«Εάν διά τoυ ψεύδoυς μoυ η αλήθεια τoυ Θεoύ κατεδείχθη μεγάλη πρoς δόξαν τoυ, γιατί ακόμη κατακρίνoμαι ως αμαρτωλός;».
Απόστολος Παύλος (Προς Ρωμαίους Επιστολή, 3: 7).
Γύρω στο έτος 50 κατά την χριστιανική χρονολόγηση, ένας Ιουδαίος ονόματι Σαούλ που ήταν Ρωμαίος υπήκοος και ονομάστηκε Παύλος, λέγεται ότι περιπλανήθηκε στην Ελλάδα. Ότι επισκεπτόταν τις κοινότητες των Εβραίων που ζούσαν στις ελληνικές πόλεις. Ότι προσπαθούσε να τους μεταφέρει το μήνυμα της δήθεν ανάστασης ενός άλλου Ιουδαίου, κάποιου Ιησού, τον οποίο ο ίδιος ποτέ δεν είχε δει, και να τους προσηλυτίσει στην νέα θρησκευτική αίρεση των Ναζωραίων που είχε ιδρύσει και που στην πραγματικότητα ήταν γι 'αυτόν μια εμπορική επιχείρηση που αποσπούσε χρήματα από αφελείς για τον μεσσιανικό-σιωνιστικό σκοπό όπως τον αντιλαμβανόταν ο ίδιος.
Οι περίφημες επιστολές του απευθύνονταν βεβαίως σε Ιουδαίους συμπατριώτες του που ζούσαν στις -εκτός Ιουδαίας- ρωμαϊκές τότε Επαρχίες, μεταξύ αυτών και στον Ελλαδικό χώρο. Αφού πρώτα πέρασε από πόλεις της Μικράς Ασίας και της Μακεδονίας, κατέβηκε προς στην Αθήνα και την Κόρινθο. Λέγεται ότι δεν περιορίστηκε μόνο στους Εβραίους και μίλησε και σε Έλληνες.
Δεν υπάρχει απόδειξη ότι τον πίστεψαν Έλληνες σε καμία ελληνική πόλη. Άτομα σαν τον Σαούλ με τα περίεργα κηρύγματα σαν αυτού του Ιουδαίου οι Έλληνες θα τα έβλεπαν είτε με καχυποψία είτε με γέλωτα. Η ίδια η χριστιανική προπαγάνδα μιλά ψευδώς για μεγάλες επιτυχίες, αλλά ξέρουμε ότι αυτές ήρθαν μόνο δια της βίας της ανατολικής χριστιανικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αργότερα, ιδίως από τον 4ο αιώνα και μετά.
Οι Έλληνες τότε, κατά τον 1ο αιώνα, ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή. Ωστόσο, οι Ρωμαίοι - πριν παρεισφρήσουν στην εξουσία της Ρώμης τα ανθελληνικά χριστιανικά συμφέροντα - ενστερνίστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό. Οι Έλληνες ήταν υποτελείς υπό ένα ιδιαίτερο καθεστώς. Ιδίως ο Νέρωνας (αυτοκράτορας από το 54 έως 68, και ο πλέον συκοφαντημένος από τους χριστιανούς μαζί με τον Ιουλιανό) είχε απαλλάξει τους Έλληνες από κάθε φορολογία. Στην Αθήνα, οι Έλληνες επιδίδονταν στις φιλοσοφικές τους ανησυχίες και ήταν πάντα ανοιχτοί σε συζητήσεις, ακόμη και για νέους θεούς. Ωστόσο, οι Έλληνες γνώριζαν ήδη επί αιώνες για τον αόρατο θεό των Ιουδαίων και τον θεωρούσαν πολύ παράξενο και εντελώς ξένο σε σχέση με τις ελληνικές αντιλήψεις.
Ο Παύλος, μιλώντας για τον δικό του θεό του Ισραήλ και τον δήθεν γιο του, τον Ιησού, και την δήθεν ανάστασή του, σκανδάλιζε ακόμη και τους Ιουδαίους συμπατριώτες του που δεν πίστευαν ότι αυτός ο Ιησούς ήταν ο μεσσίας τους. Οπότε ένα τέτοιο άτομο θα προκαλούσε πολύ περισσότερο τον εμπαιγμό των Ελλήνων που θα θεωρούσαν ανόητο το αφήγημα της ανάστασης ενός σταυρωμένου ανθρώπου εκ νεκρών όπως έλεγε το παραμύθι του Παύλου.
