Τα λάθη

Να μην κάνεις ηλίθια λάθη στη ζωή σου
κι έπειτα να κατηγορείς κι αυτήν και το χρόνο
στολίζοντάς τους με τα χειρότερα και νιώθοντας
πως είναι προκατειλημμένοι μαζί σου,
έτσι, για ελαφρυντικό της απερισκεψίας σου.
Δεν κατάλαβες…

Εγώ ”απερισκεψία” δεν ονομάζω το να ενεργείς χωρίς να έχεις προηγουμένως σκεφτεί τις συνέπειες της ενέργειάς σου.
”Απερισκεψία” όσον αφορά τα λάθη, ονομάζω την τάση
και τον ξεπεσμό μετ΄επιλογής στα μικρά λάθη φοβούμενος τα μεγάλα.
Να κάνεις βαρβάτα λάθη, φίλτατε…

Να σ΄αφήνουν σημάδι γερό
και να ΄χουν αντοχή στο χρόνο.
Να τα κουβαλάς μαζί σου σαν αποδείξεις γι΄αυτό που είσαι τώρα
και γι΄αυτό που θα ΄σαι αύριο.
Να ΄χουν διάρκεια στα χρόνια κι επιμονή για να σε διορθώνουν κάθε φορά που θα δρας με τρόπο που θα ΄ναι έστω και λίγο ξένος
μπρος στον αληθινό σου εαυτό…

…γιατί αυτά είναι που θα σε γαλουχήσουν σαν άνθρωπο κ΄ όχι εκείνα,
τα άλλα, τα αντιπαθητικά λαθάκια που στο επόμενο λεπτό
θα τα ΄χεις ξεχάσει και θα σχεδιάζεις τα επόμενα.

Μην τα φοβάσαι τα μεγάλα λάθη-αν υπάρχουν μεγάλα και μικρά.
Δώσε χώρο σ΄αυτό το τρόπον τινά αντικειμενικό που υπάρχει εκεί έξω
να ενσωματωθεί μέσα σου, κι έπειτα κράτα αυτό που εκφράζει
και συμπληρώνει το υποκειμενικό σου, μα το υπόλοιπο μην το πετάξεις…
άσ΄το στην άκρη να βρίσκεται.

Μπορεί τα επόμενα χρόνια να γίνεις απ΄αυτούς που παύουν
να ονειρεύονται ξύπνιοι και να χρειαστείς μια μικρή δόση
“αντικειμενικής” πραγματικότητας για να ΄ρθεις στα καλά σου.
Ναι, ”αντικειμενικής”…

…γιατί την πραγματικότητα μερικές φορές
πρέπει να την παλεύεις στην έδρα της με τους δικούς της όρους.
Και πάλι καλά να λες που για όπλο σου θα ΄χεις τον ίδιο της τον εαυτό
και μια ζωή θα μάχεται με τον εαυτό της χάνοντας κάθε φορά.
Γιατί και ο λογικός και ο ρεαλιστής, που και που κρυφά παραθερίζουν
στα απέραντα και παραδεισένια τοπία του παράλογου και του ονείρου.
Εσύ όμως θα το ΄χεις για μπαλονάκι σου να πιαστείς.

Αυτό που θα σε σώνει απ΄την πραγματικότητα και θα σε βολτάρει
στους πιο κρυφούς σου πόθους γιατί το υπηρετείς μια ζωή
και ξέρει πως το σέβεσαι και γι΄αυτό σε δασκαλεύει – το Όνειρο.

Ένα Όνειρο στα θεμέλιά του έχει πάντα κάποια μεγάλα μας λάθη
-είτε κρυφά,είτε φανερά-να το κρατάν γερό κι αγκρέμιστο.
Τα μεγάλα λάθη έχουν χαρακτήρα και πρέπει να σου μοιάζουν.
Αυτά θα σε συγκρατούν για να παραμένεις ο εαυτός που αγάπησες
-κρυφοπερήφανε σφαλματόφιλε- και να ΄χεις ένα μυαλό-μαστίγιο
που θα δαμάζει κάθε ‘ναι’, ‘όχι’ και ‘πρέπει’ σου.

Γι΄αυτό λοιπόν, άσε στην άκρη την αλάνθαστη ζωή
και τα «πρέπει» που σου επιβάλλουν, άλλα έχε τα κοντά σου,
για να μαθητεύουν τα δήθεν σωστά κοντά στα Λάθη,
μήπως κι επαναστατήσει κάποτε ο άνθρωπος κι αποφασίσει να ευτυχήσει.

Τα λάθη είναι το οξυγόνο της γνώσης.
Τα μόνα σωστά που παρέχουν οξυγόνο στη γνώση,
είναι η Αγάπη και τα Όνειρα.
Μόνο σ΄αυτά επιτρέπω να είναι οδηγοί
και να με κρατούν σ΄ ένα δρόμο σωστό γεμάτο Λάθη.