“Είσαι τόσο σκληρή με αυτούς που σε αγαπούν, Σκάρλετ. Παίρνεις την αγάπη τους και την κρατάς πάνω από το κεφάλι τους όπως ένα μαστίγιο.” Ο Ρετ Μπάτλερ στο Όσα παίρνει ο άνεμος, μιλάει ξανά μέσα μου.Πόσες φορές κάηκα από την αγάπη που σου έδειξα! Πόσες φορές άφησες σημάδια μέσα μου που δεν ξεθώριασαν με τον ερχομό της ημέρας.
Μόνο αγάπη ήθελα να σου δώσω, εσύ με το αλύγιστο βλέμμα σου την καρδιά μου παρέσερνες σε ατελείωτο πόνο.
Δε με πείραζε να πονάω, απλώς δεν ήξερα πότε θα τελειώσει, αν θα τελειώσει.
Προσπάθησα να σε πείσω να με αγαπήσεις, αλλά τίποτα δεν άγγιξε τη σκληρή καρδιά σου. Δεν υπήρχε τρόπος με τον οποίο να μην προσπάθησα, εμπόδιο το οποίο δεν προσπάθησα να ξεπεράσω. Ένα γλυκό σου βλέμμα αρκούσε για να κάνει κάθε θυμό μου να παύσει, το πρόσωπό σου ήταν ο κόσμος μου όλος.
Δεν μπορώ άλλο να παίζω σαν ηθοποιός σε άδειο θέατρο, σα θεατρίνος που απαγγέλει αλλά κανείς δεν τον ακούει.
Πόση σκληρότητα με εμένα που σε αγαπώ! Πόσο αλύγιστα χτυπάς την ψυχή μου όταν εκείνη σου εξομολογείται την αγάπη της.
Κάποια στιγμή θα φύγει. Ακόμα και αυτή η δύναμη της αγάπης μπορεί να σβήσει όταν δεν εκτιμάται και όταν καταπατάται διαρκώς. Η σκληρότητα που μου δείχνεις θα έρθει μπροστά σου κάποια στιγμή, η καρδιά σου θα γευτεί τη σκληρότητα που μου έδειξες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου