Ανθρώπινα ερωτήματα

Γιατί δεν ψάχνουμε την ουσία;
Ποιος ξέρει; Οι φίλοι μας δεν ζουν πια. Οι εχθροί μας έχουν στόχο το εφήμερο της ζωής.
Για ποιο λόγο; Για την ασφάλεια της κοινωνίας; Για την ασφάλεια του συστήματος ή της αδράνειας;
Γιατί τα άτομα είναι τόσο πολλά αλλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα;
Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Υπάρχει λόγος; Ή τουλάχιστον αιτία;
Γιατί έχει τόσο κόστος κάθε δημιουργία; Πώς το αντέχει η μικρή μάγισσα; Και πότε θα πεθάνει ο μοναδικός αλήτης;
Γιατί η λέξη εμπάθεια έγινε αρνητική με την πάροδο του χρόνου; Επειδή η ανθρωπιά δεν είναι της μόδας;
Έως πότε θα κυριαρχεί στον κόσμο η κοινωνία του τίποτα; Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι να της αντιστέκονται; Ή θα γίνουμε μία άμορφη και ανώνυμη μάζα;
Τι περιμένουν τα άτομα από μία ζωή χωρίς αθώους και ηλίθιους; Δεν ξέρουν ακόμα τι σημαίνει σκλαβιά; Δεν καταλαβαίνουν το νόημα της γενοκτονίας;
Πρέπει να γίνουν κι άλλες για ν’ αλλάξουν τα πράγματα;
Πόσα εγκλήματα μπορεί ν’ αντέξει η ανθρωπότητα δίχως ν’ αυτοκτονήσει;
Γιατί πιστεύουμε σ’ ένα θεό που δεν ακούμε;
Γιατί να μην υπάρχει ο αλτρουισμός;
Γιατί τόσες χειραψίες ενώ δεν ξέρουμε ν’ ανοίγουμε την αγκαλιά μας;
Γιατί να είναι τόσο μεγάλη η ζωή αν είναι να κάνουμε τόσο λίγα πράγματα;
Ζούμε ή πεθαίνουμε με τις λεπτομέρειες;
Γιατί τα άτομα υπάρχουν δίχως να ζουν;
Ποιος είναι ο ρόλος των δασκάλων σε μία κοινωνία που δεν έχει μαθητές;
Ποιος είναι ο ρόλος της ιστορίας μας αν είναι να την ξεχάσουμε;
Πειράζει που θυμόμαστε τα βάσανα; Γιατί να μην έχουμε κι εμείς άσπρες μέρες;
Πότε θα πάψει η κοινωνική κατοχή;
Γιατί σε περίοδο ειρήνης, ο άγνωστος στρατιώτης να είναι άνθρωπος;
Γιατί να καταδικάζουμε τα εγκλήματα πολέμου και όχι τα εγκλήματα ειρήνης;
Γιατί να κυριαρχούν οι απόψεις ενώ δεν υπάρχουν γνώμες;
Γιατί ο γαλάζιος γίγαντας να είναι μόνο και μόνο μια πληγή; Για τους νεκρούς ή για τους αγέννητους;
Γιατί οι ελεύθεροι να είναι πάντα δεύτεροι;
Γιατί οι αγνοί να είναι καταδικασμένοι;
Γιατί τα σπίτια να είναι τόσο μεγάλα; Για να κυριαρχεί το κενό;
Γιατί τα παγκάκια να είναι μόνο για τη μοναξιά;
Πρέπει ή δεν πρέπει να μιλάμε στους άλλους όταν γνωρίζουμε ότι είναι μάταιο;
Γιατί δεν νιώθουμε την ανάγκη και επιβιώνουμε μέσα στη ματαιότητα;
Πώς αντέχουν τα λουλούδια το βάρος του ουρανού; Όπως αντέχουμε την ελαφρότητα των ατόμων;
Πόσους νεκρούς πρέπει να διαβάσουμε για να ζήσουμε; Για πόσους αγέννητους πρέπει να γράψουμε για να πεθάνουμε;
Γιατί η νοημοσύνη φοβίζει ενώ είναι κοντά μας για την ανθρωπότητα;
Γιατί η κοινωνία θεωρεί τις ιδιοφυίες επικίνδυνες; Ενώ ο κίνδυνος παρέχει ασφάλεια γιατί προτιμούμε την ασφάλεια που προκαλεί κινδύνους;
Γιατί φοβόμαστε το τέλος όταν έχουμε αρχές και τη γέννηση όταν έχουμε αξίες;
Αφού δεν αλλάζει το σύστημα γιατί να μην πεθάνει για να ζήσουμε την αλλαγή;
Και γιατί η ανθρωπιά δεν είναι μία αξία για τα άτομα;