“Κανένας ακαδημαϊκός δεν αποδέχεται τις θέσεις των αρνητών της ιστορικότητας του Ιησού”! Η φράση αυτή είναι μία από τις αγαπημένες… “άμυνες δεύτερης γενιάς” (που εμφανίστηκαν, δηλαδή, κάποια χρόνια μετά τη δυναμική εμφάνιση των αρνητών της ιστορικότητας του Ιησού θέσεων στο ελληνικό διαδίκτυο από το 2013 και εξής) των υποστηρικτών της ιστορικής ύπαρξης της πρωταγωνιστικής φιγούρας του χριστιανισμού.Πόσο, όμως, ορθή είναι μία τέτοια άποψη; Αποτελεί ο Μυθικισμός μία τόσο… fringe υπόθεση, τόσο ώστε να μην είναι δυνατόν να πάρει ισότιμα τη θέση του στο τραπέζι των θεωριών αναφορικά με την ομιχλώδη παρουσία του Ιησού επί γης;
Ερεύνησα και σταχυολόγησα μία ενδεικτική συλλογή από απόψεις σύγχρονων αναγνωρισμένων ακαδημαϊκών και μελετητών της Βίβλου, που καταδεικνύουν ότι ούτε αυτό το επιχείρημα των απολογητών ή όσων για τους δικούς τους λόγους απορρίπτουν μετά… μανίας τις Μυθικιστικές θέσεις (θέσεις των αρνητών της ιστορικότητας του Ιησού), μπορεί να σταθεί ικανοποιητικά.
Το γεγονός αυτό έρχεται να “δέσει” με τις απόψεις που έχουμε εκφράσει πολλές φορές μέσω της αρθρογραφίας μας, ότι δηλαδή ο Μυθικισμός αποτελεί ένα ερευνητικό πεδίο που εισέρχεται δυναμικά τα τελευταία χρόνια στον ακαδημαϊκό κόσμο και είναι έτοιμος να αλλάξει το υπάρχον status δεκαετιών. Το τελευταίο αναλύεται στο video ικανοποιητικότατα και σε μεγάλο βαθμό μέσω της σχετικής εισήγησης του David Fitzgerald.
Γράφει ο Dr. Bart Ehrman, καθηγητής της Καινής Διαθήκης στο Chapel Hill της Νότιας Καρολίνας.
“Οι καλοί χριστιανοί βιβλικοί μελετητές, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων Προτεσταντών ή Καθολικών ακαδημαϊκών της Αμερικής, θα σας πουν πώς η Αγία Γραφή βρίθει από ψέματα, ακόμα και αν αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τον όρο. Και εδώ βρίσκεται η αλήθεια: Πολλά βιβλία της ΚΔ γράφτηκαν από ανθρώπους που είπαν ψέματα για την ταυτότητά τους, ισχυριζόμενοι πως ήταν κάποιος διάσημος απόστολος όπως ο Πέτρος, ο Παύλος ή ο Ιάκωβος. Στην καθομιλουμένη αυτό το λέμε ψέμα, αλλά ο πιο ευγενικός ακαδημαϊκός όρος είναι πλαστογραφία (ή ψευδεπίγραφο).”
https://www.huffpost.com/entry/the-bible-telling-lies-to_b_840301?guccounter=1
“Tουλάχιστον 11 από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι πλαστογραφίες….Πολλές από αυτές κατασκευάστηκαν από πρώιμους χριστιανούς ηγέτες προκειμένου να τακτοποιήσουν θεολογικές διαμάχες”.
http://religion.blogs.cnn.com/2011/05/13/half-of-new-testament-forged-bible-scholar-says/
———
Πολλές επιστολές του Παύλου είναι πλαστογραφημένες, λέει ο Dr James Tabor, καθηγητής θρησκευτικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας: “Το όνομα του Παύλου χρησιμοποιήθηκε για να επικυρωθούν ιδέες μεταγενέστερων συγγραφέων που ήθελαν να πείσουν τους αναγνώστες πώς προέρχονται απ’τον Παύλο”.
http://www.biblicalarchaeology.org/daily/people-cultures-in-the-bible/people-in-the-bible/the-quest-for-the-historical-paul/
———
Ο Gerd Ludemann, καθηγητής της Κ.Δ. και της χριστιανικής γραμματείας στο πανεπιστήμιο του Goettingen, λέει για τον Παύλο:
“O Παύλος πίστευε πώς ένα άτομο ονόματι Ιησούς είχε ζήσει στη Γη και τώρα κάθεται στα δεξιά του Θεού στον ουρανό. Ωστόσo δείχνει να έχει μόνο μια επιφανειακή γνώση των παραδόσεων που σχετίζονταν με τη ζωή του και πουθενά δεν δείχνει κάποια εξοικείωση μ’αυτές. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος μάρτυρας της ζωής, της διδασκαλίας ή της ιστορικής ύπαρξης του Ιησού”.
Sources for the Jesus tradition, Prometheus Books, σελ 212 https://www.amazon.com/Sources-Jesus-Tradition-Separating-History/dp/1616141891
———
Ο Dr. Alvar Ellegård, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Gothenburg:
“Υποστηρίζω πώς ο Ιησούς των ευαγγελίων είναι ουσιαστικά μύθος. Τα ευαγγέλια είναι σε μεγάλο βαθμό φαντασία. Φτιάχτηκαν προς του τέλος του 1ου αιώνα με αρχές του 2ου, προκειμένου να δώσουν ισχύ και ουσία στον Ιησού, που σαν Μεσσίας είχε εμφανιστεί στον Παύλο και σε κάποιους αποστόλους με εκστατικά οράματα”.
Theologians as historians http://journals.lub.lu.se/index.php/scandia/article/download/1078/863
———
Ο Bart Ehrman: “Forged: Writing in the Name of God “, σελ. 225- 226, εξηγεί:
H ανωνυμία των ευαγγελίων διατηρήθηκε για δεκαετίες. ‘Οταν οι εκκλησιαστικοί των αρχών του δεύτερου αιώνα αναφέρονται ή παραπέμπουν στα ευαγγέλια της ΚΔ, δεν μιλούν ποτέ για τους τίτλους ή τους συγγραφείς τους. Ακόμα και ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, που γράφει γύρω στα 150-60 μΚΕ, παραθέτει κάποιους στίχους απ’αυτά, αλλά δεν υποδεικνύει τα ονόματά τους. Για τον Ιουστίνο, αυτά τα βιβλία ήταν γνωστά ως συλλογικά έργα, οι “Αναμνήσεις των Αποστόλων”…
…Γιατί τα ονόματα επιλέχτηκαν στο τέλος του δεύτερου αιώνα; Για δεκαετίες υπήρχαν φήμες για δύο σημαντικές μορφές της πρώιμης εκκλησίας που κατέγραψαν τα έργα και τις διδασκαλίες του Ιησού. Βρίσκουμε αυτές τις φήμες στα έργα του Παπία (τώρα χαμένα αλλά διασώθηκαν στην Εκκλ. Ιστορία του Ευσέβιου 3.39.14-17- 4ος αιώνας) γύρω στα 120-130 μΚΕ, σχεδόν μισό αιώνα πριν τον Ειρηναίο. Ο Παπίας υποτίθεται πως ισχυρίστηκε πώς ο μαθητής Ματθαίος κατέγραψε τα λόγια του Ιησού στα εβραϊκά και άλλοι τα μετέφρασαν, προφανώς στα ελληνικά. Είπε επίσης πως ο ακόλουθος του Πέτρου, ο Μάρκος, ανασύνταξε τις διδασκαλίες του Πέτρου… και έφτιαξε ένα βιβλίο μ’αυτές”.
———
‘Οπως σημειώνει ο μελετητής της ΚΔ, Dr Μichael J. Kok (The Gospel on the Margins, σελ. 105):
“H πηγή του (σ.μ. του Παπία) ήταν κάποιος Ιωάννης ο Πρεσβύτερος, μια μορφή που παραμένει ακόμα απροσδιόριστη. Φαίνεται απίθανο να ήταν κάποιος ακόλουθος του Ιησού, αλλά μάλλον ένας δεύτερης γενιάς χριστιανός ηγέτης της Μικράς Ασίας. Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για τις διασυνδέσεις του έξω απο την Μ.Ασία ή την αξιοπιστία του. Γνωρίζουμε πως ο Παπίας εμπιστεύτηκε αφελώς μια εβραϊκή/αραμαϊκή έκδοση του Ματθαίου και άλλα θαυμαστά σημεία (Εκκλ.Ιστορία 3.39.9,16). Αν οι πηγές του Παπία ήταν σαθρές, τότε πως γίνεται να εμπιστευτούμε ο,τι έγραψαν οι μεταγενέστεροι συγγραφείς που βασίστηκαν σ’αυτόν”;
———
Το Oxford Annotated Bible (σελ. 1746) γράφει:
“Το γεγονός πώς ο ευαγγελιστής Ματθαίος βασίζεται τόσο πολύ στον Μάρκο και στην χαμένη πηγή των Λογίων (Q), δείχνει έναν μεταγενέστερο άγνωστο συγγραφέα.”
———
Ο μελετητής J.C. Fenton: “The Gospel of St. Matthew“, σελ. 12 , επισημαίνει πως
“Οι αλλαγές που κάνει (σ.μ. ο Ματθαίος) στην ιστορία του Μάρκου δεν είναι οι διορθώσεις που θα έκανε ένας αυτόπτης μάρτυρας σε κάποιον που δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας“.
———
Ο μελετητής Robert Kysar (The Anchor Bible Dictionary, τ. 3, σελ. 919-920) γράφει για τον συγγραφέα του Κατά Ιωάννη:
“Η υπόθεση πως ο συγγραφέας είναι ο ίδιος με τον αγαπημένο μαθητή παρουσιάζεται συχνά ως διαβεβαίωση πως ο Ευαγγελιστής ήταν μάρτυρας της ζωής του Ιησού. Δύο συγκεκριμένα χωρία δείχνουν σ’αυτή την κατεύθυνση, το 19:35 και το 21:24. Αλλά και οι δύο ενδείξεις καταρρέουν μετά από προσεκτική εξέταση. Το 19:35 δεν ισχυρίζεται πως ο συγγραφέας ήταν αυτόπτης μάρτυρας, αλλά ότι η σκηνή που περιγράφει προέρχεται από μια τέτοια αναφορά. Το 21:24 είναι ένα ξεχωριστό παράρτημα (appendix) του ευαγγελίου και δεν θα πρεπε να θεωρείται ως προερχόμενο από το ίδιο χέρι που έγραψε το υπόλοιπο ευαγγέλιο. Κανένα απ’αυτά τα χωρία συνεπώς δεν πείθει τους μελετητές του “Ιωάννη” ως αναφορά αυτόπτη μάρτυρα”.
https://yalebooks.yale.edu/book/9780300140019/anchor-yale-bible-dictionary-c
———
Και συμπληρώνει ο Ehrman (Forged, σελ. 227) :
“Το τέταρτο ευαγγέλιο θεωρήθηκε πως ανήκε σε μια μυστηριώδη φιγούρα που αναφέρεται στο βιβλίο ως “ο αγαπημένος μαθητής” (Ιωαν 21:20-24), ο οποίος ήταν ένας από τους στενούς ακόλουθους του Ιησού. Οι τρεις στενότεροι ακόλουθοί του, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν οι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης. Ο Πέτρος αναφέρεται ρητά στο τέταρτο ευαγγέλιο, άρα δεν θα μπορούσε να είναι ο αγαπημένος μαθητής, ο Ιάκωβος μαρτύρησε νωρίς και άρα δεν θα μπορούσε ούτε αυτός να είναι ο συγγραφέας. Αυτός που μένει είναι ο Ιωάννης, ο γιος του Ζεβεδαίου. Έτσι, ο Ειρηναίος του απέδωσε την συγγραφή του τέταρτου ευαγγελίου.”
———
O Dr Joseph Hoffman, διευθυντής της επιτροπής επιστημονικής έρευνας της θρησκείας, της Οξφόρδης (CSER)
“Ο,τι νομίζουμε πως ξέρουμε για τον ιστορικό Ιησού μας οδηγεί σε μια απελπιστική κατεύθυνση: ένας άνθρωπος χωρίς καμία δημοσιότητα, που ζει σε μια εποχή ακραίου αναλφαβητισμού, σε μια περιθωριακή επαρχία των Ρωμαίων, με μερικούς φίλους που θα μπορούσαν να πουν την ιστορία του. Ωστόσο η ιστορία του είναι περιέργως παρόμοια με μια άλλη-μια ανάμνηση ζωής, σοφίας, διδασκαλίας, πάλης και θανάτου. ‘Οταν ένας από τους ιερείς του Birmingham Οratory ρωτήθηκε για τον καρδινάλιο Newman, το σώμα του οποίου εξαφανίστηκε απ’τον τάφο του, αυτός απάντησε: “Μου αρκεί που ήταν εδώ”.
Στην περίπτωση του Ιησού απ΄την Ναζαρετ δεν μπορούμε να πούμε ούτε αυτό. (In the case of Jesus of Nazareth, we cannot say even that much)“.
Sources of the Jesus tradition, Prometheus books, 2012, σελ 184.
———
“Tα ευαγγέλια είναι μυθολογία” υποστηρίζει ο Dr Burton Mack, ομότιμος καθηγητής του πρώιμου χριστιανισμού στο Claremont School of Theology, στο βιβλίο του “Who Wrote the New Testament?The Making of the Christian Myth”.
https://www.harpercollins.com/9780060655181/who-wrote-the-new-testament/
———
Παρομοίως, ο γνωστός μελετητής της ΚΔ, John Dominic Crossan, στο βιβλίο του “Τhe power of Parable“, υποστηρίζει πως τα ευαγγέλια είναι παραβολικές ιστορίες.
https://www.goodreads.com/book/show/10331666-the-power-of-parable
———
Το The Jesus Seminar, μια ομάδα από 200 βιβλικούς μελετητές, κατέληξε πως οι ιστορίες των ευαγγελίων είναι πραγματικές σε βαθμό 16%!
———
Ο Raphael Lataster, (Διδάκτωρ ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ -Τμήμα θρησκευτικών μελετών), Questioning the Plausibility of Jesus Ahistoricity Theories.
“Ολες οι πηγές (για τον Ιησού) αποτελούν πρόκληση για τους ιστορικούς. Πολλές πηγές δείχνουν ξεκάθαρα σημάδια αλληγορίας, παρεμβολής, απάτης, μύθου και υποκειμενικότητας. Οι ανύπαρκτες και υποθετικές πηγές που υποτίθεται οτι προηγούνται των ευαγγελίων (σ.μ. όπως η Q), δεν γίνεται να χρονολογηθούν με ακρίβεια ή να μελετηθούν, συνεπώς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την διερεύνηση της ιστορικότητας. Οι συγγραφείς των περισσότερων επιστολών, κυρίως του Παύλου και του Ιακώβου, δίνουν ελάχιστους λόγους στους ιστορικούς να τις αποδεχτούν ως ιστορικά ακριβείς μαρτυρίες, ή οτι ακόμα αναφέρονται σε έναν γήινο Ιησού. Ακόμα και αν οι συγγραφείς είναι αξιόπιστοι, δίνουν πενιχρές πληροφορίες για τον ιστορικό Ιησού, ιδίως όταν έρχονται σε αντίθεση με τα ευαγγέλια.
Τα ευαγγέλια είναι ανώνυμα και δείχνουν ξεκάθαρες προπαγανδιστικές προθέσεις, περιλαμβάνουν μη ιστορικό και μυθικό υλικό, αντιφάσκουν μεταξύ τους, δεν είναι ανεξάρτητα και εμφανίζονται δεκαετίες μετά την περίοδο του Ιησού.
Εκτός από τις αναφορές στους Ιώσηπο και Τάκιτο, οι υπόλοιπες εξωβιβλικές πηγές είναι πολύ μεταγενέστερες. ‘Ολες αυτές οι πηγές περιέχουν υλικό που είναι πλαστογραφημένο ή αμφιλεγόμενο (σ.μ. testimonium flavianum) και δεν μας λένε κάτι παραπάνω από τα γνωστά ευαγγέλια. Καμία απ’αυτές δεν είναι απ΄την εποχή του Ιησού. Καμία πηγή δεν προέρχεται από αυτόπτες μάρτυρες. Αυτά τα ζητήματα μας επιτρέπουν να αμφισβητήσουμε, σε σημαντικό βαθμό, ό,τι είπε ο Ιησούς, ό,τι έκανε, ποιος ήταν και ακόμα και αν υπήρξε ιστορικά”.
(μπορείτε να διαβάσετε όλο το paper)
https://digitalcommons.usu.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer=&httpsredir=1&article=1053&context=imwjournal
———
O Dr. Randel Helms για τα ευαγγέλια:
“Κάθε ένα από τα κανονικά ευαγγέλια είναι θρησκευτική διακήρυξη στην μορφή φανταστικής λογοτεχνίας. Οι Χριστιανοί δεν δίστασαν να γράψουν φανταστικές ιστορίες για τον Ιησού και πρέπει να θυμόμαστε πως τα τέσσερα κανονικά ευαγγέλια είναι μόνο η αφρόκρεμα μιας μεγάλης και ποικιλόμορφης λογοτεχνίας. Εχουμε ακόμα στην κατοχή μας τέτοια έργα, είτε ολόκληρα είτε αποσπασματικά, όπως το Ευαγγέλιο του Πέτρου, το Ευαγγέλιο του Φιλίππου, το κρυφό ευαγγέλιο του Μάρκου, το Ευαγγέλιο της Μαρίας της Μαγδαληνής και αρκετά ανώνυμα ευαγγέλια όπως τα σύμφωνα με τους Εβραίους, τους Αιγυπτίους, τους Εβιωνίτες κλπ. Ο Ιησούς είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο σώμα λογοτεχνίας, συχνά ανορθόδοξης ή συνηθισμένης μυθοπλασίας”.
Gospel Fictions, σελ 11-12, https://www.amazon.com/Gospel-Fictions-Randel-Helms/dp/0879755725
———
Γράφει ο William Campbell σχετικά με τον συγγραφέα των Πράξων των αποστόλων: “We” Passages in the Acts of the Apostles“, σελ 13:
“Η ερώτηση σχετικά με την ιστορικότητα των γεγονότων στα χωρία των Πράξεων των Αποστόλων με το “εμείς” και με το αν ο Λουκάς ή οι πηγές του ήταν μάρτυρες σ’αυτά, δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα και απ’τους πιο ακραιφνείς υποστηρικτές της ιστορικότητας και της θεωρίας των αυτοπτών μαρτύρων. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι Πράξεις δεν μας δίνουν καμία πληροφορία, γράφοντας ανώνυμα και κατασκευάζοντας έναν ανώνυμο παρατηρητή, κάτι που προτείνει πως το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού στις Πράξεις έχει να κάνει με ένα αφήγημα μη ιστορικό”.
https://www.amazon.com/Passages-Acts-Apostles-Narrative-Literature/dp/1589832051
———
Ο Δρ. Robert Price (Μελετητής της ΚΔ και συγγραφέας)
“Θεωρώ πώς οι Χριστιανοί πιστεύουν στον Ιησού με μια υποχρεωτικά μυθικιστική προσέγγιση, απλά δεν το συνειδητοποιούν. Με αυτό δεν εννοώ πως δεν περπάτησε ποτέ στη Γη. Εννοώ πως ο Ιησούς δεν πληροί τις προδιαγραφές ενός ανθρώπινου όντος. Είναι το όνομα ενός ομιχλώδους Θεού. ‘Ενας περισσότερο σοφιστικέ άγιος Βασίλης. Ακόμα και αν κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα υπήρξε κάποιος άνθρωπος ονόματι “Ιησούς”, έφυγε και αντικαστάθηκε από πιο μυθική φιγούρα. Για να περάσει στο ευρύ κοινό η ιδέα του μυθικού Ιησού, θα έπρεπε ίσως να παρατηρηθούν τεράστιες πολιτισμικές ανακατάξεις, κάτι αντίστοιχο με τον θρίαμβο του Ισλάμ για παράδειγμα. Διαφορετικά ο Ιησούς θα συνεχίσει να μας στοιχειώνει και για τους επόμενους αιώνες ως η κυρίαρχη φιγούρα που γνωρίζουμε σήμερα”.
(Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού, 2013, εκδ. Δαιδάλεος.) https://daidaleos.gr/mythicism-greek-edition/
———
O Richard C. Carrier (Phd ιστορικός), συγγραφέας του πολύκροτου “On the Historicity of Jesus: Why We Might Have Reason for Doubt”, λέει για την αξιοπιστία της χριστιανικής ιστορίας:
“Φανταστείστε πως κάποια στιγμή κατηγορείστε για την δολοφονία ενός παιδιού και σας στέλνουν σε δίκη, δεκαετίες αργότερα. Ο κατήγορος ισχυρίζεται ότι κάνατε την δολοφονία σε έναν γάμο μπροστά σε εκατοντάδες καλεσμένους, αλλά σαν απόδειξη φέρνει ένα κείμενο απο κάποιον “Ιωάννη” που γράφει πως σας είδαν οι καλεσμένοι να διαπράττετε το έγκλημα. Ποιος είναι αυτός ο “Ιωάννης”; Ο κατήγορος παραδέχεται πως δεν ξέρει. Πότε γράφτηκε αυτό το αφήγημα; Πάλι ο κατήγορος λέει πως δε ξέρει. ‘Ισως σαράντα ή εξήντα χρόνια αργότερα. Ποιος είπε αυτή την ιστορία στον “Ιωάννη”; Πάλι κανένας δεν ξέρει. ‘Αρα γιατί θα πρέπει να θεωρηθεί τεκμήριο; Γιατί το αφήγημα έχει ιστορικές λεπτομέρειες. ‘Αρα είναι ιστορία αυτοπτών μαρτύρων; ‘Οχι, απλά αυτός ο “Ιωάννης” επαναλαμβάνει μια ιστορία που του ειπώθηκε. Από ποιον; Δεν λέει. Μάλιστα. Αρα, γιατί να πιστέψουμε αυτή την ιστορία; Γιατί οι καλεσμένοι στον γάμο δεν θα του επέτρεπαν να πει ψέματα ή να κατασκευάσει μια τέτοια ιστορία, ακόμα και εξήντα χρόνια αργότερα.
Αν αυτό δεν είναι για σας ένα παράλογο επιχείρημα, τότε θα πρέπει να ξαναδιαβάσετε την παράγραφο απ’την αρχή”.
https://www.sheffieldphoenix.com/showbook.asp?bkid=264
———
O Thomas L . Thompson, oμότιμος καθηγητής της Βίβλου στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, λέει για τον ιστορικό Ιησού:
“Σε ένα άρθρο μου (‘The Historiography of the Pentateuch: 25 Years after Historicity’ Scandinavian Journal of the Old Testament 13, 1999, 258-283) ανέλυσα γιατί είναι δύσκολο να εξακριβώσουμε την ιστορικότητα των προσώπων στο βιβλικό αφήγημα, καθότι το ζήτημα έχει να κάνει με την ποιότητα των κειμένων που εξετάζουμε. Αυτό το ζήτημα το ανέπτυξα περαιτέρω στο βιβλίο μου “The Messiah Myth” το 2005. Εκεί επιχειρηματολόγησα πως τα συνοπτικά ευαγγέλια δύσκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καταδείξουμε την ιστορικότητα του Ιησού, διότι τόσο τα γεγονότα όσο και οι διδασκαλίες που παρουσιάζονται είναι στερεότυπα και εμπεριέχουν μια ιστορία που πηγαίνει αρκετούς αιώνες πίσω. Δεν ισχυρίστηκα ούτε προσπάθησα να αποδείξω την μη ιστορική ύπαρξη του Ιησού. Αυτό που έκανα ήταν να συγκρίνω την γνώση που έχουμε για τον Ιησού με την γνώση για προσωπικότητες όπως ο Ομηρος. ‘Οταν όμως προσπαθούμε να εντοπίσουμε αυτή την ιστορική μορφή, καταλήγουμε να συζητάμε για τα θεματικά στοιχεία αυτών των ιστοριών.”
Is This Not the Carpenter’s Son?A Response to Bart Ehrman
https://www.bibleinterp.com/articles/tho368005.shtml
———
Δρ. Τhomas L. Brodie, Δομηνικανός ιερέας και πρώην διευθυντής του Dominican Biblical Institute στο Limerick.
“Kαθόμουν με τον Everard Johnston, λέκτορα των Γραφών και του Δόγματος, στο σπίτι του στο Picton Street, λιμάνι της Ισπανίας, συζητώντας για το χειρόγραφο…. Του παρέδωσα την σελίδα με τις 128 συνδέσεις μεταξύ της Α΄προς Κορινθίους και της Παλαιάς Διαθήκης.
Το επεξεργάστηκε για ώρα και αφού το άφησε κάτω μουρμούρισε: “Ολα στην ίδια ακολουθία…στην ίδια ακολουθία εκτός από μικρές τροποποιήσεις”.
Μετά στραφήκαμε στα ευαγγέλια συζητώντας το περιεχόμενο που επίσης είναι προϊόν επανασυγγραφής. Τότε μου λέειQ “Αρα επιστρέφουμε στον Bultmann. Δεν ξέρουμε τίποτα για τον Ιησού”.
‘Σταμάτησα να μιλάω για λίγο και έπειτα του λέω: “Είναι χειρότερα απ’αυτό”. Ακολούθησε σιωπή. Τότε μου λέει “Δεν υπήρξε ποτέ!” Κούνησα καταφατικά το κεφάλι. Ακολούθησε ακόμα μια μεγαλύτερη περίοδος σιωπής και τότε αποκρίθηκε: “Βγάζει νόημα”.
(Beyond the Quest for the Historical Jesus, σελ. 35-36, T. L. Brodie) https://www.goodreads.com/book/show/16154642-beyond-the-quest-for-the-historical-jesus
———
Στο “ The Myth of Persecution” (Ο Μύθος των διωγμών), η Candida Moss [καθηγήτρια της Καινής Διαθήκης και του πρώιμου χριστιανισμού στο Πανεπιστήμιο του Birmingham] αποκαλύπτει πως η “εποχή των μαρτύρων” είναι φαντασία… Αυτές οι ιστορίες ήταν ευσεβείς υπερβολές και καλλωπισμένες διασκευές από εβραϊκές, ελληνικές και ρωμαϊκές ρομαντικές παραδόσεις εκτελέσεων, ακόμα και πλαστογραφίες με σκοπό να στοχοποιήσουν τους “αιρετικούς”, να εμπνεύσουν τους πιστούς και να χρηματοδοτήσουν τις εκκλησίες.
https://www.bookreviews.org/bookdetail.asp?TitleID=9158
———
Ο Philip R. Davies, ομότιμος καθηγητής βιβλικών μελετών, University of Sheffield, 2012, λέει για το τι μπορούμε να πούμε για τον ιστορικό Ιησού:
“Δεν νομίζω πως στα επόμενα 20 χρόνια θα υπάρξει ένα consensus οτι ο Ιησούς δεν υπήρξε ή οτι πιθανότατα δεν υπήρξε, αλλά η παραδοχή ότι η (ιστορική) του ύπαρξη δεν είναι απόλυτα βέβαιη, θα ήταν ένα δυνατό ράπισμα στην αξιοπιστία των ακαδημαϊκών μελετών σχετικά μ’αυτόν. Και τελικά γιατί έχει τόση σημασία να αποδείξουμε την ιστορική του ύπαρξη, όταν οι αρχαίες πηγές και η σύγχρονη μελέτη μας έχει υποδείξει τόσους πολλούς διαφορετικούς Ιησούς;”
https://www.bibleinterp.com/opeds/dav368029.shtml
———
Ο Μάριος Μπέγζος, κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών, δήλωσε στην εκπομπή της Ρίκας Βαγιάννη στην ΕΡΤ, το 2010:
“…Το σημαντικότερο για τον Ιησού δεν είναι η Ιστορική του ύπαρξη, είναι η πίστη των ανθρώπων. Δηλαδή είναι σαν να ρωτάμε, αν φέρουμε παράδειγμα από το χώρο της τέχνης, αν οι αδελφοί Καραμάζωφ υπήρχαν και έγινε η δίκη τους και έχουμε τα πρακτικά και είναι ή δεν είναι έτσι… Πάντοτε στο χώρο της πίστης μιλάς για τη σημασία του πράγματος και όχι για το ίδιο το πράγμα το οποίο σε τελευταία ανάλυση χλωμιάζει. Κάτι το οποίο αποδεικνύεται, επιβάλλεται κιόλας. Αν η ύπαρξη του Χριστού αποδεικνυόταν μαθηματικώς — ιστορικώς, θα ήταν υποχρεωτική για τους ανθρώπους, ενώ τώρα είναι στη διάθεση των ανθρώπων. Δεν είναι υποχρεωτική, δεν είναι δεσμευτική”.
Δείτε το βίντεο ντοκουμέντο πατώντας εδώ.
Ο ίδιος καθηγητής, σε μάθημα του κύκλου διαλέξεων για τη Συγκριτική Θρησκειολογία (2016), στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου, δήλωσε αναφορικά με την αξοπιστία της Καινής Διαθήκης:
“Με τα Βιβλικά δεδομένα, είτε της Παλαιάς Διαθήκης, είτε της Καινής, δεν έχουμε μαρτυρίες εκτός της Βίβλου και επομένως δεν έχουμε δυνατότητα ιστορικής, αντικειμενικής επιστημονικής επαλήθευσης. Και εκεί δημιουργείται, βεβαίως, ένας προβληματισμός, ο οποίος λύνεται κατά έναν ορισμένο τρόπο, εάν δεχτούμε ότι τα Βιβλικά αυτά κείμενα αφορούν μία ορισμένη κοινότητα, δεν είναι κείμενα ιστορικά – είναι κείμενα πίστεως”.
ΔΕΣ:
Ιστορικότητα του Ιησού και κριτήρια ιστορικότητας
«Ιερές» παραχαράξεις
Ιερές αποκαλύψεις ή κατασκεύασμα;
Κατάλογος κειμένων της πρωτοχριστιανικής γραμματείας
Συζητήσεις για την θρησκεία και η άρνηση της αλήθειας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου