Πρακτικός οδηγός ιδεολογίας

Είναι γνωστό πως αγαπώ όσα άτομα με διαβάζουν με αγάπη αδερφική, όπως ο Καλιγούλας την μικρή του αδερφή, κι έτσι σήμερα θα προσφέρω ένα ακόμα από εκείνα τα δάχτυλα που θεωρείς πως δείχνουν "ΕΣΕΝΑ" -λόγω Β' ενικού- τα οποία ίσως διάβαζες χωρίς να απαντήσεις στον τόνο αν ήταν γραμμένα σε παθητική φωνή ή στον υπέροχο πρώτο πληθυντικό, ασχέτως αν το υλικό αυτού καθεαυτού παρέμενε ίδιο... ή αν ένιωθες πως απευθύνεται "στους άλλους". Το γλυκό μενού μας έχει έναν πρακτικότατο οδηγό για το πώς να γίνεις Πιστός (με Π κεφαλαίο) μιας οποιασδήποτε ιδεολογίας. Άλλοι στην εφηβεία τους καταπιάνονται με μπάλες, άλλοι με τέχνες, άλλοι με τα πολιτικά, άλλοι με θρησκείες -- όμορφοι είναι όμως οι πιστοί πάσης φύσεως, ιδίως οι πιστοί σε αντικείμενα με "δηλωμένο" ιδεολογικό υπόβαθρο.

Τσίμπα μια εμετοσακούλα και έλα για τρελό σεργιάνι!

1. Διαλογή ιδεολογίας

Μην το κουράζεις, πιθανόν έχεις καταλήξει σε μια ιδεολογία πριν καν αρχίσεις να ψάχνεις και να διαβάζεις τα σχετικά κιτάπια. Μια άκρως ενδιαφέρουσα άποψη λέει πως πρώτα αποφασίζουμε και μετά ντύνουμε τις θεωρήσεις μας με τα κατάλληλα ρουχαλάκια που τις υποστηρίζουν. Εδώ ο καθένας διαλέγει ανάλογα την πετριά που έχει φάει από την ζωή, το πεπερασμένο της προσωπικής εμπειρίας, τα θέλω του και ευσεβείς πόθους, και τυχούσες επιρροές (ή αντίδραση σε αυτές) του περιβάλλοντος.

Τούτα εγγυώνται το μάξιμουμ της θέρμης με την οποία θα την υποστηρίξεις και, δυστυχώς, πολλές φορές είναι αντιστρόφως ανάλογα με έννοιες όπως αμεροληψία και αντικειμενικότητα ("where valid" -- ναι, αυτό το "κατά πόσο ανταποκρίνεται σε πιο "σκληρά δεδομένα" σε σχέση με αυτά που παίζουν στο κεφάλι σου"). Αν δεν σου άρεσε αυτό το περί αντικειμενικότητας -αναμενόμενο- ας αρκεστούμε στ' ότι η θέρμη σου και το "πόσο καλά το μιλάς" δεν είναι ταυτόσημα της εγκυρότητας των θέσεών σου (βλέπε: δικηγόρους/πολιτικούς).

2. Διάβασμα των "Μεγάλων Θεωρητικών"

Οτιδήποτε και να επιλέξεις, όσο παράξενο, όσο εξτρίμ, όσο "σπάνιο", από το "η ζωή είναι μια τεράστια αυγοφέτα, και το μπαγιάτικο ψωμί μπορεί να σου έρθει χρήσιμο" μέχρι τον Στρουχτσουραλιστικό Εμοτιβισμό, αν ψάξεις κάπου, κάπως, θα βρεις πως έχει κι αυτό τους μεγάλους θεωρητικούς του. Είμαστε σε μια εποχή που είχαμε αρκετό χρόνο να ειπωθούν και να καταγραφούν πάμπολλες απόψεις, με πληθώρα βαθμών ανάλυσης, επαρκή χρόνο ώστε να δοκιμασθούν στην αρένα του διαλόγου και να λειανθούν καταλλήλως. Με το μπουμ του ίντερνετ, το βήμα της δημοσιοποίησης "γραπτών" παραδόθηκε από την "ελίτ της διανόησης" στο κοινό -- ψάξε και όλο κάτι θα βρεις.

Παραδέξου το, δεν είσαι το κοφτερότερο μαχαίρι στο συρτάρι και εδώ είναι που έρχονται τα άτομα που είναι: μπορούν να αρθρώσουν τις απόψεις που φέρεις πιο δομημένα και πιο εύγλωττα από εσένα (ίδιον των καλών φιλοσόφων και των κωμικών), έχουν αναπτύξει πειστικό αντίλογο απέναντι σε "αντίπαλες θέσεις", εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό σου και ενίοτε τα κείμενά τους είναι αρκούντως πυκνογραμμένα ώστε να μπορείς να διαφημίσεις την ευκολία με την οποία τα κατανοείς -με σεμνό και γεμάτο μετριοφροσύνη τρόπο πάντα!- ως διαπιστευτήριο του δικού σου νοητικού διαμετρήματος.

3. Ερμηνεία της πραγματικότητας υπό το πρίσμα της ιδεολογίας

Ευκολάκι, κατά πάσα πιθανότητα είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου, η διαφυγή από την οποία απαιτεί συνεχή δαπάνη ενέργειας (ψυχικής/νοητικής) και ως εκ τούτου "δεν προτείνεται". Ένα παλιό μανιχαϊστικό ρητό λέει πως "Προσκύνησε το Κατσαβίδι και θα αρχίσεις παντού να βλέπεις τις Βίδες". Σε αυτό το σημείο μπορεί να κάνει θαύματα το -για μια φορά ακόμα- πεπερασμένο της εμπειρίας σου, η ικανότητα να υπερθεματίζεις τις ευστοχίες σου και να ξεχνάς τις αστοχίες σου, όπως επίσης και πάσης φύσεως "επιλεκτισμός" (μνήμης, δεδομένων κτλ).

Σε περίπτωση που ανησυχείς μην σε κάποια φάση τα ερεθίσματα και τα δεδομένα που λαμβάνεις βρεθούν να πλήττουν την εγκυρότητα της κοσμοθεώρησής σου και σε αναγκάσουν να πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων χρόνια (ίσως και δεκαετίες) ενασχόλησης με το συγκεκριμένο ρεύμα σκέψης , είμαι εδώ για να σε καθησυχάσω: δεν πρόκειται να συμβεί, κάθε καλός εγκέφαλος και κάθε καλή ιδεολογία έχει τον τρόπο να παρακάμπτει τέτοια δεδομένα, με τεχνικές που κυμαίνονται από "ευθεία απόρριψη" μέχρι και "πλήρη εξήγηση εντός πλαισίου θεωρίας που καταλήγει να την επιβεβαιώνει", αλλιώς δεν θα επιβίωνε. Εδώ βοηθάει πολύ και η ίσως έμφυτη τάση των ανθρώπων σπανίως να παρατάνε κάτι στο οποίο έχουν "επενδύσει" σε οποιοδήποτε επίπεδο, ακόμα και όταν το "κόστος" συντήρησής του σε έναν εξωτερικό "μη-συμβεβλημένο ιδεολογικά" παράγοντα θα φαινόταν δυσανάλογο.

4. Προσχώρηση σε φίλια ομάδα, κατανάλωση σχετικής κουλτούρας

Ούτε ο διάολος δεν μπορεί μόνος του στην κόλαση. Είναι τρομερά όμορφο να βρίσκεις ομοϊδεάτες σου -- για αρχή έχεις κάποιον να μιλήσεις για όλα όσα σε προβληματίζουν και όλα όσα γουστάρεις. Κατά το ελάχιστο, σου προσφέρει το αίσθημα του "ανήκειν" για τ' οποίο οι άνθρωποι κατά καιρούς έχουν βρεθεί να κάνουν πολύ αστεία πράγματα. Στο βέλτιστό του, η συναναστροφή κατά κόρον με άτομα που φέρουν τις ίδιες ιδέες με εσένα βοηθάει στην επιβεβαίωσή τους ως ορθές μέσω αριθμού ("το πιστεύουν και Χ άλλοι"), στην κατάποση όλου του ιδεολογικού πακέτου χωρίς να αρχίσεις να ξεχωρίζεις τσιτσί και λίπος -- σ' "επαναφέρει στην τάξη" μέσω έμμεσης ή άμεσης πίεσης, αν πας να "ξεστρατίσεις" από το μονοπάτι, και συχνά-πυκνά σου προσφέρει το σχεδόν οργασμικό συναίσθημα ενός καλού circlejerking session (ω, το δόκιμο του όρου!).

Παρόμοιο ρόλο μπορεί να εξυπηρετήσει συμπληρωματικά και η κατανάλωση σχετικής κουλτούρας μέσω "ενημέρωσης", ο σχολιασμός και η διανομή υλικού πάντα φίλιου προς τις απόψεις που φέρεις: "ενημερώνεσαι", τονώνοντας συνάμα το φρόνημά σου. Μη μασάς ούτε εδώ -- δεν είσαι μοναχό, το ίδιο κάνουν τόσα άτομα που διαβάζουν ανάλογη των πολιτικών τους πεποιθήσεων εφημερίδα, για παράδειγμα. Το ίντερνετ και το Facebook έχουν κάνει τα παραπάνω υπερβολικά εύκολα, οπότε πλέον δεν χρειάζεται να πεταχτείς ούτε στο περίπτερο, ούτε στο καφενείο.

5. Αποφυγή εσωτερικής κριτικής

Δεν γαμείς τα αδέρφια σου, δεν βγάζεις μάτι συγκόρακα -- αυτοί είναι ιεροί κανόνες αν δεν θες να βρεθείς εκτός γκρουπ ως "εχθρός του", γι' αυτό και -το καλό που σου θέλουν- θα καταπιείς όλο το πακέτο. Οι "δικοί σου" μπορούν κάλλιστα να επιδείξουν συμπεριφορές που αν τις επεδείκνυε κάποιος που δεν ανήκει στο γκρουπ (ή ακόμα καλύτερα που ανήκει στους "φυσικούς εχθρούς του") θα του ανοίγατε μπουμπούκι τον παρωτιδικό πόρο -- τα δυο μέτρα και δυο σταθμά, εκτός από ιστορικά καταγεγραμμένη συμπεριφορά του ανθρωπίνου είδους, μπορούν ν' αποτελέσουν υπέροχη συνεκτική "κόλλα" για ένα γκρουπ.

Το να αρχίσεις να έχεις αντιρρήσεις ή να διαφοροποιήσεις την άποψή σου από την όποια "γραμμή" είναι κάκιστες ιδέες, όπως επίσης και το να θίξεις τα κακώς κείμενα -- εκτός αν το κάνεις πολύ διπλωματικά και στην απέξω απέξω, χωρίς να ονομάζεις ή χρησιμοποιώντας όμορφους πρώτους πληθυντικούς που εξαφανίζουν το βάρος.

6. Επαφή με "αλλόθρησκους"

Κόλασή σου είναι οι άλλοι. A priori, δεν έχουν κάτι να σου πουν που δεν έχεις υπολογίσει πριν καταλήξεις στην ιδεολογία σου ή που να μην υπάρχει απάντηση/εξήγηση γι' αυτό στα τεφτέρια σου. Είναι συνήθως τόσο σίγουροι για την δικιά τους ιδεολογία, όσο σίγουρη/ος είσαι εσύ για την δικιά σου -- τόσο που αν έβλεπαν πώς φαντάζει αυτή μέσα από τα μάτια σου για ένα λεπτό, θα πάθαιναν σοκ! Παραμένει μυστήριο το πώς δεν μπορούν να δουν την ορθότητα των θέσεών σου, ή μάλλον έχεις απάντηση και για αυτό, που τους βγάζει "μείον" -- αλίμονο, χαζός είσαι να υποστηρίζεις κάτι που δεν "βγαίνει";

H επαφή με τους "αλλόθρησκους" είναι ένα πολύ ευχάριστο ομαδικό χόμπι -- ο ετεροκαθορισμός μέσω της ύπαρξης αυτών (και ιδίως των πιο "σοβαρών" αντιπάλων) ενισχύει το φρόνημα και τους δεσμούς του γκρουπ, όπως επίσης ακονίζει και την επιχειρηματολογία. Πολύ όμορφη πλατφόρμα για τούτο ειναι τα κοινωνικά δίκτυα - σου δίνουν επίσης την υπέροχη επιλογή αν το κακό παραγίνει να εξορίσεις τον συνομιλητή σου (παραλληλομιλητή ίσως είναι πιο ταιριαστό) στην διαδικτυακή Μακρόνησο του "Unfriend/Block"

Ω ναι, τελείωσε και το σημερινό, ευχάριστο σαν επίσκεψη σε μεθυσμένο οδοντογιατρό άρθρο, και ήρθε η ώρα να κράξεις την παραπάνω "μεταϊδεολογία", απαντώντας με την δικιά σου "μεταμεταϊδεολογία"! Χμ, ή είναι "ποστ-μεταϊδεολογία"; Πάντα με μπέρδευαν τούτα, όπως τα μουσικά ρεύματα, οπότε ας αφήσουμε το θέμα καλύτερα στους γνώστες με τα πολλά εγκεφαλικά κυβικά! Αν σε τσίγκλησε πάντως κάτι στα παραπάνω, σκέψου αν όντως θεωρείς τον εαυτό σου πιστό: αν ναι, καλά κάνεις και τσιγκλιέσαι -- αν όχι, γιατί τσιγκλιέσαι;

Ως την επόμενη φορά, μην θορυβείσαι, μέρος του σόου είναι όλα.