Κοιτάς τη βροχή και θες να βγεις έξω να βραχείς, να ξεπλύνεις όλα σου τα λάθη! Ήθελες τόσο πολύ να κανείς το σωστό, δεν σου άρεσε να πληγώνεις μα η ζωή σου ένα τσουβάλι από λάθη και πώς να τα διορθώσεις;Είμαι άνθρωπος κι αυτό μου δίνει το δικαίωμα να κάνω λάθη;
Είμαι άνθρωπος, έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι πως κάποτε θα γίνω Θεός;
Είμαι άνθρωπος, είμαι τρωτός, είμαι ύλη και η ύλη αποσυντίθεται, είμαι λάθη στοιβαγμένα στην ψυχή μου που μόνο αν θελήσει εκείνη μπορούν να μεταμορφωθούν σε σωστά.
Είμαι άνθρωπος, συγγνώμη μα μπορώ να ζήσω την ζωή μου ως άνθρωπος;
“Το ανθρώπινο δεν είναι κατακριτέο για τα ανθρώπινα μη ζητάς συγγνώμη…”
Οι γύρω μου με κατηγορούν, με στήνουν στον τοίχο για κάθε τι που λέω, μου ζητούν να ανακαλέσω οτιδήποτε ηχεί λάθος στα δικά τους αυτιά. Τα δικά μου λάθη απέναντι στα δικά τους σωστά, άνθρωπος απέναντι σε άνθρωπο, αρκεί μια συγγνώμη; Χρειάζεται;
“Το ανθρώπινο δεν είναι κατακριτέο για τα ανθρώπινα μη ζητάς συγγνώμη…”
Πόσοι άνθρωποι λένε, τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και τα σωστά για τους Θεούς! Όταν κάνεις εσύ λάθος όμως πέφτουν να σε φάνε και κοιτώντας γύρω τους αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι για όσα δεν ταιριάζουν στα δικά τους σωστά λένε, κρίμα αυτό είναι λάθος της φύσης. Λάθος αυτής της φύσης που ο ίδιος ο άνθρωπος διαμηνύει πως την έπλασε Θεός!
Η διαδρομή σου δεν μπορεί να σταματήσει να έχει λάθη. Δεν μπορείς να σταματήσεις να ζυγίζεις τις δυνάμεις και τις δυνατότητές σου για όσο επιλέγεις να προχωρήσεις την ανθρώπινη ζωή σου, να την εξελίξεις!
Θα οδηγείσαι πάντα σε διαδρομές χωρίς μονόδρομους!
Θα χρειάζεται να επιλέξεις, να δοκιμάσεις, να γευθείς και πολλές φορές να πληγώσεις και να πληγωθείς!
Προχώρα για όσο επιλέγεις να προχωρήσεις, ζήσε για όσο επιλέγεις να ζήσεις μα για κάτι που αποφάσισες κι επέλεξες συνειδητά μη το πεις ποτέ σου λάθος!
Το ανθρώπινο δεν είναι κατακριτέο για τα ανθρώπινα μη ζητάς συγγνώμη…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου