Από όποιον/α μένει και επιμένει,Πάω να σε προλάβω μα φεύγεις και το σ’ αγαπώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια λέξη που δε λέγεται.
Αν σε προλάβαινα, θα σε έβλεπα κατάματα, θα σου ’λεγα «σ’ αγαπώ» και τότε αυτή η λέξη θα έπαιρνε μια θέση στο χρόνο, θα σημάδευε τη στιγμή για πάντα, θα ήμουν για σένα, θα ήσουν για μένα.
Πάω να σε προλάβω μα φεύγεις κι είναι και τόσα άλλα που έχω να σου πω, που αν τα άκουγες θα ένιωθες την καρδιά μου, θα έβλεπες τον κόσμο όπως τον βλέπουν τα μάτια μου… κι είναι ένας όμορφος κόσμος αφού υπάρχεις εσύ έστω και έτσι, ακόμα κι αν δεν είσαι μαζί μου.
Αν ζούσες λοιπόν λίγο στον κόσμο αυτόν, τον δικό μου, δε θα αισθανόσουν ποτέ πλήξη, ποτέ ότι δε θες να υπάρχεις, ποτέ δε θα είχες την αίσθηση πως όλα σ’ αυτόν τον κόσμο γίνονται μάταια. Κι αυτό γιατί τα μεγάλα αισθήματα ξέρουν να αντέχουν, να ελπίζουν, να είναι εδώ και να μην αρνούνται, να μένουν και όχι να φεύγουν.
Όποιος δεν πρόλαβε, σημαίνει πως δεν προσπάθησε αρκετά…
Κι όποιος πρόλαβε μπόρεσε και κράτησε ένα χαμόγελο στα χείλη του ή ένα δάκρυ στα μάτια του. Κι είναι σπουδαίο να κρατάς ζωντανό το συναίσθημα ακόμα κι αν στο τέλος πονέσεις πολύ.
Σ’ αυτόν/ην που βιάζεται και φεύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου