρά προσωπική επιλογή και δεν θα επιλέξουμε όλοι τα ίδια. Σίγουρα όμως σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μην φτάσει σε αυτό το σημείο.Κάθε φορά που κάνεις μια επιλογή, δεν ξέρεις αν η κρίση σου σε οδήγησε στο σωστό μονοπάτι, ούτε αν αυτή μπορεί να σε συνοδεύσει σε όλη σου την ζωή. Γιατί αυτή μπορεί να είναι ιδανική για το παρόν σου αλλά στο μέλλον σου να χρειάζεται να την εγκαταλείψεις και να χάσεις, για να προχωρήσεις μπροστά.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι το λάθος, ούτε ότι μπορεί να χάσεις.. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θες να χάσεις. Ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος βλέπεις ότι πρέπει να φύγεις από μια κατάσταση, δεν το κάνεις γιατί την συνήθισες και γιατί ακόμη κι αν η μιζέρια της σε τρώει κάθε μέρα, αυτό είναι κάτι που γνωρίζεις και πιστεύεις ότι μπορείς να ελέγξεις.
Η έννοια του «χάνω» μόνο στο άκουσμά της δημιουργεί το αίσθημα της απώλειας και του φόβου. Σκέψου όμως, αν το κτήριο που έμενες γκρεμιζόταν σιγά σιγά, θα έμενες αγκαλιάζοντας το τελευταίο γερό θεμέλιο αρνούμενος να φύγεις, ή θα το εγκατέλειπες για να κερδίσεις την ζωή σου κι ό,τι άλλο αυτή μπορεί να σου προσφέρει;
Πάντα το να χάνεις σημαίνει ότι θυσιάζεις. Σημαίνει όμως ότι κερδίζεις. Γιατί η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς κι η ζωή όσους διεκδικούν, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χάσουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου