Κάποια στιγμή μαθαίνεις, μέσα από το πόνο μαθαίνεις

Κάποια στιγμή μαθαίνεις ...μέσα από το πόνο μαθαίνεις:

Να μην περιμένεις να ανοίξουν μισόκλειστες πόρτες.
Να μην συμβιβάζεσαι με ψίχουλα στην συντροφικότητα.
Να μην διεκδικείς τα αυτονόητα όταν δεν προκύπτουν αυθόρμητα.
Να μην ζητάς από άνθρωπο που δεν μπορεί να σου δώσει.
Να μην λαμβάνεις σοβαρά τα λόγια κάποιου που δεν είναι διάφανος.
Να μην δίνεις σημασία στα θέλω, αν δεν γίνονται πράξη.

Ότι το θέλω αλλά δεν μπορώ, είναι απλά μια δικαιολογία.
Ότι η δοτικότητα δεν είναι αδυναμία, αλλά μοίρασμα του γεμάτου εαυτού.
Ότι η χαρά υπάρχει στις μικρές στιγμές και σε απλά πράγματα.
Ότι το βλέμμα που δεν σου μεταφέρει καθαρότητα, δεν έχει αξία.
Ότι τα λόγια που δεν έχουν αντίκρισμα σε έργα, δεν περιέχουν αλήθεια.
Ότι η αποδοχή συμβαίνει όταν ο άλλος μπορεί να είναι ο Εαυτός του και να είναι αληθινός.
Ότι το Τώρα είναι ο μόνος χρόνος και τα θέλω που δεν υλοποιούνται στο Τώρα, δεν έχουν ζωή μέσα τους.

Κάποια στιγμή μαθαίνεις, ότι ο πόνος δεν είναι ο μόνος δρόμος για να πάρεις τα μαθήματα σου, υπάρχει και ο δρόμος της χαράς.

Κάποια στιγμή μαθαίνεις να μην κάνεις έκπτωση σε αυτό που είσαι, για να αισθάνεται ο άλλος καλά.

Κάποια στιγμή μαθαίνεις να είσαι ο εαυτός σου και αυτό γίνεται η μοναδική σου επιλογή!