τὸν δὴ φονευομένου πατρὸς Ἀρσινόα Κλυταιμήστρας [στρ. β]χειρῶν ὕπο κρατερᾶν
ἐκ δόλου τροφὸς ἄνελε δυσπενθέος,
ὁπότε Δαρδανίδα κόραν Πριάμου
20Κασσάνδραν πολιῷ χαλκῷ σὺν Ἀγαμεμνονίᾳ
ψυχᾷ πόρευ᾽ Ἀχέροντος ἀκτὰν παρ᾽ εὔσκιον
νηλὴς γυνά. πότερόν νιν ἄρ᾽ Ἰφιγένει᾽ ἐπ᾽ Εὐρίπῳ [αντ. β]
σφαχθεῖσα τῆλε πάτρας
ἔκνισεν βαρυπάλαμον ὄρσαι χόλον;
ἢ ἑτέρῳ λέχεϊ δαμαζομέναν
25ἔννυχοι πάραγον κοῖται; τὸ δὲ νέαις ἀλόχοις
ἔχθιστον ἀμπλάκιον καλύψαι τ᾽ ἀμάχανον
ἀλλοτρίαισι γλώσσαις· [επωδ. β]
κακολόγοι δὲ πολῖται.
ἴσχει τε γὰρ ὄλβος οὐ μείονα φθόνον·
30 ὁ δὲ χαμηλὰ πνέων ἄφαντον βρέμει.
θάνεν μὲν αὐτὸς ἥρως Ἀτρεΐδας
ἵκων χρόνῳ κλυταῖς ἐν Ἀμύκλαις,
***
αυτόν, που όταν σκοτώναν τον πατέρα του, [στρ. β]τον άρπαξε απ᾽ τα σκληρά της Κλυταιμήστρας χέριαη Αρσινόη, η παραμάνα του,και τον εγλίτωσε απ᾽ τη φριχτή συνωμοσία,την ώρα που του Δαρδανίδη Πριάμου την κόρη, την Κασσάνδρα,20την έστελνε, απ᾽ τον αστραφτερό χαλκό χτυπημένη,με την ψυχή του Αγαμέμνονα αντάμα,στις βαθύσκιωτες όχτες του Αχέροντα
η άσπλαχνη γυναίκα. Κι ήτανε τάχα η Ιφιγένεια, [αντ. β]σαν σφάχτηκε στον Εύριπο μακριά απ᾽ την πατρίδα,που τέτοιο χόλιασμα τρομαχτικό της έφερε,ή πόθος άλλος την εδάμασε και παραστράτησε25σε νύχτιο ερωτικό κρεβάτι;Δεν έχει παραστράτημα πιο άσκημο για νέα και παντρεμένη,και δεν υπάρχει τρόπος να κρατηθεί μακριά
από τα στόματα των άλλων· [επωδ. β]ο κόσμος είναι κακόγλωσσος.Γιατί διόλου μικρός δεν είναι ο φθόνοςπου γεννά η μεγάλη ευτυχία·30τον ταπεινό, ακόμα κι αν βροντοφωνεί, κανείς δεν τον ακούει.Σκοτώθηκε λοιπόν ο ήρωας Ατρείδης,μετά καιρό σαν γύρισε στις ένδοξες Αμύκλες,
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου