Ο Μόνος Δρόμος προς την Αλήθεια

Είναι διαφορετικό να Βιώνεις Πραγματικά αυτό που υπάρχει, αυτό που συμβαίνει και εκ των υστέρων να το εκφράζεις διανοητικά, με όρους της διανόησης (που είναι ένα κατώτερο επίπεδο αντίληψης, τεχνητό, κατασκευασμένο με σύμβολα, τις έννοιες-λέξεις), από το να διανοείσαι, να σκέφτεσαι (δηλαδή να λειτουργείς αποκλειστικά στο διανοητικό επίπεδο) διερευνώντας την αλήθεια διανοητικά, με έννοιες-λέξεις.

Σε αυτή την περίπτωση, όταν λειτουργούμε διανοητικά, θα πρέπει να τηρούμε κάποιους λογικούς κανόνες όταν σκεφτόμαστε, μιλάμε ή συζητάμε, για να είναι η σκέψη-λόγος μας αληθινός κι όχι ψευδής. Θα πρέπει κυρίως όχι μόνο οι έννοιες-λέξεις που χρησιμοποιούμε να αντιστοιχούν σε πραγματικά (υποτίθεται) αντικείμενα αλλά και ο συνδυασμός εννοιών-λέξεων να ανταποκρίνεται σε λογικά πραγματικές σχέσεις ή καταστάσεις. Διαφορετικά η σκέψη-λόγος μας δεν έχει ουσιαστική σημασία αλλά μόνο λεκτική. Αλλά προτάσεις που μπορεί λεκτικά να είναι ορθές (επειδή περιέχουν υποκείμενο, ρήμα, κατηγορούμενο ή αντικείμενο) δεν σημαίνει ότι είναι και λογικά ορθές. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέπτονται λογικά, σκέπτονται μόνο επιφανειακά, λεκτικά. Για αυτό υπάρχει τόση σύγχυση και άγνοια.

Μπορούμε να Βιώσουμε την Πραγματικότητα όταν είμαστε σε άμεση επαφή με αυτό που υπάρχει, με αυτό που συμβαίνει. Αυτή η Προσοχή, Παρατήρηση, Αναγνώριση και Αντίδραση είναι ο μόνος δρόμος να Βιώσουμε την Πραγματικότητα.

Κοιτώντας προσεκτικά μπορούμε να δούμε ότι η αντίληψη μιας ατομικής ύπαρξης, ενός εγώ, είναι κατασκευή της σκέψης. Το εγώ δεν έχει οντολογική ουσία αλλά μόνο «λειτουργική» παρουσία. Είναι σκέψη.

Αυτό λοιπόν που δεν είναι πραγματικό, αλλά μόνο φαινομενικό, δεν μπορεί να αναδυθεί στο Επίπεδο της Πραγματικότητας, να έρθει σε άμεση επαφή με την Πραγματικότητα, να Βιώσει την Πραγματικότητα. Το μη-αληθινό δεν μπορεί να γίνει Αληθινό, Αλήθεια. Κανένα εγώ δεν μπορεί να βιώσει την Πραγματικότητα.

Ρωτάει ένα εγώ πως μπορεί το εγώ να βιώσει την Πραγματικότητα. Δεν υπάρχει δρόμος για το εγώ, δεν υπάρχει τρόπος να Βιώσει την Πραγματικότητα. Το εγώ που χρησιμοποιεί πρακτικές ή τεχνικές διαλογισμού ή προσευχής ή οτιδήποτε παρόμοιο απλά διαιωνίζει την δραστηριότητά του, παραμένοντας στο επίπεδο της σκέψης. Το εγώ που είναι στραμμένο σε εξωτερικές δραστηριότητες δεν θα βρει ποτέ την Αλήθεια.

Ο Μόνος Δρόμος προς την Αλήθεια (δηλαδή την Βίωση της Πραγματικότητας) είναι η Ίδια η Αλήθεια, να Δούμε την Αλήθεια, να δούμε αυτό που υπάρχει, αυτό που συμβαίνει πραγματικά, άμεσα, σε πραγματικό χρόνο, τώρα, εδώ κι όχι να παρερμηνεύουμε αυτό που είναι μπροστά μας ή συμβαίνει μέσα μας, ή να ακολουθούμε θεωρίες, ή να πιστεύουμε ό,τι μας λένε. Εμείς οι ίδιοι, μόνοι μας, πρέπει να δούμε την Αλήθεια. Αυτό δεν είναι ούτε διδασκαλία, ούτε πρακτική ή τεχνική, είναι η ζωή, πράξη ζωής, η μόνη Αληθινή Δράση στον Δρόμο προς την Αλήθεια.