Ακόμη και οι ίδιοι ομολογούν ότι όταν τον άκουσαν Επικούρειοι και Στωικοί τον περιφρόνησαν («Τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρείων καὶ Στωϊκῶν φιλοσόφων συνέβαλλον αὐτῷ», «Τί ἂν θέλοι ὁ σπερμολόγος οὗτος λέγειν;»). Ο «σπερμολόγος» ήταν ένας ιδιαίτερα υποτιμητικός όρος στους φιλοσοφικούς κύκλους και σήμαινε αγράμματος και φλύαρος. Κι αν παραδέχονται αυτά οι ίδιοι οι χριστιανοί, καταλαβαίνει κανείς πόσο πιο οδυνηρή ήταν η πραγματικότητα για αυτούς.
Στα πλαίσια του προσηλυτισμού λοιπόν, ο πράκτορας Σαούλ φέρεται να προσπάθησε πάλι με τη μέθοδο της διαστροφής της πραγματικότητας, με ένα σαχλό τέχνασμα να πείσει ότι στην Αθήνα (αν δεν είναι ένα ακόμα προπαγανδιστικό χριστιανικό θρησκευτικό ψέμα) είδε έναν βωμό για τον «άγνωστο θεό» και πως αυτό αναφερόταν δήθεν στον θεό του Ισραήλ και οι Αθηναίοι δεν το ήξεραν καν! Πρόκειται για ένα φθηνό αγύρτικο διαστρεβλωτικό σόφισμα. Οι Αθηναίοι σίγουρα θα χλεύαζαν ως αδαή όποιον θα έκανε έναν τέτοιο ισχυρισμό και μόνο άσχετοι και ξένοι θα μπορούσαν να δεχτούν την πονηρή του ασυναρτησία. Διότι οι Αθηναίοι φυσικά γνώριζαν ότι ο βωμός αυτός έφερε την επιγραφή «ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ».
Η ύπαρξη βωμών για «άγνωστους θεούς» οφείλεται, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στο ότι κάποτε οι Αθηναίοι πρόσφεραν θυσίες σ' όλους τους θεούς εκτός από τον Πάνα, που γι' αυτόν το λόγο οργίστηκε μαζί τους. Έτσι αποφάσισαν να στήσουν βωμούς και να τους αφιερώσουν «σε όλους τους άγνωστους θεούς» για να μην παραλείψουν ξανά κάποιον. Σε αυτούς τους βωμούς τοποθετούσαν επιγραφή, όπως στην Αθήνα, όπου αναγραφοταν: «τοῖς θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις». Τέτοιοι «βωμοὶ δὲ θεῶν τε ὀνομαζομένων Ἀγνώστων» υπήρχαν, σύμφωνα με τον Παυσανία, επίσης στο Φάληρο και στην Ολυμπία.
Αυτό ήταν το νόημα του βωμού για «θεοῖς ἀγνώστοις» που ο Παύλος σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται οι διασκοτιστές χριστιανοί μετέτρεψε δολίως σε «ἀγνώστῳ θεῷ», παραλείποντας εκ του πονηρού το ακριβές και ολόκληρο κείμενο της επιγραφής. Δεν αφορούσε φυσικά στον θεό των Ιουδαίων που όπως προανέφερα ήταν γνωστός στους Έλληνες και όχι άγνωστος ήδη αιώνες πριν, οπότε σίγουρα δεν αναφέρονταν σε αυτόν τον «άμορφο και αόρατο θεό» των Ιουδαίων (και κατόπιν των χριστιανών) που ήταν μάλιστα και ζηλόφθων και που απαιτούσε να μην λατρεύεται κανένας άλλος θεός εκτός από αυτόν, αλλά και να καταστρέφονται οι ναοί και οι βωμοί των άλλων θεών. Γιατί αυτός είναι ένας θεός άκρως αντίθετος με το πνεύμα και νόημα του εν λόγω βωμού και της επιγραφής του!
Άλλη μια διαστροφή των χριστιανών είναι και η χρήση της αμπέλου με αναφορά στον ψευδομεσσία. Γιατί στο χριστιανικό αφήγημα ο Ιησούς φέρεται να λέει «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» [ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 15], είναι πολύ αμφίβολο να υπήρχε αυτή η φράση εκείνη την περίοδο και δη από ιουδαίους που δεν ήξεραν καν τι είναι η άμπελος στις ερήμους της Ιουδαίας. Γι’ αυτό άλλωστε ο Παύλος στην φερόμενη ομιλία του στην Αθήνα δεν αναφέρθηκε σε «άμπελο αληθινή» αλλά μίλησε αποκλειστικά για τον σταυρωμένο μεσσία των εβραϊκών προφητειών που αναστήθηκε δήθεν από τους νεκρούς. Μίλησε για τον έναν και μοναδικό θεό, το δημιουργό του κόσμου που θα κρίνει τους πάντες στον δεύτερο ερχομό του που θα γινόταν σύντομα, όπως έλεγε (και 2000 έτη μετά τίποτα δεν έγινε και ούτε θα γίνει).
Οι χριστιανοί άλλωστε είναι κατ' επάγγελμα ψεύτες ενώ ισχυρίζονται πως λένε αλήθειες και πως μόνον ο Ιησούς είναι η αλήθεια! Έτσι έγινε ο Ιησούς ακόμη και «ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» (sic) για να υπερτονίσουν ως συνήθως με τη μέθοδο της διαστροφής της πραγματικότητας ότι όλα τα άλλα τα είναι ψεύτικα, όπως π.χ. τα σχετικά με τον ελληνικό θεό Διόνυσο! Επομένως «ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» είναι ένα ακόμη μεταγενέστερο κατασκεύασμα των χριστιανών παραχαρακτών θεολόγων για να προσηλυτίσουν τους «εθνικούς» και τους «ειδωλολάτρες» ευκολότερα με δόλο, παρουσιάζοντας τον Ιησού ως υποκατάστατο του Διόνυσου.
Οι Έλληνες ήξεραν βέβαια πολύ καλά ποια ήταν η πραγματική φύση της λατρείας του Διόνυσου. Και δέχονταν ότι ένας θεός σαν τον Διόνυσο μπορεί να αναστηθεί αλλά όχι με την κυριολεκτική έννοια των χριστιανών αλλά ως φυσικός συμβολισμός των θεοτήτων της βλάστησης και της συνεχούς ανανέωσης της φύσης. Σε καμία περίπτωση δεν θα δέχονταν ότι αυτό συνέβη στην πραγματικότητα σε έναν Ιουδαίο που εκτέλεσαν οι Ρωμαίοι σαν κοινό ληστή. Και σίγουρα δεν το δέχτηκαν αυτό οι Αθηναίοι που άκουσαν τις ασυναρτησίες του πράκτορα Σαούλ. Οι Έλληνες εκείνης της εποχής, ιδίως στην Αθήνα, δεν ήταν αφελείς όπως είναι δυστυχώς οι σημερινοί ελληνόφωνοι, ενώ τους αφελείς Ρωμαίους κατόρθωσε να τους κάψει, μαζί με όλον τον χριστιανικό κόσμο!
Απόστολος Παύλος (Προς Ρωμαίους Επιστολή, 3: 7).
Γύρω στο έτος 50 κατά την χριστιανική χρονολόγηση, ένας Ιουδαίος ονόματι Σαούλ που ήταν Ρωμαίος υπήκοος και ονομάστηκε Παύλος, λέγεται ότι περιπλανήθηκε στην Ελλάδα. Ότι επισκεπτόταν τις κοινότητες των Εβραίων που ζούσαν στις ελληνικές πόλεις. Ότι προσπαθούσε να τους μεταφέρει το μήνυμα της δήθεν ανάστασης ενός άλλου Ιουδαίου, κάποιου Ιησού, τον οποίο ο ίδιος ποτέ δεν είχε δει, και να τους προσηλυτίσει στην νέα θρησκευτική αίρεση των Ναζωραίων που είχε ιδρύσει και που στην πραγματικότητα ήταν γι 'αυτόν μια εμπορική επιχείρηση που αποσπούσε χρήματα από αφελείς για τον μεσσιανικό-σιωνιστικό σκοπό όπως τον αντιλαμβανόταν ο ίδιος.
Οι περίφημες επιστολές του απευθύνονταν βεβαίως σε Ιουδαίους συμπατριώτες του που ζούσαν στις -εκτός Ιουδαίας- ρωμαϊκές τότε Επαρχίες, μεταξύ αυτών και στον Ελλαδικό χώρο. Αφού πρώτα πέρασε από πόλεις της Μικράς Ασίας και της Μακεδονίας, κατέβηκε προς στην Αθήνα και την Κόρινθο. Λέγεται ότι δεν περιορίστηκε μόνο στους Εβραίους και μίλησε και σε Έλληνες.
Δεν υπάρχει απόδειξη ότι τον πίστεψαν Έλληνες σε καμία ελληνική πόλη. Άτομα σαν τον Σαούλ με τα περίεργα κηρύγματα σαν αυτού του Ιουδαίου οι Έλληνες θα τα έβλεπαν είτε με καχυποψία είτε με γέλωτα. Η ίδια η χριστιανική προπαγάνδα μιλά ψευδώς για μεγάλες επιτυχίες, αλλά ξέρουμε ότι αυτές ήρθαν μόνο δια της βίας της ανατολικής χριστιανικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αργότερα, ιδίως από τον 4ο αιώνα και μετά.
Οι Έλληνες τότε, κατά τον 1ο αιώνα, ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή. Ωστόσο, οι Ρωμαίοι - πριν παρεισφρήσουν στην εξουσία της Ρώμης τα ανθελληνικά χριστιανικά συμφέροντα - ενστερνίστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό. Οι Έλληνες ήταν υποτελείς υπό ένα ιδιαίτερο καθεστώς. Ιδίως ο Νέρωνας (αυτοκράτορας από το 54 έως 68, και ο πλέον συκοφαντημένος από τους χριστιανούς μαζί με τον Ιουλιανό) είχε απαλλάξει τους Έλληνες από κάθε φορολογία. Στην Αθήνα, οι Έλληνες επιδίδονταν στις φιλοσοφικές τους ανησυχίες και ήταν πάντα ανοιχτοί σε συζητήσεις, ακόμη και για νέους θεούς. Ωστόσο, οι Έλληνες γνώριζαν ήδη επί αιώνες για τον αόρατο θεό των Ιουδαίων και τον θεωρούσαν πολύ παράξενο και εντελώς ξένο σε σχέση με τις ελληνικές αντιλήψεις.
Ο Παύλος, μιλώντας για τον δικό του θεό του Ισραήλ και τον δήθεν γιο του, τον Ιησού, και την δήθεν ανάστασή του, σκανδάλιζε ακόμη και τους Ιουδαίους συμπατριώτες του που δεν πίστευαν ότι αυτός ο Ιησούς ήταν ο μεσσίας τους. Οπότε ένα τέτοιο άτομο θα προκαλούσε πολύ περισσότερο τον εμπαιγμό των Ελλήνων που θα θεωρούσαν ανόητο το αφήγημα της ανάστασης ενός σταυρωμένου ανθρώπου εκ νεκρών όπως έλεγε το παραμύθι του Παύλου.
Ακόμη και οι ίδιοι ομολογούν ότι όταν τον άκουσαν Επικούρειοι και Στωικοί τον περιφρόνησαν («Τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρείων καὶ Στωϊκῶν φιλοσόφων συνέβαλλον αὐτῷ», «Τί ἂν θέλοι ὁ σπερμολόγος οὗτος λέγειν;»). Ο «σπερμολόγος» ήταν ένας ιδιαίτερα υποτιμητικός όρος στους φιλοσοφικούς κύκλους και σήμαινε αγράμματος και φλύαρος. Κι αν παραδέχονται αυτά οι ίδιοι οι χριστιανοί, καταλαβαίνει κανείς πόσο πιο οδυνηρή ήταν η πραγματικότητα για αυτούς.
Στα πλαίσια του προσηλυτισμού λοιπόν, ο πράκτορας Σαούλ φέρεται να προσπάθησε πάλι με τη μέθοδο της διαστροφής της πραγματικότητας, με ένα σαχλό τέχνασμα να πείσει ότι στην Αθήνα (αν δεν είναι ένα ακόμα προπαγανδιστικό χριστιανικό θρησκευτικό ψέμα) είδε έναν βωμό για τον «άγνωστο θεό» και πως αυτό αναφερόταν δήθεν στον θεό του Ισραήλ και οι Αθηναίοι δεν το ήξεραν καν! Πρόκειται για ένα φθηνό αγύρτικο διαστρεβλωτικό σόφισμα. Οι Αθηναίοι σίγουρα θα χλεύαζαν ως αδαή όποιον θα έκανε έναν τέτοιο ισχυρισμό και μόνο άσχετοι και ξένοι θα μπορούσαν να δεχτούν την πονηρή του ασυναρτησία. Διότι οι Αθηναίοι φυσικά γνώριζαν ότι ο βωμός αυτός έφερε την επιγραφή «ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ».
Η ύπαρξη βωμών για «άγνωστους θεούς» οφείλεται, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στο ότι κάποτε οι Αθηναίοι πρόσφεραν θυσίες σ' όλους τους θεούς εκτός από τον Πάνα, που γι' αυτόν το λόγο οργίστηκε μαζί τους. Έτσι αποφάσισαν να στήσουν βωμούς και να τους αφιερώσουν «σε όλους τους άγνωστους θεούς» για να μην παραλείψουν ξανά κάποιον. Σε αυτούς τους βωμούς τοποθετούσαν επιγραφή, όπως στην Αθήνα, όπου αναγραφοταν: «τοῖς θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις». Τέτοιοι «βωμοὶ δὲ θεῶν τε ὀνομαζομένων Ἀγνώστων» υπήρχαν, σύμφωνα με τον Παυσανία, επίσης στο Φάληρο και στην Ολυμπία.
Αυτό ήταν το νόημα του βωμού για «θεοῖς ἀγνώστοις» που ο Παύλος σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται οι διασκοτιστές χριστιανοί μετέτρεψε δολίως σε «ἀγνώστῳ θεῷ», παραλείποντας εκ του πονηρού το ακριβές και ολόκληρο κείμενο της επιγραφής. Δεν αφορούσε φυσικά στον θεό των Ιουδαίων που όπως προανέφερα ήταν γνωστός στους Έλληνες και όχι άγνωστος ήδη αιώνες πριν, οπότε σίγουρα δεν αναφέρονταν σε αυτόν τον «άμορφο και αόρατο θεό» των Ιουδαίων (και κατόπιν των χριστιανών) που ήταν μάλιστα και ζηλόφθων και που απαιτούσε να μην λατρεύεται κανένας άλλος θεός εκτός από αυτόν, αλλά και να καταστρέφονται οι ναοί και οι βωμοί των άλλων θεών. Γιατί αυτός είναι ένας θεός άκρως αντίθετος με το πνεύμα και νόημα του εν λόγω βωμού και της επιγραφής του!
Άλλη μια διαστροφή των χριστιανών είναι και η χρήση της αμπέλου με αναφορά στον ψευδομεσσία. Γιατί στο χριστιανικό αφήγημα ο Ιησούς φέρεται να λέει «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» [ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 15], είναι πολύ αμφίβολο να υπήρχε αυτή η φράση εκείνη την περίοδο και δη από ιουδαίους που δεν ήξεραν καν τι είναι η άμπελος στις ερήμους της Ιουδαίας. Γι’ αυτό άλλωστε ο Παύλος στην φερόμενη ομιλία του στην Αθήνα δεν αναφέρθηκε σε «άμπελο αληθινή» αλλά μίλησε αποκλειστικά για τον σταυρωμένο μεσσία των εβραϊκών προφητειών που αναστήθηκε δήθεν από τους νεκρούς. Μίλησε για τον έναν και μοναδικό θεό, το δημιουργό του κόσμου που θα κρίνει τους πάντες στον δεύτερο ερχομό του που θα γινόταν σύντομα, όπως έλεγε (και 2000 έτη μετά τίποτα δεν έγινε και ούτε θα γίνει).
Οι χριστιανοί άλλωστε είναι κατ' επάγγελμα ψεύτες ενώ ισχυρίζονται πως λένε αλήθειες και πως μόνον ο Ιησούς είναι η αλήθεια! Έτσι έγινε ο Ιησούς ακόμη και «ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» (sic) για να υπερτονίσουν ως συνήθως με τη μέθοδο της διαστροφής της πραγματικότητας ότι όλα τα άλλα τα είναι ψεύτικα, όπως π.χ. τα σχετικά με τον ελληνικό θεό Διόνυσο! Επομένως «ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» είναι ένα ακόμη μεταγενέστερο κατασκεύασμα των χριστιανών παραχαρακτών θεολόγων για να προσηλυτίσουν τους «εθνικούς» και τους «ειδωλολάτρες» ευκολότερα με δόλο, παρουσιάζοντας τον Ιησού ως υποκατάστατο του Διόνυσου.
Οι Έλληνες ήξεραν βέβαια πολύ καλά ποια ήταν η πραγματική φύση της λατρείας του Διόνυσου. Και δέχονταν ότι ένας θεός σαν τον Διόνυσο μπορεί να αναστηθεί αλλά όχι με την κυριολεκτική έννοια των χριστιανών αλλά ως φυσικός συμβολισμός των θεοτήτων της βλάστησης και της συνεχούς ανανέωσης της φύσης. Σε καμία περίπτωση δεν θα δέχονταν ότι αυτό συνέβη στην πραγματικότητα σε έναν Ιουδαίο που εκτέλεσαν οι Ρωμαίοι σαν κοινό ληστή. Και σίγουρα δεν το δέχτηκαν αυτό οι Αθηναίοι που άκουσαν τις ασυναρτησίες του πράκτορα Σαούλ. Οι Έλληνες εκείνης της εποχής, ιδίως στην Αθήνα, δεν ήταν αφελείς όπως είναι δυστυχώς οι σημερινοί ελληνόφωνοι, ενώ τους αφελείς Ρωμαίους κατόρθωσε να τους κάψει, μαζί με όλον τον χριστιανικό κόσμο!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου