Φυσικά και δεν θεωρείται κάθε μαρτυρία και διήγηση έγκυρη στην επιστήμη της ιστορίας. Ένα γνωστό παράδειγμα από τις ιστορίες που αναφέρουν οι απολογητές για την ιστορικότητα του Ιησού είναι μια αναφορά στον Φλέγοντα τον Τραλλιανό https://el.wikipedia.org/wi... ο οποίος κατέγραφε ό,τι μυθολογικές και υπερφυσικές ιστορίες άκουγε. Είναι προφανές ότι δεν μπορούν αυτά να θεωρηθούν ιστορία. Άλλο ένα θέμα τα αγιολόγια που αναφέρουν ότι κουφό μπορεί να φανταστεί κάποιος, κάποια μάλιστα και σε συνάφεια με γνωστά ιστορικά πρόσωπα. Είναι προφανές τα υπερφυσικά δεν μπορούν να θεωρηθούν ιστορία, μπορούν όμως από αυτά να συναχθούν γνώσεις για την ιδεολογία και τα πιστεύω των ανθρώπων που τα έγραψαν, ή να βγει ένα συμπέρασμα για τον σκοπό που τα έγραψαν.
Ο Τρωικός πόλεμος για παράδειγμα, παρόλο που σε αυτόν είχαν αναφερθεί αρκετοί, εθεωρείτο παραμυθάκι, μέχρι να γίνει η ανακάλυψη των αρχαιολογικών χώρων των Μυκηνών και της Τροίας αλλά και άλλων στοιχείων που συγκλίνουν ότι μάλλον έγινε.
Ο κάθε συγγραφέας του παρελθόντος λοιπόν κρίνεται ανάλογα με το τι γράφει και πως διασταυρώνονται αυτά που γράφει με άλλων συγγραφέων ή με αρχαιολογικά ευρήματα.
Αντίθετα για την Αγία Γραφή που την θεωρούσαν όλοι κάποτε σωστή και ιστορικά αληθή, λόγω της υποχρεωτικότητας και μοναδικότητας του χριστιανισμού, έψαχναν να βρουν στοιχεία και να τα θεωρούν αποδείξεις μέχρι να έρθει η επιστημονική μέθοδος και να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για τον Μωυσή ή τους Πατριάρχες ή την Έξοδο, που σημαίνει ότι όλα τα αναφερόμενα είναι μύθοι και ότι η ιστορία του Ισραήλ ξεκινάει μέσα στην πρώτη χιλιετία π.κ.χ.
Ο επιστήμονας που πραγματοποιεί ένα πείραμα στο εργαστήριό του προσωπικά βιώματα καταγράφει.
Η εμπειρία είναι δύο ειδών και μεταξύ των δύο ειδών υπάρχει ένα μικρό χάος
Η καθολική εμπειρία, είναι αυτό που αναφέρεται πάρα κάτω, η επαναληψιμότητα. Αν λοιπόν η εμπειρία είναι καθολική φεύγει από την έννοια της προσωπικής εμπειρίας και λέγεται καθολικό φαινόμενο, ή συμβάν. Όλοι έχουμε την εμπειρία της βαρύτητας. Δεν είναι λοιπόν η βαρύτητα ένα προσωπικό αλλά ένα καθολικό βίωμα, ένα γνωστό φαινόμενο που συσχετίσαμε και μάθαμε και την αιτία του και τα αποτελέσματά του.
Η προσωπική εμπειρία είναι άλλο πράγμα. Είναι η μη καθολική για αυτό και προσωπική. Βλέπει ο άνθρωπος ένα όνειρο, ένα όραμα, μια οπτασία, ή συμβαίνει κάτι και θεωρεί ότι έχει σχέση με κάτι άλλο που άκουσε ή είδε. Αυτό είναι προσωπικό βίωμα και δεν έχει καθολικότητα. Επίσης ο αποσυμβολισμός του συμβάντος ή η αιτία του γίνεται αυθαίρετα με βάση το θρήσκευμα. Μπορεί στον θρησκευόμενο να δείχνει αλήθεια και έτσι η ερμηνεία που έδωσε να δείχνει πραγματική, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της ανθρωπότητας. Με αυτό δεν έχει σχέση λοιπόν η επιστήμη άρα και η Γνώση που τροφοδοτεί την επιστήμη.
Η επιστήμη αντίθετα μπορεί να διερευνά το γιατί και πότε ένας άνθρωπος βλέπει οράματα ή οπτασίες, μπορεί να τα αναπαραγάγει στο εργαστήριο και μπορεί να αποσυμβολίζει τα όνειρα με την ψυχανάλυση και να πάρει ο άνθρωπος από την κατανόηση τους κάποια προσωπική γνώση, γιατί δηλαδή βλέπει αυτό που βλέπει και αυτό με καθολικό τρόπο που προέρχεται από την Γνώση και εκεί μπορεί να βοηθήσει και η ψυχιατρική αν τα βιώματα αυτά είναι επώδυνα. Η ψυχανάλυση βοηθάει στην γνώση του εαυτού του και μόνον, και τροφοδοτείται από τις παρελθούσες προσωπικές εμπειρίες του, γιατί ο αποσυμβολισμός έχει να κάνει με αυτές και μόνον. Για αυτό και ο αρχαίος Έλληνας νόμιζε ότι έβλεπε τον Ασκληπιό ή την Αθηνά, ο χριστιανός τον Ιησού ή κάποιον άγιο, ο Ινδουιστής κάποιον από τους χιλιάδες θεούς του, άλλος τον πεθαμένο πατέρα του ή κάποιον πεθαμένο επώνυμο κλπ.
Εν ολίγοις το υποσυνείδητο μας “μιλάει” με μια οικεία φιγούρα για να δείξει κάτι από αυτά που έχουμε θάψει μέσα μας, και η ψυχανάλυση να βγουν αυτά και να γίνουν γνώση, προσωπική γνώση για μας και μόνον, άσχετη με την καθολική Γνώση.
Το πρόβλημα με τους θεϊστές είναι ότι αποσυμβολίζουν ότι βλέπουν μονοσήμαντα ως αποτέλεσμα της θρησκευτικής τους θεώρησης, και αυτό συμβαίνει σε κάθε θρησκεία και αυτό το λένε και “γνώση” μόνο που δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη και φυσικά με την Γνώση. Άλλωστε και οι χριστιανοί λένε ότι δεν είναι το κάθε προσωπικό βίωμα εκ θεού, αλλά μπορεί και εκ διαβόλου, κάτι που κάνει ακόμα πιο σχετική και αυθαίρετη την αιτία, άρα και τον αποσυμβολισμό της όπως φαντάζονται.
ΔΕΣ:
Θρησκεία ή βίωμα;
Ψυχικές καταστάσεις και Εκκλησία
Θα δοθούν εδώ κάποιες διευκρινήσεις στο κείμενο του Bruce γιατί βλέπω ότι το χρησιμοποιούν πολύ συχνά οι απολογητές, αν και είναι ιδιαίτερα παλιό.
1. ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ;
«Ο χαρακτήρας του Ιησού, δεν αποτελεί μόνο ύψιστο τύπο αρετής, αλλά και ισχυρό έναυσμα για μίμηση κι έχει ασκήσει τόσο βαθιά επιρροή….
Πράγματι η αξιοπιστία των θεωρούμενων πηγών του χριστιανισμού είναι σημαντική, αν πράγματι υπάρχει μία συγκεκριμένη πηγή ή ένας χαρισματικός δάσκαλος και όλα προέρχονται από αυτόν. Δυστυχώς αυτό δεν φαίνεται να έχει γίνει, ακόμα και αν υπήρξε κάποιος δάσκαλος Ιησούς που ιστορικά είναι παντελώς άγνωστος. Τα κείμενα φαίνονται σαν συλλογή κειμένων μιας εβραϊκής σέκτας με ρίζες στην κοινότητα των Εσσαίων και η αντιφατικότητά τους βγάζει μάτι. Τώρα το αν ήταν ύψιστος τύπος αρετής υπάρχουν πολλές ενστάσεις που έχουν αναλυθεί εδώ, παράδειγμα “ο Ιησούς ως επαναστάτης”.
2. ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:
Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ
Και τα τέσσερα συνδυάζουν λόγια και έργα του Ιησού, δεν μπορούν όμως να ονομασθούν βιογραφίες.
1. Ποια είναι τα κείμενα της Καινής Διαθήκης;
Τα κείμενα μπορεί να μην ξεκίνησαν ως βιογραφίες, αλλά με την επέκταση της σέκτας αναγκάστηκαν να δώσουν κάποια ιστορικότητα. Αυτή προστέθηκε στο Κατά Λουκάν και στο Κατά Ματθαίον που αντέγραψαν το Κατά Μάρκον προσθέτοντας στοιχεία από την ζωή του ήρωα προσπαθώντας να τον εντάξουν ιστορικά καλύτερα από το ασαφές ότι “σταυρώθηκε επί Ποντίου Πιλάτου” και την συνάντηση με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, που ήταν τα μόνα στοιχεία από το Κατά Μάρκον, αλλά και με τις Επιστολές του Παύλου, να δώσουν μια αρχή και ένα τέλος στην δράση του. Μόνο που οι προσθήκες είναι αντιφατικές, τόσο αντιφατικές που είναι προφανές ότι όλα αυτά μπήκαν εκ των υστέρων και προέρχονται από διαφορετικές ομάδες πιστών.
Στο κάθε ένα υπάρχει διαφορετική γενεαλογία, στο ένα αναφέρονται 28 γενιές στο άλλο 43, και σε αυτές υπάρχουν ακόμα διαφωνίες με το Α Παρ 3,1-19, στις δύο αυτές γενεαλογίες μόνο 5 ονόματα είναι κοινά. Οι γενεαλογίες καταλήγουν στον Ιωσήφ, που υποτίθεται ότι δεν ήταν ο φυσικός πατέρας του Ιησού, παρόλα αυτά θεωρείτε εκ σπέρματος Δαυίδ!
Στο ένα γεννήθηκε σε φάτνη γιατί δεν υπήρχε κατάλυμα , στο άλλο σε κανονικό σπίτι, στο ένα όταν ζούσε ο Ηρώδης το άλλο όταν έγινε η απογραφή και επί Κυρήνου μετά από 10 τουλάχιστον χρόνια, στο ένα πήγαν στην Βηθλεέμ για την απογραφή, στο άλλο ζούσαν ήδη εκεί και δεν αναφέρεται απογραφή.
Στο ένα υπήρχε αστρολογικό σημάδι (υποτίθεται ότι η θρησκεία είναι κατά της αστρολογίας), στο άλλο όχι.
Στο ένα έγινε σφαγή χιλιάδων νηπίων, στο άλλο όχι.
Στο ένα έφυγαν για την Αίγυπτο κυνηγημένοι, στο άλλο γύρισαν στην (ανύπαρκτη) Ναζαρέτ (από εκεί ξεκίνησαν), δηλαδή εκεί που υποτίθεται πάντα κατοικούσαν. Στην οποία Ναζαρέτ στο άλλο πήγαν μετά την υποτιθέμενη φυγή στην Αίγυπτο και πήγαν για να επαληθευτεί μια υποτιθέμενη προφητεία (ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.).
Αυτά για το ξεκίνημα, η συνέχεια έχει ακόμα περισσότερες διαφωνίες.
Οι Πράξεις γράφηκαν μεν από το ίδιο χέρι με το Κατά Λουκάν, αλλά έχουν επίσης διαφωνία στις μέρες που προηγήθηκαν της Ανάληψης, που σημαίνει ότι μέσα σε μία γενιά γινόντουσαν συνεχείς αναβαθμίσεις.
Τα κείμενα που έχουμε στους αρχαίους κώδικες έχουν επιπλέον σημαντικές διαφορές με αυτά που επικράτησαν που προσπαθούν να εξομαλύνουν κάποιες διαφωνίες.
2. Ποιες είναι οι χρονολογίες αυτών των κειμένων; Ποιες είναι οι μαρτυρίες για την πρώιμη ύπαρξή τους;
Εδώ πρέπει να γίνει μια σημαντική υπενθύμιση. Η παλαιογραφική μέθοδος είναι η τελευταία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο και δυστυχώς στα σπαράγματα που έχουμε δεν υπάρχει κάτι άλλο, αφού όλα σχεδόν προέρχονται από την αγορά του Καΐρου.
Εδώ https://en.wikipedia.org/wi... είναι η λίστα με τα υπάρχοντα σπαράγματα και η χρονολόγησή τους, που στα περισσότερα είναι παλαιογραφική. Να σημειωθεί ότι οι θεωρούμενοι και αρχαιότεροι, δηλαδή αυτοί που χρονολογούνται τον 2ο αι., έχουν ελάχιστο αριθμό γραμμάτων, και η σύγκριση τους με άλλα κείμενα για να βγει συμπέρασμα, με την παλαιογραφική μέθοδο είναι επισφαλής. Για την χρονολόγηση των Ευαγγελίων υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, εδώ: “Στοιχεία για την χρονολόγηση των Ευαγγελίων”.
Φυσικά υπάρχουν πριν από τα Ευαγγέλια οι Eπιστολές του Παύλου και κάποια ελάχιστα κείμενα που μας δείχνουν μεν την ύπαρξη της σέκτας, αλλά δεν μας δίνουν καμία ιδιαίτερη πληροφορία για το ξεκίνημά της ή για τον ιδρυτή της. Ο Ιησούς για παράδειγμα του Παύλου, δεν φαίνεται να σταυρώθηκε από τους Ρωμαίους (φυσικά η σταύρωση εκείνη την εποχή ήταν στα χέρια των κατακτητών, αλλά ήταν γνωστή ήδη από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου και χρησιμοποιήθηκε και από Εβραίους, δες την σταύρωση του Δάσκαλου της Δικαιοσύνης των Εσσαίων), δεν φαίνεται πότε έγινε η σταύρωση, είναι απλά μια αναφορά που θα μπορούσε να είχε γίνει οπουδήποτε τις δε πληροφορίες του τις έπαιρνε με οράματα.
Τέλος όπως ήδη αναφέρθηκε, έχουν βρεθεί ήδη από τον 4ο αιώνα με τα σημερινά μας κείμενα της Καινής Διαθήκης, αξιοσημείωτες διαφορές, που επιβεβαιώνει αυτό που έγραψε ο Κέλσος, ότι οι χριστιανοί διόρθωναν συνέχεια το ένα αρχικό ευαγγέλιο για να αποφύγουν την λογική κριτική.
Σχετικά: “Ιερές Παραχαράξεις” και “Το «Κατά Μάρκον» στον Σιναϊτικό Κώδικα και σύγκριση με το μεταγενέστερο και επίσημο κείμενο των «Γραφών»”. Και φυσικά δεν ξέρουμε μέχρι τότε, τι άλλο έχει αλλάξει.
Τελικά πέρα από τα Ευαγγέλια που δεν ξέρουμε πότε εμφανίστηκαν πριν από τον Τατιανό και τον Ειρηναίο που τα αναφέρουν, δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο για την δράση του Ιησού που να επιβεβαιώνει αυτά που αναφέρονται σε αυτά.
3. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Ο Ιγνάτιος, επίσκοπος Αντιόχειας, αναφέρεται «στο Ευαγγέλιο», σαν ένα αυθεντικό κείμενο, και καθώς του ήσαν γνωστά και τα τέσσερα «Ευαγγέλια» με τη φράση «Το Ευαγγέλιο», εννοεί αναντίρρητα την τετραπλή συλλογή, που κυκλοφορούσε μ’ αυτή την ονομασία.
Αυτά είναι μπούρδες. Και ο Παύλος μιλούσε για ένα Ευαγγέλιο, αλλά δεν έχει βρεθεί τίποτα σχετικό. Από την στιγμή που όλα είναι αντίγραφα του Κατά Μάρκον, αυτό ήταν το πρώτο Ευαγγέλιο και σε αυτό αναφερόντουσαν. Τα άλλα βγήκαν στην συνέχεια.
4. ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Όλα όσα αναφέρει είναι άστοχα, ενώ τα ίδια τα Ευαγγέλια αναφέρονται ως ανώνυμα και Κατά κάποιον Ευαγγελιστή, θεωρεί ότι προέρχονται από τους ίδιους τους Ευαγγελιστές που έχει αποδειχθεί λάθος. Το Κατά Ιωάννην αγνοεί πολλά συμβάντα που ο Ιωάννης ήταν παρών, όπως και το Κατά Ματθαίον, αναφέρεται στον Ματθαίο στο τρίτο πρόσωπο. Παραδέχεται ότι το Κατά Μάρκον είναι το πρώτο, αλλά δεν μας δικαιολογεί πως ενώ ο Μάρκος δεν ήταν αυτήκοος μάρτυρας, από αυτόν αντέγραψαν οι αυτήκοες. Όλη η προσπάθεια που κάνει είναι άστοχη.
Η θεωρούμενη πηγή Q πλέον έχει απορριφθεί από τους περισσότερους βιβλικούς μελετητές. https://en.wikipedia.org/wi... . Ο δε υποτιθέμενος Λουκάς που έκανε ενδελεχή έρευνα αντιγράφει τον Μάρκο. Η έρευνά του λοιπόν ήταν μόνο τα παραπάνω που έβαλε που διαφέρουν όπως είδαμε σε αρκετά σημεία με τον Ματθαίο που ήταν υποτίθεται και αυτόπτης, θα τον δούμε και στην συνέχεια.
Τέλος για το υποτιθέμενο αραμαϊκό κείμενο του Ματθαίου, που αναφέρει υποτίθεται ο Παπίας και αναμεταδίδει ο αναξιόπιστος Ευσέβιος, δεν έχει βρεθεί ούτε σε ένα σπάραγμα. Τέλος η αναφορά στην κοινότητα του Ιωάννη του Βαπτιστή, είναι άστοχη και είναι ένα από τα ατοπήματα των Ευαγγελίων. Ας πούμε στο Κατά Λουκάν ενώ υποτίθεται είχε προηγηθεί η θαυματουργή Βάφτιση εμφανίζονται μαθητές του Βαπτιστή λίγο πριν θανατωθεί και αναρωτιούνται αν ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. Ξέρουμε ότι οι ακόλουθοι του Βαπτιστή θεωρούσαν αυτόν τον Βαπτιστή ως Μεσσία και είναι αυτοί που λέγονταν Μανδαίοι. https://en.wikipedia.org/wi...
Ο Μάρκος αρχίζει το έργο του: «Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Υιού του Θεού»
Αμ δε. Στον Σιναϊτικό Κώδικα, το “Υιού του Θεού” προστέθηκε εκ των υστέρων. Στο Κατά Μάρκον ο Ιησούς φαίνεται σαν ένας αναβαθμισμένος προφήτης που θεωρείται προφανώς Μεσσίας, αλλά όχι θεός ούτε υιός θεού.
Το Τέταρτο Ευαγγέλιο
Ο Ευαγγελιστής ήταν προφανώς Παλαιστινιακής καταγωγής…
Γνωρίζει τέλεια τα Ιουδαϊκά έθιμα…
Οι εσωτερικές μαρτυρίες αποδεικνύουν πως ο συγγραφέας, όχι μόνο είδε, αλλά και συνέλαβε το νόημα των γεγονότων που περιγράφει…
Όλα αυτά απαντιούνται εδώ: “Στοιχεία για την χρονολόγηση των Ευαγγελίων”, αλλά υπάρχει και η σειρά αντιφάσεων Για παράδειγμα στο Κατά Ιωάννην το Πάσχα έγινε ημέρα Παρασκευή, ενώ στους Συνοπτικούς την Πέμπτη.
Τα πολλά λόγια που λέει για να μας πείσει ότι το Κατά Ιωάννην συμπληρώνει τα Συνοπτικά είναι άστοχα. Τις διαφορές τις έχουμε σημειώσει εξαιρετικά στην παρακάτω δημοσιεύση:
“Γιατί είναι παραπλανητική η εναρμόνιση των ευαγγελικών διηγήσεων”:
Θρησκεία ή βίωμα;
Ψυχικές καταστάσεις και Εκκλησία
Θα δοθούν εδώ κάποιες διευκρινήσεις στο κείμενο του Bruce γιατί βλέπω ότι το χρησιμοποιούν πολύ συχνά οι απολογητές, αν και είναι ιδιαίτερα παλιό.
1. ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ;
«Ο χαρακτήρας του Ιησού, δεν αποτελεί μόνο ύψιστο τύπο αρετής, αλλά και ισχυρό έναυσμα για μίμηση κι έχει ασκήσει τόσο βαθιά επιρροή….
Πράγματι η αξιοπιστία των θεωρούμενων πηγών του χριστιανισμού είναι σημαντική, αν πράγματι υπάρχει μία συγκεκριμένη πηγή ή ένας χαρισματικός δάσκαλος και όλα προέρχονται από αυτόν. Δυστυχώς αυτό δεν φαίνεται να έχει γίνει, ακόμα και αν υπήρξε κάποιος δάσκαλος Ιησούς που ιστορικά είναι παντελώς άγνωστος. Τα κείμενα φαίνονται σαν συλλογή κειμένων μιας εβραϊκής σέκτας με ρίζες στην κοινότητα των Εσσαίων και η αντιφατικότητά τους βγάζει μάτι. Τώρα το αν ήταν ύψιστος τύπος αρετής υπάρχουν πολλές ενστάσεις που έχουν αναλυθεί εδώ, παράδειγμα “ο Ιησούς ως επαναστάτης”.
2. ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:
Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ
Και τα τέσσερα συνδυάζουν λόγια και έργα του Ιησού, δεν μπορούν όμως να ονομασθούν βιογραφίες.
1. Ποια είναι τα κείμενα της Καινής Διαθήκης;
Τα κείμενα μπορεί να μην ξεκίνησαν ως βιογραφίες, αλλά με την επέκταση της σέκτας αναγκάστηκαν να δώσουν κάποια ιστορικότητα. Αυτή προστέθηκε στο Κατά Λουκάν και στο Κατά Ματθαίον που αντέγραψαν το Κατά Μάρκον προσθέτοντας στοιχεία από την ζωή του ήρωα προσπαθώντας να τον εντάξουν ιστορικά καλύτερα από το ασαφές ότι “σταυρώθηκε επί Ποντίου Πιλάτου” και την συνάντηση με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, που ήταν τα μόνα στοιχεία από το Κατά Μάρκον, αλλά και με τις Επιστολές του Παύλου, να δώσουν μια αρχή και ένα τέλος στην δράση του. Μόνο που οι προσθήκες είναι αντιφατικές, τόσο αντιφατικές που είναι προφανές ότι όλα αυτά μπήκαν εκ των υστέρων και προέρχονται από διαφορετικές ομάδες πιστών.
Στο κάθε ένα υπάρχει διαφορετική γενεαλογία, στο ένα αναφέρονται 28 γενιές στο άλλο 43, και σε αυτές υπάρχουν ακόμα διαφωνίες με το Α Παρ 3,1-19, στις δύο αυτές γενεαλογίες μόνο 5 ονόματα είναι κοινά. Οι γενεαλογίες καταλήγουν στον Ιωσήφ, που υποτίθεται ότι δεν ήταν ο φυσικός πατέρας του Ιησού, παρόλα αυτά θεωρείτε εκ σπέρματος Δαυίδ!
Στο ένα γεννήθηκε σε φάτνη γιατί δεν υπήρχε κατάλυμα , στο άλλο σε κανονικό σπίτι, στο ένα όταν ζούσε ο Ηρώδης το άλλο όταν έγινε η απογραφή και επί Κυρήνου μετά από 10 τουλάχιστον χρόνια, στο ένα πήγαν στην Βηθλεέμ για την απογραφή, στο άλλο ζούσαν ήδη εκεί και δεν αναφέρεται απογραφή.
Στο ένα υπήρχε αστρολογικό σημάδι (υποτίθεται ότι η θρησκεία είναι κατά της αστρολογίας), στο άλλο όχι.
Στο ένα έγινε σφαγή χιλιάδων νηπίων, στο άλλο όχι.
Στο ένα έφυγαν για την Αίγυπτο κυνηγημένοι, στο άλλο γύρισαν στην (ανύπαρκτη) Ναζαρέτ (από εκεί ξεκίνησαν), δηλαδή εκεί που υποτίθεται πάντα κατοικούσαν. Στην οποία Ναζαρέτ στο άλλο πήγαν μετά την υποτιθέμενη φυγή στην Αίγυπτο και πήγαν για να επαληθευτεί μια υποτιθέμενη προφητεία (ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.).
Αυτά για το ξεκίνημα, η συνέχεια έχει ακόμα περισσότερες διαφωνίες.
Οι Πράξεις γράφηκαν μεν από το ίδιο χέρι με το Κατά Λουκάν, αλλά έχουν επίσης διαφωνία στις μέρες που προηγήθηκαν της Ανάληψης, που σημαίνει ότι μέσα σε μία γενιά γινόντουσαν συνεχείς αναβαθμίσεις.
Τα κείμενα που έχουμε στους αρχαίους κώδικες έχουν επιπλέον σημαντικές διαφορές με αυτά που επικράτησαν που προσπαθούν να εξομαλύνουν κάποιες διαφωνίες.
2. Ποιες είναι οι χρονολογίες αυτών των κειμένων; Ποιες είναι οι μαρτυρίες για την πρώιμη ύπαρξή τους;
Εδώ πρέπει να γίνει μια σημαντική υπενθύμιση. Η παλαιογραφική μέθοδος είναι η τελευταία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο και δυστυχώς στα σπαράγματα που έχουμε δεν υπάρχει κάτι άλλο, αφού όλα σχεδόν προέρχονται από την αγορά του Καΐρου.
Εδώ https://en.wikipedia.org/wi... είναι η λίστα με τα υπάρχοντα σπαράγματα και η χρονολόγησή τους, που στα περισσότερα είναι παλαιογραφική. Να σημειωθεί ότι οι θεωρούμενοι και αρχαιότεροι, δηλαδή αυτοί που χρονολογούνται τον 2ο αι., έχουν ελάχιστο αριθμό γραμμάτων, και η σύγκριση τους με άλλα κείμενα για να βγει συμπέρασμα, με την παλαιογραφική μέθοδο είναι επισφαλής. Για την χρονολόγηση των Ευαγγελίων υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, εδώ: “Στοιχεία για την χρονολόγηση των Ευαγγελίων”.
Φυσικά υπάρχουν πριν από τα Ευαγγέλια οι Eπιστολές του Παύλου και κάποια ελάχιστα κείμενα που μας δείχνουν μεν την ύπαρξη της σέκτας, αλλά δεν μας δίνουν καμία ιδιαίτερη πληροφορία για το ξεκίνημά της ή για τον ιδρυτή της. Ο Ιησούς για παράδειγμα του Παύλου, δεν φαίνεται να σταυρώθηκε από τους Ρωμαίους (φυσικά η σταύρωση εκείνη την εποχή ήταν στα χέρια των κατακτητών, αλλά ήταν γνωστή ήδη από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου και χρησιμοποιήθηκε και από Εβραίους, δες την σταύρωση του Δάσκαλου της Δικαιοσύνης των Εσσαίων), δεν φαίνεται πότε έγινε η σταύρωση, είναι απλά μια αναφορά που θα μπορούσε να είχε γίνει οπουδήποτε τις δε πληροφορίες του τις έπαιρνε με οράματα.
Τέλος όπως ήδη αναφέρθηκε, έχουν βρεθεί ήδη από τον 4ο αιώνα με τα σημερινά μας κείμενα της Καινής Διαθήκης, αξιοσημείωτες διαφορές, που επιβεβαιώνει αυτό που έγραψε ο Κέλσος, ότι οι χριστιανοί διόρθωναν συνέχεια το ένα αρχικό ευαγγέλιο για να αποφύγουν την λογική κριτική.
Σχετικά: “Ιερές Παραχαράξεις” και “Το «Κατά Μάρκον» στον Σιναϊτικό Κώδικα και σύγκριση με το μεταγενέστερο και επίσημο κείμενο των «Γραφών»”. Και φυσικά δεν ξέρουμε μέχρι τότε, τι άλλο έχει αλλάξει.
Τελικά πέρα από τα Ευαγγέλια που δεν ξέρουμε πότε εμφανίστηκαν πριν από τον Τατιανό και τον Ειρηναίο που τα αναφέρουν, δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο για την δράση του Ιησού που να επιβεβαιώνει αυτά που αναφέρονται σε αυτά.
3. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Ο Ιγνάτιος, επίσκοπος Αντιόχειας, αναφέρεται «στο Ευαγγέλιο», σαν ένα αυθεντικό κείμενο, και καθώς του ήσαν γνωστά και τα τέσσερα «Ευαγγέλια» με τη φράση «Το Ευαγγέλιο», εννοεί αναντίρρητα την τετραπλή συλλογή, που κυκλοφορούσε μ’ αυτή την ονομασία.
Αυτά είναι μπούρδες. Και ο Παύλος μιλούσε για ένα Ευαγγέλιο, αλλά δεν έχει βρεθεί τίποτα σχετικό. Από την στιγμή που όλα είναι αντίγραφα του Κατά Μάρκον, αυτό ήταν το πρώτο Ευαγγέλιο και σε αυτό αναφερόντουσαν. Τα άλλα βγήκαν στην συνέχεια.
4. ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Όλα όσα αναφέρει είναι άστοχα, ενώ τα ίδια τα Ευαγγέλια αναφέρονται ως ανώνυμα και Κατά κάποιον Ευαγγελιστή, θεωρεί ότι προέρχονται από τους ίδιους τους Ευαγγελιστές που έχει αποδειχθεί λάθος. Το Κατά Ιωάννην αγνοεί πολλά συμβάντα που ο Ιωάννης ήταν παρών, όπως και το Κατά Ματθαίον, αναφέρεται στον Ματθαίο στο τρίτο πρόσωπο. Παραδέχεται ότι το Κατά Μάρκον είναι το πρώτο, αλλά δεν μας δικαιολογεί πως ενώ ο Μάρκος δεν ήταν αυτήκοος μάρτυρας, από αυτόν αντέγραψαν οι αυτήκοες. Όλη η προσπάθεια που κάνει είναι άστοχη.
Η θεωρούμενη πηγή Q πλέον έχει απορριφθεί από τους περισσότερους βιβλικούς μελετητές. https://en.wikipedia.org/wi... . Ο δε υποτιθέμενος Λουκάς που έκανε ενδελεχή έρευνα αντιγράφει τον Μάρκο. Η έρευνά του λοιπόν ήταν μόνο τα παραπάνω που έβαλε που διαφέρουν όπως είδαμε σε αρκετά σημεία με τον Ματθαίο που ήταν υποτίθεται και αυτόπτης, θα τον δούμε και στην συνέχεια.
Τέλος για το υποτιθέμενο αραμαϊκό κείμενο του Ματθαίου, που αναφέρει υποτίθεται ο Παπίας και αναμεταδίδει ο αναξιόπιστος Ευσέβιος, δεν έχει βρεθεί ούτε σε ένα σπάραγμα. Τέλος η αναφορά στην κοινότητα του Ιωάννη του Βαπτιστή, είναι άστοχη και είναι ένα από τα ατοπήματα των Ευαγγελίων. Ας πούμε στο Κατά Λουκάν ενώ υποτίθεται είχε προηγηθεί η θαυματουργή Βάφτιση εμφανίζονται μαθητές του Βαπτιστή λίγο πριν θανατωθεί και αναρωτιούνται αν ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. Ξέρουμε ότι οι ακόλουθοι του Βαπτιστή θεωρούσαν αυτόν τον Βαπτιστή ως Μεσσία και είναι αυτοί που λέγονταν Μανδαίοι. https://en.wikipedia.org/wi...
Ο Μάρκος αρχίζει το έργο του: «Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Υιού του Θεού»
Αμ δε. Στον Σιναϊτικό Κώδικα, το “Υιού του Θεού” προστέθηκε εκ των υστέρων. Στο Κατά Μάρκον ο Ιησούς φαίνεται σαν ένας αναβαθμισμένος προφήτης που θεωρείται προφανώς Μεσσίας, αλλά όχι θεός ούτε υιός θεού.
Το Τέταρτο Ευαγγέλιο
Ο Ευαγγελιστής ήταν προφανώς Παλαιστινιακής καταγωγής…
Γνωρίζει τέλεια τα Ιουδαϊκά έθιμα…
Οι εσωτερικές μαρτυρίες αποδεικνύουν πως ο συγγραφέας, όχι μόνο είδε, αλλά και συνέλαβε το νόημα των γεγονότων που περιγράφει…
Όλα αυτά απαντιούνται εδώ: “Στοιχεία για την χρονολόγηση των Ευαγγελίων”, αλλά υπάρχει και η σειρά αντιφάσεων Για παράδειγμα στο Κατά Ιωάννην το Πάσχα έγινε ημέρα Παρασκευή, ενώ στους Συνοπτικούς την Πέμπτη.
Τα πολλά λόγια που λέει για να μας πείσει ότι το Κατά Ιωάννην συμπληρώνει τα Συνοπτικά είναι άστοχα. Τις διαφορές τις έχουμε σημειώσει εξαιρετικά στην παρακάτω δημοσιεύση:
“Γιατί είναι παραπλανητική η εναρμόνιση των ευαγγελικών διηγήσεων”:
Αλλά και στην σταδιακή αναβάθμιση από Ευαγγέλιο σε Ευαγγέλιο της θεϊκότητας του Ιησού.
ΔΕΣ: Πώς ο Ιησούς έγινε «θεός»
5. ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ
Είναι πραγματικά αστείο να επιχειρηματολογήσει κάποιος σοβαρά για το θέμα των θαυμάτων, αν και η παρουσίασή τους συνοπτικά εντείνει τις ασυμφωνίες και την μυθική προέλευση των κειμένων.
“Θρησκεία θαυμάτων - Τα θαύματα στην Καινή Διαθήκη και σκέψεις για την συνέπεια και ιστορικότητά της”.
6. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Παρόλο που ο Παύλος επιμένει στη θεία προ-ύπαρξη του Ιησού [103], γνωρίζει πως ήταν επίσης ένα πραγματικό ανθρώπινο ον [104], απόγονος του Αβραάμ [105] και του Δαυίδ [106], ο οποίος έζησε σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό Νόμο [107], τον πρόδωσαν, και τη νύχτα της προδοσίας παρέθεσε ένα αναμνηστικό γεύμα με ψωμί και κρασί [108], υπέστη τη Ρωμαϊκή τιμωρία της Σταύρωσης [109], παρόλο που η ευθύνη για το θάνατό Του ανήκει στους εκπροσώπους του Ιουδαϊκού έθνους [110], τάφηκε κι αναστήθηκε την τρίτη μέρα, κι έπειτα Τον είδαν ζωντανό πολλοί αυτόπτες μάρτυρες, σε διάφορες περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης, κατά την οποία Τον είδαν μονομιάς πεντακόσια άτομα.
Το ότι υποστηρίζει την ενσάρκωση είναι γεγονός όπως και ότι είναι από την γενιά του Δαυίδ, μολονότι τα Ευαγγέλια για να το υποστηρίξουν αναφέρουν την γενεαλογία του Ιωσήφ, που δεν έχει σχέση κατά σάρκα με τον Ιησού. Το θέμα του δείπνου φυσικά ήταν γνωστό και αναφέρεται και στην εσσαϊκή αίρεση. Δεν μιλάει για προδοσία, αλλά για παράδοσή του “ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδοτο”, δεν αναφέρει τίποτα για Ρωμαίους παρά μόνο μία φορά για Εβραίους. Εν ολίγοις οι πληροφορίες που δίνει είναι ελάχιστες για να επιβεβαιώσει τα μεταγενέστερα Ευαγγέλια και το σημαντικό για το κήρυγμα του Παύλου όλα τα παραδείγματα που δίνει είναι από την Παλαιά Διαθήκη και ενώ υπήρχαν τρανταχτά παραδείγματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει από την φερόμενη δράση του Ιησού, αν όντως υπήρχε.
Κάποια τσιτάτα και προτροπές που βλέπουμε και στα Ευαγγέλια δεν είναι άλλη απόδειξη πέρα από το ότι υπάρχει μια κοινή παράδοση που τροφοδοτεί τις εμπλεκόμενες κοινότητες, μολονότι υπάρχουν και σοβαρές διαφορές.
Ο βασικός μύθος είναι ότι ο Ιησούς ήρθε για να σταυρωθεί και να αναστηθεί για να σώσει τους εβραίους (και αυτό Εσσαϊκός μύθος) που όμως δεν κατάλαβαν τίποτα. Αυτός είναι κοινός και σε κάθε νεώτερο κείμενο επενδύεται όλο και περισσότερο με δήθεν ιστορικά στοιχεία μέχρι να γίνει στο τέλος ο θεός που προϋπήρχε και ακολούθως το μήνυμα να γίνει παγκόσμιο.
7 ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ
Η γέννηση του Ιησού τοποθετείται στην περίοδο της βασιλείας του Αυτοκράτορα Αυγούστου, όταν ο Ηρώδης ο Μέγας ήταν βασιλιάς της Ιουδαία, την περίοδο της γνωστής σε μας αυτοκρατορικής απογραφής
Λάθος “5 Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας” Στην περίοδο του Ηρώδη αναφέρεται μόνο η δράση των γονιών του Βαπτιστή. Ο Ηρώδης πέθανε ήδη από το 4 π.κ.χ. ενώ η Απογραφή στην οποία αναφέρεται, μολονότι ιστορικά έχει σχέση με τον θάνατο του Ηρώδη, έγινε το 6 κ.χ. (Εποχή που τοποθετήθηκε και ο Κυρήνιος) δηλαδή 10 χρόνια μετά τον θάνατο του Ηρώδη, ερχόμενο σε αντίθεση με το Κατά Ματθαίον. Άλλη μια ένδειξη μεταγενέστερης από το 73 κ.χ. καταγραφής μυθικών στοιχείων.
Πράγματι αναφέρονται στο Κατά Λουκάν και τις Πράξεις αρκετά ιστορικά ονόματα, κάτι πολύ συνηθισμένο σε αυτά που λέμε ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά υπάρχουν και τεράστιες ανακρίβειες. Η Απογραφή του 6 κ.χ. ήταν απογραφή περιουσιών και όχι προσώπων, άρα δεν ήταν επιβεβλημένη η παρουσία στον τόπο καταγωγής και το σενάριο της μετακίνησης στην Βηθλεέμ είναι μυθικό. Το ότι υπήρχε στην Αθήνα ο Άρειος Πάγος δεν ήταν κάτι το δύσκολο να είναι γνωστό τοις πάσι, αλλά ο βωμός του Αγνώστου Θεού, ήταν για τους ξένους και άγνωστους ναυτικούς και τους δικούς τους θεούς, και έτσι δεν είχε συγκεκριμένο όνομα, “τω αγνώστω” αναφέρεται στον άγνωστο που θα τον είχε ανάγκη και όχι για κάποιον άγνωστο θεό που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί. Άλλωστε για τους αρχαίους όλη η φύση ήταν ένθεη και τα πάντα είχαν μια θεϊκή αναφορά που ήταν γνωστή και όχι άγνωστη. Αυτή είναι πληροφορία που ήρθε από κάποιον που βρέθηκε στην Αθήνα και δεν ρώτησε. στα κείμενα του Κουμράν… Υπάρχουν αμφιβολίες για το κατά πόσο υπήρχε άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Το αντίθετο τα ιδεολογικά αλλά και πρακτικά σημεία δείχνουν μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα και συνέχεια. “Η προέλευση του Χριστιανισμού”
9. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΟΥΔΑΪΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
1. Ραββινικά κείμενα
Τα αναφερόμενα στα κείμενα των Εβραίων αναλύονται στην δημοσίευση “Πολλοί μεσσίες, πολλοί χριστοί”,
αλλά υπάρχει και η εξαιρετική μετάφραση του Hayyim ben Yehoshua στο “Απορρίπτοντας ιεραποστόλους – Τι λέει το Ταλμούδ για τον Ιησού”.
Επίσης παρόμοια στοιχεία θα βρείτε και εδώ : https://en.wikipedia.org/wi... Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που φαίνεται να τροφοδότησαν τα Ευαγγέλια, αλλά οι ημερομηνίες είναι άσχετες.
2. Ο Ιώσηπος
Οι απαντήσεις για το θέμα του Ιώσηπου είναι πολλές που έχουν δοθεί, εδώ χαρακτηριστικά:
“Ιώσηπος, περί Ιησού”
10 Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
Όλες οι αναφερόμενες και πολλές άλλες, έχουν απαντηθεί στον χώρο αυτόν και ειδικά στο:
“Ιστορικότητα του Ιησού – ‘Πηγές’ του 2ου αιώνα”.
Εν κατακλείδι σε όλες αυτές, εμφανίζονται μεν χριστιανοί μετά το 112 κ.χ. πιστεύουν σε κάποιον χριστό, (τον πρώτο αιώνα υπήρχαν πολλοί “χρηστοί”), δεν ξέρουμε όμως τίποτα για αυτόν και οι λεπτομέρειες, εμφανίζονται στην διάρκεια και αφού κυκλοφορήσουν τα Ευαγγέλια στα μέσα με τέλη του 2ου αι. ταυτόχρονα όμως με άλλα απόκρυφα κείμενα και διαφορετικές ομάδες που τις κάλεσαν μετά αιρετικές.
Για περισσότερες πληροφορίες υπάρχει και το “«Αγία Γραφή»: Το μεγαλύτερο παραμύθι τού κόσμου – Η Βίβλος τού μίσους, τής κτηνωδίας και τής πλαστογραφίας”.
ΔΕΣ: Πώς ο Ιησούς έγινε «θεός»
5. ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ
Είναι πραγματικά αστείο να επιχειρηματολογήσει κάποιος σοβαρά για το θέμα των θαυμάτων, αν και η παρουσίασή τους συνοπτικά εντείνει τις ασυμφωνίες και την μυθική προέλευση των κειμένων.
“Θρησκεία θαυμάτων - Τα θαύματα στην Καινή Διαθήκη και σκέψεις για την συνέπεια και ιστορικότητά της”.
6. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Παρόλο που ο Παύλος επιμένει στη θεία προ-ύπαρξη του Ιησού [103], γνωρίζει πως ήταν επίσης ένα πραγματικό ανθρώπινο ον [104], απόγονος του Αβραάμ [105] και του Δαυίδ [106], ο οποίος έζησε σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό Νόμο [107], τον πρόδωσαν, και τη νύχτα της προδοσίας παρέθεσε ένα αναμνηστικό γεύμα με ψωμί και κρασί [108], υπέστη τη Ρωμαϊκή τιμωρία της Σταύρωσης [109], παρόλο που η ευθύνη για το θάνατό Του ανήκει στους εκπροσώπους του Ιουδαϊκού έθνους [110], τάφηκε κι αναστήθηκε την τρίτη μέρα, κι έπειτα Τον είδαν ζωντανό πολλοί αυτόπτες μάρτυρες, σε διάφορες περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης, κατά την οποία Τον είδαν μονομιάς πεντακόσια άτομα.
Το ότι υποστηρίζει την ενσάρκωση είναι γεγονός όπως και ότι είναι από την γενιά του Δαυίδ, μολονότι τα Ευαγγέλια για να το υποστηρίξουν αναφέρουν την γενεαλογία του Ιωσήφ, που δεν έχει σχέση κατά σάρκα με τον Ιησού. Το θέμα του δείπνου φυσικά ήταν γνωστό και αναφέρεται και στην εσσαϊκή αίρεση. Δεν μιλάει για προδοσία, αλλά για παράδοσή του “ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδοτο”, δεν αναφέρει τίποτα για Ρωμαίους παρά μόνο μία φορά για Εβραίους. Εν ολίγοις οι πληροφορίες που δίνει είναι ελάχιστες για να επιβεβαιώσει τα μεταγενέστερα Ευαγγέλια και το σημαντικό για το κήρυγμα του Παύλου όλα τα παραδείγματα που δίνει είναι από την Παλαιά Διαθήκη και ενώ υπήρχαν τρανταχτά παραδείγματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει από την φερόμενη δράση του Ιησού, αν όντως υπήρχε.
Κάποια τσιτάτα και προτροπές που βλέπουμε και στα Ευαγγέλια δεν είναι άλλη απόδειξη πέρα από το ότι υπάρχει μια κοινή παράδοση που τροφοδοτεί τις εμπλεκόμενες κοινότητες, μολονότι υπάρχουν και σοβαρές διαφορές.
Ο βασικός μύθος είναι ότι ο Ιησούς ήρθε για να σταυρωθεί και να αναστηθεί για να σώσει τους εβραίους (και αυτό Εσσαϊκός μύθος) που όμως δεν κατάλαβαν τίποτα. Αυτός είναι κοινός και σε κάθε νεώτερο κείμενο επενδύεται όλο και περισσότερο με δήθεν ιστορικά στοιχεία μέχρι να γίνει στο τέλος ο θεός που προϋπήρχε και ακολούθως το μήνυμα να γίνει παγκόσμιο.
7 ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ
Η γέννηση του Ιησού τοποθετείται στην περίοδο της βασιλείας του Αυτοκράτορα Αυγούστου, όταν ο Ηρώδης ο Μέγας ήταν βασιλιάς της Ιουδαία, την περίοδο της γνωστής σε μας αυτοκρατορικής απογραφής
Λάθος “5 Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας” Στην περίοδο του Ηρώδη αναφέρεται μόνο η δράση των γονιών του Βαπτιστή. Ο Ηρώδης πέθανε ήδη από το 4 π.κ.χ. ενώ η Απογραφή στην οποία αναφέρεται, μολονότι ιστορικά έχει σχέση με τον θάνατο του Ηρώδη, έγινε το 6 κ.χ. (Εποχή που τοποθετήθηκε και ο Κυρήνιος) δηλαδή 10 χρόνια μετά τον θάνατο του Ηρώδη, ερχόμενο σε αντίθεση με το Κατά Ματθαίον. Άλλη μια ένδειξη μεταγενέστερης από το 73 κ.χ. καταγραφής μυθικών στοιχείων.
Πράγματι αναφέρονται στο Κατά Λουκάν και τις Πράξεις αρκετά ιστορικά ονόματα, κάτι πολύ συνηθισμένο σε αυτά που λέμε ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά υπάρχουν και τεράστιες ανακρίβειες. Η Απογραφή του 6 κ.χ. ήταν απογραφή περιουσιών και όχι προσώπων, άρα δεν ήταν επιβεβλημένη η παρουσία στον τόπο καταγωγής και το σενάριο της μετακίνησης στην Βηθλεέμ είναι μυθικό. Το ότι υπήρχε στην Αθήνα ο Άρειος Πάγος δεν ήταν κάτι το δύσκολο να είναι γνωστό τοις πάσι, αλλά ο βωμός του Αγνώστου Θεού, ήταν για τους ξένους και άγνωστους ναυτικούς και τους δικούς τους θεούς, και έτσι δεν είχε συγκεκριμένο όνομα, “τω αγνώστω” αναφέρεται στον άγνωστο που θα τον είχε ανάγκη και όχι για κάποιον άγνωστο θεό που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί. Άλλωστε για τους αρχαίους όλη η φύση ήταν ένθεη και τα πάντα είχαν μια θεϊκή αναφορά που ήταν γνωστή και όχι άγνωστη. Αυτή είναι πληροφορία που ήρθε από κάποιον που βρέθηκε στην Αθήνα και δεν ρώτησε. στα κείμενα του Κουμράν… Υπάρχουν αμφιβολίες για το κατά πόσο υπήρχε άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Το αντίθετο τα ιδεολογικά αλλά και πρακτικά σημεία δείχνουν μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα και συνέχεια. “Η προέλευση του Χριστιανισμού”
9. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΟΥΔΑΪΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
1. Ραββινικά κείμενα
Τα αναφερόμενα στα κείμενα των Εβραίων αναλύονται στην δημοσίευση “Πολλοί μεσσίες, πολλοί χριστοί”,
αλλά υπάρχει και η εξαιρετική μετάφραση του Hayyim ben Yehoshua στο “Απορρίπτοντας ιεραποστόλους – Τι λέει το Ταλμούδ για τον Ιησού”.
Επίσης παρόμοια στοιχεία θα βρείτε και εδώ : https://en.wikipedia.org/wi... Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που φαίνεται να τροφοδότησαν τα Ευαγγέλια, αλλά οι ημερομηνίες είναι άσχετες.
2. Ο Ιώσηπος
Οι απαντήσεις για το θέμα του Ιώσηπου είναι πολλές που έχουν δοθεί, εδώ χαρακτηριστικά:
“Ιώσηπος, περί Ιησού”
10 Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
Όλες οι αναφερόμενες και πολλές άλλες, έχουν απαντηθεί στον χώρο αυτόν και ειδικά στο:
“Ιστορικότητα του Ιησού – ‘Πηγές’ του 2ου αιώνα”.
Εν κατακλείδι σε όλες αυτές, εμφανίζονται μεν χριστιανοί μετά το 112 κ.χ. πιστεύουν σε κάποιον χριστό, (τον πρώτο αιώνα υπήρχαν πολλοί “χρηστοί”), δεν ξέρουμε όμως τίποτα για αυτόν και οι λεπτομέρειες, εμφανίζονται στην διάρκεια και αφού κυκλοφορήσουν τα Ευαγγέλια στα μέσα με τέλη του 2ου αι. ταυτόχρονα όμως με άλλα απόκρυφα κείμενα και διαφορετικές ομάδες που τις κάλεσαν μετά αιρετικές.
Για περισσότερες πληροφορίες υπάρχει και το “«Αγία Γραφή»: Το μεγαλύτερο παραμύθι τού κόσμου – Η Βίβλος τού μίσους, τής κτηνωδίας και τής πλαστογραφίας”.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου