Μπορεί τα σκοτάδια να είναι ασφαλή, αλλά η ζωή παίζεται στη λιακάδα

Μονόπατα και για πολλά χιλιόμετρα δεν πάει ούτε δίκυκλο σε σούζα. Όσο καλός, μάγκας, έξυπνος, ικανός πιλότος κι αν είσαι. Κάποια στιγμή το όχημα θα το τραβήξει κάτω η βαρύτητα. Θα κάνεις κάποια λάθος κίνηση, κάποιο φυσικό φαινόμενο -ή πλάσμα- θα εμφανιστεί από εκεί που δεν το περιμένεις, και θα σε αναγκάσει να το προσγειώσεις σε δύο ρόδες πάλι. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένη εκ φύσεως η ζωή.

Για δύο. Μόνος σου λέει, ούτε στην κόλαση. Αλλά για να συμβαδίσουν δύο θέλει να δίνεις κιόλας. Όχι μόνο να παίρνεις. Είτε αυτό είναι συναίσθημα, είτε κουβέντες. Δεν μπορεί ο ένας να δίνει αγάπη κι ο άλλος να πετάει χαρταετό, να τον πιάνει και μετά να τον ξαναπετάει. Δε γίνεται ο ένας να μιλάει σαν να έχει φάει γλιστρίδα και ο άλλος να το παίζει Βούδας που έχει πάρει όρκο σιωπής.

Ναι, δε λέω, είναι πολύ βολικό να ακούς, να συλλέγεις πληροφορίες, να δείχνεις στωικός και συγκροτημένος κα υπομονετικός αλλά ας το παραδεχτούμε. Ή φοβάσαι μέχρι αηδίας ή απλώς είσαι συλλέκτης πληροφοριών. Και ειλικρινά θα προτιμήσω το δεύτερο γιατί το πρώτο θα σε ρίξει πολύ στα μάτια μου και δε θα το ήθελα.

Μην ανησυχείς εκεί θα σε αφήσω. Κανείς δε βγαίνει απ’ τον λάκκο που έχει σκάψει μόνος του να μπει, αν δεν το θέλει. Αν δε βλέπει λόγο και αιτία. Δυνατότητες, προοπτική και φως.

Είναι πιο ασφαλή τα σκοτάδια σε καταλαβαίνω. Μα έχω περάσει πολύ χρόνο εκεί και ευχαριστώ δε θα πάρω άλλο. Εσύ πάλι μπορεί να θες να μείνεις εκεί για πάντα. Εγώ αποφάσισα να μη φοβάμαι άλλο.

Αν δεις το φως στο τέλος του τούνελ σου και θες να με βρεις εκεί που ξεκινάει η λιακάδα, σε περιμένω. Στη διαδρομή θα έρθουν και μπόρες, και συννεφιές και καταιγίδες. Κανείς δε σου υπόσχεται μόνο ήλιο. Μα οι δυο μπορούν να βρουν πιο εύκολα τη λύση απ’ ό,τι ο καθένας μόνος του. Δυο παρέα μπορούν να προστατέψουν ο ένας τον άλλον.

Τι λες; Τολμάς;