Η ζήλια είναι σύγκριση

Η ζήλια είναι σύγκριση. Και έχουμε διδαχτεί να συγκρίνουμε, έχουμε διαπαιδαγωγηθεί να συγκρίνουμε, πάντα να συγκρίνουμε. Κάποιος άλλος έχει καλύτερο σπίτι, κάποιος άλλος έχει ομορφότερο σώμα, κάποιος άλλος έχει περισσότερα χρήματα, κάποιος άλλος έχει περισσότερο χαρισματική προσωπικότητα. Συγκρίνεις, συνεχώς συγκρίνεις τον εαυτό σου με οποιονδήποτε περνάει δίπλα σου και το αποτέλεσμα θα είναι μεγάλη ζήλια. Η ζήλια είναι αποτέλεσμα της διαπαιδαγώγησης που έχεις υποστεί συνεχώς να συγκρίνεις.

Αν σταματήσεις να συγκρίνεις, η ζήλια εξαφανίζεται. Τότε, απλώς γνωρίζεις ότι εσύ είσαι εσύ και κανένας άλλος, και δεν υπάρχει λόγος να κάνεις συγκρίσεις. Είναι καλό που δεν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα δέντρα, αλλιώς θα αρχίσεις να αισθάνεσαι μεγάλη ζήλια. Γιατί δεν είσαι πράσινος; Και γιατί η φύση υπήρξε τόσο σκληρή μαζί σου και όχι με τα λουλούδια; Είναι καλό που δεν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα πουλιά, με τα ποτάμια, με τα βουνά, αλλιώς θα υπέφερες. Εσύ συγκρίνεσαι μόνο με τους ανθρώπους. Δεν συγκρίνεσαι με τα παγώνια και με τους παπαγάλους. Αλλιώς, η ζήλια σου θα ήταν τεράστια. Θα σε βάραινε τόσο πολύ η ζήλια, που δεν θα μπορούσες να ζήσεις καθόλου.

Η σύγκριση είναι πολύ ανόητη συμπεριφορά, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ασύγκριτος. Από τη στιγμή που εδραιώνεται μέσα σου αυτή η κατανόηση, η ζήλια εξαφανίζεται. Κάθε ένας είναι μοναδικός και ασύγκριτος. Εσύ είσαι απλώς ο εαυτός σου. Κανένας άλλος δεν υπήρξε ποτέ σαν εσένα και κανένας άλλος δεν θα είναι ποτέ σαν εσένα. Και ούτε χρειάζεσαι να είσαι σαν κάποιον άλλο.

Η φύση δημιουργεί μόνο πρωτότυπα. Δεν της αρέσουν τα αντίγραφα.