Ο καημένος ο υπηρέτης αρχίζει να τρέμει. Δεν ξέρει ούτε πώς κρατάνε το σπαθί και ο κύριός του είναι φημισμένος πολεμιστής. Θα του κόψει το κεφάλι με ένα χτύπημα.
Τρέχει λοιπόν στον δάσκαλο του Ζεν, ο οποίος ήταν και δάσκαλος του πολεμιστή: ” Έχω μπλέξει. Ήταν λάθος μου, αλλά συνέβη.”
Ο δάσκαλος άκουσε την ιστορία του και είπε: ”Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Θα σου διδάξω πώς να κρατάς το σπαθί και θα σου πω επίσης ότι δεν έχει καμία σημασία, που ο κύριός σου είναι σπουδαίος πολεμιστής.
“Αυτό που μετράει είναι ο αυθορμητισμός.
Και στον αυθορμητισμό, εσύ είσαι καλύτερος, επειδή εκείνος είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Γι’ αυτό μην ανησυχείς. Να είσαι ολόκληρος και χτύπησέ τον δυνατά, επειδή αυτή είναι η μοναδική σου ευκαιρία να ζήσεις.
“Μην είσαι με μισή καρδιά, μη σκέφτεσαι ότι μπορεί να σε συγχωρήσει. Δεν θα σε συγχωρήσει ποτέ. Πρέπει να πολεμήσεις μαζί του. Τον προκάλεσες, μα δεν υπάρχει πρόβλημα. Από ό,τι μπορώ να δω, εσύ θα βγεις νικητής.”
Ο υπηρέτης δεν μπορούσε να το πιστέψει και ο δάσκαλος είπε:”Πρέπει να καταλάβεις ότι είμαι και δικός του δάσκαλος και ξέρω ότι θα συμπεριφερθεί ανάλογα μ’ αυτό που έχει διδαχθεί. Εσύ απλώς να είσαι ολόκληρος. Δώσε όλο σου τον εαυτό στον αγώνα.
“Δεν ξέρεις πού να χτυπήσεις, γι’ αυτό χτύπα παντού, χτύπα σαν τρελός!”
Ο υπηρέτης έμαθε πώς να κρατάει το σπαθίκι ύστερα πήγε στον κύριό του και τον προκάλεσε:”Τώρα είμαι έτοιμος. Για έλα, να δούμε!”
Ο σαμουράι δεν μπορούσε να το πιστέψει. Νόμιζε ότι ο υπηρέτης θα έπαιφτε κλαίγοντας στα πόδια του και θα του ζητούσε να τον συγχωρήσει. Αντίθετα όμως, εκείνος βρυχιόταν σαν λιοντάρικαι κρατούσε στα χέρια του το σπαθί του δασκάλου του Ζεν.
Ο υπηρέτης είπε:” Έλα κι ας αποφασιστεί μια για πάντα. Είτε θα επιζήσεις εσύ είτε εγώ. Και οι δυο όμως δεν μπορούμε.” Ο σαμουράι ένιωσε ένα τρέμουλο μέσα στην καρδιά του, αλλά σκέφθηκε: ” Πώς μπορεί να τα καταφέρει; Εγώ έχω εκπαιδευτεί για χρόνια, έχω πολεμήσει σε πολλούς πολέμουςκι αυτός ο καημένος ο υπηρέτης…” Έπρεπε όμως να βγάλει το σπαθί του.
Ο υπηρέτης τρελάθηκε. Χωρίς να ξέρει πού να χτυπήσει, χτυπούσε εδώ κι εκεί. Ο σαμουράι τά ‘χασε, επειδή μπορούσε να πολεμήσει με οποιονδήποτε πολεμιστή, ο οποίος ήξερε πώς να πολεμάει. Αυτός ο άνθρωπος όμως δεν ξέρει τίποτα και κάνει ό,τι του κατεβαίνει. Ο υπηρέτης τον έσπρωξε στον τοίχο κι ο σαμουράι αναγκάστηκε να του πει:” Συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ. Θα με σκοτώσεις. Δεν ξέρεις πώς να πολεμάς. Μα τι έκανες;”
Ο υπηρέτης είπε:” Το ζήτημα δεν είναι τι έκανα. Ήταν η τελευταία μου στιγμή. Ό,τι έκανα το έκανα ολοκληρωτικά.”
Ο υπηρέτης βγήκε νικητής και ο πολεμιστής πήγε στον δάσκαλο και του είπε:”Τι θαύμα έκανες; Μέσα σε πέντε λεπτά, έγινε τόσο μεγάλος πολεμιστής κι έκανε τέτοια χτυπήματα, τόσο ανόητα, που μπορούσε να με είχε σκοτώσει. Δεν ξέρει τίποτα, αλλά μπορούσε να με είχε σκοτώσει. Με έσπρωξε στον τοίχο του σπιτιού μου και έβαλε το σπαθί του πάνω στο στήθος μου. Του ζήτησα να με συγχωρήσει και του είπα πως ό,τι έκανε, καλά το έκανε και να συνεχίσει.”
Ο δάσκαλος είπε:”Πρέπει να μάθεις το μάθημα, ότι αυτό που μετράει είνα το να δίνεσαι ολοκληρωτικά. Το αν αυτό φέρει νίκη ή ήττα δεν έχει σημασία.Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτός ο άντραςδόθηκε ολοκληρωτικά. Και ο άντρας που δίνεται ολοκληρωτικά, δεν νικιέται ποτέ. Η ολότητά του είναι η νίκη του.”
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου