Πώς να πείσεις έναν άνθρωπο, πως για να σταματήσει να πονάει, πρέπει να μπει μέσα στο συναίσθημα του πόνου;
Πώς να πείσεις έναν άνθρωπο, να αφεθεί, να αφήσει την αντίσταση, να πάψει να ακούει τα “δαιμόνια” μέσα του, όταν δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του;
Πώς να πείσεις έναν άνθρωπο ότι υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος μακριά από την γκρίνια και τον ωχαδερφισμό, όταν σαν δέντρο έχει ριζώσει στην βολή του;
Πώς να πείσεις έναν άνθρωπο να μην φοβάται να πάρει ένα ρίσκο και να εξελιχθεί, όταν το ένα αυτό το πρώτο βήμα, φαίνεται αδιάβατο, τεράστιο, ανυπέρβλητο;
Κι όμως, υπάρχει λύση και λέγεται “θέλω”.
Θέλω και κινούμαι..
Θέλω και ξεβολεύομαι..
Θέλω και μπαίνω στην δράση..
Θέλω και δεσμεύομαι..
Θέλω και αποδέχομαι..
Θέλω και αλλάζω..
Θέλω και υλοποιώ..
Γίνομαι ικανός και δημιουργώ την ζωή, που μου αξίζει να ζω.
Και το κάνω.
Παίρνω την ευθύνη του εαυτού και των πράξεων μου και το κάνω.
Χωρίς πια, να κατηγορώ άλλους.
Προχωρώ.
Γιατί δικαιούμαι να γνωρίζω τα όνειρά μου από κοντά.
Δικαιούμαι να μπορώ με αυτοπεποίθηση και ηρεμία να χαμογελώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου