Πολλοί από αυτούς είναι τυλιγμένοι με φτερά, φορούν χιτώνα και πολλά αστραφτερά πετράδια, ενώ στο χέρι τους κρατάνε μια λεπτή μεταλλική ράβδο. Τα πρόσωπά τους, αν και μοιάζουν ανθρώπινα, παραπέμπουν σε αγάλματα, με αρμονικά, ήρεμα, μεγάλα και κατάμαυρα μάτια. Το μυστικό της δύναμής τους -αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας τους- είναι βέβαια η δύναμη Vril.
Μερικοί αναγνώστες έχουν πιστέψει ως αληθινή την αφήγηση μιας ανώτερης υπόγειας κύριας φυλής και την ενεργειακή μορφή που ονομάζεται “Vril”, το όνομα της οποίας είναι μια συντομευμένη εκδοχή του “virile”. Μερικοί θεοσοφιστές, όπως η Helena Blavatsky, ο William Scott-Elliot και ο Rudolf Steiner, δέχτηκαν το βιβλίο ως βασισμένο σε κάποια απόκρυφη αλήθεια. Ένα βιβλίο του 1960, ‘The Morning of the Magicians’ των Jacques Bergier και Louis Pauwels, πρότεινε ότι υπήρχε μια μυστική Εταιρεία Vril στην Βαϊμάρη του Βερολίνου.
Η Vril είναι ένα είδος κοσμικής ενέργειας που ενώνει και διαπερνά τα πάντα.
Την Vril (η λέξη ίσως έχει ως ρίζα το ελληνικό βρι που δηλώνει ισχύ, δύναμη) μπορεί κανείς να την χειριστεί με την θέλησή του για να θεραπεύσει, αλλά και για να καταστρέφει. Με την βοήθεια της ράβδου, οι Vril-ya μπορούν και κατευθύνουν την πορεία της ενέργειας, ενώ τα παιδιά αυτών των πλασμάτων είναι τόσο ισχυρά, που μπορούν να εξαφανίσουν μια ολόκληρη πόλη, χάρη στην Vril που επιδέξια ξέρουν να χειρίζονται!
Το βιβλίο κλείνει με τον πρωταγωνιστή να επιστρέφει στην επιφάνεια, ανήσυχος για την ημέρα που οι φτερωτοί Vril-yla θα αναζητήσουν νέες εκτάσεις για να χτίσουν τις αποικίες τους. Τότε η ανθρωπότητα, που ζει στο εξωτερικό περίβλημα του πλανήτη, θα είναι καταδικασμένη μπροστά στην ισχύ της δύναμης Vril. Μπορεί σήμερα η ιστορία αυτή να μην μας συναρπάζει ιδιαίτερα, και ίσως σε κάποιους να θυμίζει την μυστηριώδη Δύναμη (Force) που χειρίζονται οι Ιππότες Jedi στο σύμπαν του Star Wars, αλλά στα τέλη του 19ου αιώνα προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, όπως και μια σειρά από αλυσιδωτές εξελίξεις που γέννησαν αυτό που σήμερα μας ακούγεται τόσο οικείο.
Οι πρώτοι οπαδοί της Vril
Όταν το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε στην βρετανική αγορά, πολλοί πίστεψαν πως αναφερόταν σε κάτι ρεαλιστικό. Μπορεί ο κόσμος των Vril-ya κάτω από το έδαφος να ήταν μια μυθοπλασία/ αλληγορία, η δύναμη Vril όμως πρέπει να ήταν αληθινή! Ο διάσημος συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής George Bernard Shaw είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα περί Vril. Ίσως όμως ο πρώτος που υιοθέτησε την έννοια ήταν ο Γάλλος πρόξενος και συγγραφέας Louis Jacolliot, που στα βιβλία τον In Les Fils de Dieu (1873) και Les Traditions Indo-Europeennes (1876) υποστηρίζει εκτός των άλλων πως συνάντησε πραγματικούς μύστες της δύναμης Vril, ανάμεσα στους ασκητές του Τζαϊνισμού, στο Mysore και το Gujarat της Ασίας.
Οι ισχυρισμοί του πρέσβη, καθώς και η φήμη που κάλυπτε το βιβλίο, έπεισαν λίγο αργότερα και την μητέρα της Θεοσοφίας, Έλενα Μπλαβάτσκυ (αλίμονο). Έτσι, επαναλαμβάνει την πίστη στην ύπαρξη της μαγικής δύναμης Vril στα έργα της Isis Unveiled (1877) και The Secret Doctrine (1888). Μονάχα που τα μυστικά για το χειρισμό της δεν κατείχαν κάποια εσωγήινα πλάσματα, αλλά μια ελίτ πνευματικών υπεράνθρωπων, που εργάζονται μυστικά για την ευημερία της ανθρωπότητας.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο επίσης θεοσοφιστής William Scott-Elliot στο βιβλίο του The Story of Atlantis & The Lost Lemuria (1896) θα γράψει πως οι απίστευτες πτητικές μηχανές της ατλάντειας αυτοκρατορίας κινούνταν χάρη στην δύναμη Vril! Η θεωρία αυτή έδωσε την ιδέα για την δημιουργία μιας περίεργης μυστικής ναζιστικής, εταιρίας/στοάς, που σκοπό είχε την κατασκευή πραγματικών ιπτάμενων μηχανών (δίσκων) που θα εκμεταλλεύονταν αυτήν την μορφή ελεύθερης ενέργειας.
Για την ναζιστική αυτή ομάδα και τα παράξενα πειράματά της θα μιλήσουμε στην συνέχεια, αφού πρώτα δούμε για τον εμπνευστή της θεωρίας περί Vril, τον Λόρδο Edward George Earle Bulwer-Lytton.
Ο Παράξενος Λόρδος Bulwer-Lytton.
Δυο ήταν οι λόγοι για τους οποίους η δύναμη Vril βρήκε τόσο γρήγορα πολλούς και ένθερμους υποστηρικτές. Από την μια, η έννοια αυτή καθ’ εαυτή σχετίζεται με ποικίλες υπαρκτές αποκρυφιστικές θεωρίες, αφετέρου η ζωή του Λόρδου Lytton ήταν βουτηγμένη στο μυστήριο. Ο Lytton (1803-1873) ήταν Άγγλος συγγραφέας και πολιτικός. Υπηρέτησε ως μέλος του κοινοβουλίου των Whig από το 1831 έως το 1841 και ως Συντηρητικός από το 1851 έως το 1866. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών για τις Αποικίες από τον Ιούνιο του 1858 έως τον Ιούνιο του 1859, επιλέγοντας τον Richard Clement Moody ως ιδρυτή της British Columbia. Αρνήθηκε το στέμμα της Ελλάδας το 1862 μετά την παραίτηση του βασιλιά Όθωνα. Δημιουργήθηκε ο Baron Lytton of Knebworth το 1866.
Ήταν γιος στρατηγού και αριστοκράτης, γεγονός που τον οδήγησε στην πολιτική και τις τέχνες. Η λογοτεχνία ήταν κάτι που τον κέρδισε και ο ίδιος μπόρεσε να κερδίσει την αγάπη του αναγνωστικού κοινού. Από την πένα του Bulwer-Lytton βγήκαν γνωστά έργα, όπως το The Last Days of Pompeii (1834), The Haunted and the Haunters (1834) και άλλα 24 βιβλία, όλα έργα που άπτονται της ιστορικής φαντασίας και του μυστηρίου. Το 1842, όμως, θα δημοσιεύσει την αποκρυφιστική περιπέτεια Zanoni, όπου πρωταγωνιστεί η Ροδοσταυρική αδελφότητα, το μυστικό της Αθανασίας και ένα μυστηριώδες πνεύμα.
Η λογοτεχνική καριέρα του Bulwer-Lytton ξεκίνησε το 1820 με την δημοσίευση ενός βιβλίου με ποιήματα και κάλυψε μεγάλο μέρος του 19ου αιώνα. Έγραψε σε διάφορα είδη, όπως ιστορική φαντασία, μυστήριο, ρομαντισμό, αποκρυφισμό και επιστημονική φαντασία. Χρηματοδότησε τον εξωφρενικό τρόπο ζωής του με ποικίλη και παραγωγική λογοτεχνική παραγωγή, μερικές φορές δημοσιεύοντας ανώνυμα. Τα λογοτεχνικά έργα του Bulwer-Lytton ήταν πολύ δημοφιλή και τα μυθιστορήματά του το απέφεραν μεγάλη περιουσία. Έχει εφεύρει τις φράσεις «ο μεγάλος άπλυτος», «η επιδίωξη του παντοδύναμου δολαρίου», «η πένα είναι ισχυρότερη από το σπαθί» και «ο κάτοικος στο κατώφλι».
Το Vril: The Power of the Coming Race, που αρχικά δημοσιεύτηκε ως The Coming Race, είναι ένα μυθιστόρημα του Edward Bulwer-Lytton, που εκδόθηκε ανώνυμα το 1871
Έπειτα ήρθε μια απότομη πτώση της λογοτεχνικής φήμης του, έτσι ώστε να είναι γνωστός για λίγα περισσότερα από την πολύ παρωδημένη γραμμή ανοίγματος ενός έργου «Ήταν μια σκοτεινή και θυελλώδης νύχτα…», τις πρώτες λέξεις του μυθιστορήματός του Paul Clifford (1830). Ο σαρδωνικός Διαγωνισμός Μυθοπλασίας Bulwer-Lytton επιχειρεί να βρει την “αρχική πρόταση του χειρότερου όλων των πιθανών μυθιστορημάτων”.
Το περιεχόμενο του μυθιστορήματος έκανε αρκετούς να πιστέψουν πως ο Lytton ήταν μέλος μια κάποιας μυητικής οργάνωσης. Μάλιστα, ο Λάβκραφτ στην μελέτη του ‘Ο Υπερφυσικός Τρόμος στην Λογοτεχνία’ (1927) έγραψε πως ‘ο Lytton είχε διδαχθεί τα ξόρκια που αναφέρει στα κείμενά του από τον καμπαλιστή Eliphas Levi’.
Ο μεταφραστής και επιμελητής της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου Δημήτριος Πολύχρονης υποστηρίζει πως ο Bulwer-Lytton ήταν μυημένος στην «μυσταγωγική παράδοση του Μαρτινισμού και του αληθούς Ροδοσταυρισμού».
Η αγγλική κοινωνία Ροδοσταυρών, που ιδρύθηκε το 1867 από τον Robert Wentworth Little, ισχυρίστηκε ότι ο Bulwer-Lytton ήταν ο «Μεγάλος Προστάτης» τους, αλλά έγραψε στην κοινωνία παραπονούμενος ότι ήταν «εξαιρετικά έκπληκτος» από την χρήση του τίτλου, καθώς «ποτέ δεν ενέκρινε τέτοια». Ωστόσο, ορισμένες εσωτερικές ομάδες συνέχισαν να ισχυρίζονται ότι ο Bulwer-Lytton είναι δικός τους, κυρίως επειδή ορισμένα από τα γραπτά του -όπως το βιβλίο Zanoni του 1842- έχουν συμπεριλάβει Ροδοσταυρικές και άλλες εσωτερικές έννοιες. Σύμφωνα με το Fulham Football Club, κάποτε διέμενε στο αρχικό Craven Cottage, σήμερα ο χώρος του σταδίου τους.
Πουθενά, δεν υπάρχουν τα ντοκουμέντα που να το επιβεβαιώνουν, εκτός από το ότι ήταν Ελευθεροτέκτονας, κάτι που διακρίνεται και από το μικρό του ποίημα, ‘The Mystic Art’. Γεγονός, πάντως, είναι πως κάτι περίεργο συνέβαινε στην προσωπική του ζωή. Μάλιστα σε επιστολή του το 1870 έγραψε πως:
«Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους δεν δύναμαι να υπεισέλθω στο ζήτημα της Αδελφότητας των Ροδόσταυρων -μιας εταιρίας που υφίσταται και σήμερα, αλλά της οποίας η ονομασία δεν μπορεί να αναγνωρισθεί έξω από τις τάξεις της. »Πριν λίγο καιρό, μια ομάδα αυτοαποκαλούμενη Ροδοσταυρική [η Societas Rosicruciana in Anglia] και ισχυριζόμενη ότι κατείχε πλήρως την γνώση όλων των μυστηρίων της Τέχνης, ήλθε σε επαφή μαζί μου. Ως απάντηση τους απέστειλα το κωδικοποιημένο σημείο του Μεμυημένου. Κανένας τους δεν μπορούσε να το ερμηνεύσει.»
Η ατμόσφαιρα μυστηρίου που περιέβαλε τον Λόρδο Bulwer-Lytton ενίσχυε την σημασία της δύναμης Vril. Το γεγονός πως πρέπει να ήταν κάπου μυημένος έκανε αρκετούς να δώσουν περισσότερο βάρος στους ισχυρισμούς του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος, για να εξηγήσει καλύτερα την φύση αυτής της απίστευτης δύναμης, χρησιμοποίησε τους επιστημονικούς όρους της εποχής του.
Ο Bulwer-Lytton έγραψε πολλά άλλα έργα, συμπεριλαμβανομένου του ‘Vril: The Power of the Coming Race’ (1871), το οποίο βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο ενδιαφέρον του για τον αποκρυφισμό και συνέβαλε στην πρώιμη ανάπτυξη του είδους της επιστημονικής φαντασίας. Η ιστορία του για μια υπόγεια φυλή που περιμένει να ανακτήσει την επιφάνεια της Γης είναι ένα πρώιμο θέμα επιστημονικής φαντασίας. Το βιβλίο έκανε δημοφιλή την θεωρία της Κούφιας Γης και ενέπνευσε τον ναζιστικό μυστικισμό.
Ο όρος Vril έδωσε το όνομά του στο εκχύλισμα κρέατος Bovril. Το βιβλίο ήταν επίσης το θέμα μιας εκδήλωσης συγκέντρωσης κεφαλαίων που πραγματοποιήθηκε στο Royal Albert Hall το 1891, στο Vril-Ya Bazaar και στο Fete. Το “Vril” υιοθετήθηκε από θεοσοφιστές και αποκρυφιστές από την δεκαετία του 1870 και συνδέθηκε στενά με τις ιδέες ενός εσωτερικού νεοναζισμού μετά το 1945.
Ο Bulwer-Lytton υπέφερε καιρό από ασθένεια του αυτιού και τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια της ζωής του ζούσε στο Torquay φροντίζοντας την υγεία του. Μετά από μια επέμβαση για την θεραπεία της κώφωσης, ένα απόστημα σχηματίστηκε στο αυτί και έσκασε. υπέμεινε έντονους πόνους για μια εβδομάδα και πέθανε στις 2 το πρωί της 18ης Ιανουαρίου 1873, λίγο πριν τα 70ά του γενέθλια. Η αιτία του θανάτου ήταν ασαφής, αλλά θεωρήθηκε ότι η μόλυνση είχε επηρεάσει τον εγκέφαλό του και προκάλεσε κρίση. Παρά την επιθυμία του, ο Bulwer-Lytton τιμήθηκε με ταφή στο Αβαείο του Γουέστμινστερ.
Την δύναμη Vril διαχειρίζονται μυστηριώδη υπερδύναμα πλάσματα με φτερά, που βρήκαν καταφύγιο κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Μύθος ή πραγματικότητα;
Είναι αληθινή ή μυθολογία η δύναμη Vril;
Στο κεφάλαιο VII ο Lytton εξηγεί πως:
«Σε καμιά από τις γλώσσες που ξέρω δεν υπάρχει ακριβές συνώνυμο της Vril. Θα την περιέγραφα σαν ηλεκτρισμό, αν και στις πολλαπλές εκδηλώσεις της συμπεριλαμβάνει και άλλες δυνάμεις της φύσης, που οι δικοί μας επιστήμονες αποδίδουν με διαφορετική ονοματολογία, όπως ο μαγνητισμός, ο γαλβανισμός, κ.τ.λ. »Τούτος ο λαός [Vril-ya] πιστεύει ότι με την Vril κατόρθωσε την ενοποίηση των ενεργειακών παραγόντων της φύσης
»Οι επιστήμονες που κατοικούν στα έγκατα της γης ισχυρίζονται πως μέσω μιας συγκεκριμένης εφαρμογής της Vril μπορούν να προκαλέσουν αυξομειώσεις στην θερμοκρασία του περιβάλλοντος -κοινώς να επηρεάσουν το κλίμα. »Ισχυρίζονται ακόμα ότι άλλες εφαρμογές, παραπλήσιες μ’ εκείνες του μεσμερισμού, της ηλεκτροβιολογίας, της οντικής δύναμης κ.τ.λ., που όμως εφαρμόζονται επιστημονικά μέσω αγωγών Βριλ, επηρεάζουν το νου και το σώμα, τα ζώα και τα φυτά, σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο που ξεπερνούν όλες τις φανταστικές ιστορίες που λέγονται για τους μυστικιστές μας. »Όλες αυτές τις ενέργειες τις αποκαλούν με το κοινό όνομα Vril.»
Για να ενισχύσει την πειστικότητα όλων των παραπάνω, ο συγγραφέας αναφέρει σκόρπια μέσα στο βιβλίο ονόματα γνωστών επιστημόνων της εποχής: τον χημικό Michael Faraday, τον ζωολόγο Jean Agassiz, τον γεωλόγο Charles Lyell και πολλούς άλλους, συνθέτοντας έτσι μια αρκετά αληθοφανή εικόνα για την δύναμη Vril. Ήταν αυτή ακριβώς άλλωστε, η επιστημονοφάνεια του όλου θέματος, που έκανε μια μερίδα ανθρώπων να ιδρύσουν την περίφημη Εταιρία Vril, θέτοντας τις βάσεις του ναζιστικού μυστικισμού…
Οι Ναζιστικές έρευνες για την δύναμη Vril.
Το 1923 ο Πολωνός εξερευνητής Ferdinand Ossendowsky έγραψε στο βιβλίο του ‘Beasts, Men and Gods’ για μια προφητεία που δόθηκε σε κάποιον Λάμα του Θιβέτ. Σύμφωνα με αυτήν, το έτος 2029, οι κάτοικοι του υπόγειου κόσμου της Agartha θα επιστρέφουν στην επιφάνεια του κόσμου για να τον κυβερνήσουν. Θα μπορούσε αυτοί να ήταν οι Vril-ya; Ερωτήσεις όπως αυτές θέτονταν σοβαρά στις αρχές του 20ού αιώνα. Έτσι, εκείνη την εποχή σχηματίστηκε στην Γερμανία μια μυστική/μυστικιστική εταιρία, που σκοπό είχε να εξερευνήσει τα μυστήρια της δύναμης Vril, οπλίζοντας με τις απίστευτες εφαρμογές της το μετέπειτα ναζιστικό έθνος. Μάλιστα, για την επίτευξη καλύτερου ελέγχου στην ενέργεια Vril, τα μέλη της ομάδας εργάζονταν πάνω στις ασκήσεις του Ιησουίτη Ιγνάτιου Αογιόλα, που ως Βάσκος που ήταν, μετέφερε την μυστική ‘Παράδοση των Ατλάντων’.
Η Εταιρία Vril, λοιπόν, ήταν εσωτερικό παρακλάδι της Εταιρίας της Θούλης, μόνο που δεν ξέρουμε αν υπήρξε πραγματικά! Ήταν η Εταιρία Vril μια οργάνωση-φάντασμα; Θα μπορούσε! Βλέπετε, όλη η ιστορία ξεκινάει το 1960, όταν οι Louis Pauwels και Jacques Bergier θα εκδώσουν την μελέτη τους ‘Le Matin des Magiciens’, το θεμέλιο (αν και αμφιλεγόμενο) λίθο της σύγχρονης Εναλλακτικής Αναζήτησης.
Οι δυο συγγραφείς λοιπόν, έχοντας επηρεαστεί βαθιά από το άρθρο ‘Ψευδό-Επιστήμη στην Χώρα των Ναζί’ που δημοσίευσε το 1947 στο Astounding Science Fiction ο Γερμανός επιστήμονας πυραύλων Willy Ley, θα γράψουν πως στο Βερολίνο ο στρατηγός Karl Ernst Haushofer είχε ιδρύσει έναν κύκλο έρευνας των ιδιοτήτων της δύναμης Vril. Η δήλωση αυτή προκάλεσε μια αλυσιδωτή φιλολογία, φτάνοντας μέχρι και το 1992, όταν οι Norbert Jurgen-Ratthofer και Ralf Ettl θα εκδώσουν στα γερμανικά το ‘Das Vril- Projekt’, συνδέοντας το όλο θέμα με εξωγήινους και ιπτάμενους δίσκους!
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ομάδα που αναφέρεται από τον Nicholas Goodrick-Clarke ως ο Κύκλος της Βιέννης επεξεργάστηκε έναν εσωτερικό νεοναζισμό που συνέβαλε στην κυκλοφορία του θέματος Vril σε ένα νέο πλαίσιο. Στα γραπτά τους, ο Vril συνδέεται με τα ναζιστικά UFO και την έννοια του Black Sun. Ο Julian Strube έγραψε ότι μια νεότερη γενιά που σχετίζεται με το Tempelhofgesellschaft, συνέχισε το έργο του Κύκλου της Βιέννης και ασκεί συνεχή επιρροή στις πιο κοινές έννοιες του Vril. Αυτές οι έννοιες δεν είναι δημοφιλείς μόνο στους νεοναζιστικούς κύκλους αλλά και σε ταινίες ή παιχνίδια υπολογιστή, όπως το Iron Sky, το Wolfenstein και το Call of Duty.
Κυκλοφορεί μια ακαδημαϊκή εργασία με τίτλο ‘Vril: An Occult Ur-Power in Theosophy and Esoteric Neonazism’ από τον υποψήφιο διδάκτορα Julian Strube. To βιβλίο αυτό συγκεντρώνει ολόκληρη την ιστορία της Δύναμης Vril αναδεικνύοντας το εύρος της παραφιλολογίας που έχει καλύψει αυτό το θέμα αρκετά χρόνια τώρα. Ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, όμως, είναι πως κάνει σαφή τον λόγο για τον οποίο η διεθνής επιστημονική κοινότητα, και δη η Γερμανική, έχει ταυτίσει τόσο έντονα έννοιες όπως εσωτερισμός, Vril και μαγεία με πολιτικές ιδεολογίες όπως ο φασισμός και ο αντισημιτισμός. Είναι πολλοί οι παράμετροι που καθιέρωσαν την σύνδεση αυτή στην συνείδηση των περισσοτέρων. Οι ουσιαστικοί λόγοι, όμως, δεν είναι ιστορικοί, αλλά αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης παραμυθίας!
Βιβλία όπως ‘Η Αυγή των Μάγων’, αλλά και εκατοντάδες άλλα που κυκλοφόρησαν αργότερα μιμούμενα τις ιδέες των Pauwels και Bergier, επέφεραν μεν την εκλαΐκευση θεμάτων που μέχρι τότε αφορούσαν λίγους, συνέδεσαν όμως επικίνδυνα τον εσωτερισμό με την πολιτική και τον απολυταρχισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αλυσιδωτές παρεξηγήσεις που φτάνουν μέχρι σήμερα και στην χώρα μας. Είναι ευτυχές, λοιπόν, που το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι σοβαρές ιστορικές μελέτες πάνω στο χώρο του occultism, έτσι ώστε το όλο θέμα να αποδαιμονοποιηθεί, για να μπορούν οι μελλοντικές γενιές ελεύθερα να εξερευνήσουν το βάθος θεωριών όπως είναι η δύναμη Vril.
Η ιστορία μας, όμως, γίνεται ακόμη πιο περίεργη, όταν ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Exeter Nicholas Goodrick- Clarke, στο βιβλίο του ‘Μαύρος Ήλιος’ (2002), θα δείξει πως στις αρχές του περασμένου αιώνα υπήρχε πραγματικά μια ομάδα που μελετούσε την Vril! Συγκεκριμένα, υπάρχει ένα εξαιρετικά σπάνιο κείμενο με τίτλο ‘Vril: Die Kosmische Urkraft’ (1930), που φέρει την υπογραφή της ομάδας Reichsarbeitsgemeinshaft και εξιστορεί την ίδρυση της οργάνωσης το 1925, με στόχο την έρευνα στην δύναμη Vril και σε άλλες μορφές ελεύθερης ενέργειας με την χρήση «ψυχο-σωματικής τεχνολογίας» σειρά Vril Compendium του Έλληνα Gerry Vassilatos) ή ακόμη πιο παράξενες θεωρίες, όπως εκείνη που θέλει τα Vril να είναι εσωγήινοι νάνοι που βγαίνουν κοντά στα Βριλήσσια και για να επικοινωνήσεις μαζί τους πρέπει να βρεις το μυστικό τους κρύσταλλο!
Ανεξάρτητα πάντως από όλα τα προηγούμενα, η δύναμη Vril είναι μια πραγματικότητα. Μπορεί κάθε εποχή και κάθε δόγμα να χρησιμοποιεί την δική του λέξη, πρόκειται όμως για κάτι το εντελώς αληθινό -την ενέργεια της ζωής. Θα συναντήσετε το ίδιο concept με ποικίλους όρους: life force, πράνα, τσι, βιοενέργεια, εναέριο εύπλαστο ρευστό… περιγράφουν όμως πάντα το ίδιο φαινόμενο.
«Άλλες εφαρμογές της δύναμης Vril, παραπλήσιες μ’ εκείνες του μεσμερισμού, της ηλεκτροβιολογίας, της οντικής δύναμης κ.τ.λ, επηρεάζουν το νου και το σώμα, τα ζώα και τα φυτά, σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο, που ξεπερνούν όλες τις φανταστικές ιστορίες που λέγονται για τους μυστικιστές μας.» Λόρδος Edward Lytton.
Περίληψη της υπόθεσης
Ένας νεαρός, ανεξάρτητος, πλούσιος ταξιδιώτης (ο αφηγητής) επισκέπτεται έναν φίλο, έναν μηχανικό ορυχείων. Εξερευνούν ένα φυσικό χάσμα σε ένα ορυχείο που έχει εκτεθεί από έναν εξερευνητικό άξονα. Ο αφηγητής φτάνει στο βάθος του χάσματος με ασφάλεια, αλλά το σκοινί σπάει και ο φίλος του σκοτώνεται. Ο αφηγητής βρίσκει το δρόμο του σε έναν υπόγειο κόσμο που καταλαμβάνεται από όντα που μοιάζουν με αγγέλους. Γίνεται φίλος με το πρώτο ον που συναντά, που τον ξεναγεί σε μια πόλη που θυμίζει αρχαία αιγυπτιακή αρχιτεκτονική. Ο εξερευνητής συναντά την σύζυγο του οικοδεσπότη του, τους δύο γιους και την κόρη του που μαθαίνουν να μιλούν αγγλικά μέσω ενός αυτοσχέδιου λεξικού κατά την διάρκεια του οποίου ο αφηγητής τους διδάσκει ασυναίσθητα την γλώσσα.
Ο ήρωας ανακαλύπτει ότι αυτά τα όντα, που αυτοαποκαλούνται Vril-ya, έχουν μεγάλες τηλεπαθητικές και άλλες παραψυχολογικές ικανότητες, όπως να μπορούν να μεταδίδουν πληροφορίες, να απαλλαγούν από τον πόνο και να κοιμίζουν τους άλλους. Ο αφηγητής προσβάλλεται από την ιδέα ότι οι Vril-ya είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι να μαθαίνουν γι ‘αυτόν παρά να μαθαίνει γι ‘αυτούς. Παρόλα αυτά, ο οδηγός (που αποδεικνύεται δικαστής) και ο γιος του Taë φέρονται ευγενικά απέναντί του.
Ο αφηγητής σύντομα ανακαλύπτει ότι οι Vril-ya είναι απόγονοι ενός προκατακλυσμιαίου πολιτισμού που ονομάζεται Ana, οι οποίοι ζουν σε δίκτυα σπηλαίων που συνδέονται με σήραγγες. Αρχικά κάτοικοι της επιφάνειας, διέφυγαν υπόγεια πριν από χιλιάδες χρόνια για να γλιτώσουν από μια τεράστια πλημμύρα και απέκτησαν μεγαλύτερη δύναμη αντιμετωπίζοντας και κυριαρχώντας στις σκληρές συνθήκες της Γης.
Το μέρος όπου κατέβηκε ο αφηγητής στεγάζει 12.000 οικογένειες, μια από τις μεγαλύτερες ομάδες. Η κοινωνία τους είναι μια τεχνολογικά υποστηριζόμενη Ουτοπία, με κύριο μεταξύ των εργαλείων τους ένα «διαπερατό υγρό» που ονομάζεται «Vril», μια λανθάνουσα πηγή ενέργειας που οι πνευματικά ανυψωμένοι οικοδεσπότες μπορούν να κυριαρχήσουν μέσω της εκπαίδευσης της θέλησής τους, σε βαθμό που εξαρτάται για την κληρονομική τους σύσταση.
Αυτή η κυριαρχία τους δίνει πρόσβαση σε μια εξαιρετική δύναμη που μπορεί να ελεγχθεί κατά βούληση. Είναι αυτό το ρευστό που χρησιμοποιούν οι Vril-ya για να επικοινωνήσουν με τον αφηγητή. Οι δυνάμεις του Vril περιλαμβάνουν την ικανότητα να θεραπεύει, να αλλάζει και να καταστρέφει όντα και πράγματα. Οι καταστροφικές δυνάμεις ιδιαίτερα είναι τεράστιες, επιτρέποντας σε μερικά μικρά παιδιά Vril-ya να καταστρέψουν ολόκληρες πόλεις εάν χρειαστεί.
Οι άνδρες (που ονομάζονται An, προφέρονται “Arn”) και οι γυναίκες (που ονομάζονται Gy, προφέρονται “Gee”) έχουν ίσα δικαιώματα. Οι γυναίκες είναι πιο δυνατές και μεγαλύτερες από τους άνδρες. Οι γυναίκες είναι επίσης αυτές που επικρατούν στις ρομαντικές σχέσεις. Παντρεύονται για τρία χρόνια, μετά τα οποία οι άνδρες επιλέγουν αν θα παραμείνουν παντρεμένοι ή αν θα είναι ελεύθεροι. Η γυναίκα μπορεί στην συνέχεια να κυνηγήσει έναν νέο σύζυγο. Ωστόσο, σπάνια κάνουν την επιλογή να ξαναπαντρευτούν.
Η θρησκεία τους θέτει την ύπαρξη ενός ανώτερου όντος, αλλά δεν μένει στην φύση του. Οι Vril-ya πιστεύουν στην μονιμότητα της ζωής, η οποία σύμφωνα με αυτούς δεν καταστρέφεται αλλά απλώς αλλάζει μορφή.
Ο αφηγητής υιοθετεί την ενδυμασία των οικοδεσποτών του και αρχίζει επίσης να υιοθετεί τα έθιμά τους. Η κόρη του οδηγού, η Ζι, τον ερωτεύεται και λέει στον πατέρα της, ο οποίος διατάζει τον Taë να τον σκοτώσει με το ραβδί του. Τελικά τόσο ο Taë όσο και ο Zee συνωμοτούν ενάντια σε μια τέτοια εντολή, και ο Zee οδηγεί τον αφηγητή στο ίδιο χάσμα που κατέβηκε για πρώτη φορά. Επιστρέφοντας στην επιφάνεια, προειδοποιεί ότι με τον καιρό οι Vril-ya θα ξεμείνουν από κατοικήσιμο χώρο υπόγεια και θα διεκδικήσουν την επιφάνεια της Γης, καταστρέφοντας την ανθρωπότητα στην διαδικασία, εάν χρειαστεί.
Οι χρήσεις της δύναμης Vril
Οι χρήσεις του Vril στο μυθιστόρημα μεταξύ των Vril-ya ποικίλλουν από καταστροφή, σε θεραπεία. Σύμφωνα με την Zee, την κόρη του οικοδεσπότη του αφηγητή, η Vril μπορεί να μετατραπεί στον ισχυρότερο όπλο για όλα τα είδη ύλης, τόσο έμψυχα όσο και άψυχα. Μπορεί να καταστρέψει σαν κεραυνός ή να αναπληρώσει την ζωή, να θεραπεύσει ή να θεραπεύσει. Χρησιμοποιείται για να διασχίσει δρόμους μέσω στερεάς ύλης. Το φως του λέγεται ότι είναι πιο σταθερό, πιο μαλακό και πιο υγιές από αυτό από οποιοδήποτε εύφλεκτο υλικό. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας για την ενεργοποίηση μηχανισμών. Το Vril μπορεί να αξιοποιηθεί με την χρήση του προσωπικού Vril ή με την διανοητική συγκέντρωση.
Ένα στέλεχος Vril είναι ένα αντικείμενο σε σχήμα ραβδιού ή ραβδιού που χρησιμοποιείται ως κανάλι για το Vril. Ο αφηγητής το περιγράφει ως κοίλο με «στάσεις», «κλειδιά» ή «ελατήρια» στα οποία το Vril μπορεί να αλλοιωθεί, να τροποποιηθεί ή να κατευθυνθεί είτε να καταστρέψει είτε να θεραπεύσει. Το προσωπικό είναι περίπου στο μέγεθος ενός μπαστούνι, αλλά μπορεί να επιμηκυνθεί ή να κοντύνει ανάλογα με τις προτιμήσεις του χρήστη. Η εμφάνιση και η λειτουργία του προσωπικού Vril διαφέρει ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, κ.λπ. άλλοι, για θεραπεία. Τα ραβδιά των παιδιών λέγεται ότι είναι πολύ πιο απλά από αυτά των σοφών, σε αυτά των συζύγων και των μητέρων αφαιρείται το καταστροφικό μέρος ενώ τονίζονται οι θεραπευτικές πτυχές.
Δημοσιεύσεις για το Vril Society στα γερμανικά
Το βιβλίο των Jacques Bergier και Louis Pauwels κυκλοφόρησε στα γερμανικά με τίτλο: Aufbruch ins dritte Jahrtausend: von der Zukunft der phantastischen Vernunft (κυριολεκτικά Αναχώρηση στην Τρίτη Χιλιετία: Το μέλλον του φανταστικού λόγου) το 1969.
Στο βιβλίο του Black Sun, ο καθηγητής Nicholas Goodrick-Clarke αναφέρεται στην έρευνα του Γερμανού συγγραφέα Peter Bahn. Ο Bahn γράφει στο δοκίμιό του το 1996, “Das Geheimnis der Vril-Energie” (“Το μυστικό της ενέργειας Vril”), για την ανακάλυψή του μιας σκοτεινής εσωτερικής ομάδας που αυτοαποκαλείται “Reichsarbeitsgemeinschaft”, η οποία αποκαλύφθηκε σε μια σπάνια του 1930 δημοσίευση Vril. Die Kosmische Urkraft (Vril, η κοσμική στοιχειώδης δύναμη) που γράφτηκε από ένα μέλος αυτής της ομάδας με έδρα το Βερολίνο, με το ψευδώνυμο “Johannes Täufer” (γερμανικά: “John [ο] Βαπτιστής”).
Το φυλλάδιο των 60 σελίδων που δημοσιεύτηκε από τον σημαντικό αστρολογικό εκδότη, Otto Wilhelm Barth (τον οποίο ο Bahn πιστεύει ότι ήταν “Täufer”), λέει λίγα πράγματα για την ομάδα εκτός από το ότι ιδρύθηκε το 1925 για να μελετήσει τις χρήσεις της ενέργειας Vril. Ο Γερμανός ιστορικός Julian Strube έχει υποστηρίξει ότι η ιστορική ύπαρξη του “Reichsarbeitsgemeinschaft” μπορεί να θεωρηθεί άσχετη με την μεταπολεμική εφεύρεση της Εταιρείας Vril, καθώς ο Pauwels και ο Bergier ανέπτυξαν τις ιδέες τους χωρίς καμία γνώση αυτής της πραγματικής συσχέτισης. Ο Strube έδειξε επίσης ότι η δύναμη Vril ήταν άσχετη με τα άλλα μέλη του “Reichsarbeitsgemeinschaft”, που ήταν υποστηρικτές των θεωριών του Αυστριακού εφευρέτη Karl Schappeller (1875-1947).
Είναι η δύναμη Vril ο ζωικός μαγνητισμός;
Έρευνα έδειξε ότι ο Bulwer-Lytton ανέπτυξε τις ιδέες του για το “Vril” με φόντο την μακροχρόνια ενασχόλησή του με τις απόκρυφες φυσικές δυνάμεις, οι οποίες συζητήθηκαν ευρέως εκείνη την εποχή, ειδικά σε σχέση με τον ζωικό μαγνητισμό, ή αργότερα, τον πνευματισμό.
Ο ζωικός μαγνητισμός, γνωστός και ως μεσμερισμός, είναι μια θεωρία που εφευρέθηκε από τον Γερμανό γιατρό Φραντς Μέσμερ τον 18ο αιώνα. Θεωρεί την ύπαρξη μιας αόρατης φυσικής δύναμης (Lebensmagnetismus) που κατέχεται από όλα τα ζωντανά όντα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, των ζώων και των λαχανικών. Ισχυρίστηκε ότι η δύναμη θα μπορούσε να έχει σωματικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας.
Η βιταλιστική θεωρία προσέλκυσε πολλούς οπαδούς στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες και ήταν δημοφιλής τον 19ο αιώνα. Οι ασκούμενοι ήταν συχνά γνωστοί ως μαγνητιστές και όχι ως γιατροί. Είχε σημαντική επιρροή στην ιατρική για περίπου 75 χρόνια από τις απαρχές του το 1779, και συνέχισε να έχει κάποια επιρροή για άλλα 50 χρόνια. Εκατοντάδες βιβλία γράφτηκαν για το θέμα μεταξύ 1766 και 1925, αλλά δεν εφαρμόζεται πλέον σήμερα παρά μόνο ως μια μορφή εναλλακτικής ιατρικής.
Στα προηγούμενα μυθιστορήματά του Zanoni (1842) και A Strange Story (1862), ο Bulwer-Lytton είχε συζητήσει τον ηλεκτρισμό και άλλους «υλικούς παράγοντες» ως πιθανές φυσικές αιτίες για απόκρυφα φαινόμενα. Στο The Coming Race, αυτές οι ιδέες συνεχίζονται στο πλαίσιο μιας σατιρικής κριτικής των σύγχρονων φιλοσοφικών, επιστημονικών και πολιτικών ρευμάτων. Σε μια επιστολή προς τον φίλο του John Forster, ο Bulwer-Lytton εξήγησε τα κίνητρά του:
“Δεν εννοούσα το Vril για τον μεσοθυμισμό, αλλά για τον ηλεκτρισμό, που αναπτύχθηκε σε χρήσεις που δεν μπορούν να μαντευτούν ακόμα, και συμπεριλαμβανομένου ό,τι μπορεί να υπάρχει αυθεντικό στον μεσοθυμισμό, το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα απλό ρεύμα διακλάδωσης του ενός μεγάλου ρευστού που διαπερνά όλη την φύση. Ωστόσο, δεν είμαι σε καμία περίπτωση παντρεμένος με την Vril, αν μπορείτε να προτείνετε κάτι άλλο για να πραγματοποιηθεί αυτό το νόημα, δηλαδή ότι η επερχόμενη φυλή, αν και παρόμοια με εμάς, έχει ωστόσο αποκτήσει με κληρονομική μετάδοση κ.λπ. ορισμένες διακρίσεις που την κάνουν ένα διαφορετικό είδος και περιέχει δυνάμεις που δεν μπορούσαμε να επιτύχουμε μέσα από μια αργή ανάπτυξη του χρόνου. έτσι ώστε αυτή η φυλή να μην συγχωνευθεί, αλλά να μας καταστρέψει.
Τώρα, καθώς ορισμένα σώματα είναι φορτισμένα με ηλεκτρισμό όπως η τορπίλη ή το ηλεκτρικό χέλι, και δεν μπορούν ποτέ να μεταδώσουν αυτή την δύναμη σε άλλα σώματα, έτσι υποθέτω ότι υπάρχει μια φυλή φορτισμένη με αυτόν τον ηλεκτρισμό και έχει αποκτήσει την τέχνη να συγκεντρώνει και να το κατευθύνουν με μια λέξη, να είναι αγωγοί των κεραυνών του. Εάν μπορείτε να προτείνετε οποιαδήποτε άλλη ιδέα για την υλοποίηση αυτής της ιδέας μιας καταστροφικής φυλής, θα χαρώ. Πιθανώς ακόμη και η έννοια του Vril θα μπορούσε να είναι περισσότερο απαλλαγμένη από τον μυστικισμό ή τον μελαγχολία με το να ορίζεται απλώς ως ηλεκτρισμός και να πραγματοποιείται από αυτές τις ράβδους ή ράβδους, παραλείποντας τα πάντα για τα γοητευτικά περάσματα, κ.λπ.”
ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟ, ΜΑΓΕΙΑ , ΜΑΣΣΟΝΙΑ , ΣΤΟΕΣ ,
ΑπάντησηΔιαγραφή