Όταν παύεις να είσαι το δεδομένο τους, λένε πως άλλαξες

Αν υπάρχει κάποιος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη για τον οποίο μπορείς και πρέπει να είσαι σίγουρος, αυτός είναι αδιαμφισβήτητα ο εαυτός σου. Αυτός είναι πάντα εκεί για σένα, αυτός σε στηρίζει, αυτός σε αντέχει, αυτός σου δίνει ώθηση να προχωράς.

Ωστόσο, υπήρξαν κάποιες στιγμές στο πέρασμα των χρόνων που πίστεψες σε μεγάλα λόγια, που αφέθηκες στη μαγεία ψεύτικων υποσχέσεων, που παρασύρθηκες και παγιδεύτηκες μέσα στη μακροχρόνια οικειότητα που σου πρόσφεραν δήθεν φιλίες. Αυτές τις στιγμές έχασες για λίγο τον εαυτό σου. Αυτές τις στιγμές αποφάσισες πως θα έβαζες όλους τους υπόλοιπους πάνω από σένα. Για να μη χαλάσεις χατίρι σε κανέναν, για να μην κακοκαρδίσεις κανέναν, για να μην πληγώσεις κανέναν. Και τι κατάφερες; Αποτελείωσες εσένα!

Μην αναρωτιέσαι γιατί. Γιατί, έτσι είναι οι άνθρωποι, αγάπη μου. Όταν τους στερείς το σιγουράκι τους, όταν τους παίρνεις μέσα απ’ τα χέρια αυτό που θεωρούσαν δεδομένο πως θα κρατούν για πάντα, όταν αρχίζεις και λες και κανένα «όχι», απορούν. Λένε πως άλλαξες. Όταν δεν τους χαϊδεύεις πλέον τα αυτιά και ξεστομίζεις την αλήθεια ωμή, έτσι που θα τους πονέσει, αντί να ρίχνουν ευθύνες στον εαυτό τους, ρίχνουν σε σένα. Όταν δεν μπορούν να σε χειριστούν όπως τότε, λοιπόν, που συνήθιζες να κάνεις το μαλάκα τους, λένε ότι άλλαξες.

Δεν άλλαξες, όμως. Ξύπνησες! Συνειδητοποίησες ότι το «πολύ» τους, ήταν πολύ λίγο για σένα. Κατάλαβες πως εκείνοι ήταν πολύ λίγοι για σένα.

Καλύτερα, βέβαια, που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Έμαθες ποιοι είναι, τι ζητούν. Πικράθηκες όταν είδες κατάματα ότι δε θέλουν εσένα, αλλά όλα αυτά που τους χάριζες απλόχερα χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Έγινες και χαρακτηρίστηκες χιλιάδες φορές ως «δεδομένο», αλλά αυτοί μάλλον ξέχασαν ότι τα δεδομένα γίνονται εύκολα ζητούμενα. Τώρα που πιθανόν να σε ψάχνουν, που πιθανόν να σε έχουν ανάγκη, που σε χρειάζονται κι εσύ δεν είσαι εκεί, τρελαίνονται. Αρχίζουν να λαμβάνουν τα μηνύματα που τους στέλνεις ότι δεν είσαι πια κορόιδο κι ότι δεν μπορούν να παίζουν όπως τότε μαζί σου κι αντί να κατηγορήσουν τους εαυτούς τους, λένε πως εσύ δεν είσαι ο ίδιος.

Φυσικά και δεν είσαι ο ίδιος. Εκείνοι κι η απαράδεκτη συμπεριφορά τους σε έκαναν να αλλάξεις τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Δεν λέω ότι άλλαξες, γιατί καλώς ή κακώς ο άνθρωπος δεν αλλάζει, λέω πως απλά θυμήθηκες ποιος είσαι, τι πραγματικά σου αξίζει και πήρες την απόφαση να το διεκδικήσεις κιόλας.

Μάλλον έπρεπε να τους συναντήσεις, να σε πατήσουν για να ξυπνήσεις και να δεις τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως φανταζόσουν ότι είναι.

Επίσης, μην ξεχνάς αυτό που λένε οι σοφοί του κόσμου, ότι από κάθε κατάσταση ποτέ δε χάνεις ή κερδίζεις ή μαθαίνεις. Μπορεί να μοιάζεις ο χαμένος της υπόθεσης, αλλά δεν είσαι. Έπαιξες κι έμαθες. Αυτοί είναι οι χαμένοι.

Όσο, λοιπόν, εσύ ξέρεις και υπερασπίζεσαι αυτό που είσαι και αξίζεις, να τους ποτίζεις με την αδιαφορία σου κι αυτή θα είναι η μεγαλύτερη εκδίκηση. Θα τους βλέπεις να μένουν πίσω, χωρίς να μπορούν να σε φτάσουν, χωρίς να μπορούν να αγγίξουν το «πολύ» σου και θα νιώθεις τόσο υπερήφανος που μπόρεσες να ξεφύγεις απ’ την κακή ζωή τους.